หัวขโมยแห่งบารามอส>>>เมื่อเฟรินเปลี่ยนไป(อย่างรุนแรง)รีไรท์

ลำดับตอนที่ #2 : พี่คาโลน่าเบื่อ(รี)

ตอนที่2

ตอนที่ 2

บัดนี้ร่างที่เคยสูงระหงกลับกลายเป็นเตี้ยเท่าเด็กหญิงตัวเล็กๆอายุประมาณเจ็ดขวบ  ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง นัยน์ตาสีน้ำตาลจองมองทั้งส่มอย่างมึนงง ก็จะยิ้มกว้าง

“เอ่อ..”คาโลเอ่ยอย่างแปลกใจ

“หนูชื่อเฟรินซินะคะ”

เฟรินน้อยยิ้มแป้น ดวงตากลมโตมีแววประกายสดใส

“ครับ...พี่ชื่อโรนะครับ จำได้ไหม”โรยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย

“ฉัน...คาโล”

“สวัสดีค่ะ เจ้าพี่คาโล ท่านพี่โร”นักฆ่าหนุ่มตาแทบถลนออกจากเบ้า ก่อนจะวิ่งรี่เข้ามาหาเฟรินที่เตียง โอ้ว เฟรินที่ไม่เคยพูดคะขา บัดนี้กลายเป็นเฟรินน้อยแสนเรียบร้อยเป็นไปไม่ได้ โอ้วมายก๊อด!!!

“เฮ้ย เฟรินนายเป็นบ้าอะไร”

“คะ...!?”

หรือว่า...

นี่อาจจะเป็นผลกระทบจากการกินแอ๊ปเปิ้ลอะไรนั้น... เอ...ก็ถึงว่าโชดดีนะแค่ความจำเสื่อมกับร่างกายหดเหลือเท่าเด็กน้อย มีทางแก้ๆ ยังดีกว่าเป็นง้อยแล้วกัน

คิลหันกลับไปมองเพื่อนซี้ทั้งสองที่ยังมองจ้องตาภาษาใจกันอยู่ สังเกตว่ามีประจุไฟฟ้าไหลผ่านไปมาระหว่างทั้งสองคน

นั้นไง...

โรคหึงโหดของเจ้าชายน้ำแข็งที่ไม่มีใครกล้าหือ...

จะมีแต่....

เจ้าขอทานกำมะลอคนเดียวเท่านั้นที่กล้าท่าทาย

น่าสนุก

“เฟริน นี่ฉันชื่อคิลนะเรียกว่าพี่คิลก็ได้”คิลพูดแทรกก่อนที่สองคนจะมีเรื่องในห้องของเขา

“โรเรามีเรื่องต้องคุยกับ”คาโลพูดก่อนจะสาวเท้าเดินออกไปจากห้อง

“เดี๋ยวพี่มานะ”

“นายต้องการอะไร”คาโลพูดตรงๆ

“เฟริน”โรตอบแบบตรงๆและยิ้มอย่างท้าทาย(แบบกวนteenแหละ)

“นายก็รู้ว่าเฟรินคบกับฉันอยู่”นัยน์ตาสีฟ้าเริ่มแข็งกร้าว

“รู้สิ ^^”

“แก!!!”ทนไม่ไหวแล้วโว้ย อีโร!!!

“สวัสดีค่ะท่านพี่ทั้งสอง สนิทกันดีนะคะ^^”

ก่อนที่ทั้งสองจะมีเรื่อง ร่างของเด็กหญิงเรือนผมสีน้ำตาลเปลือกไม้ถักเป็นเปียสองของทำให้ใบหน้าจิ้มลิ้มของเฟรินเด่นขึ้นประกอบกับชุดกระโปรงฟูๆเหมือนชุดตุ๊กตาทำให้ดูน่ารักยิ่งขึ้นไป

“ก๊ากกก”

โว้ย!

ขำจะตายแล้ว เฟรินมันดูยังไงว่ะจะต่อยกันเสือกบอกว่ารักกับป่านจะกลืนกินจะบ้าตาย นี่ถ้ากำลังรุมกันอยู่มันต้องบอกว่าปล้ำกันแน่ๆ

“อ้าวเฟรินมาเมื่อไหร่เนี่ยแหมแต่งตัวมาซะน่ารักเลย”โรอุ้มเฟรินพร้อมส่งสายตาวิ้งๆได้ความว่า ‘คราวนี้แหละเฟรินจะต้องเป็นของฉัน ฮ่าๆ’(1:0)

“เฟรินดูนี่สิ”คาโลพูดพร้อมเสกแอ๊ปเปิ้ลผลงามขึ้นมาแล้ว “อร่อยไหมเฟริน”

“อร่อยจังเลยค่ะ>.<”เฟรินน้อยพูดก่อนจะเดินไปหาคาโล(1:2 คาโลชนะขาด)

(นี่คือการปะทะระหว่างสายตากับสายตา)

(โร)^ _-+++++++++-___<(คาโล)

“เออ..คราวนี้นายยังไม่ชนะหรอก ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าฉันไม่มีวันยอมแพ้หรอก”โรพูดอย่างเจ็บใจก่อนจะเดินจากไป

