ชีวิตจำลอง

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

โรงเรียน กินนอน

คุณนายครับ เมื่อวานวันครู ผมโทรศัพท์ไหว้ครูกราบอาจารย์ สุวรรณ และ อาจารย์ ศรีสมร คุณนายเป็นผู้มีพระคุณสั่งสอนผมมาตั้งแต่เด็ก เสมือนเป็นครูที่ยิ่งกว่าครู ผมกราบระลึกถึงบุญคุณของคุณนายทางโทรศัพท์ครับ

อาจารย์ทั้งสองเป็นบุตรชายและบุตรสะใภ้ของคุณนาย ละมุน ทังสุบุตร เมื่อถึงวันครูผมใช้วิธีไหว้ครูทางโทรศัพท์ คารวะครูบาอาจารย์เก่าๆทั้งหลาย รวมทั้งผู้เปรียบเสมือนครู

ท่านเรียกตัวเองว่า ยาย เพราะขณะนี้ท่านมีอายุมากแล้วผมเรียกท่านว่า คุณนาย จนติดปาก เพราะ ท่านเป็นนายของแม่ และ ของผม

ชีวิตผมนึกๆก็แปลกๆ ตอนเด็กๆเป็นเด็กรับใช้ในบ้าน ต่อมาเป็นผู้ว่ารับใช้กรุงเทพฯ ชีวิตนี้มีแต่การรับใช้ซึ่งผมก็ดีใจ

คุณนายและทุกคนในครอบครัวท่าน อบรมสั่งสอนผมมาทั้งนั้น ผมโชคดีเป็นเหมือนนักเรียนกินนอนที่มีครูคอยจับตาดูอยู่ตลอด ไม่ว่าจะเดิน ยืน นั่ง นอน นิสัยดีๆอันมากติดตัวผมครั้งตั้งแต่ผมอยู่บ้านคุณนาย

แม้ผมจะเป็นเด็กรับใช้จนๆแต่ผมไม่เคยพูดคำหยาบ ไม่เคยพูดคำสบถคำ บางครั้งไม่เคยเกรงอกเกรงใจใคร แต่รับรองได้ว่าผมไม่จ้วงจ้างหยาบคาย พูดคำด่าคำนั้น ผมฟังมาเสียจนชิน ชินจนเกลียด ทำไมต้องพูดคำหยาบ ทำไมต้องด่าสาดเสียเทเสีย พูดกันดีๆไม่ได้หรือดีทั้งคนพุดดีทั้งคนฟัง

การทำตัวให้ปรากฏเป็นข่าวบ่อยๆ ด้วยการให้ด่าให้แสบที่สุดให้ร้ายป้ายสี ให้คนเค้าฟังกันมันๆ

กลายเป็นอาชีพที่ขึ้นตาของนักการเมืองบางคน

แม่สอนผมเสมอว่า ฝึกอย่างไรได้อย่างนั้น คุณนาย คุณหลวง และ ลูกๆของท่าน ก็ไม่ได้จ้ำจี้จ้ำไชสอนผมนักแต่ท่านทำเป็นตัวอย่าง

บ่ายวันหนึ่งผมเดินตามแม่ไปไกล ไม่รู้แม่จะพาผมไปไหน เดินผ่านสวนกล้วยสวนมะพร้าว อากาศอ่อนค่อนข้างร้อนอบอ้าว ไปหยุดที่หน้าบ้านหลังใหญ่

คุณป้าคนหนึ่งอายุพอๆกับแม่ ท่าทาใจดี ชวนให้แม่และผมขึ้นไปนั่งบนบ้าน คุณนายเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบผลไม้ซึ่งผ่าซีกไว้เรียบร้อยยื่นส่งให้แม่และผม

คุณนายเป็นคนใจบุญสุนทาน ไปทำบุญที่วัดเสมอ ทั้งวัดใกล้บ้านและไกลบ้านไกลถึงวัดสิงห์ วัดไทรก็ได้

คุณนายเป็นเด็กรับใช้รุ่นราวคราวเดียวกับผมอีกคนหนึ่งชือเจ้า เจ้าวัว ชื่อจริงชื่อ วัฒนา  เราจากกันมาหลายสิบปีไม่ได้พบกันอีกเลย

จนถึงวันนี้ผมยังแปลกใจไม่หาย ทำไมไครๆรวมทั้งผมด้วยเรียกเขาว่า เจ้าวัว แทนที่จะเรียกว่า วัว เฉยๆหรือ หนูวัวหรือเปล่า

ระหว่างถนนตากสินกับบ้านคุณนาย มีมะม่วงใหญ่ต้นหนึ่งสูงถมึงทึง ออกลูกดกทุกปี พันธุ์อะไรไม่รู้ ลกมะม่วงรูปร่างแปลกๆ

ผมกับ เจ้าวัว นัดเพื่อนมาสองสามคนตั้งวงใต้ต้นมะม่วงซึ่งรับประกันได้ว่า วันทั้งวันร่มรื่นตลอดไม่มีวันโดนแดดเลย เครื่องมือก็ไม่มีอะไรมาก อีกอย่างหนึ่งที่ขาดไม่ได้คือสวิง ถ้าขาดละก็งานเลี้ยงเป็นต้องเลิกราเลยทีเดียว

