[Fic 2pm ภาคต่อจาก CF. Cass Beer] Tik Tok ปริศนาแห่งห้วงเวลา

ลำดับตอนที่ #1 : Starting Over

" เธอเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น "

เจ้าของเสียงทุ้มและนุ่มนวลกล่าวทิ้งท้าย คำพูดที่แฝงไปด้วยบรรยากาศเมฆครึ้มจนมืดมน

......คำกล่าวสั้นๆของหล่อนกำลังเข้าครอบครองโสตประสาทของเด็กหนุ่มที่ยืนเหม่อมอง

รอยยิ้มน้อยๆที่ดูราวไร้กังวลจากใบหน้าหวานบริสุทธิ์ ผู้ถูกตรึงไว้ด้วยกุญแจมือเย็นเชียบ หล่อนยืนอยู่ท่ามกลางทะเลแสงแฟลชนับไม่ถ้วน พร้อมทั้งถูกโหมกระหน่ำพร้อมเสียงผู้สื่อข่าว

" จริงหรือไม่คะ อุบัติเหตุทั้งหมดเป็นฝีมือของคุณอึนเฮ ผู้จัดการส่วนตัวนิชคุณ "

ตำรวจนับสิบกว่านายพยายาม เดินหน้าเพื่อกันสาวร่างบอบบางไปให้พ้นจากสนามบินโดยเร็ว  ยิ่งดำเนินการล่าช้าฝูงชนก็ยิ่งเข้ามากรูรุมล้อมมากขึ้นเรื่อยๆ


"นิชคุณ !! อย่าเหม่อมาทางนี้เร็วเข้า"


นิชคุณยังคงเฝ้ามองมองอึนเฮก่อนที่จะโดน จุนซูที่รอรับอยู่ฉุดกระชากบังคับร่างนั้นให้วิ่งตาม และใช้กำลังบอดี้การ์ดคุ้มกันในระหว่างฝ่าฝูงสื่อมวนชนและบรรดาแฟนๆ  ไปที่รถตู้ของบริษัทต้นสังกัดเตรียมเอาไว้ อย่างรวดเร็ว


" รายงานข่าวขณะนี้ ณ สนามบินอินชอน ตำรวจเกาหลีใต้ได้ประสานงานกับกรมตำรวจสหรัฐ ส่งตัวผู้ร้ายที่กำลังเป็นข่าวดังในขณะนี้ ข้ามแดนกลับมา พร้อมกับนักร้องชือ่ดังแห่งยุค นิช.. แช๊ะ "


ผู้จัดการหนุ่มปิด ทีวีจอเล็กในรถตู้อย่างรู้ทัน แค่นี้ก็เครียดพอแล้ว เขาไม่อยากให้ร่างสูงโปร่งรับรู้อะไรเพิ่มอีก


" ไม่น่าเชื่อว่าคุณอึนเฮที่แสนจะใจดี จะ .. " พนักงานพูดไปขณะเริ่มเคลื่อนรถออก สายตาจับจ้องมองไปที่ฝูงชนซึ่ง ขยายตัวจนจนแน่นขนัดขวางทางวิ่งของรถ เขาจึงค่อยๆรีบขับไปออกไปอย่างระมัดระวัง


" คุณลี อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ ออกรถไปเถอะครับ !!! " จุนซูแว๊ดอย่างเกรี้ยวกราด


" พี่อึนเฮ... " นิชคุณเหม่อลอย พึมพำชื่อหล่อนเบาๆ ในสมองเขายังคงว่างเปล่า

...ไม่สามารถตอบสนองต่อเรื่องที่เกิดขึ้น ภายในอันรวดเร็ว ทั้งพวกเขาที่บินออกจากประเทศไปได้แค่เพียงสองวัน




########################################################




" ใช่ครับ หล่อนมีความผิดปกติทางจิต การส่งสำนวนฟ้องอาจจะติดขัดบ้าง แต่มันก็ต้องดำเนินเรื่องไปตามกฎหมายอย่างที่ควรจะเป็น"



อูยองตำรวจใหม่อ่านแฟ้มประวัติหลังจาก ฝ่ายจิตวิทยาทำการสืบสวนหล่อนผ่านไปชั่วเวลาหนึ่ง แทคยอนสารวัตรหนุ่มไฟแรง นั่งจ้องกระจกกั้นระหว่างห้อง แม้กระจกฝั่งหล่อนจะถูกฉาบไปด้วยปรอท ทำให้มองไม่เห็นฝั่งที่ ตำรวจฝ่ายสืบสวนนั่งอยู่สองสามคน แต่ ดวงตาอันเย้ายวนระคนเย็นชาของหล่อน เหลือบมองที่พวกเขาอย่างรู้ทัน


