คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 ::: บทเพลงจากความรัก
Chapter1
ท่ามกลางแสงไฟที่สาดส่องมาในยามค่ำคืน กับเสียงเพลงที่ดังออกมาไม่ขาดสาย จากห้องคาราโอเกะ ซึ่งถือได้ว่าเป็นแหล่งรวมวัยรุ่นหญิงชาย มากหน้าหลายตาที่พากันมาแสวงหาความสุขในช่วงเวลาหลังเลิกเรียน จังหวะเพลงที่สนุกสนาน กับลีลาท่าเต้นที่พริ้วไหวของคนที่อยู่ในห้อง คงเป็นเครื่องยืนยันได้ว่าพวกเขาเหล่านั้นกำลังมีความสุขกับกิจกรรมที่อาศัยเสียงเพลงเช่นนี้ แต่ที่มุมเล็กๆภายในห้องนั้น กลับมีคนๆหนึ่งที่นั่งซึมอย่างหมดอาลัย อยู่เพียงคนเดียว
“ ....เฮ้ย....นี่แกเป็นอะไรวะฮยอกแจ....ทำไมวันนี้ไม่ครึกครื้นเลย...รึว่ากลัวคิดถึงพี่คังอินน่ะ?”
คิบอมกล่าวขึ้นหลังจากมองหน้าฮยอกแจที่สีหน้าเศร้าๆอย่างบอกบุญไม่รับ
“....เอ่อ..เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก”
ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินคำถาม พร้อมกับกล่าวเป็นเชิงปฏิเสธว่าไม่มีอะไร .... แม้จะเป็นเพียงแค่คำพูดไม่กี่คำ แต่คิบอมก็รู้ดีว่า เพื่อนรักของตนรู้สึกยังไง
...เพราะว่าฮยอกแจไม่อยากให้ทุกคนที่กำลังมีความสุขอยู่ ต้องหมดสนุกเพราะเรื่องของตนเอง....
“สองคนนี้ ทำไมมานั่งคุยกันเงียบๆตรงนี้ล่ะ ไม่ไปร้องเพลงกับพวกพี่คังอิน พี่อีทึกหรอ?”
ดงแฮบอกพร้อมกับหันไปชี้คังอินกับอีทึกกำลังร้องเพลงอยู่ด้วยกัน คิบอมมองหน้าดงแฮพร้อมกับขยิบตาอย่างมีความหมาย แล้วพยายามลากฮยอกแจไปที่กลุ่มของเพื่อนๆ จนคนที่นั่งอยู่เงียบๆคนเดียวนั้นต้องออกไปร่วมสนุกด้วย ทั้งที่ในใจไม่ได้อยากทำอะไรแบบนี้เลยสักนิด
“ ให้มันได้อย่างงี้ซิ....”ฮยอกแจบ่นอุบก่อนที่จะเดินตามคิบอมและดงแฮไป
“..น้องฮยอกแจมาร้องเพลงกับพี่เถอะครับ” คังอินกวักมือเรียกฮยอกแจที่เดินมาพร้อมกับคิบอมและดงแฮ
“ผมร้องเพลงไม่เป็นฮะพี่”ฮยอกแจยิ้มน้อยๆก่อนจะตอบปฏิเสธ อย่างอายๆ
“..เอาน่าเพลงเดียวเอง...ไม่เห็นต้องอายเลย ร้องกับพี่ก็ได้” คังอินบอกพร้อมกับยื่นไมค์ให้ฮยอกแจที่ยืนแข็งทื่อเมื่อรู้ว่าตัวเองต้องร้องเพลงในตอนนี้ หลังจากนั้นก็มีเสียงโห่ฮาขึ้นในหมู่เพื่อนๆ เมื่อคังอินได้เลือกเพลงที่จะร้องกับฮยอกแจคือ ‘ You are the one’
you are the one,오직 너만이 내 사랑
คุณคือหนึ่งเดียว คุณเท่านั้นที่เป็นความรักของผม
you are the sun, 따스히 감싸온 미소
คุณคือดวงอาทิตย์ รอยยิ้มของคุณทำให้ผมสดใส
you are my love, 또 나 역시 그대만의 오직 단 한 사람. 언제까지나 곁에 있어요
คุณคือความรักของผม และผมก็เป็นแค่หนึ่งเดียวของคุณผมจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป
ภายในห้องซึ่งเต็มไปด้วยเสียงเพลง ทุกคนต่างร้องเพลงกันอย่างมีความสุข จะมีใครรู้บ้างว่ามีคนๆหนึ่ง กำลังเจ็บปวดหัวใจอย่างแสนสาหัส และพยายามที่จะปิดกั้นความเจ็บปวดนั้นด้วยรอยยิ้มจางๆที่มองคนที่ตนเองรัก กำลังร้องเพลงอย่างมีความสุข
...มันน่าจะดีกว่านี้ ถ้าเขาสามารถทำใจและยอมรับความเจ็บปวดนี้ได้
...และมันน่าจะดีกว่านี้ ถ้าคนอย่างปารค์จองซู ไม่แอบรัก....คิมยองอุน..ที่เป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง
“...เอ่อ พี่กลับบ้านก่อนนะ” อีทึกหันไปกระซิบกับซองมิน ที่กำลังนั่งฟังคังอินและฮยอกแจร้องเพลงอยู่
“..ครับ...แล้วพี่อีทึกบอกพี่คังอินรึยังล่ะ?” ซองมินหันกลับมาถาม แต่ไหล่เล็กก็ยังคงเอียงไปมาเป็นจังหวะตามเพลงด้วยความสนุก
“...ไม่เปนไรหรอกน่า..พี่ไปล่ะ ..บาย..” อีทึกกล่าวลาพร้อมกับเก็บกระเป๋าแล้วรีบเดินออกจากร้าน
ร่างบางเดินสะพายกระเป๋าเป้ใบสีน้ำเงิน พร้อมกับถุงที่ใส่ของขวัญ ภายในมีของขวัญอยู่2-3กล่อง เดินไปเรื่อยๆ ตามถนนในเวลายามค่ำคืน ท่ามกลางแสงไฟที่สาดส่องบริเวณริมทางเดิน ไปยังสวนสาธารณะที่ตนเองชอบมานั่งเวลารู้สึกเหงาเพียงคนเดียว
“ชั้นต้องทำให้ได้ซิ....ต้องทำใจให้ได้...เข้าใจมั้ยอีทึก?” พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล ฝืนพูดกับตัวเองอย่างนี้ทุกครั้ง
.... เรามันเป็นได้ก็แค่เพื่อนของเค้า ไม่มีสิทธิคิดอะไรทั้งนั้น จำไว้...
