รวมนิทานชาดก สนุกๆครับ

ลำดับตอนที่ #35 : @^-^@::ฝูงปลากับนกกระยางเฒ่า::@^-^@

 

มีนกกระยางตัวหนึ่ง ซึ่งแต่ก่อนบินได้เร็วและไกล มันจึงกินปลาตามหนองน้ำต่าง ๆ เสียเป็นอันมาก

แต่ต่อมามันก็ค่อย ๆ แก่ตัวลง ไม่แข็งแรงเท่าเก่าบินได้ไม่ไกล ดวงตาก็ฝ้าฟาง

เมื่อมันเดินท่อม ๆ หาปลาในน้ำ ยังไม่ทันจิก ปลาก็ว่ายหนีไปเสียแล้ว

มันกลายเป็นนกที่แก่ชราและงุ่มง่ามมากยิ่งขึ้นทุกที

เมื่อมันจับปลากินไม่ค่อยได้ มันก็เริ่มหิวโหย ร่างกายก็ผอมโซ

มันจำเป็นต้องกินอาหารและความจำเป็นนี้เอง ที่ทำให้มันคิดเล่ห์กลขึ้นมา

วันหนึ่งขณะที่มันอยู่ที่ริมหนองน้ำ มันจึงพูดกับปูตัวหนึ่งว่า

“ เพื่อนรัก ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอก นั่นก็คือ ภายในเจ็ดวันนี้ พวกชาวนาจะพากันมาที่หนองน้ำแห่งนี้ วิดน้ำออก และจับปู กุ้ง หอย ไปกิน เธอและเพื่อน ๆ เห็นทีจะเคราะห์ร้ายเสียแล้ว ”

ปูได้ฟังก็ตกใจ เอาข่าวนี้ไปบอกกับเพื่อน ๆของมัน สัตว์เหล่านั้น เมื่อได้ฟังเข้าก็หลงเชื่อและต่างพากันหวาดกลัว

พวกมันแต่งตั้งตัวแทน ไปพบกับนกยาง

“เธอ ได้ข่าวนี้ มาตั้งแต่เมื่อไหร่นะ เธอแน่ใจหรือว่ามันจะเป็นเช่นนั้นจริง” พวกสัตว์ที่เป็นตัวแทนแย่งกันถาม “เธอคิดว่า เราควรจะทำอย่างไรดี”

“พวก เธอก็ ต้องย้าย ไปอยู่ที่อื่นซิ” นกยางตอบ

“ย้ายอย่างไรเร่า”

“ไม่ต้องกังวลหลอก เรื่องนี้”นกยางอธิบาย “ฉันจะพาพวกเธอไปเองทีละตัว ๆ ไปอยู่ที่ใหม่ มีหนองน้ำแห่งหนึ่ง อยู่ไกลออกไป มีน้ำใสทั้งปีและมีอาหารเหลือเฟือที่นั่น พวกมนุษย์ไม่ไปรบกวนพวกเธออีกเป็นอันขาด”

พวกปู ปลา กุ้ง หอย เชื่อนกกระยางเจ้าเล่ห์ โดยสนิทใจ

ดังนั้น พวกมันจึงออกมาริมหนอง ให้นกยางคาบไป ทีละตัว ๆนกยาง พาสัตว์เหล่านี้ไปยังแอ่งน้ำเล็ก ๆแห่งหนึ่งบนหน้าผา ที่นั่นน้ำ ใสตื้นแคบ

สัตว์ทุกตัวถูกคาบ ไปอ่างน้ำนั้นทุกตัว

ไม่มีโอกาสรอดจากจะงอยปากของนกยางเจ้าเล่ห์เลย

คติ อย่าหลงเชื่อคารมของศัตรู