คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Sister of Potter I : Hogwarts
"หุบรอยยิ้มกรุ้มกริ่มนั่น !"
Sister of Potter I : Hogwarts
“ยัยตัวดี ! ตื่นได้แล้ว”เสียงแหลมปรี๊ดของลูกสาวแท้ๆเพียงคนเดียวของบ้านดังขึ้น ก่อนที่กำปั้นเล็กๆจะทุบไปที่ประตูถี่ๆกันเพื่อให้คนข้างในห้องตื่นขึ้นมา
ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง !
“ยัยตัวดี !”เธอเรียกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป พบว่าในห้องนอนเล็กๆนั้นไม่มีร่างของใครอยู่เลย เธอเบิกตากว้างก่อนจะตะโกนบอกแม่ของเธอ
“แม่ ! ยัยตัวดีหายไป !!”
“ฝากดูแลยัยหนูด้วยล่ะ !”เสียงของมิสเตอร์เกรนเจอร์ตะโกนไล่หลังของเธอมา เธอหันไปยิ้มแล้วพยักหน้าก่อนที่จะเดินคู่ไปกับยัยหนูที่มิสเตอร์เกรนเจอร์ฝากไว้
เธอคือ ฮาเดส เพอร์ซิโฟเน อาร์เทมิส เธอมีน้องชายคนนึงเขาชื่อว่า แฮร์รี่ พอตเตอร์ น้องชายของเธอคือเด็กชายผู้รอดชีวิต แต่น่าเสียดายนัก ที่เธอเจอเขาครั้งล่าสุดคือตอนเธอห้าขวบ เพราะหลังจากนั้นไม่นานนักเธอก็ถูกลักพาตัวไปจากน้องชายของเธอ
และที่สำคัญคือฮาเดสแอบไปเปลี่ยนนามสกุลมาเป็นนามสกุลอาร์เทมิส นามสกุลป้าของเธอแทน เพราะนามสกุลพอตเตอร์นั่นเธออยากให้น้องชายของใช้เพียงผู้เดียวเสียมากกว่า เธอไม่อยากให้ใครคิดว่าน้องชายของเธอมีพี่สาวที่อาศัยอยู่กับมักเกิ้ล
เธอโดนลักพาตัวมาในโลกของมักเกิ้ล และโชคร้ายที่เธอดันได้อยู่กับยัยมักเกิ้ลใจร้ายที่มีชื่อว่า ซาร่า และลูกสาวของเธอ เบลล่า มักเกิ้ลที่ว่ามาคือมักเกิ้ลที่แย่ที่สุดที่เธอเคยเจอเลยก็ว่าได้ มักเกิ้ลสองคนนี้ในความคิดของเธอ เธอคิดว่าทั้งคู่เหมือนคนบ้า มักจะสถบคำหยาบออกมาเวลาโมโห เวลาเมาก็จะแก้ผ้าวิ่งรอบบ้าน บางทีเคยถึงกับหยิบปืนมาจะยิงกันเองด้วยซ้ำ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของฮอกวอตส์ เธออยู่ปีห้าแล้ว และปีนี้เป็นปีที่เธอรอคอยมากที่สุด ปีที่น้องชายของเธอจะเข้าเรียน ใช่ ปีนี้เด็กชายผู้รอดชีวิตจะย่างเข้ามาในรั้วฮอกวอตส์
เธอคิดว่าเธออาจจะได้เจอน้องชายของเธอที่นี่ ที่ตรอกไดแอกอน เลยอาสาพาลูกสาวหัวดีของมิสเตอร์เกรนเจอร์ที่เธอรู้จักมาซื้อของ เธออุตส่าห์ลงทุนแอบออกมาจากบ้านยัยมักเกิ้ลนั่นเชียวนะ เธอคิดถึงเขา เธอไม่เจอเขาตั้งนานเขาคงจะมีหน้าตาน่ารักน่าชัง เธอเชื่อว่าถึงแม้แม่ของเธอและพ่อจะเสียชีวิตไปแล้วแต่เขาต้องได้รับการดูแลเป็นอย่างดีแน่นอน เพราะเขาเป็นถึงเด็กชายผู้รอดชีวิต
เธอตื่นเต้นไปหมดแล้วที่จะได้เจอน้องชายของเธอ !