" ดูจากการตอบคำถามช่วงสอบสวน หล่อนฉลาดพอดู ทั้งการคุมอารมณ์และสติด้วย "


" คดีคงจะสรุปเร็วๆนี้ บางทีหล่อนคงจะถูกควบคุมตัวไปเรือนจำแผนกจิตเวช เพื่อรอลงอาญาจากศาล"


ในจำนวนสาวผู้เคราะห์ร้ายที่ถูกสาดทั้งน้ำกรด และถูกทำให้รถคว่ำและถูกกรีดหน้า มีคร่าวๆ เกือบยี่สิบกว่ารายได้ ทั้งหมดที่เข้ามาแจ้งความก็ต้องสืบหาหลักฐานและพยานแวดล้อมทีละเคสถึงจะเอาผิดกับผู้ต้องหาได้อย่างเต็มที่


" แรงจูงใจ น่าจะมาจากความหึงในตัวนักร้อง " อูยองมองไปที่ ริมฝีปากสวยกรีดรอยยิ้มหวานอย่างไม่รู้สึกรู้สา  หล่อนควบคุมอารมณ์และสติได้ดีเยี่ยมจนทำให้ตำรวจต่างพากันหนักใจทีเดียว เพราะคำตอบที่ได้รับช่างคลุมเครือ และดูเหมือนจะเอาผิดไม่ได้เต็มที่ สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการควบคุมตัวจำกัดหล่อนในพื้นที่ ที่กำลังจะส่งตัวไปเพื่อไต่สวนหาข้อมูลเอาผิดได้มากกว่านี้


ครั้งนึงที่แทคยอนยอมรับว่าชอบเธอมากๆ แม้ในขณะนี้จิตใจก็ยังคงหวั่นไหวอยู่

แต่หน้าที่ผู้พิทักสันติราษฎ์ ความจริงและความยุติธรรมต้องมาก่อนสิ่งอื่นใดเสมอ

....ถ้าไม่ใช่เธอก็คงจะดี..... เขาแอบคิดโง่ๆ ด้วยความเจ็บปวดลึกๆ ทำไมเขาจะต้องมาหลงรักอาชญากรอย่างหล่อนด้วยนะ...


ในวันที่ย้ายผู้ต้องหาไปยังส่วนบำบัดนักโทษจิตเวช อึนเฮนั่งอ่านหนังสือในอิริยาบทผ่อนคลายหล่อนยิ้มแย้มให้กับนางพยาบาล ที่เข้าเวรอย่างอ่อนละมุน ทุกคนแทบจะลืมว่าสาวสวยสง่าชาติตระกูลสูงผู้นี้ นั้นมีคดีร้ายแรงติดมาด้วย


" คุณยุน ขอบคุณสำหรับน้ำชาค่ะ " หล่อนถูกปฏิบัติไม่ค่อยต่างจากข้างนอกเสียเท่าไหร่ผู้คุมที่ทำหน้าที่นางพยาบาลด้วยในชุดขาววัยกลางคนยิ้มตอบรับนักโทษสาวอย่างชื่นใจ พลางเดินเปิดม่าน ให้กว้างออกอีกเพื่อจะรับแสงยามสายมากกว่านี้


" เดี๋ยวค่ะ อย่าเพิ่งเปิด " ฮึนเฮไม่ค่อยชอบแสงแดดจ้า หล่อนปัดมือป้องดวงตากลมโต

แต่ในบัดนั้นเงาร่างสูงทั้งสองที่กำลังเดินเข้ามา ได้ทาบทับใบหน้าหล่อน พลันรอยยิ้มก็บังเกิดบนใบหน้าเมื่อเห็นชัดว่าเป็นใคร


" คุณ!  " หล่อนมองเด็กหนุ่มใบหน้าหวานก่อนที่จะชายตามองร่างสูงกว่าพร้อมกับ ไม่ลืมค้อมหัวทักทายแทคยอน อย่างมีมารยาท


" พี่อึนเฮครับ " มือเรียวขาวประคอง มือเล็กอย่างนุ่มนวล นักร้องหนุ่มมองหล่อนด้วยสายตาห่วงใย

ยุน อึนเฮ มีศักดิ์เป็นพี่สาว ทั้งคู่เติบโตมาในระแวกเดียวกัน เธอดูแลใส่ใจเขามาอย่างดีทั้งด้านการงาน และครอบครัว จนนิชคุณแทบจะนึกไม่ออกเลยว่า เคยห่างพี่สาวคนนี้เมือ่ไหร่กัน


