คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Sister of Potter VIII : Wait for me
เซดริกหันมองตามร่างของฮาเดสไปก่อนจะหันกลับไปมองที่ทะเลสาบและถอนหายใจออกมาด้วยความเป็นกังวล
อา...ถึงเธอจะยังไม่ตอบไม่บอกอะไรกับเขาก็เถอะแต่เขารู้สึกเหมือนเขากำลังจะโดนหักอกยังไงก็ไม่รู้แฮะ
“ไม่น่าบอกไปเลย…”เขาพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วเดินกลับเต้นท์ไป
เขาได้แต่ภาวนาขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดี…
เช้าวันต่อมาฮาเดสตื่นขึ้นมาด้วยความอารมณ์เสียเนื่องจากเมื่อคืนศาสตราจารย์มักกอนนากัลเพียงแค่เรียกเธอไปช่วยตรวจงานเด็กเท่านั้น
แล้วนี่เธอจะลงทุนทำไปเพื่ออะไร ?
วันนี้เธอลองถามพวกเด็กๆแล้วว่าชาร์ล็อตต์เมื่อคืนได้กลับมาที่ห้องไหมพอได้คำตอบว่าไม่ฉันก็กระจ่างทันที…
เขาจับเด็กขี้โรคไป!? ศาสตราจารย์เขาไม่รู้หรือไงว่าชาร์ล็อตต์ร่างกายอ่อนแอแล้วให้ไปอยู่ในน้ำอย่างนั้น !?
ฟู่ววว
เธอพ่นลมระงับอารมณ์ที่คุกกรุ่นอยู่ในใจก่อนจะรีบเดินไปหาเซดริกเพื่อไปบอกว่าน้องสาวของเขาถูกจับไปแทน ไม่ใช่เธอ !
ระหว่างการเดินไปในครั้งนี้เธอเจอเพื่อนต่างบ้านของเธอถามเธอเยอะแยะไปหมดเรื่องที่เธอเป็นแฟนกับเซดริกแต่เธอไม่สนอะไรทั้งนั้นและไม่คิดจะตอบด้วย เธอสนใจแค่ว่า
ตอนนี้เธอจะไปหาเซดริก !
เดินไปสักพักเธอก็มาถึงเต้นท์ของตัวแทนการแข่งขัน เธอเดินดุ่มๆเข้าไปข้างในเต้นท์ไม่สนสายตาสงสัยของวิคเตอร์และเฟลอร์ที่อยู่ในนั้นแล้วรีบปรี่ตรงไปหาเซดริกทันที
“ที่รัก เค้ายังอยู่ ! แต่ชาร์ล็อตต์โดนจับไปแทน !”ฮาเดสพูดพลางจับบ่าของเซดริกไว้แน่น เขาทำหน้าตกใจกับประโยคที่ได้ยินก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“พวกเขาต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆถึงจับเด็กขี้โรคอ่อนแอแบบน้องฉันไป !”ฮาเดสขมวดคิ้วก่อนจะบีบบ่าของเขาให้แรงขึ้นแล้วพูดประโยคต่อไปชัดถ้อยชัดคำ
“ช่วย-น้อง-ให้-ได้”
หลังจากนั้นไม่นานก็ถึงเวลาเก้าโมงเวลาที่จะเริ่มการแข่งขัน คนดูทุกคนเริ่มนั่งเรือกันไปเพื่อไปรับชมการแข่งขันเวทย์ไตรภาคี
ศาสตราจารย์เริ่มประกาศว่าภารกิจนี้จะทำอะไรเพื่อให้ตัวแทนการแข่งขันเตรียมตัว
ฮาเดสยืนอยู่แถวที่ตัวแทนกำลังเตรียมตัวอยู่ เธอพูดปลอบใจเซดริกเรื่อยๆหวังให้เขาลดความตื่นเต้นลงบ้าง
“ใจเย็นๆ...ใจเย็นๆ...ที่รักช่วยน้องได้อยู่แล้ว…”
“แต่ถ้าเค้าช่วยไม่ได้ล่ะที่รัก นั่นน้องเค้าทั้งคนเลยนะ !”เซดริกสวนขึ้นมาทันควัน เธอขมวดคิ้วก่อนจะดุเซดริก
“มั่นใจในตัวเองหน่อยสิ อย่าพึ่งดูถูกตัวเอง”ดุเสร็จเธอก็เอามือซ้ายของเธอลูบหลังของเขาเบาๆ เซดริกเงียบถอนหายใจออกมาเบาๆเพื่อให้ตัวเองใจเย็นขึ้น
“อย่าคิดมากน่าไอ้เซด ที่รักมึงมาให้กำลังใจขนาดนี้มึงทำได้แน่”ธันเดอร์ที่ยืนดูอยู่นานพูดปลอบขึ้นมาอีกคน เซดริกรับก่อนจะปลอบตัวเองอีกครั้งในใจ
ทำได้…ทำได้...ทำได้...ทำได้โว้ย !
