คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Bite me, Please II : Can you bite me now ?
“นี่เินหรือลานะุ”เบลล่าเอ่ยแวทันทีที่เห็นว่าเธอเินมาถึแล้ว ธานาทอสำเบา่อนที่ะอบลับเบลล่าไป้วยน้ำเสียและำอบแสนวนีนึ่แวเบลล่าหน่อยๆ
“ลานมา่ะุเบลล่า แบล็”
“เี๋ยวเถอะไอ้ธา !”เบลล่าเินหน้าำหน้าแ่อนที่ะฟาไปที่แนอธานาทอสทีนึ เนื่อานามสุลแบล็เป็นนามสุลอแฟนเบลล่านั่น็ือเอบนั่นเอ
“เ เ็บแฟนมึที ฮ่าๆๆๆ”ไอรีนที่นั่อยู่หันไปพูับเอบ่อนะหัวเราะออมาัๆเมื่อเอบึแนเบลล่าออมาแล้วยีผมเบลล่าที่เ็มาอย่าีนฟูไปหม เบลล่าหน้าหิหน้าอีแนเอบลับ่อนะทุบหลัเอบอีทีนึล่อะเอบถึลับสะอึ
“ว่าแ่ทำไมะี้ลมา้าัวะ ?”ไอรีนถามเธอ้วยสีหน้าสสัย เธอไหวไหล่่อนะอบไปอย่าสบายๆ
“ส่อหนุ่มเยๆน่ะ”แ่เพียไ้ยินำอบอธานาทอสเท่านั้นไอรีน็เบิาว้าหันไปสะิเบลล่าทันที เบลล่าหันมาหาไอรีน้วยใบหน้าสสัยว่าสะิทำไม ่อนที่ไอรีนะอธิบายเหุผลที่สะิให้ฟั
“เ้ ! ะเป็นหนุ่มนไหนันที่ถูธานาทอสผู้ไม่เยหวั่นไหวับหนุ่มๆส่อ !”เบลล่าหันมาหาธานาทอส้วยสีหน้าื่นเ้น นั่นทำเอาธานาทอสำไม่เบา ื่นเ้นอะไรนานั้น็ไม่รู้
“บ้าบอันไปหมแล้วพวมึอ่ะ”ฮาเสบอับไอรีนและเบล่อนที่ะำเบาๆ
หลัานั้นไม่นาน็ถึเวลาเ้าเรียน ทั้สี่น็เ้าห้อเรียนทันที
หลัานั้นไม่นาน็ถึเวลาพัเที่ย เ็นัเรียนส่วนให่รีบออาห้อเรียนันทันที เบลล่า เอบ และไอรีนลุึ้นยืนเรียมไปิน้าว แ่ทว่าเหลือบไปเห็นธานาทอสที่ำลัฟุบหลับอยู่บนโ๊ะ
“ูมัน หลับสอาบิ ยันพัเที่ยแล้ว็ยัไม่ื่น”เอบพูพลาี้ไปยัร่าอหิสาวผมสีบลอน์ที่ำลัฟุบหลับอยู่ เบลล่าับไอรีนหันไปมอ่อนะหัวเราะออมาเสียั
“ปล่อยมันนอนนี่แหละเ ปลุไปมัน็ไม่ื่นอยู่ี ปลุยามันอ่ะ”เบลล่าหันไปบอับเอบ่อนะูมือเอบเินออไปโยมีไอรีนะโนและวิ่ไล่ามไป้าหลัว่าให้รอ
อนนี้บรรยาาศภายในห้อเรียนเียบสัเนื่อาเหลือเพียแ่สอนเท่านั้นที่อยู่ในห้อเรียน เอ็เวิร์ที่นั่อยู่บนเ้าอี้หันไปมอโ๊ะ้าๆปราร่าอหิสาวผมสีบลอน์ีมัหาม้าโว์ท้ายทอยนอนฟุบอยู่
ึ่นั่น็ไม่ใ่ใรไหนไล เป็นบุลที่้อหน้าเาเมื่ออนเ้า…
ธานาทอส ออร์ัสริฟ
ไอ้่วที่ไม่เอเธอเลย็ไม่เยเอเลย แ่พอะเอ็เอเอาๆ…
“เฮ้อ...ปลุีไหมวะ”เอ็เวิร์พึมพำับนเอพลามอไปยัธานาทอสที่ยัหลับอยู่ และในที่สุเา็ลับวามิอัวเอไ้ว่าวระไปปลุเธอีไหม
ำอบอเาือ ไปปลุ !