... มีสิ่งเดียวที่เขาไม่เคยล่วงรู้จิตใจของ หล่อนมาโดยตลอด คือควา คลั่งไคล้ในตัวของเขาอย่างน่ากลัว... ทำไมเขาไม่เคยนึกเอ่ะใจเลย แม้แต่น้อย


" พี่จุนซู จะพยายามประกันตัวพี่ออกมา ทุกวิธีทาง นะครับ " นิชคุณกล่าวพลาง บีบมือหล่อนเบาๆเพื่อถ่ายทอดกำลังใจผ่านไปให้

แทคยอน เม้มริมฝีปากเขารู้อยู่แล้วว่า ผู้ต้องหาที่มีอาการทางจิตเภทจะต้อง
ถูกควบคุมตัวในระยะหนึ่ง เรื่องประกันตัวออกนั้นลืมไปได้เลย  หนุ่มร่างสูงแอบมองเสี้ยวหน้าหญิงสาวที่เคยแอบชอบอย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนที่จะเบือนสายตากลับพร้อมกับสลัดความรู้สึกอ่อนแอในใจออกไป  ยังดีที่ก่อนหน้านี้ก็ทำใจล่วงหน้ามาแล้วช่วงหนึ่ง มาในวันนี้จึงไม่รู้สึกเจ็บปวดมากเท่าไหร่นัก ถ้าเทียบกันวันแรกที่รู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเธอ

......ถึงวันนี้ควรจะตัดใจได้เสียที


" คุณสบายดีมั้ยจ๊ะ " อึนเฮ ลูบใบหน้าเด็กหนุ่ม อย่างนุ่มนวล

ทั้งที่นิชคุณควรจะนึกโมโหหล่อนกับเรื่องที่ผ่านมา หล่อนนั้นเองที่เป็นต้นเหตุเรื่องเลวร้ายรอบตัวเขา

..... แต่ถึงอย่างไรความผูกพันธ์พี่น้องที่ก่อตัวมานมนาานก็ไม่สามารถลบล้างกันได้ง่ายๆ เขารู้สึกอย่างนั้น ใช่ว่าอยากจะอภัยให้เธอ.....ก็ไม่ใช่ แต่มีความรู้สึกแปลกๆปนเป ผสมในความสับสนที่เป็นอยู่...ความรู้สึกไม่อยากโกรธ แต่กลับเป็นห่วงแทน


สารวัตรหนุ่มยังคงยืนพิงกำแพงไม่ได้ละสายตาไปจากคนทั้งสองที่ จากบทสนทนาเรื่องเรื่อยเปื่อย ทั่วๆไปบางทีเขาก็ลืมไปว่า อยู่ในระหว่างคุ้มกันและคุมตัว ผู้เยี่ยมและนักโทษ เพราะทั้งคู่ พูดจาเป็นปกติ เหมือนพี่น้องทั่วๆไป


เมื่อนาฬิกาข้อมือ ดัง tik tik เขาก็เหลือบมอง . .ได้เวลาแล้ว


" หมดเวลาเยี่ยมแล้วแล้วครับ " เขากระแอมไปบอก เบาๆ เด็กหนุ่มพยักหน้าอย่างว่าง่าย


" คุณ ใกล้วันเกิดเธอแล้วสินะ " อึนเฮ ยิ้มหวาน


" อา.. ใช่ครับ ผมแทบจะลืมไปเลย "


" พี่ไม่มีอะไรให้เธอหรอกนะ ปีนี้ ช่วยรับสิ่งนี้ไปแล้วกัน " หล่อนปลดสร้อยสีทอง ที่คอเรียวระหงออก แล้วคลายมือเด็กหนุ่มให้แบออก พร้อมกับวางมันลงอย่างนุ่มนวล


" เอ๊ะ นี่มันของรักของหวงพี่อึนเฮนี่ครับ "


" เฮ้ นี่ห้ามหยิบยื่นให้สิ่งของระหว่างการเยี่ยม " แทคยอนพูดแทรกพร้อมเดินปรี่เข้ามา
คว้านาฬิกาพกโบราณยี่ห้อ longines อันเลื่องชื่อซึ่งสีทองหม่น สลักเสลาไว้ด้วยลายวิจิตรทั่วเรือน ไปจากมือทั้งคู่


" ถึงเป็นของขวัญไม่ได้เหรอคะ คุณอ๊กแทคยอน " ดวงตากลมโต ยิ้มอย่างท้าทายทำไมหล่อนจะไม่เคยรู้ว่าตำรวจหนุ่มคนนี้ แอบชอบหล่อนมาก่อน เขาถึงได้ไม่กล้าสบตามากมายนัก