“พี่เฮสคะ ?”เสียงเล็กๆของเฮอร์ไมโอนี่ลูกสาวหัวดีของมิสเตอร์เกรนเจอร์ดังขึ้นข้างๆ
“มีอะไรรึเปล่าเฮิร์ม ?”เธอหันไปถามเด็กสาวตัวเล็ก เด็กสาวยิ้มน้อยๆก่อนที่จะถาม
“เราจะไปซื้ออะไรกันอย่างแรกคะ ?”
“ไม่รู้สิ แต่ก่อนอื่นเราควรไปที่ตรอกไดแอกอนกันก่อน”เธอพูดจบก็จูงมือเด็กสาวตัวเล็กไว้ เนื่องจากในนี้คนค่อนข้างจะเยอะ ถ้าไม่จูงมือไว้ก่อนจะถึงตรอกไดแอกอนคงมีเด็กหลงแน่ๆ
เมื่อมาถึงร้านหม้อใหญ่รั่วเธอก็ผลักประตูเข้าไปทันที ก่อนจะพบหูผึ่งทันทีเมื่อพบว่าคนในร้านกำลังพูดถึงแฮร์รี่ พอตเตอร์น้องชายของเธอ
เขาอยู่ที่นี่งั้นเหรอ ?
“แปปนึงนะเฮิร์ม”เธอหันไปบอกเด็กสาวตัวเล็กข้างกายก่อนที่จะปล่อยมือเธอแล้วเดินเข้าไปถามทอมเจ้าของร้านหม้อใหญ่รั่วแห่งนี้ ว่าเมื่อสักครู่แฮร์รี่ พอตเตอร์มาใช่ไหม เมื่อได้คำตอบว่าใช่ฮาเดสก็รีบวิ่งไปจูงมือเฮอร์ไมโอนี่ไปหลังร้านทันที
เธอกำลังภาวนา ภาวนาให้เขายังอยู่
แต่เมื่อไปถึงหลังร้านแล้วก็ทำให้เธอรู้ทันที คำภาวนานั่นไม่เป็นจริง เขาหายไปแล้ว….
“เอ่อ...พี่จะหาแฮร์รี่ พอตเตอร์ทำไมหรอคะ ?”เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยถาม เพราะเธอได้ยินฮาเดสถามเจ้าของร้านว่าแฮร์รี่พอตเตอร์ไปไหน
“เรื่องมันยาวน่ะเฮอร์ไมโอนี่...เอาเป็นว่า เล่าไปด้วยซื้อของไปด้วยคงจะไม่เสียหายอะไร แต่ตอนนี้...ไปตรอกไดแอกอนได้แล้ว”เมื่อเธอพูดจบ เฮอร์ไมโอนี่ก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ฮาเดสทำยังไงให้อิฐพวกนี้มันเคลื่อนที่ แล้วนี่คือทางไปตรอกไดแอกอนเหรอ ?
แต่ไม่ทันที่เฮอร์ไมโอนี่จะถามอะไรได้มากกว่านี้ เธอก็ถูกฮาเดสจูงมือไปเสียแล้ว…
“ไม่เป็นไรนะพี่เฮสเดี๋ยวก็ได้เจอแล้ว”เฮอร์ไมโอนี่พูดปลอบคนที่เปรียบเสมือนพี่สาวของตนหลังจากฟังเรื่องที่ฮาเดสเล่าจบ ฮาเดสหันมายิ้มก่อนจะบอกปัดว่าไม่เป็นไร
“ไม่เป็นไร เฮิร์ม ตอนนี้เราเหลือแค่อะไรล่ะ...ไม้กายสิทธิ์ ?”เธอถามเด็กสาวตัวเล็กข้างกาย เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้ารับ ก่อนที่ฮาเดสจะพาเฮอร์ไมโอนี่มาที่ร้านโอลิแวนเดอร์เพื่อมาเลือกซื้อไม้กายสิทธิ์
“คุณโอลิแวนเดอร์คะ ซื้อไม้กายสิทธิ์ค่ะ !”ฮาเดสตะโกนเรียกเจ้าของร้านที่เหมือนจะอยู่ในส่วนไหนของร้านสักที่นึง แต่ที่แน่ๆไม่ใช่แถวหน้าๆ
