เสียตัวเพราะเพื่อนเก่า

เนื้อเรื่อง

 เพื่อนๆ คะ เรามีเรื่องอยากเล่าไว้เพื่อเตือนใจลูกผู้หญิงทุกคน เราอยากให้เราเป็นรายสุดท้าย...
 เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดว่า เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นกับตัวเอง

 

เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อเราไปรู้จักผู้ชายคนนี้ที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่งโดยบังเอิญ
 เราไปกับเพื่อนผู้หญิงหลายคน  ทั้งๆที่ปกติเราก็ไม่ได้เป็นคนเที่ยวกลางคืนนะ
 แต่วันนั้นเรามีนัดพบเพื่อนเก่าสมัยมัธยมที่ไม่ได้เจอกันนานและเสียงโหวตของคนอยากไปที่นี่ก็มากกว่า
เราก็เลยต้องไปเจอเพื่อนที่นั่นทั้งๆที่ไม่ได้อยากไปเลย      เพื่อนเราหลายคนก็พาแฟนมาเปิดตัว
ซึ่งเราเองไม่เคยมีแฟนเราไปคนเดียวก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็นั่งพูดคุยกันตามประสาคนไม่เจอกันนาน แต่เราก็นั่งได้ไม่นานเริ่มรู้สึกอยากกลับบ้านเพราะว่าเหม็นกลิ่นบุหรี่มาก (เราเป็นภูมิแพ้ ) และเราก็ไม่ชอบเสียงหนวกหู พูดกันก็ต้องตะโกนอ่ะ
เลยบอกเพื่อนๆ ว่า ขอตัวกลับก่อน เอาไว้วันหลังค่อยเจอกันใหม่แฟนเพื่อนเราคนหนึ่งก็อาสาเดินออกไปส่งขึ้นแท็กซี่เพราะว่าไม่อยากให้เราเดินคนเดียวออกจากร้านไป เพราะเราไม่คุ้นสถานที่เลยและร้านนี้ก็ไกลจากบ้านมากๆ  แต่พอเราเดินออกมาจากร้านไม่นาน
รู้สึกตัวอีกทีเราก็ตื่นขึ้นมาอีกทีอยู่บนเตียงในโรงแรมแล้ว.... เรามองตัวเอง...ในสภาพเปลือยล่อนจ้อน  ...เนื้อตัวเป็นจ้ำๆ เรารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเรา ยังกะหนังไทยเลยเนอะ
แต่มันคือเรื่องจริงนี่คือตัวเรา  นี่เราหรือเนี่ย...เราไม่คิดว่าครั้งแรกของเราที่ทนุถนอมมากว่ายี่สิบปีจะต้องมอบให้แก่สัตว์นรกตัว
นี้เรารวบรวมสติได้ในเวลาอันรวดเร็วบอกกับตัวเองว่าเราไม่สามารถย้อนเวลาคืนมาได้แล้วเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับ
เราอีกถ้าไอ้สัตว์นรกตัวนี้ตื่นขึ้นมา...เราอาจจะถูกมันข่มขืนอีกก็รอบได้เราเลยรีบแต่งตัวแล้วหวังจะออกจากโรงแรมให้เร็วที่สุดก่อนที่มันจะตื่น เราจะวิ่ง ๆ ๆ เอาร่างอันโสมมของเราไปให้พ้นจะสถานที่แห่งนี้ให้ได้เราจะต้องเอาเรื่องมัน เราจะบอกที่บ้านอย่างไรดี ....ป่านนี้พ่อแม่เราจะห่วงขนาดไหนที่ลูกไม่กลับบ้านทั้งคืนโดยไม่ติดต่ออะไรเลยเราจะแจ้งความดีไหม  เพื่อนเรารู้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น สารพัดคำถามที่เกิดขึ้นในใจของเรา
ทันใดนั้น..เราก็เห็นโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าสตางค์ของมันเราเลยรีบคว้าติดตัวออกมาด้วย หวังเป็นหลักฐานให้รู้ชื่อ – สกุลว่ามันคือใครที่อยู่ เบอร์มือถือที่จะติดต่อเอาเรื่องมันได้    เมื่อเราแต่งตัวเสร็จเราเลยคว้าเอาออกมาด้วยระหว่างทางที่นั่งแทกซี่  เราร้องไห้ตลอดทางจนคนขับ ถามเราว่า "  หนูๆ
เป็นอะไรรึปล่าว "   เราได้แต่ตอบไปว่า  ไม่ได้เป็นอะไร เพิ่งเลิกกับแฟนเฉยๆ(จะให้เราบอกอย่างไร ว่าเราเพิ่งถูกข่มขืนมา ...)ระหว่างนั้นเราได้ยินเสียงคนขับหวังดีคอยพูดปลอบใจเราแต่ฟังไม่ได้ศัพท์เท่าไรนัก เพราะในใจครุ่นคิดแต่เรื่องที่เราจะต้องบอกพ่อแม่เมื่อ เรากลับถึงบ้านให้ได้