เราแบ่งเพื่อนเป็นสองฝ่าย  ฝ่ายหนึ่งช้อนกุ้ง แช่อยู่ในคูน้ำอีกฝ่ายหนึ่งผัดกุ้งหวานอยู่บนบก แล้วทั้งสอฝ่ายก็เข้ามาร่วมวงกินกันอย่างสนุกสนาน สมัยก่อนบ้านเมืองเราอุดมสมบูรณ์มาก เหมือนที่ผู้ใหญ่พุดเอาไว้นั้นไม่ผิด ในน้ำมีนา ในนามีข่าว

น้ำท่วมใหญ่

คุณหลวง สามีคุณนาย เป็นบุคคลที่ผมรักและเคราพมาก ท่านเสียไปนานแล้ว คุณหลวงอารมณ์ดีเสมอ รักครอบครัวเป็นชีวิตจิตใจ ผมรับใช้อยู่บ้านท่านหลายปี เคยเห็นท่าเถียงกับคุณนายแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

เมื่อคาวปีน้ำท่วมใหญ่ปี 2485 เย็นวันหนึ่งคุณหลวงพายเรือลำเบ้อเริ่มกลับบ้าน คุณนายไม่เห็นด้วยที่คุณหลวงซื้อเรือ ทั้งทีซื้อเรือหัวผุมา ผุจนหัวไม่มี มีเเต่ท้ายเรือ ปีนั้นน้ำท่วมมากจริงๆ ไม่มีที่ไหนที่น้ำไม่ท่วม ท่วมมิดศีรษะเป็นอย่างน้อย

          3. 6ตุลาคม

 คนในรุ่นราวคราวเดียวกับผมคงจำเรื่องราวเมื่อ 19 ปี เกิดเหตุการณืประท้วงอยู่ทุกวันไม่เพียงประท้วงเงียบๆแต่ประท้วงทีระเบิดดังตู๊มต๊าม หนังสือพิมพ์พิมพ์ข่าวระทึกกันโครมคราม ชาวบ้านอกสั่น ขวัญหาย จึงกระทบกระเทือน ต่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์

6 ตุลา ตอนเช้ามืดผมแต่งตัวออกไปฟังอภิปรายชุนนุมที่ลานพระพุทธรูปทรงม้า ตอนสายๆก็เดินไปธรรมเนียบ ที่ลานพระพุทธรูปทรม้ามีการอภิปรายเสียเอะอะโวยวายจนฟังไม่รู้เรื่อง บงทีก้ไม่มีคนขึ้นบนเวทีพุดคนฟังก็โวยวายเอาไมรโครโฟนเที่ยวให้ใครต่อไครพูดจนวุ่นวาย พออภิปรายไปก็มีเสียงปืนออกมาจากธรรมศาสตร์ และ เข้าธรรมสาสตร์ นักศึกษาหลายคน

หลายคนคิดความเห็นว่าเหตุการณ์ที่ผ่านมา 10 ปีแล้วเป็นเรื่องเศร้าน่าสลดใจมาก

4.เหมือนเตรียมเป็นผู้ว่า

ถูกใจก็คบกันไปเพราะผมเป็นคนไม่สนใจอะไร ไม่เคยคิดกวนใจใคร สบาย สบายมันเข้ากับชีวิตผมมากเพลงนี้ ในเดือนตุลาคม2521ผมเป็นข้าราชการเมืองตำแหน่งประจำสำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี สมัยนายกเกรียงศักดิ์ ผมต้องเห็นชาวบ้านเปียกน้ำชุ่มเพราะน้ำท่วมเลยมาร้องเรียนนายก ผมเลยต้องจัดคนไปช่วยแก้ปัญหาโดยเร็ว

  ตอนบ่าย ผลเอก  เปรม นั่งรถบรรทุกมาตรวจพื้นที่

   ตอนค่ำนายกเกรียงไกรก็เดินไปปลอบใจประชาชนถึงที่

    อธิบดีกรมชลประทานบอกว่าจะต้องระบายน้ำออกด้วยเครื่องสูบน้ำขนาดใหญ่ ผมจึงไปตรวงสอบดูพบว่าหน่วยงานที่เกี่ยวข้องไม่ได้ปิดคลอถึง4 คลอง คือ คลองบ้านเก่า บ้านใหม่ บางพัง บางพูด ที่สูบก็สูบออกไปที่ไหลก็ไหลเข้ามา

      น้ำท่วมเป็นเรื่องน่ากลัวบางรายเดิมอาศัยอยู่ในเมืองเมื่อน้ำท่วมปี 2518หลังจากอพยบย้ายหนีออกไปอยู่ชานเมืองที่อยู่ติดชินเขต แล้วน้ำก็ท่วมอยู่ทุกปีจนประชาชนไม่รู้จะย้ายไปอยู่ที่ไหน

      ตอนนี้น้ำก็ยังไม่ลดผมเลยตัดสินใจเอาเรือมาแล่นในคลองประปาทั้งๆที่ผิดกฎหมาย มิฉะนั้นประชาชนย่านนั้นไปไหนมาไหนไม่ได้