คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 : โ ป ร เ จ ก ต์ ยั ก ษ์
บทที่ 2
__________________________________________________________________________________________
ผมรู้สึกเหมือนมีมือไล้บริเวณใบหน้า จากหน้าผากลงมาถึงแก้ม อะไรกันสัมผัสนี้...หรือว่า..! อย่าน้าๆ นะโมตัสสะ พุทโธ ธัมโม อิติปิโส อะระหัง ผมโดนผือำหรอเนี่ย T^T ...ไม่มีอะไรหรอกน่าไอ้ชา... ไม่มีอะไรๆ ผมรวบรวมสติเฮือกสุดท้าย... ค่อยๆลืมตา...
“จ๊ากกก!”
“อะไรไอ้กัญชา กรูเอง เงียบๆดิ เดี๋ยวไอ้สองตัวนั่นตื่น”
“ไอ้บอล กรูตกใจหมด เมิงมาได้ไง” เปลี่ยนจากตะโกนมาเป็นกระซิบ ดีนะพวกมันยังไม่ตื่น
“...” มันนิ่ง ไม่ตอบ
“แล้วเอามือมาลูบหน้ากรูไมวะ”
“...” ไม่ตอบอีกแล้ว... จะมาไม้ไหนวะ
“ว่าไง...”
“กรู...คิด..ถึง..เมิง” อ๋อ...ที่แท้ก็ไม้ป่าเดียวกัน ฮะ! มันว่าอะไรนะ... อึ้งดิครับ อึ้งแดก... ไม่ว่าเปล่ามันค่อยๆโน้มหน้าลงมาจนหน้าเราอยู่ห่างกันไม่ถึง10เซน...
และแล้วก็...
แหมะ..แหมะ
เหลวบางอย่างหยดลงที่หน้าผากผม น้ำอะไรฟะ คงไม่ใช่น้ำลายมันนะ...
“ไอ้ชา ตื่นโว้ยยยย” เฮ้ย ไอ้กรนี่ มันมาพร้อมไอ้บูมที่ถือขันน้ำ(ส้วม)โสๆอยู่ (ขันใส่น้ำที่มันหยดลงหน้าผากผมนี่แหละ) แล้วไอ้บอลกรูล่ะ T^T นี่กรูฝันไปหรอ...
“เมิงจะตื่นดีๆ หรือจะสำลักน้ำตื่น” เสียงเหี้ยมเชียวไอ้บูม - -*
“เออ ตื่นแล้วเฟ่ย” เซ็งว่ะ กำลังฝันดี วันหลังกรูจะเข้าฝันไปฆ่าพวกเมิง T^T
“พวกกรูดิปลุกตั้งนาน เมิงจะนอนจนหอปิดรึไง”
“ขอโทษคร้าบ” พวกเมิงชักจะทำตัวเหมือนพ่อกรูขึ้นทุกวันและ
“ไปอาบน้ำได้แล้ว”
“คร้าบ”
เมื่อคืนผมหวังว่าไอ้บอลมันจะฝันถึงผม แต่ไหงกลายเป็นผมที่ฝันนึงมันเนี่ย แล้วในฝันมันยังจะ... โอ้ย ไม่เอาแล้วโว้ยๆ เลิกคิดๆ อาบน้ำได้แล้ว
อยากหลับตาอยู่อย่างนั้น...ทำอยู่อย่างนั้น...ฝันถึงเธอเรื่อยไป...~
.
.
อาบน้ำเสร็จพวกผมก็นั่งรอพวกข้างห้อง เมื่อไหร่จะเสร็จว้า ผมว่าผมตื่นสายแล้วนะ รอไปสิบนาทีพวกมันก็ออกมา แล้วเราก็ไปกินข้าวกันแล้วแยกย้ายเข้าห้องเรียน
ผมอยู่ห้องเดียวกับไอ้บอลน่ะครับ เราเลยเดินไปด้วยกัน วันนี้ผมไม่กล้ามองหน้ามันจังๆอะ เพราะฝัน(ดี)เมื่อคืน = =”
เงียบครับ... พระเจ้าช่วยทำลายความเงียบที ผมอึดอัดนะ
“ไอ้กัญชา วันนี้’จารย์สมปองไม่อยู่ป่าววะ” พระเจ้าบอล... มันทำเหมือนอ่านใจผมออก
“รู้ได้ไงวะ”
“เมื่อวาน’จารย์แกไม่สบายไม่ใช่หรอ”
“เออใช่ ดีว่ะ ขี้เกียจเรียนชีวะ”
“ถ้า’จารย์มาต้องสั่งโปรเจกต์ยักษ์แน่เลยว่ะ ไอ้สำรวจสิ่งแวดล้อมอะไรน่ะ”
“อืม...”