" ยังไงเสีย จะเอาไปตรวจสอบก่อนได้นะคะ "


" ไม่มีอะไรหรอกครับคุณแทคยอน มันเป็นนาฬิกาเก่าๆเรือนนึงเท่านั้นเอง "









********************************************************************************





นิชคุณและสารวัตรหนุ่มนั่งจิบคาปูชิโน่ในคาเฟ่ทันสมัยแห่งหนึ่งไม่ไกลจากบริษัทของเขามากนัก





" เฮ่อ งั้นผมคงต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแล้วกัน "



เขาวางมันลงบนโต๊ะ อย่างเบามือ หลังจากดูข้างในแล้วไม่พบข้อความหรือ สิ่งใดที่เป็นอันตราย มันก็..แค่นาฬิกา เก่าๆ ผลิตในปี 1927 ข้างในมีเพียงรูปสาวน้อยคนหนึ่งข้างในล๊อคเก็ต " สงสัยเหรอครับ ว่าเธอเป็นใคร " นักร้องหนุ่มยักคิ้วถาม


" อื่ม ถ้ามันเกี่ยวข้องกับคดี ก็จะดีมากนะครับ "


" เธอ ชื่อ ยุน-อา ครับเป็นน้องสาวของพี่อึนเฮ วัยไล่เลี่ยกับผม " นิชคุณ พุดไปพลางยิ้ม
และเก็บนาฬิกาใส่กระเป๋าเสื้อนอก อย่างทะนุถนอม เขารู้ดีว่าของสิ่งนี้มีความหมายต่อพี่อึนเฮมากมายแค่ไหน


" เอ..คุณอึนเฮ มีน้องสาวสวยขนาดนี้เชียวเหรอครับ เห็นทีผม คงต้องทำความรู้จักและขอเบอร์แล้ว ฮะๆ " ตำรวจหนุ่มยิ้มมุมปาก แอบแสดงความเจ้าชู้ที่มักจะโชนแสงในรอยยิ้มที่ดูเหมือนไม่มีพิษภัยเสมอ แต่ถึงยังไงก็ยังคงความโสดได้อย่างเสมอต้นเสมอปลายอยู่ดีเพราะยังไม่ใช่คนประเภทมีพิษสงมากมายพอ แถมยังบ้างานอีก ทำเอาบรรดาสาวๆที่เคยเดทด้วยเริ่มหายหน้าจากชีวิตไปทีละคน


" สงสัยคงไม่ได้แล้วล่ะครับ เพราะ เธอไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว " ดวงตาสีน้ำตาลใส หลุบต่ำ และมองไปทางหน้าต่างแทน 


.....ดูเหมือนยังมีเรื่องราวอีกมากระหว่างสองคนนี้ที่เขายังไม่รู้.... มันอาจจะข้องแวะคดีที่กำลังทำอยู่ก็เป็นได้... แทคยอนคิด


ด้วยลางสังหรณ์ตำรวจทำให้เขารู้สึกว่า น่าจะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นอีกครั้ง และซับซ้อนกว่าเดิม ไม่น่า นี่ก็แค่คดีคลั่งไคล้นักร้อง ที่สรุปหาสาเหตุได้แล้ว

....แต่ทำไมเขารู้สึกว่าหัวใจเต้นดังตุ๊บ ตุ๊บ ดังก้อง ระคนกับเสียงนาฬิกาพกเรือนนั้น แทคยอนรู้สึกถึงเหงื่อซิกๆกลางแผ่นหลัง เมื่อนิชคุณละสายตาจากหน้าต่างเหลือบมองมาที่ยังเขาด้วยความเฉยชา แม้ริมฝีปากระเรื่อจะยิ้มน้อยๆ แต่ก็แผ่ความรู้สึกไม่เป็นมิตรอย่างรู้สึกได้




=======================================





" ครับๆ นิชคุณคงจะงดดออกทุกรายการชั่วคราวครับ ..เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผู้จัดการสาว ? ไม่มีอะไรครับ เอ่ะ นี่คุณอย่าซักให้มากความได้มั้ย ช่วยติดตามผลทางกรมตำรวจเองดีกว่า ทางเราไม่มีข่าวจะให้ !! "


จุนซูหน้าเครียดเป้นพิเศษช่วงนี้ เนื่องจากเสียงโทรศัพท์ในสำนักงานที่ดังไม่หยุด
พนักงานต่างกุลีกุจอรับพร้อมกับป้องมือถามจุนซูเบาๆ