“เฮ้ เธอ..ื่นไ้แล้ว…”เอ็เวิร์พูพลาเย่าัวอให้เธอื่นึ้นมา ทว่าหิสาวที่นอนฟุบอยู่ยันอน่อไม่รู้ร้อนรู้หนาว เอ็เวิร์เรียเธอแล้วเย่าัวเธออีรั้แ่เธอ็ยันอนอยู่เหมือนเิม เอ็เวิร์เร่เสียที่ใ้เรียเธอแล้วเย่าัวเธอถี่ึ้น และเธอ็ยันอนอยู่เหมือนเิม…
“เธ---เฮ้ย !”และรั้สุท้ายที่เอ็เวิร์เรียเธอ ัวอเธอ็ื่นึ้นมา่อนะระาปเสื้ออเาเ้ามาใล้ๆ
“ใรมันปลุนัหน---...- ัลเลน..”ในอนแรเธอมีน้ำเสียโมโหที่โนปลุแ่พอวาเริ่มหายเบลอาารื่นนอนเสียอเธอ็อ่อนลทันทีเมื่อพบว่านที่ปลุือเอ็เวิร์ ัลเลนายที่เธอหลรั
นที่โนระาปเสื้อโยมืออเธอูมีท่าทีใเล็น้อย แ่ทว่าเพียแปปเียวสายานั่น็เปลี่ยนเป็นสายาูหิวระหายทันที เธอมอามไปยัสายาอเา่อนะพบว่าเาำลั้อไปยัหัวไหล่อเธออยู่..
เธอแ่นยิ้มในใ่อนที่ะ่อยๆเนียนแอ่นัวอเธอึ้นมาโว์หัวไหล่อเธอให้เาเห็นัว่าเิม เธอรู้..ว่าเามอทำไม…
เาำลัหิว ใ่ สายาอเามันบ่บอมาัเนว่าเาำลัหิวระหาย..
“มออะไร…?”เธอระาปเสื้ออเอ็เวิร์ให้เ้ามาใล้เธอว่าเิม่อนะพูเสียเบา้าๆหูอเอ็เวิร์ราวับเพียเสียระิบผ่านลม แ่ทว่าเอ็เวิร์ไม่อบยั้อไปที่หัวไหล่อเธอไม่ละสายา เธอแ่นยิ้มในใอีรอบ่อนะเอ่ยประโยำถาม้วยน้ำเสียแหบพร่าแ่ายรหน้า
“Can you bite me now ?, Please…”เพียประโยนั้นถูล่าวออไปเา็อบลับมาทันที
“Yes, I can bite you now, Dear”ใบหน้าอายรหน้าเลื่อนเ้ามาใล้หัวไหล่อเธอ่อนที่ะแยเี้ยวแหลมมัลบนบริเวหัวไหล่นเลือไหลลมาแล้วูลืนมันอย่าหิวโหย ัวอธานาทอสเร็พลาบฟันแน่นทันที
อนนี้เธอรู้สึเหมือนเธอโนอะไรแทลไปสัอย่าแล้ว็ถูเ้นเลืออออมา้วยนิ้วแ่เป็นหลายนิ้วพร้อมๆัน มันปวหน่วๆแ่เธอสามารถทนมันไ้..
มันเป็นวามเ็บที่ทำให้เธอรู้สึีแปลๆ
“เปลี่ยนที่ั็ไ้นะัลเลน…”พอเอ็เวิร์ไ้ยินอย่านั้นเา็เลื่อนใบหน้าล่ำว่าเิมเล็น้อยแล้วัลใ้ระูไหปลาร้า แนอธานาทอสที่เยระาอเสื้ออเอ็เวิร์เปลี่ยนมาิลบนโ๊ะเรียนระบายวามเ็บหน่วๆาารโนูเลือนเิเสียรูับโ๊ะ
“อืมม…”เอ็เวิร์ูลืนเลือแรว่าเิมนแนอธานาทอสที่อนแริลบนโ๊ะย้ายมาิลที่หลัอเอ็เวิร์แทน
แวมไพร์หนุ่มูมีท่าทีสนุับารูเลืออเธอไม่น้อย ย้ายไปหัวไหล่ฝั่วาบ้าเปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆนมีรอยเี้ยวเยอะแยะไปหม
“ูแรว่านี้ัลเ--อืมม…”ธานาทอสยัพูไม่ทันบประโยเอ็เวิร์็สนอให้ทันที เาูแรามที่เธอ้อาร่อนะใ้มือ้านึึอเสื้อลแล้วย้ายที่ไปัรบริเวเนินออเธอแทน
เอ็เวิร์ูเลืออเธอเป็นเวลานานนพันึเาถึ่อยถอนเี้ยวออมา
ธานาทอสระุยิ้ม่อนที่ะถามแวมไพร์รหน้าแล้วทำสีหน้าเสียาย
“พอแล้วเหรอ ?”เอ็เวิร์พยัหน้าเบาๆ่อนที่ะทำหน้าสสัยเมื่อมอไปยัรอยัที่นทำไว้บนร่าอหิสาวาวมนุษย์รหน้า..
เาว่าเาไม่ไ้ัไปเยอะนานั้น…
“สสัยอะไรอนายล่ะนั่นัลเลน ?”
“ัน...ัเธอไปเยอะนานั้นเลยเหรอ ?”เอ็เวิร์เอ่ยถามในะที่สายาอเายั้อไปยัรอยัมามายแถวๆไหล่และระูไหปลาร้าอธานาทอส
ธานาทอสยิ้ม่อนที่ะอบำถามอเา
“อือฮึ เยอะนานี้เลยล่ะ”
“เธอเ็บรึเปล่า ? โท---”
“เ็บสิ...แ่ว่า…”
“ันรัวามเ็บปวอยู่แล้ว….นายไม่้อัวลไป :)”
ความคิดเห็น