วืดด
เสียงล้อของบรรไดเลื่อนเลื่อนมาตรงตู้ที่นึงก่อนที่คุณโอลิแวนเดอร์เจ้าของร้านจะลงมา และมองไปยังเด็กสาวข้างๆตัวของเธอ
“เธอคนนี้ ?”ฮาเดสพยักหน้า หลังจากนั้นคุณโอลิแวนเดอร์ก็เดินหาไม้กายสิทธิ์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินกลับมาพร้อมกับกล่องไม้กายสิทธิ์ เมื่อเปิดกล่องออกมาก็พบกับไม้กายสิทธิ์ที่โดยส่วนตัวแล้วฮาเดสคิดว่ามันก็ดูเหมาะกับเฮอร์ไมโอนี่ไม่เบา
เมื่อเฮอร์ไมโอนี่ลองโบกดูเด็กสาวก็ร้องว้าวออกมาเบาๆก่อนที่จะตัดสินใจซื้อไม้กายสิทธิ์นี่ ทำให้การซื้อของเป็นอันจบลงไป
“กลัวเหรอเฮิร์ม ?”เธอถามคนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆ เนื่องจากตอนนี้พวกเธอทั้งคู่กำลังจะไปขึ้นชานชาลา โดยฮาเดสให้เฮอร์ไมโอนี่เป็นคนไปก่อน แล้วเธอค่อยตามไปทีหลัง แต่ตอนนี้ดูเหมือนคนตัวเล็กจะกลัวๆซะแล้วสิ
“ก็ใช่น่ะสิพี่ พี่ไม่กลัวหรือไงตอนเจอไอ้นี่ครั้งแรก !”ฮาเดสขำเบาๆ
“แน่นอน-- ฉี่ฉันแทบราด”เฮอร์ไมโอนี่ทำหน้าตาเหวอ ก่อนที่จะถูกฮาเดสที่อยู่ข้างหลังดันให้เข้าไปที่ชานชาลาสักที ตัวของเฮอร์ไมโอนี่หายเข้าไปในกำแพงก่อนที่เธอจะวิ่งตามเข้าไป
เมื่อไปถึงฮาเดสก็ขำท้องแทบแข็งเมื่อพบว่าเฮอร์ไมโอนี่ยังคงยืนอึ้งอยู่ท่าเดิม เธอขำพักนึงก่อนที่จะไล่เฮอร์ไมโอนี่ให้รีบขึ้นรถไฟ ไม่งั้นชีวิตปีหนึ่งของเฮอร์ไมโอนี่ได้พังแน่ๆ
โชคยังดีไปที่พวกเธอขึ้นรถไฟทัน เพราะหลังจากที่ฮาเดสก้าวขึ้นไปบนรถไฟปุ๊ป รถไฟที่จะไปฮอกวอตส์มันก็ออกตัวทันที
“ฉันเริ่มจะเหนื่อยแล้วนะพี่ !”
เฮอร์ไมโอนี่บ่นออกมาหลังจากเดินหาห้องว่างวนไปวนมาแล้วก็ยังไม่เจอ ฮาเดสหัวเราะเบาะๆก่อนหางตาจะเหลือบไปเห็นห้องนึงที่มีคนนั่งอยู่แค่สองคนเท่านั้น
แอบคิดในใจเล็กน้อยว่าทำไมตอนแรกถึงหาไม่เจอ ก่อนจะจูงมือเฮอร์ไมโอนี่เดินไปที่ห้องนั้นแล้วก็เอ่ยขออนุญาตกับคนที่นั่งอยู่ในห้องก่อน
“ฉันสองคนนั่งด้วยได้ไหม ?”
“ได้สิ”เสียงของเด็กผู้ชายคนนึงตอบขึ้นมาทั้งเธอกับเฮอร์ไมโอนี่นั่งลง แต่บังเอิญว่าเธอคุ้นเสียงของเด็กที่ตอบเธอ ฮาเดสเลยหันไปมองหน้าเด็กผู้ชายคนนั้น พลันหัวใจของเธอก็เต้นไม่เป็นส่ำ เนื้อตัวร้อนผ่าวแปลกๆ เหงื่อก็ไหลโชกไปหมด…
ตอนนี้เธอ-- เธอเจอน้องชายสุดที่รักของเธอแล้ว !