' เอาไงดีครับคุณผู้จัดการ '  จุนซูแปะกระดาษที่เขียนไว้สองคำแทนคำตอบ


มันเขียนว่า " ไม่อยู่ " และ " งดให้ข่าว "


ซึ่งเป็นบทท่องสองคำที่ท่านประธานสั่งไว้

ตัวท่านประธานเองก็มีใบหน้าดุอยู่แล้ว ช่วงนี้ยิ่งเครียยดหนักเข้าไปอีก
ทั้งยังกำหนังสือพิมพ์ บันเทิงยับคามืออันเหี่ยวย่น  ซึ่งมันออกข่าวโจมตีสังกัดไม่เว้นแต่ละวัน ตั้งแต่มันลงภาพร้องค่ายตัวเอง มีเรื่องชกต่อยในผับ ไหนจะ ผจก สาวในสังกัดกำลังโดนจับในข้อหาทำร้ายร่างกาย ดาราสาวในวงการบันเทิงนับไม่ถ้วนอีก


.....จึงไม่พ้นที่จะถูกนักข่าวตั้งคำถามว่า


" ความรับผิดชอบจะตกอยู่ที่ใคร ต้นสังกัดจะรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเหล่าผู้เคราะห์ร้ายด้วยหรือไม่คะ  " ผู้สื่อข่าวถามออกทางทีวีที่เปิดค้างไว้


.....อึนเฮ เป็นหลานสาวสุดที่รักทำงานดีมาตลอด ใช่เขารู้ แต่ในเวลานี้ หล่อนกำลังจะทำให้ลุงอย่าเขากระอักออกมาเป็นเลือด


" จุนซู เรียกประชุมบอร์ด ด่วน อ่อ นิชคุณ เธอไม่ต้องเข้านะ ไปพักผ่อนสักอาทิตย์นึงก่อนก็แล้วกัน เอาเป็นฮาวายดีมั้ย "นิ้วเกร็งไปด้วนเส้นเลือดปูด นวดยาที่ขมับเบาๆ


" ไม่ต้องหรอกฮะ ผมป่วยที่จะเดินทางแล้ว " นิชคุณวางหนังสือพิมพ์ ที่ประโคมข่าว หน้าหนึ่งเป็นภาพอึนเฮกับป้ายสีดำหนาๆคาดตาของหล่อน และภาพที่มีเรื่องในผับวันนั้นอีกเนื้อความคงไม่พ้น การนั่งเทียนเขียนใส่สีด้วยพาดหัวตัวโตๆว่า

' ความสัมพันธ์ต้องห้ามของผจก สาวกับ นักร้องไอด้อลชื่อดังแห่งยุค จนเกิดคดีใหญ่โต '


นักร้องหนุ่มมองกองหนังสือพิมพ์อย่างเหนื่อยหน่าย จนขี้เกียจสบตากับท่านประธาน


" เอางั้นก็ได้ จุนซูช่วยจัดคนไป ' ดูแล ' สักสองคนน่าจะดี " คนดูแลในที่นี้หมายถึง body guard ส่วนตัว


นิชคุณส่ายหน้า " อย่าเลย ผมไม่ไปไหนไกลหรอก อยู่แถวบ้าน ไว้ใจผมเถอะครับ "


" ไม่ได้ อย่างน้อยจุนซูคนนึงละต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิด ถ้านิชคุณจะออกไปไหนเธอต้องขับรถให้ "


นิชคุณหัวเสีย แต่เนื่องด้วยวางตัวดีต่อหน้าท่านประธานมาตลอด เขาจึงเดินเลี่ยงไประบายอารมณ์ในห้องน้ำแทน ฝ่ามือเรียวขาวกำหมัด ทุบอ่างน้ำพลันมองตัวเองในกระจก อย่างเหนื่อยหน่าย ทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ มีปัญหาเยอะแยะมากมายถาโถมเข้ามาในคราวเดียว

....มีบางสิ่งที่บอกกับเขาว่า ในภายภาคหน้ามันอาจจะแย่ลงไปอีก....