.
.
.
.
“ พี่กลับก่อนนะครับ...น้องฮยอกแจ” คังอินที่เดินมาส่ง กล่าวลาให้กับฮยอกแจที่ยืนยิ้มอยู่หน้าบ้าน
“ ฮะ..” แก้มทั้งสองข้างยิ่งแดงขึ้นไปเรื่อยๆเมื่อคังอินก้มลงสัมผัสริมฝีปากกับแก้มของตน จนใบหน้าหวานขึ้นสีอย่างรวดเร็ว
“ Good Night Kiss ครับ “ คังอินกล่าว พร้อมกับโบกมือลา กับฮยอกแจ
“ เอ่อ ราตรีสวัสดิ์ฮะ” ฮยอกแจตอบอย่างตะกุกตะกักแล้วก็เดินเข้าบ้าน แต่แอบมองคังอินที่ค่อยเดินออกไปไกลเรื่อยๆ ผ่านทางหน้าต่าง จนกระทั่งร่างสูงเดินลับไป
“นั่นแน่....พี่ฮยอก ใครมาส่งที่บ้านกันคะเมื่อกี้นี้อ่ะ พี่คังอินหรอ?” แทยอนซึ่งเป็นลูกสาวของป้าที่ดูแลฮยอกแจมาตั้งแต่เล็กๆเอ่ยถามอย่างรู้ทัน เมื่อเห็นฮยอกแจเดินยิ้มเข้ามาในบ้าน
“อื้มๆ” ใบหน้าหวานพยักหน้าแรงๆสองสามที เพราะไม่อยากพูดอะไรกลัวน้องสาวตัวดีจะสงสัยเอา แต่ก็ไม่พ้นสายตาของสาวน้อยคนนี้ไปจนได้ เมื่อแทยอนเล่นแซวจนตนเองถึงกับทำอะไรไม่ถูก
“แหมๆๆ ไม่เห็นต้องอายอะไรกันเลยนี่คะ มีแฟนแล้วทำเป็นเก็บเงียบเลยนะ” สาวน้อยพูดในสิ่งที่เห็นแล้วก็มองหน้าฮยอกแจที่กำลังหลบตาเหมือนกำลังปิดบังอะไรกันอยู่
“อะไรกัน แฟนเฟินที่ไหน ไม่มีหรอก เป็นเด็กเป็นเล็กนะเรา อย่ารู้เลยเรื่องพวกนี้อ่ะ” ฮยอกแจทำเป็นพูดเฉไฉกลบเกลื่อน เนื่องจากไม่อยากให้น้องสาวตัวดีหลุดปากพูดอะไรมาก เพราะกลัวคุณป้าที่ดูแลตัวเองจะโกรธเอา
“ชิ..มีอะไรไม่ยอมบอกกันนะจำไว้เลย พี่ฮยอกใจร้ายอ่ะ”
สาวน้อยพองลมที่แก้มด้วยความงอนพี่ชายหน้าหวานที่ไม่ยอมเล่าให้ตัวเองฟัง แล้วก็เดินขึ้นห้องนอนไป ส่วนฮยอกแจก็แอบถอนหายใจเพราะกลัวว่าน้องสาวตัวดีจะรู้ความลับอะไรของตนมากกว่านี้
ฮยอกแจครุ่นคิดกับคำพูดของแทยอนที่พูดไว้ก่อนที่เจ้าตัวจะขึ้นนอนไป เพียงแค่คำๆเดียว มันก็ทำให้เค้าถึงกับนอนไม่หลับ เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้มันอยู่ในสถานะที่เรียกว่า ‘แฟน’ แล้วจริงๆ
‘แฟน’......คำๆนี้ใช้กับเราสองคนได้มั้ยฮะ...พี่คังอิน....
....เราเป็นแฟนกันจริงๆหรอ?...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เป็นตอนที่รีไรท์ใหม่ค่ะ แล้วก็เพิ่มตัวละครขึ้นมาด้วย
คิดว่าคงจะสนุกกว่าแบบเดิมนะ แร้วก็พยายามพัฒนาการแต่งให้เพิ่มมากขึ้น
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ความคิดเห็น