ว่าเราเป็นอะไร ทำไมไม่กลับบ้าน    เรา...ไม่เหลืออะไรอีกแล้วเราบอกให้คนขับแวะร้านขายยาซื้อโพสตินอร์มาเราไม่เคยคิดเลยว่าเราเองคนนี้นะหรือ
ที่เคยรู้สึกภาคภูมิใจกับความบริสุทธิของตัวเองเรานี่หรือที่เคยรู้สึกเย้ยหยันลูกผู้หญิงด้วยกันเวลาที่พบกระทู้ตามเวบบอร์ดว่า
ยาอะไรกินป้องกันการท้องหลังการมีเพศสัมพันธ์ได้ เราเคยขยะแขยงคนเหล่านี้เพราะมองแต่เพียงว่า เขาเหล่านั้นไม่รักนวลสงวนตัว รักสนุกเพียงชั่ววูบแต่ก็เรานี่แหละที่วันนี้ต้องกลับมาเป็นฝ่ายกล้ำกลืนบอกคนขายยาว่าต้องการยาโพสต
ินอร์ ... คนขายหยิบให้เราด้วยคำพูดว่า " น้อง   .. ทีหลังกินยาคุมดีกว่านะมดลูกจะได้ไม่พัง "  ด้วยสายตาเหยียดหยามอยู่ไม่น้อย... แล้วเราจะทำอย่างไร .. เราจะบอกเขาได้อย่างไร
ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเรา..เราได้แต่ก้มหน้ารับสภาพไป.....เราขึ้นแทกซี่คันเดิมที่จอดรออยู่ให้ขับส่งไปถึงที่บ้าน   เมื่อถึงบ้านวันนั้นเป็นวันเสาร์ พ่อแม่เราไม่ได้ออกไปทำงาน   เรารีบบอกพ่อแม่ว่าเป็นลม มีคนนำส่ง รพ. ติดต่อพ่อแม่ไม่ได้  นี่เพิ่งฟื้นกลับมา
พอดีในกระเป๋ามีเบอร์เพื่อน  ที่ รพ เขาเลยตามเพื่อนมาได้คนนึงมารับตัวและจ่ายค่ารักษาไปแล้ว เราไม่รู้ว่าเขาเชื่อหรือไม่  แต่เราคิดออกได้เท่านี้จริงๆ...และรีบบอกพ่อแม่ว่าขอไปนอนพักที่ห้องนอนก่อน     พอขึ้นห้องนอนเรารีบหยิบเอามือถือและกระเป๋าสตางค์ของไอ้สัตว์นรกนั่นออกมาดู
 แล้วเราก็ต้องตกใจที่พบว่าตัวเองเป็นกำลังเป็นนางเอกคลิปวิดิโออยู่   มัน... มันถ่ายคลิปเก็บไว้เพื่ออะไร  เพื่ออวดคน  เพื่อแบลคเมล์เรา  หรืออะไร... และไม่ใช่แค่เราคนเดียว  ยังมีเพื่อนเราในนั้น มีคนอีกเกือบสิบคนที่ตกในสภาพเดียวกับเรา
นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เพื่อนเราคนนี้พยายามคะยั้นคะยอนัดพบเพื่อนเก่าเพื่อให้แฟ
นตัวเองได้ลิ้มรสชาติใหม่ๆ หรือปล่าวเนี่ย เราเลยโทรไปถามเพื่อนเรา   เหมือนเพื่อนเราจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันไม่ยอมรับโทรศัพท์  และเลิกติดต่อกับเราอีกเลยเล่ามาถึงจุดนี้  อยากให้เพื่อนๆ ทุกคนระวังตัวให้ดี อย่าไว้ใจเพื่อนตัวเอง อย่าให้ใครไปส่งเราตามลำพัง  และหากเกิดอะไรขึ้นต้องมีสติ หากมีโอกาสหยิบมือถือหรือกระเป๋าสตางค์มันออกมาพร้อมกับตัวด้วยก็ได้ เผื่อจะได้มีหลักฐานให้รู้ว่ามันคือใคร เรากล้าพิมพ์เพราะเราไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ตอนนี้เรากำลังจะไปเรียนต่อที่อเมริกา ป้าเรามีร้านอาหารที่นี่และคิดว่าจะทำงานที่นี่เลย
คงไม่ต้องได้พบเจอกับมันอีก   เราจึงกล้าเล่าให้ฟังและมันก็คงทำมาเยอะจนจบมือใครดมไม่ได้หรอกว่าเราคือใครเว้นแต่จะถามจากเพื่อนเรา
คนนั้น    แต่เราส่งข้อความไปให้เพื่อนเราว่า  ถ้ามันบอกว่าเราคือ ใคร เราก็จะเอาคลิปของมันออกเผยแพร่เช่นกันเราขู่มันไปให้สมกับความชั่วที่มันทำกะเรา เราก็ไม่แคร์แล้วเพราะว่าเรามีหลักฐานคือ
คลิปวิดิโอที่พร้อมเล่นงานมันทุกเมื่อ และนี่คือ โฉมหน้าของสัตว์นรก