“ถามคำตอบคำเลยนะเมิง เป็นไรวะ หรือว่าเมื่อคืนฝันเห็นกรู” มันเดาถูกแฮะ - -^
“เออ! จะทำไม เมื่อเช้ายิ่งอารมณ์เสียอยู่ ไอ้บูมมันเกือบเอาน้ำส้วมราดหัวกรู” เรื่องน้ำส้วมน่ะ ผมไม่ได้โกรธอะไรมันเลยนะ ขอยืมอ้างหน่อยเถอะไอ้บูม
“ฮ่าๆๆๆ ตื่นสายอีกดิเมิง”
“ไม่เท่าเมิงหรอก”
.
.
เรียนไปเรียนมาพึ่งรู้ตัวครับว่าอ่อนเลข ส่วนข้างๆผม ไอ้บอลน่ะ คล่องเชียว... อิจฉาโว้ย!
พอหมดคาบเลขต่อด้วยชีวะเนี่ยนะ อาจารย์จัดตารางสอนตั้งใจจะฆ่าลูกศิษย์ที่น่ารักหรือไง... แต่เอ...วันนี้’จารย์สมปองไม่อยู่นี่หว่า หมายความว่าไม่ต้องทำโปรเจกต์ยักษ์ เยส!
ตุบ..ตุบ..
เสียงฝีเท้าใครหว่า
ตุบ..ตุบ..
ใกล้เข้ามาแล้ว...
ตุบ..ตุบ..
อย่าบอกนะว่า... O___O
ตุบ..ตุบ.. แอ๊ดดด
ประตูเปิด พร้อมกับอาจารย์สมปองที่ก้าวเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผย... = =” ไอ้บอลเมิงตายยยย
“ไอ้บอล ไหนเมิงบอกว่า’จารย์ไม่อยู่ไง” ทำได้แค่กระซิบ
“กรูจะไปรู้เรอะ ก็เมื่อวานแกไม่สบายนี่หว่า”
“สาดเอ๊ย กรูอุตส่าห์ดีใจ งั้นเมิงช่วยกรูภาวนาให้’จารย์ลืมเรื่องโปรเจกต์ยักษ์ละกัน” แต่มันก็สายไปแล้ว...
“นักเรียน เคารพ” เสียงหัวหน้าห้องผมครับ
“ซาหวาดดีคร้าบ” T^T ตามด้วยเสียงลูกน้องทั้งหลาย
“นั่งลงๆ เมื่อวานขาดไปคาบนึงนะ แค่กๆ ครูไม่สบาย เป็นหวัดนิดหน่อย พวกเธอจำโครงงานสิ่งแวดล้อมที่ครูสั่งอาทิตย์ที่แล้วได้ใช่มั้ย ครูขอเปลี่ยนให้ทำเป็นคู่... แค่กๆ ห้องเธอมีกี่คนนะ”
“50คนครับ”
“พอดีเลย 3คนไม่ลงตัว แล้วครูอยากได้โครงงานหลายๆชิ้น ถ้าทำเป็นคู่จะได้25ชิ้น แค่กๆ ...เหลือเวลาอีกสี่สิบห้านาที ได้กลุ่มกันรึยัง หรือจะให้ครูจับให้”
“ได้แล้วครับ” ผมเชื่อว่ามีหลายคนที่ยังไม่มีคู่ แต่ตอบแบบนี้ก็ยังดีกว่าให้ครูจับให้ล่ะน่า
“งั้นเวลาที่เหลือครูให้ปรึกษากันนะ อย่าเสียงดังล่ะ ครูฝากอาจารย์ห้องข้างๆดูให้ ถ้าเสียงดังล่ะน่าดู” ‘จารย์เดินออกไปแล้ว เหมือนแกโหดใช่มั้ยครับ จริงๆแกใจดีนะ คงเพราะแกไม่สบายล่ะมั้งเลยทำเป็นขู่ อิอิ
.
.