“เริ่มการแข่งขันได้!”สิ้นเสียงประกาศนี้ตัวแทนแต่ละคนก็โดดลงน้ำไปทันที ฮาเดสยืนเม้มปากแน่นภาวนาให้เซดริกช่วยน้องสาวของเขาให้ได้ ไม่อย่างนั้นเซดริกที่เคยเป็นคนแบบนี้คงจะเปลี่ยนไปเป็นแน่
การแข่งขันเริ่มไปอย่างยาวนานและในตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วสี่สิบสี่นาทีแต่ยังไม่มีใครโผล่เหนือน้ำมาพร้อมกับของสำคัญของตนสักคน
“ดิกกอรี่…”ฮาเดสพึมพำกับตนเบาๆและเม้มปากแน่น ผ่านมาตั้งนานแล้วทำไมเขายังไม่โผล่ขึ้นมาเลยล่ะ หรือเขาจะช่วยไม่ได้ ?
“ไม่ไม่...เขาทำได้ๆ”ฮาเดสส่ายหัวให้กับความคิดของตนเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นจากภวังค์เมื่อพบว่ามีเสียงเฮขึ้นมาจากทุกทิศทุกด้าน
บนเหนือน้ำปรากฏร่างของตัวแทนการแข่งขันของตนพร้อมกับของสำคัญ เธอเพ่งไปที่หน้าของชาร์ล็อตต์ก่อนจะพบว่าใบหน้าของเธอกำลังซีดเซียวคล้ายคนกำลังหมดอากาศหายใจ ตัวแทนการแข่งขันของแต่ละคนว่ายมาตรงที่เตรียมตัวการแข่งขันในตอนแรกแล้วค่อยๆขึ้นมายืนบนนี้ เธอรีบเดินปรี่เข้าไปหาเซดริกกับชาร์ล็อตต์ทันทีก่อนที่จะดึงตัวของเด็กสาวร่างเล็กขึ้นมาแล้วถามออกมาอย่างเป็นห่วงเป็นใย
“ไหวไหมดิกกอรี่ ?”ชาร์ล็อตต์พยักหน้าเบาๆก่อนที่จะทรุดตัวลงเมื่อขึ้นมาได้ แต่โชคดีที่เธอจับไว้ได้ทัน ฮาเดสพยุงตัวของชาร์ล็อตต์ไว้ก่อนจะใช้อีกมือนึงเอื้อมไปหยิบเสื้อกันหนาวของตนยื่นให้เซดริกที่ตัวสั่นๆหลังจากขึ้นมาแล้ว
เซดริกมองที่เสื้อกันหนาวสีเทานั่นงงๆก่อนจะถามขึ้นมา
“ให้เค้าใส่เหรอที่รัก ?”ฮาเดสไม่พูดตอบแต่พยักหน้าแทน เซดริกอมยิ้มก่อนจะหยิบเสื้อกันหนาวสีเทานั่นมาใส่ เพื่อนๆแถวนั้นส่งเสียงแซวกันใหญ่ก่อนจะเงียบลงเมื่อศาสตราจารย์กำลังจะประกาศชื่อผู้ชนะ
“ผู้ชนะได้แก่…”
“เซดริก ดิกกอรี่!”
“เฮ้!!”ชาวกองเชียร์ฮัฟเฟิลพัฟและเพื่อนๆที่อยู่แถวนั้นส่งเสียงดีใจดังลั่น เดย์ชูเสื้อสีเหลืองที่มีชื่อสลักไว้ว่าเซดริก ดิกกอรี่ขึ้นมาโดยมีเซดริกกำลังยิ้มกว้างดีใจอย่างปิดไม่มิดเนื่องจากตนเองชนะ แต่อีกสาเหตุนั่นก็คงไม่พ้นที่ทั้งน้องสาวที่ตอนแรกไร้แรงจะยืนและหญิงสาวที่ตนชอบนั้นพุ่งมากอดตัวเขาเอง
“พี่! พี่ชนะแล้ว!”
“ที่ร้ากกก”เซดริกลมแทบจับ วันนี้เป็นวันที่เขามีความสุขมากที่สุดเลยก็ว่าได้ ทั้งชนะ ทั้งหญิงสาวที่ตัวเองชอบยังมากอดเขาอีก
มีความสุขโว้ยย !