" tik tok " เขาสะดุ้งแต่น้อย เสียงบางอย่าง เหมือนมาจากนาฬิกาพกเรือนนั้น เขาคว้ามันออกมาจากเสื้อนอก นาฬิกาพกลองจีนที่ด้านหลังสลักรูปนูนต่ำด้วยพระจันทร์เสี้ยว


เมื่อ เปิดด้านหลังออกมาก็จะพบว่า เข็มพิเศษสามารถบอกวันข้างขึ้นข้างแรม

พลันนึกถึงพี่อึนเฮ นาฬิกาที่เธอพกตลอดเวลา สิ่งเดียวที่รำลึกถึงน้องสาวแสนอ่อนโยน เแต่เธอไม่ค่อยเปิดด้านหลังของมันไม่บ่อยครั้งนักหรอก


อึนเฮมักจะ สั่งดอกไม้สีขาวที่เขาไม่รู้จักวางอยู่บนแกรนด์เปียโนห้องรับแขกของนิชคุณ อยู่เป็นประจำ น่าจะราวๆสองครั้งต่อเดือน เธอว่าเฉพาะในคืนที่รำลึกถึงน้องสาว ผมถามว่าทำไมถึงต้องเป็นสองครั้งต่อเดือน เธอเล่าว่า..


ยุน-อา ชอบพระจันทร์เสี้ยวมาก เพราะเธอบอกว่า อึนเฮและเธอต่างมีรอยยิ้มเหมือน ตอนที่พระจันทร์ตอนปรากฎเป็นเสี้ยวบางที่สุด เธอชอบเสี้ยวขวา ส่วนรอยยิ้มของอึนเฮคือเสี้ยวซ้าย ส่วนผมเป็นพระจันทร์เต็มดวง คอยดูแล จันทร์เสี้ยวทั้งสองพี่น้อง


[ จากปฏิทินพระจันทร์ - ช่วงจันทร์เสี้ยวบางมากๆ มีสองครั้งต่อเดือน เสี้ยวที่หันทางด้านขวาจะปรากฏหลังจากพระจันทร์เต็มดวง 13 วัน / พออีกสามวันถัดมา พระจันทรืเสี้ยวบางก็ปรากฏอีกครั้งแต่เป็นด้านซ้าย ]








" แปลกนะทุกครั้งที่ผม พยายามนึกถึงยุนอา แต่ผมกลับไม่มีความทรงจำอะไรเลย มันเหมือนเป็นหมอกขาวๆ พี่ อึนเฮบอกว่า เธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทั้งที่ผมอยู่ด้วยแต่.. " นิชคุณ ใช้หลอดเขี่ย กาแฟเย็นพลางใช้ความคิดราวกับคอมพิวเตอร์ที่ประมวลผลพยายามเรียกเมมโมรี่ใน แผ่นดิสเก่าใกล้จะพัง


แทคยอนหยุดปลายปากกา พร้อมกับช้อนตามองอย่างฉงน " ความทรงจำขาดหาย ? "


" อื่อม ผมคิดว่า ตอนนั้นคงจะเด็กมากเลยจำอะไรไม่ค่อยได้ แต่แปลก ผมจำเรื่องบางเรื่องเกี่ยวกับเธอและพี่สาวได้ดี มีแต่ช่วงที่เธอเสีย ผมกลับจำอะไรไมได้เลย "


นิชคุณในชุดลำลองสบายๆ แต่ก็ยังคงสวมแว่นกันแดดอันโต บดบังความเป็นเอกลักษณ์บนใบหน้า พวกเขาเลือกมุมในสุดของคาเฟ่ที่ไม่มีคนเดินพลุกพล่านนัก แถวๆสถานีตำรวจ ในการสอบสวนเรื่องราวรอบๆตัวเกี่ยวกับอึนเฮ


" ว่าแต่คุณ ตำรวจจะถามเรื่อง ยุนอา ไปทำไม มันไม่น่าจะเกี่ยวเลยนะครับ "


" ถ้าเป็นเรื่องที่ ลิ๊งค์ไปหาจิตใจ ของคุณอึนเฮ ก็ถือว่าเกี่ยวทั้งนั้นล่ะครับ บางทีเราก็ต้องหาปมที่ซ่อนอยู่ในจิตใจเธอ ถึงจะรักษาเธอหายได้ "


แทคยอนหมุนปลายปากกาแต่กลับไปตกที่หน้าเด็กหนุ่ม


" ผมไม่คิดว่า พี่อึนเฮ จะป่วยหรอกนะครับ บางทีเธออาจจะ ... น่าแปลก จริงๆ ผมเพิ่งนึกได้เรื่องนึง "


นิชคุณพยายามนึกให้ออกสิ่งที่เกิดในอดีต ...