“มีอะไรกันเหรอ คาโล”คิลยืนดูเหตุการณ์อยู่นานถาม

“ไม่มีอะไร”

“เจ้าพี่คาโลคะพาหนูไปเดินเล่นหน่อยสิคะ”เฟรินน้อยจ้องทำตาโต

“อืม”

ณ.ตลาด(งานนี้คาโลลงทุนโดดเรียน)

“เมื่อกี้เจ้าพี่ให้หนูทานอะไรเหรอ”

แต่ตอนนี้คนถูกถามกลับใจไม่ได้อยู่กับตัว คิดไปต่างๆนานา

งานนี้มีกับเสียและเสีย

ต้องโดดเรียนอีก...

แถมต้องมาแข่งกับไอ้หน้าด้านโร(อ้าวๆ)คาโลมองไปที่เฟริน

แต่ว่าถ้ามีเฟรินอยู่ข้างๆทำตัวน่ารักอย่างนี้ก็ถือว่า...คุ้มล่ะวะ

ไม่ได้ๆ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปเฟรินอาจถูกแย่งไปได้ ยังไงต้องทำให้เฟรินกลับเป็นปกติให้เร็วที่สุดให้ได้!!!

“พี่คาโล”

“ว่าไงนะ”

“เมื่อกี้เจ้าพี่ให้หนูทานอะไรเหรอ”เฟรินน้อยพูดอีกที

“แอปเปิ้ล”

“อยากกินอีกจังเลยค่ะ”เฟรินทำสายตาวิ้งๆไปหาคาโล

นี่แหละจุดอ่อนตู...จำทำให้คาโลใจอ่อนเดินไปซื้อมาให้

“พี่คาโลพาหนูไปที่สนามเด็กเล่นด้วยสิคะ”

โว้ย..ทำไม่มันเรื่องมากจังโว้ย

ณ.สนามเด็กเล่น

“ว้าวสนุกจางเลย~~”เฟรินกำลังเล่นชิงช้าอยู่คนเดียวเอ่ยขึ้นอย่างสดใส

“พี่มาเล่นกับหนูหน่อยน้า น้า”เฟรินอ้อน

“.....”ใครจะไปเล่นล่ะว่ะอายเขา เฮ้อ..

“พี่อ่านหนังสืออยู่เหรอ^^”เฟรินยังกวน

“....”

บัดนี้เฟรินน้อยที่สดใสมีรอยยิ้มบนใบหน้าน้อยๆตลอดเวลาบัดนี้กลับหน้าบูดบึ้ง กับการรอฟังคำตอบจากใครบางคนก่อนจะสถบออกมาดังๆ

“ชิ....เล่นกับพี่คาโลไม่หนุกเลยไปเล่นคนเดียวก็ได้ =_=;”

“เล่นกับพี่ก็ได้นะครับ^^”เสียงนุ่มทุ้มของใครบางคนเอ่ยขึ้น ทำให้คาโลที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ต้องเงยหน้าขึ้นมาดู

นั้นมัน!!!

นั้นมัน ไอ้โร!!!!

“ค่าๆเล่นกับพี่คาโลเล่นไม่หนุกเลย =o=:”สาวน้อยเอ่ยอย่างเซ็งๆ คำพูดนั้นเข้าหูคาโลทำให้คาโลต้องลุกไปดู(เวรตูอีก)

“พี่เล่นไม่หนุกตรงไหนครับ พี่ยังไม่ได้เล่นอะไรเลย”คาโลพูดแล้วลูบหัวเฟริน

“คาโล ถ้าฉันเป็นเฟรินก็คงเบื่อเหมือนกันแหละ”โรพูดยั่ว

(บรรยากาศเริ่มครื้มๆขึ้นมา...)

“ถ้าอย่างงั้นท่านพี่ทั้งสองก็มาเล่นกับหนูสิคะ”เฟรินเอ่ยขึ้นอย่างยิ้มแย้มเพราะมีเพื่อนเล่นแล้ว

“เล่นอะไรล่ะครับ”ทั้งสองเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

“พี่คาโล พี่โร มาเล่นซ่อนแอบกัน^^”เฟรินน้อยเอ่ย

“ฉันถนัดที่สุดเลย หึหึ”โรพูด ความจริง(พูดไปงั้นแหละยั่วไอ้คาโล)

“แต่พี่ก็เล่นเก่งนะ”คาโลพูด(เอ่อมันคืออะไรเหรอครับไอ้เล่นซ่อนแอบเนี่ยไม่เคยเล่น - -:คาโล)

“งั้นพี่ทั้งสองหาหนูให้เจอ แล้วใครหาเจอคนนั้นเก่งที่สุด”

“ได้!!!!!!~”ทั้งสองพูดพร้อมกัน -__-++++++++++o_O วิ้ง วิ้ง(ประจุไฟฟ้า)

จบตอน

เย้ตอนที่สองก็จบลงด้วยดี  มาเม้มกันหน่อยนะคะ เศร้าจายยยยยย เราพิมผิดเยอะจริงๆแหละ