หลังจากจบภารกิจที่สองเซดริกกับฮาเดสก็แยกตัวออกมาจากเพื่อนๆของทั้งคู่ เซดริกกับฮาเดสค่อยๆเดินไปตามทางเดินของโรงเรียนในขณะที่มือของทั้งคู่กำลังจูงกันอยู่อย่างหลวมๆท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบ ฮาเดสที่เห็นว่าบรรยากาศเงียบไปนานจึงเริ่มเปิดบทสนทนา
“...เอ่อ...ที่ที่รักบอกเค้าเมื่อวานก่อนศาสตราจารย์มักกอนนากัลจะเรียกเค้าไป….นั่นเรื่องจริงเหรอ ?”เซดริกหยุดเดินก่อนจะหันไปหาฮาเดสที่หยุดเดินเหมือนกันด้วยใบหน้าจริงจัง เขาถอนหายใจก่อนจะเอ่ยกล้าๆกลัวๆ
“อ- อือ...เรื่องจริงสิ…”
“...........”
“ล-- แล้วเธอ...ชอบฉันไหม ?”สิ้นคำถามนั้นของเซดริกฮาเดสก็ยืนนิ่งทันที….
นั่นสิ…..เธอชอบเขาไหม ?
คำถามนี้โผล่ขึ้นมาในหัวของฮาเดสอีกครั้งหลังจากเมื่อวานที่เธอให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้….เธอรู้สึกอารมณ์ไม่ดีเวลาเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นไม่ชอบเวลาเขาสนใจคนอื่นมากกว่าเธอก็จริงแต่ถ้านั่นเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบไม่ก็แค่อาการหวงเพื่อนล่ะ ?
มันไม่น่าใช่อารมณ์ชอบหรือรักใคร่ไม่ใช่หรือยังไง ? ตอนเธอมีแฟนคนแรกเธอรู้สึกกับเขาคนนั้นก็เพียงแค่รู้สึกว่าเขาหล่อเขาน่ารักและเธอชอบ แต่เธอไม่เคยไม่ชอบเวลาเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นเลยสักนิด ไม่เคยไม่ชอบเวลาเขาสนใจคนอื่นมากกว่าเธอ หรือตอนนั้นจะเป็นเพียงแค่คำว่า หลง แล้วอาการที่เธอรู้สึกกับเซดริกนั่นถึงเรียกว่า ชอบ ?
“....”ตอนนี้ใจของเซดริกสั่นไปหมดยามมองไปยังใบหน้าของหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังคิดหนักอยู่ หรือว่าเธอจะบอกว่าเธอไม่ได้ชอบเขา…
นั่นสิ..ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง...มันก็คงจะถูกแล้วล่ะ..เธอจะมาชอบเขาได้ยังไง…
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
ใจของเซดริกสั่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่เธอกำลังจะขยับปากพูดอะไรบางอย่าง ร่างของฮาเดสค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆเซดริกก่อนจะสวมกอดร่างของเขาแน่นอยู่นานสองนาน
นิ้วเรียวของเธอค่อยๆไล้ไปตามหลังแกร่งของเขาด้วยสัมผัสชวนสยิวก่อนที่ปากของฮาเดสจะค่อยๆขยับเข้าไปใกล้หูของเซดริกแล้วเอ่ยกระซิบเสียงเบา..
“รอฉันหน่อยนะดิกกอรี่...อีกแปปนึงเท่านั้น….ให้ฉันมั่นใจกับความรู้สึกแบบนี้….”คอของเซดริกจุกไปหมด เขาพยักหน้าเบาๆก่อนจะพูดตอบฮาเดสกลับไป
“ได้....ฉันจะรอ..."
รอเสมอ...ถ้านั่นเป็นเธอ
--------------------------------------------------------
B L A C K L A B E L .
แงงงงง สั้นไปไหมคะ ประมาณ5หน้าครึ่งได้
เรากลับมาล้าวว หมดเทศกาลแล้วเด้ออ
ตอนนี้เราย้ายมาอยู่บ้านแม่ที่กรุงเทพแล้ว เฮ้!!
ใครที่กริ้วแทนพี่เซดก็ใจเย็นหน่อยน้าาา
น้องเฮสเขาก็อยากให้ความรู้สึกของน้องชัดเจนกว่านี้หน่อย
เพราะน้องกลัวว่าถ้าน้องไม่ได้ชอบพี่เซดเราจริงๆแต่ตอบไปแล้วว่าชอบ
น้องกลัวว่าภายหลังพี่เซดรวมไปถึงน้องจะเสียใจแล้วมองหน้ากันไม่ติด
เรื่องนี้เราคิดว่าน่าจะใลก้จบแล้วนะคะ
น่าจะะะ
**ฝากคอมเม้นท์ ฝากให้กำลังใจ ฝากรักน้องๆด้วย จุ๊บๆ**
ความคิดเห็น