คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Hey you! คุณชายไฮโซกับนายจิ๊กโก๋บ้านนอก! [WonHyuk]
คุณรู้จักกบในกะลาครอบไหมครับ?
สำหรับผม...ผมมารู้จักคำๆ นี้ จริงๆ ก็เมื่อไม่นานมานี้ ผมเพิ่งรู้ว่าโลกที่ผมเห็นอยู่ทุกวันนี้เนี่ย มันอยู่ในซากกะลาครอบด้วยซ้ำ!
ผมชื่อ อีฮยอกแจ ครับ ผมอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ เอ่อ...เล็กมากๆ คำว่าไกลปืนเที่ยงยังดูหรูหราไฮโซเมื่อเทียบกับบ้านเกิดของผม ยิ่งกว่านั้น 80% ของผู้คนที่อยู่ที่นี่อายุเกินวัยกลางคน อ๊ะๆ แต่คุณผู้อ่านอย่าเพิ่งคิดนะครับว่าผมทำตัวเป็นพวกไฮโซเกลียดกลิ่นบ้านนอกของตัวเองนะครับ(ผมรู้นะว่ามีคนคิด!) ผมจะบอกว่าผมชอบต่างหาก! อิอิ อยากรู้ไหมครับว่าทำไมผมถึงชอบ
ผมจะบอกให้เดี๋ยวนี้ล่ะ...
“ฮยอกแจ” เสียงหวานๆ เรียกผม...ผมหยุดฝีเท้า ปรับสีหน้าให้ดูสงบนุ่มนวลก่อนจะเอี้ยวคอกลับไปด้วยท่าทางที่คิดว่าหล่อที่สุด
“ว่าไง โบรัม มีอะไรเหรอ?” อร้ากกกกกก เสียงใครครับเนี่ยทำไมหล่อชวนลุ่มหลงแบบนี้!! เสียงผมเองล่ะครับ คุณผู้อ่านอย่าเอ็ดไปนะครับว่าผมคิดแบบนี้ เดี๋ยวเธอจะรู้ว่าผมหลงตัวเอง
เด็กสาวตรงหน้าบิดม้วนอย่างเขินอาย ดวงตากลม...เอ่อ...เกือบโตของเธอช้อนขึ้นมองผมปริบๆ ริมฝีปาก อื่ม...ได้รูปแต่หนาและแห้งเป็นขุยไปสักหน่อยเม้มแน่น
“คือ...โบรัมได้ข่าวมาว่าฮยอกแจจะไปเรียนต่อ ม.ปลายที่โซลเป็นความจริงเหรอ?”
นี่ข่าวใหม่...ผมขมวดคิ้ว ผมจะไปเรียนต่อที่โซลเหรอ ทำไมผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย?
“ไม่นี่ โบรัมไปได้ข่าวมาจากไหนกัน”
“เอ๋! ก็เมื่อกี้โบรัมไปหาฮยอกแจที่บ้าน แต่ไม่เจอเลยอยู่คุยกับคุณแม่ของฮยอกแจพักหนึ่ง เห็นท่านว่าจะส่งฮยอกแจไปเรียนที่โซลนี่”
ผมยิ่งขมวดคิ้วหนัก ไปทำไม? ผมไม่ไปหรอก ขืนไปผมก็ไม่ได้ทำตามความฝันของผมพอดี
อ๊ะ ผมบอกคุณผู้อ่านไปรึยังครับว่าผมมีความฝันอันแสนบรรเจิดว่าอะไร ฮันแน่! อยากรู้ใช่ไหมล่ะ รู้แล้วเหยียบไว้เลยนะครับ ผมน่ะ...
อยากเป็นนักเลงคุมหมู่บ้านครับ!
ผมได้ยินนะใครบอกว่าไร้สาระน่ะ! ชิ!
ไม่รู้กันล่ะสิว่ามันเป็นอาชีพที่เท่ห์เอาโล่ห์ขนาดไหน ผมน่ะ ไม่อยากจะโม้...ผมน่ะหล่อที่สุดในหมู่บ้านนะครับ! ไล่ไปตั้งแต่บ้านหลังแรกยันหลังสุดท้าย ไม่มีสิ่งชีวิตตัวไหนหน้าตาดีกว่าผมอีกแล้ว ผมล่ะปลาบปลื้มใจ เวลาส่องกระจกทีไรก็น้อยใจแทนมนุษย์โลกคนอื่นที่ต้องโดนเอามาเปรียบเทียบกับผม
พูดแล้วจะหาว่าคุย! สาวๆ ทุกคนในหมู่บ้านน่ะฝันว่าจะได้ผมเป็นแฟนทั้งนั้น แต่ขอโทษ ผมน่ะรสนิยมสูงครับ ผมเลยทำแค่โปรยเสน่ห์ไปวันๆ ให้พวกเธอหลงเล่น ทำไงได้ คนมันหล่อนี่ครับ~ นี่ขนาดอยู่ต่างจังหวัดยังขนาดนี้ ถ้าไปอยู่ในเมืองใหญ่ล่ะสาวๆ แย่งผมกันตายเลย
สงสัยน่ะสิครับว่าที่ผมหล่อ เลิศ เพอร์เฟคนี่มันเกี่ยวกับการเป็นนักเลงคุมหมู่บ้านยังไง โธ่...ความฝันของลูกผู้ชายนี่มันต้องมีที่มาที่ไปครับ เมื่อตอนสมัยผมยังเด็กๆ คุณแม่เคยพาไปดูหนังในตัวเมืองครั้งหนึ่ง แล้วพระเอกในเรื่องเป็นนักเลงครับ!
