คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : พระมหาบุรุษเสด็จเข้าสำนักดาบส-เริ่มทรงบำเพ็ญทุกกรกิริยา
ลำับนั้น พระมหาบุรุษ็เส็าริาที่นั้น ไปสู่สำนัอาฬาราบส าลามโร ึ่สร้าอาศรมอยู่ในพนาส์ำบลหนึ่ อพำนัศึษาวิาและ้อปิบัิอยู่ ทรศึษาอยู่ไม่นาน ็ไ้สำเร็สมาบัิ 7 ือ รูปาน 4 อรูปาน 3 สิ้นวามรู้ออาฬาราบส ทรเห็นว่าธรรมเหล่านี้มิใ่ทารัสรู้ ึไ้อำลาอาฬาราบส ไปสู่สำนัอุทาบส รามบุร อพำนัศึษาอยู่้วย ทรศึษาไอรูปาน 4 รับสมาบัิ 8 สิ้นวามรู้ออุทาบส รั้นทรไร่ถามถึธรรมวิเศษึ้นไป อุทาบส็ไม่สามารถะบอไ้ และไ้ยย่อั้พระมหาบุรุษไว้ในที่เป็นอาารย์เสมอ้วยน แ่พระมหาบุรุษทรเห็นว่า ธรรมเหล่านี้มิใ่ทารัสรู้ ึไ้อำลาอาารย์ออแสวหาธรรมวิเศษสืบไป ทั้มุ่พระทัยะทำวามเพียรโยลำพัพระอ์เียว ไ้เส็าริไปยัมธนบท บรรลุถึำบลอุรุเวลา เสนานิม ไ้ทอพระเนรเห็นพื้นที่ราบรื่น แนวป่าเียวส เป็นที่เบิบานใ แม่น้ำไหล มีน้ำใสสะอา มีท่าน่ารื่นรม์ โราม ือ หมู่บ้านที่อาศัยเที่ยวภิษาาร ็ั้อยู่ไม่ไล ทรเห็นว่าประเทศนั้น วรเป็นที่อาศัยอุลบุรผู้มีวาม้อาร้วยวามเพียรไ้ ึเส็ประทับอยู่ ที่นั้น
ส่วนบรรพิทั้ 5 อันมีนามว่า ปัวัีย์ ือ พระโทัะ พระวัปปะ พระภัททิยะ พระมหานามะ พระอัสสิ พาันเที่ยวิามพระมหาบุรุษในที่่า ๆ นไปประสบพบพระมหาบุรุษยัำบลอุรุเวลา เสนานิม ึพาันเ้าไปถวายอภิวาทแล้วอยู่ปิบัิบำรุ ัทำธุริถวายทุประาร โยหวัว่าเมื่อพระอ์ไ้รัสรู้แล้ว ะไ้แสธรรมโปรนบ้า
พระมหาบุรุษทรเริ่มทำทุริริยา ึ่เป็นปิปทาที่นิยมว่าเป็นทาให้รัสรู้ไ้ในสมัยนั้น โยทรมานพระายให้ลำบา ึ่เป็นิยาที่บุละระทำไ้ ้วยารทรมานเป็น 3 วาระ ันี้
วาระที่1 ทรพระทน์ (ฟัน) ้วยพระทน์ พระาลุ (เพานปา)ุ้วยพระิวหา (ลิ้น) ไว้ให้แน่น นพระเสโท (เหื่อ) ไหลาพระัะ (รัแร้) ในเวลานั้นไ้เสวยทุเวทนาอันล้า เปรียบเหมือนบุรุษมีำลั ับบุรุษมีำลัน้อยไว้ที่ศีรษะ หรือที่อ บีบให้แน่น ะนั้น แม้พระายะระวนระวายไม่สบระับอย่านี้ ทุเวทนานั้น็ไม่อารอบำพระหฤทัยให้ระสับระส่าย พระอ์มีพระสิมั่น ไม่ฟั่นเฟือน ปรารภวามเพียรไม่ท้อถอย รั้นทรเห็นว่า ารระทำอย่านั้น ไม่ใ่ทารัสรู้ ึทรเปลี่ยนวิธีอื่น่อไป
วาระที่ 2 ทรผ่อนลั้นลมอัสสาสะปัสสาสสะ (ลมหายใเ้าออ) เมื่อลมไม่ไ้ทาเินสะว โย่อพระนาสิ (มู) และ่อพระโอ (ปา) ็เิเสียัอู้ทา่อพระรร (หู) ทั้สอ ให้ปวพระเศียร (หัว) ร้อนในพระายเป็นำลั แม้ะไ้เสวยทุเวทนาล้าถึเพียนี้ ทุเวทนานั้น ็ไม่อารอบำพระหฤทัยให้ระสับระส่าย มีพระสิั้มั่นไม่ฟั่นเฟือน ปรารภวามเพียรไม่ย่อหย่อน รั้นทรเห็นว่า ารระทำอย่านี้ ไม่ใ่ทารัสรู้ ็ทรเปลี่ยนวิธีอื่น่อไปวาระแร ทรพระทน์ (ฟัน) ้วยพระทน์ พระาลุ (เพานปา)ุ้วยพระิวหา (ลิ้น) ไว้ให้แน่น นพระเสโท (เหื่อ) ไหลาพระัะ (รัแร้) ในเวลานั้นไ้เสวยทุเวทนาอันล้า เปรียบเหมือนบุรุษมีำลั ับบุรุษมีำลัน้อยไว้ที่ศีรษะ หรือที่อ บีบให้แน่น ะนั้น แม้พระายะระวนระวายไม่สบระับอย่านี้ ทุเวทนานั้น็ไม่อารอบำพระหฤทัยให้ระสับระส่าย พระอ์มีพระสิมั่น ไม่ฟั่นเฟือน ปรารภวามเพียรไม่ท้อถอย รั้นทรเห็นว่า ารระทำอย่านั้น ไม่ใ่ทารัสรู้ ึทรเปลี่ยนวิธีอื่น่อไป
วาระที่ 3 ทรอพระอาหาร ผ่อนเสวยแ่วันละน้อย ๆ บ้า เสวยอาหารละเอียบ้า นพระายเหี่ยวแห้ พระวี (ผิว) เศร้าหมอ พระอัิ (ระู) ปราทั่วพระาย เมื่อทรลูบพระาย เส้นพระโลมามีราเน่าร่วาุมพระโลมา พระำลัน้อยถอยล ะเส็ไป้าไหน็วนเล้ม วันหนึ่ทรอ่อนพระำลั อิโรยโหยหิวที่สุ นไม่สามารถะทรพระายไว้ไ้ ็ทรวิสัีภาพ (สลบ) ล้มลในที่นั้น
ความคิดเห็น