" คุณนึกอะไรออก ? " ร่างสูงตะลึงงันใน ดวงตาที่เด็กหนุ่มเบิกโพลงกว้าง


" ผมไม่เคยเห็นงานศพ ยุนอา แม้แต่รูปถ่ายก้เหอะ " นิชคุณแทบจะทำแก้วพลาสติกหล่น เมื่อจู่ๆเขานึกออกถึงเรื่องบางอย่างได้


" ทางบ้านพี่อึนเฮ แปลกมากเลย เขาไม่ยอมให้บ้านผมหรือใครไปร่วมงาน ยุนอา "


แทคยอนสังหรณ์ใจอย่างเสียววาบกระดูกสันหลัง

.....ใช่แล้วผู้ก่อคดีร่วมอาจจะมีสองคน นอกจากตัวอึนเฮเอง เพราะเมือ่เขานับย้อนไป ซักถามชายฉกรรจ์ ที่เธอจ้างให้ขับรถปาดหน้าดาราสาวบางคน แต่บางคดี อึนเฮก็มีหลักฐานทางเวลายืนยันอย่างแน่นหนา เธออาจจะมีผู้ช่วยอีก ไม่แน่อาจจะเป็นน้องสาวที่อุปโลกว่าหล่อนตายไปแล้ว แต่จริงๆแล้ว


... บ้าน่า ยังกะนิยาย เขาเกาหัวตัวเองแกรกๆ เราคงอินมากไปกับพวกหนังสือสอบสวนลึกลับ


" ผมคงคิดไปเอง หลุมศพเธอยังอยู่บนภูเขาหนือหมู่บ้านเลย เฮ่อ เมื่อครบรอบปีก่อน ผมกับพี่อึนเฮยังไปไหว้อยู่เลย "


เสียงนาฬิกาดัง tik tik เบาอีกแล้ว ผสมกับเสียงหัวใจเต้น


เรื่องราวของ ยุนอา บางทีอาจจะเป็นจิ๊กซอว์ชิ้น สุดท้ายของคดีก็เป็นได้


" บ้านเกิดคุณยุน อึนเฮอยู่ไหน เหรอครับ " นิชคุณสะดุ้งเล็กๆ หลังจาก ตำรวจหนุ่มถามขึ้นมา





############################################################



เขา อาจจะว่างงานหรือเป็นบ้าไปแล้วก็ได้ ที่นักร้องเพลย์บอยแห่งยุคอย่างเขามานั่งรถร่วมกับตำรวจหนุ่ม มือปราบหนุ่มไฟแรงแห่งยุค ทำไมกรมตำรวจไม่มีมือปราบสวยๆเซ้กซี่มั่งนะแต่เพื่อช่วยการบำบัดอาการทางจิตของพี่อึนเฮ อย่างที่อีก แทคยอนว่า เขาคงจะเลี่ยงไม่ได้ที่จะให้ความร่วมมือ ช่วยเหลือในการสืบคดี


ทั้งสองนิ่งเงียบเป็นป่าช้าเพราะไม่รู้จะคุยอะไร พลันเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น


" ของนายหรือเปล่า "


" ไม่ใช่นิ ของผมเงียบอยู่ "


อ๊คแทคยอนเหลือบมอง BB เครื่องหรูที่ทางกรมตำรวจออกงบให้ แค่เงินเดือนข้าราชการอย่างเขาน่ะหรือ จะซื้อมาหิ้วเล่น แต่ยังไงเสียเขาก็มีครอบครองมากกว่าสองสามเครื่อง เพราะติดนิสัยบ้าเทคโนโลยีเหมือนชายหนุ่มทั่วไป


" ของผมจริงด้วย ริงโทนคล้ายๆกันเลย ฮะๆ " เมื่อนิชคุณกดรับปุ๊บเสียงแสบแก้วหูแหวกอากาศผ่านฟังมือถือซัมซุงรุ่นที่เขาเองเป็นพรีเซ็นเตอร์ ให้


" นิชคุณณณณณณณณ นายอยู่หนายยยยยย บอกให้อยู่แต่บริเวณบ้านยังไงเล่าาาา !!! "
จุนซูนั่นเอง นิชคุณกดปิดอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้ง ปิดเครื่องทันที


" ฮะๆ ผู้จัดการของคุณตลกดีนะครับ เสียงตะโกนดังยังกับลำโพงรถแต่ง " ร่างสูง ขำก๊าก หน้าตาที่เครียดๆกลายเป็นแมวหวดชั่วขณะ


" ผู้จัดการที่สังกัดผมส่วนใหญ่ เคยออดิชั่นมาก่อน แต่ไม่ผ่านเลยได้งานมาดูแลศิลปินไม่แปลกที่ จะมีเสียงแปดหลอด " ร่างเพรียวแอบเขินอายเล็กน้อย ก็แหงละ เล่นถูกกักบริเวณแบบนี้ยังกับเด็กประถมที่โดนองโทษเพราะหนีเที่ยวยังไงก็อย่างงั้น