“ไอ้บอลคู่กันปะ” ผมก็ต้องคู่มันอยู่แล้วแหละครับ แหะๆ เพราะเรานั้นคู่กัน > <”
“ใครจะปฏิเสธที่รักลงละครับ ^O^” เออแน่ๆดิเมิง กรูหวั่นไหว -///-
“อืมๆ แล้วจะทำเรื่องอะไร” เอางานมาอ้างก่อนคร้าบ เบี่ยงเบนความสนใจมันหน่อย
“สิ่งแวดล้อม... สำรวจ... อืม...” ทำหน้าครุ่นคิดก็น่ารักไปอีกแบบ เฮ้ย ผมคิดอะไรเนี่ย ทำงานๆ
“…” ผมคิดบ้าง
“สิ่งแวดล้อม... อืม... เฮ้ย ไอ้กัญชา เมิงก็ช่วยกรูคิดหน่อยดิวะ”
“ก็คิดอยู่นี่ไง กรูแค่ไม่ออกเสียง อืม... สิ่งแวดล้อม... อืม... แบบเมิง ก็ไม่ได้หมายความว่ากรูไม่ได้คิดนะเฟ่ย” ก็จริงหนิครับ แหะๆ ผมช่วยมันคิดนะ ถึงแม้ช่วงแรกจะนอกเรื่องไปซักหน่อย
“ก็แค่หาที่สำรวจว่าจะสำรวจที่ไหน ห้วย หนอง คลอง บึง หน้าโรงเรียนมีตั้งเยอะแยะ” ผมบอกมัน
“หน้าโรงเรียนน่ะมันใกล้ไป ไอ้พวกเด็กหอคงไปแถวๆนั้นแหละ มันซ้ำกันเว่ย” แล้วเมิงลืมรึไงว่าเมิงก็อยู่หอ ไอ้ที่กรูแนะนำน่ะมันอยู่ใกล้ๆ ไม่ต้องเดินทาง
“…” ความเงียบเข้าครอบงำผมทั้งสอง
“เอาเป็นว่าหมดคาบนี้ค่อยคิดอีกทีละกัน^^” ไอ้บอลเสนอ มันคงไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เท่าไหร่
“อืม คิดไม่ออกว่ะ”
.
.
และแล้ววันแห่งการเรียนรู้ก็หมดไปอีกหนึ่งวัน...
ไม่ใช่ว่าผมกับไอ้บอลโง่เขลาเบาปัญญาขนาดคิดสถานที่ไปสำรวจโปรเจกต์ยักษ์ไม่ออกนะ แค่วันนี้สมาธิของผมแตกกระเจิงตั้งแต่ตื่นเช้าเฉยๆ ส่วนไอ้บอลน่ะ ผมไม่รู้ ไม่รู้ว่าทำไมคนหัวดีๆอย่างมันถึงคิดเรื่องแค่นี้ไม่ออก...
“ไอ้ชา สิ่งแวดล้อมหมายถึงอะไรวะ” ถามอย่างงี้กำลังคิดถึงโปรเจกต์ยักษ์อยู่อะดิ อิอิ
“สิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัวเรา มีทั้งเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติและมนุษย์สร้างขึ้น...” ท่องมาจากหนังสือครับ แหะๆ
“งั้นเอางี้” มันทำสายตาเจ้าเล่ห์ๆ
“ไปสำรวจที่สยามกัน” ความคิดมันครับ หลุดโลกจริงๆ
“เมิงจะบ้าเรอะ ใครเค้าทำกัน”
“ก็เพราะไม่มีใครทำไง แล้วมันก็ไม่ผิดนี่” จริงของมัน
“แต่เราอยู่หอนะเฟ่ย”
“ก็ขอ’จารย์ออกไปวันเสาร์อาทิตย์” ดูมัน วางแผนมาให้ผมปฏิเสธมันไม่ได้...
“เออ ก็ได้ฟะ เสาร์นี้เลยมั้ย” มันยิ้มครับ ท่าทางดีใจ (เหมือนเพิ่งหลอกใครสำเร็จ)
“^^ อืมๆ”
.
.
วันนี้ผมไม่โดนทำโทษตอนกินเข้าแฮะ กับข้าวเลยอร่อย(มั้ย) กลับหอไปก็นั่งจั่วไพ่เหมือนเดิม และคำบอกลาเดิมๆ...
“ฝันหวานนะเว่ย”
ถึงเป็นคำพูดที่ประสานเสียงกัน แต่ผมก็ได้ยินเสียงมันเด่นกว่าใคร... อยากให้มันบอกผมคนเดียวจัง อิอิ แต่คงทำได้แค่คิดละมั้ง ^ ^ ~ T T
คืนนี้ผมจะฝันถึงมันอีกมั้ยนะ... แล้วมันจะคิดถึงผมบ้างมั้ย ..ขอแค่มันยังยิ้มให้ผมแบบนี้ต่อไปก็พอแล้ว ยิ้มที่ทำให้ผม..หลับตาลงได้... zzz~
__________________________________________________________________________________________
to be continue...
จิ้นถูกกันมั้ยครับ ^O^
เม้นท์กันหน่อยนะ
commment ---> up
ความคิดเห็น