รวมนิทานชาดก สนุกๆครับ

ลำดับตอนที่ #22 : ชาวนาและลาแก่

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชาวนาคนหนึ่งเลี้ยงลาไว้ตัวหนึ่งซึ่งแก่มากแล้ว วันหนึ่งชาวนาได้พาเจ้าลาแก่ออกไปข้างนอก  ด้วยความโง่เขลาของมันดันเดินซุ่มซ่ามไปตกบ่อแห่งหนึ่ง  มันร้องครวญครางเป็นเวลาหลายเวลา

ชาวนาเองก็พยายามใคร่ครวญหาวิธีที่จะช่วยมันขึ้นมา  ในที่สุดชาวนาหวนคิดขึ้นมาได้ว่า  เจ้าลาก็แก่เกินไปแล้วอีกอย่างบ่อนี้ก็ต้องกลบ  ไม่คุ้มที่จะช่วยเจ้าลา   

ชาวนาจึงไปขอแรงชาวบ้านเพื่อมาช่วยกลบบ่อ  ทุกคนใช้พลั่วตักดินสาดลงไปในบ่อ  ครั้งแรกเมื่อดินไปถูกหลังลามันตกใจและรู้ชะตากรรมของตนทันที  มันร้องโหยหวนทันที สักพักหนึ่งทุกคนก็แปลกใจที่เจ้าลาเงียบไป

หลังจากที่ชาวนาตักดินใส่ไปในบ่อได้สัก  สองสามพลั่วก็เหลือบมองลงไปในบ่อ  ก็พบกับความประหลาดใจที่ว่า  ทุกครั้งที่ทุกคนสาดดินไปถูกหลังลามันจะสะบัดดินออกจากหลัง  แล้วก้าวขึ้นไปเหยียบบนดินเหล่านั้น  ยิ่งทุกคนพยายามเร่งระดมสาดดินลงไปมากเท่าไรมันก็ก้าวขึ้นมาได้เร็วมากยิ่งขึ้น ในไม่ช้าทุกคนต่างประหลาดใจที่เจ้าลาในที่สุดก็สามารถหลุดพ้นจากปากบ่อดังกล่าวได้

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :-

ชีวิตนี้มีอุปสรรคต่างๆ มากมาย  ที่ถาโถมเข้ามาหาเราก็เปรียบเสมือนดินที่สาดเข้ามาหาเรา  ปัญหาและอุปสรรคจะเป็นบททดสอบ เป็นสนามประลองจิตใจ สติปัญญาของเรา    จงอย่าท้อถอยและยอมแพ้จงแก้ไขมัน   เพื่อที่เราจะได้เหยียบมันเพื่อที่จะก้าวสูงขึ้นเรื่อย ๆ เปรียบเสมือนลาแก่ที่หลุดพ้นจากบ่อได้ฉันใดฉันนั้น

> > > > > > แปลและเรียบเรียงจากนิทานจีนภาคภาษาอังกฤษ
> > > > > > โดย ดร. วิชัย นำวงษ์สำราญ

“ขอให้ทุกท่าน  ได้ประสบพบเจอกับปัญหา  อุปสรรค  เรื่องวุ่นวาย

 เรื่องหนักอกหนักใจต่าง ๆ เรื่องมิดีมิร้าย ที่เข้ามารุมเร้าจิตใจ

ให้น้อยกว่าที่ผ่าน ๆ มา….ด้วยเถิด….สาธุ”

…………………………………………………