" อาจจะละลาบละล้วงไปหน่อยนะครับ แต่งานของคุณนี่น่าอิจฉา ชะมัด ได้เจอดาราสาวสวยๆเอย เฮ่อ อย่าผมเงินเดือนก็หางอึ่ง แถมงานหนัก ไม่รู้ว่าชาตินี้จะได้มีโอกาสหาแฟนแบบ ปาร์ค แชยังได้รึเปล่า

[ ชื่อต่อไปนี้สมมุติว่าเป็นไอด้อลสาวๆสวยๆชือ่ดังเองหมดนะจ๊ะ ] "


" ถ้าได้เป็นแฟนอาจจะไม่ชอบก็ได้นะ ผมว่าน้องแชยังออกจะรสนิยมประหลาดไปหน่อย " เด็กหนุ่มยิ้มด้วยสายตามีเลศนัย จนอ๊กแทคยอน อึ้งไปชั่วขณะ


" หมายความว่าคุณ ..กับ. เธอ " แทคละสายตาจากเบื้องหน้าพวงมาลัย มองเด็กหนุ่มอย่างทึ่ง


" จะเหลือเรอะ " ใบหน้าสวยเกลี้ยงเกลาดุจเทพผู้ใสสะอาด หลุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างเปิดเผย ถึงแม้จะได้ยินข่าวมาบ้างว่านิชคุณควงคนนั้นที คนนี้ทีแต่.. ไม่นึกเลยว่าจะ


" แล้ว ลี ซางมิน ที่โฆษณาแชมพูเมื่อปีก่อน "


เขาพูดถึงไอด้อลที่มีภาพลักษณ์ใสสะอาดอีกคนหนึ่ง ผมยาวสวย เหมือนนางฟ้า


" นั่นก็ด้วย หุ่นดีพอตัว หล่อนเก่งใช่ได้ทีเดียว"


" ชินเยจิน " แทคถาม คุณพยักหน้าหงึก


" เชิน เฮซัง " คุณพยักหน้าอีกที


" กึนเฮวอน" เขาเริ่มเหนื่อยกับการพยักหน้า ใบหน้าจึงแสดงความเบื่อหน่าย....ถามมาเถอะก็ฟาดไปหมดแล้ว ทำยังไงได้คนมันเสน่ห์แรง


หมายความว่า ไม่ว่าเขาทวนชื่อกี่คนต่อกี่คน นิชคุณ ก็พยักหน้า ไม่รู้ว่าโม้หรือเปล่า แต่ดูท่าไม่น่าเป็นคนโกหกใครสักเท่าไหร่ ที่สำคัญที่กล่าวมาทั้งหมด เป็นไอด้อลที่ฉันชอบหมดเลย แก๊ !! ไอ้ ....


แทคยอนแทบจะซบหน้าลงบนพวงมาลัยถ้าไม่ติดว่ากำลังขับอยู่


" อือ่ม จริงๆแล้ว คิมยูจิน กับ ซังเซยง ไม่เคยลองเดทนะ " แทคมองหน้าอย่างประหลาดใจ " เพราะ ดาราสองคนนี้ไม่หลงผิดใช่มั้ย ฮะๆ "

"อื่อม  ผมได้ข่าววงในว่า สองคนนี้เป็นคู่เลสกัน ถ้าขืนไปยุ่งมีหวังเรื่องยาวแน่ " อ๊กแทคยอน หน้าซีดเป็นไก่ต้ม สรุปแล้วไอด้อลสาวสวยกว่าครึ่งวงการ เว้นแต่เพศที่สาม เสร็จพ่อใบหน้าเทพบุตรนิชคุรหมดแล้วเหรอเนี่ยะ ในมโนภาพตอนนี้เหมือนกับว่า นิชคุณ หรเวช ได้นำค้อนสัจธรรมอันใหญ่ๆ มาทุบความฝันของอ๊ก แทคยอน ที่ เขาเคยคิดว่าจะได้นอนหนุนตักสาวๆ ไอด้อลทั้งหลายที่เขาชื่นชอบ


.... ถ้ากลับบ้าน คงจะมองโปสเตอร์ปฏิทินของพวกหล่อนอย่างเซ็งๆ นิชคุณเห็นหน้าป่วยๆของหนุ่มร่างสูง ก็แอบอมยิ้มหัวเราะอีกด้านนึงของหน้าต่าง สะใจดีแท้ ฮึๆ