มัน...มันเท่ห์บาดใจมากเลยล่ะครับ!
ผมนึกวาดภาพผมในสภาพหนุ่มหล่อ หน้าตาดีที่สุด เดินโฉบไปทั่วหมู่บ้าน ชาวบ้านมองตามด้วยประกายชื่มชมในความหล่อเท่ห์และมีรัศมีเป็นประกายของผม ทุกคนยินยอมพร้อมใจฝากอนาคตครอบครัวไว้ในความคุ้มครองของอีฮยอกแจคนนี้ โหยยยย แค่คิดผมก็แทบขึ้นสวรรค์แล้วครับ~
ป้าป!!!
“ยืนทำบ้าอะไรของแกฮยอกแจ”
ฝ่าพระบาทมันมาก่อนเสียงครับ เมื่อเพื่อนรักมันวาดเท้าก่อนจะฟาดเปรี้ยงเข้าที่ก้นผม เล่นเอาผมถูกดึงออกมาจากความฝันแสนหวาน แล้วมองไอ้คนเตะอย่างเคืองๆ
คิมจุนซู ยืนยักคิ้วกวนส้นอยู่ตรงหน้า ชิ!มันมาก็ดีผมจะได้แนะนำให้ทุกคนรู้จัก มันคือไอ้ตัวมารความฝันอันดับหนึ่ง! ผมบอกไปรึยังครับว่าความฝันของผมไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมมันกำลังทำคะแนนนิยมไล่ตามผมมาติดๆ ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมเทรนด์หนุ่มน้อยน่ารักมันถึงระบาดมาแถวๆ บ้านนอกแบบนี้ด้วยเนี่ย... ทำเอาคนหลงผิดคิดว่าไอ้หน้าปลาโลมานี่มันน่าเอ็นดูทั้งๆ ที่ความหล่อของมันยังทาบกับขี้เล็บผมไม่ได้ด้วยซ้ำ!!
ฮยอกแจเซ็งคร้าบบบบบบบ!!!!
ผมมองตากลมๆ ของเพื่อนรักแล้วพาให้หงุดหงิดใจ แม้จมูกมันจะไม่โด่งเท่าผม ไม่ขาวเท่าผม แต่หน้ามันพอรวมๆ ออกมาแล้วกลับน่าเอ็นดูจนป้าๆ ยายๆ หลงรักมันเป็นทิวแถว แต่เหอะ! ไอ้หมอนี่มันหมาป่าห่มหนังแกะครับ มันโฉดยิ่งกว่าผมซะอีก ความเลวร้ายของมันมากขนาดสามารถเตะตัดแข้งคนแก่ตอนที่เขาจับได้ว่ามันแอบสอยมะม่วงบ้านเขา หรือขโมยอมยิ้มเด็กสามขวบจนโดนเด็กเอารองเท้าเขวี้ยง โฉดสุดๆ ไปเลยใช่ไหมล่ะครับ!
“แกมีไร?” ผมรีบปรับสีหน้าให้ดูเท่ห์ขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ได้ เดี๋ยวเรทติ้งตก โบรัมยังยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคน
“แม่แกให้มาตาม”
“หา?”
“เรื่องที่แกต้องไปเรียนต่อที่โซล!”
“หา!”
นั่นแหละครับจุดเปลี่ยนของชีวิตผม...พอมองย้อนกลับไปผมก็รู้สึกว่าผมมันงี่เง่าสิ้นดี นี่ถ้าผมไม่ยอมตามไอ้จุนซูกลับบ้านแล้วหนีไปซ่อนตัวในป่าสักอาทิตย์ หรือปฎิเสธท่านแม่ที่เคารพให้มันชัดๆ ไปแล้วยอมโดนทัณฑ์ทรมานกับข้อหาขัดคำสั่งพระบัญชา หรือ...ถ้าผมจะไปเข้าโรงเรียนเดียวกับไอ้จุนซู โรงเรียนอะไรก็ได้ที่มันไม่ใช่โรงเรียนไฮโซบ้าๆ นี่ ผมก็คงไม่ต้องทิ้งความฝันอันงดงามบรรเจิดที่จะเป็นนักเลงคุมหมู่บ้าน
แล้วชีวิตผมก็คงไม่ต้องบัดซบขนาดนี้!
TBC^^
นายเอกเรา รั่วอะเกน เหอๆๆๆ
ความคิดเห็น