รวมนิทานชาดก สนุกๆครับ

ลำดับตอนที่ #28 : นกมีหูหนูมีปีก

ค้างคาวตัวหนึ่งบังเอิญบินเข้ามาชนกับแมวป่าตัวหนึ่ง ซึ่งชอบกินหนูเป็นที่สุด เลยถูกเจ้าแมวป่าตะครุบตัวเอาไว้

“เจ้ากล้าดียังไงถึงได้มาให้ข้าเห็นตัวได้” มันตวาดเอา “ไม่รู้รึว่าข้านะเกลียดหนูเป็นที่สุด เจ้าเป็นหนูนี่หว่าใช่ไหม บอกความจริงมานะ”

“โทษทีเพื่อน” เจ้าค้างคาวตอบ “แต่ข้าไม่ใช่หนูจริง ๆ ใครบอกท่านล่ะว่าหนูมันบินได้ ดูปีกของข้าสิ เห็นไหม ขอให้ตระกูลนกจงเจริญ”

คำพูดของเจ้าค้างคาวถูกใจเจ้าแมวป่า มันเลยถูกปล่อยตัวไป

สองวันต่อมา ค้างคาวตัวนั้นทะเล่อทะล่าเข้าไปในโพรงของแมวป่าอีกตัวหนึ่งซึ่งเกลียดนกเป็นที่สุด และชอบกินนกเป็นอาหาร อีกครั้งหนึ่งที่ชีวิตของมันตกอยู่ในอันตราย

“เจ้านกเกรามาเป็นอาหารของข้าเสียเถอะ” แมวป่าตัวนั้นพูดก่อนที่จะขย้ำเจ้าค้างคาว

“นี่ นี่” เจ้าค้างคาวพยายามใช้ไหวพริบเอาตัวรอดให้ได้ “ไม่ดูตาม้าตาเรือเอาเสียเลยนะ ข้าเป็นนกที่ไหนกัน นกมีหูอย่างข้าหรือไง ขอให้พวกนกจงพินาศ ขอให้พวกหนูจงเจริญ”

ด้วยการกลับกลอกเช่นนี้เจ้าค้างคาวจึงรอดตายไปได้เป็นครั้งที่สอง

มนุษย์มากมายทีเดียวที่เปลี่ยนข้างทันทีเมื่อถึงคราวคับขัน พวกเขาสามารถที่จะประณามสิ่งที่พวกเขาเคยยกย่องได้ในทันที สำหรับคนพวกนี้แล้ว คนฉลาดก็คือคนที่สามารถประกาศได้ทั้ง “พระเจ้าจงเจริญ” และ “พระเจ้าจงพินาศ” ได้อย่างเต็มถ้อยเต็มคำ