“แฮร์รี่น้องรัก !”เด็กผู้ชายสองคนในห้องกำลังทำหน้างงอย่างบอกไม่ถูก...น้องรัก ?
“แสดงว่า..เธอเป็นพี่สาวของผม แต่ว่าตอนเด็กเธอโดนลักพาตัวไป ?”แฮร์รี่หันไปถามฮาเดสหลังจากฟังเรื่องราวที่ฮาเดสเล่าให้ฟังหลังจากที่เธอพูดคำว่าแฮร์รี่น้องรักออกมา
“ใช่ แฮร์รี่ แต่ที่ที่ฉันถูกลักพาตัวไปมันไม่น่าอภิรมณ์เสีย ฉันต้องไปอยู่กับมักเกิ้ลแม่ลูกสองคนที่ดูจะเป็นโรคจิตทั้งแม่ทั้งลูก”
“ต- แต่ว่าเธอ...ได้รับการดูแลอย่างดีใช่ไหมแฮร์รี่ ? ไม่มีใครทำอะไรกับน้องใช่ไหม ?”เธอยิ้มและถามแฮร์รี่น้องรักของเธอ ในใจกำลังคิดอีกรอบว่าแฮร์รี่ต้องได้รับการดูแลเป็นอย่างดีแน่ๆ เขาเป็นถึงเด็กชายผู้รอดชีวิตเชียวนะ
“โอ้ เผื่อพี่ไม่เห็นว่าที่แขนเขามีรอยช้ำพี่เฮส”เฮอร์ไมโอนี่ทักแล้วชี้ไปที่แขนของแฮร์รี่ เธอมองไปตามที่เฮอร์ไมโอนี่ชี้ก่อนสีหน้าจะขึ้นสีแดงจัดด้วยความโกรธ เนื่องจากที่แขนของแฮร์รี่เต็มไปด้วยรอยช้ำมากมาย
ใครทำอะไรน้องเธอ ? เขาไม่ได้รับการดูแลอย่างดีงั้นเหรอ ?
“แฮร์รี่...ใครทำอะไรน้อง..น้องอยู่กับใคร ? ไม่ได้รับการดูแลอย่างดีงั้นเหรอ ?”ฮาเดสถามแฮร์รี่เสียงต่ำระงับอารมณ์โกรธของตัวเองที่คุกกรุ่น แฮร์รี่เหงื่อตกก่อนจะมองไปยังพี่สาวของตนเองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“พ-- พวกเขาเป็นครอบครัวมักเกิ้ลที่ผมอยู่ด้วยในซอยพรีเว็ต เขามักจะทำร้าย..ร- ร่างกายของผมแล้วก็...ใช้ผมทำอาหารใช้ผมทำความสะอ--”แฮร์รี่ยังพูดไม่ทันจบฮาเดสก็สั่งหยุดพูดเสียก่อน เนื่องจากตอนนี้เธอกำลังอารมณ์เสียอย่างขีดสุด บ้านที่เธออาศัยอยู่กับมักเกิ้ลก็อยู่ในซอยพรีเว็ตแต่ทำไมเธอไม่เคยเห็นเขา พวกมักเกิ้ลนั่นคงจะไม่ให้แฮร์รี่ได้ออกมาดูดาวดูฟ้าดูอาทิตย์ดูจันทร์เหมือนกับคนอื่นๆเลยใช่ไหม !?
“พวกเขา...คือใคร..”ฮาเดสถามอีกครั้ง
“เดอร์สลีย์”ทันทีที่แฮร์รี่ตอบมาเท่านั้น ฮาเดสก็หัวเสียไปอีกรอบนึง ที่แท้ก็ไอ้ครอบครัวที่ไม่ค่อยมีคนปกตินี่เอง ! ไม่ใช่ไม่ค่อยมีสิ ไม่มีเลยต่างหาก ! เธอจำได้ว่าพวกเดอร์สลีย์เคยมาที่บ้านสองแม่ลูกมักเกิ้ลที่เธออยู่ และไอ้พวกนั้นก็ใช้งานเธอหนักอย่างกับทาส
ทำเธอเธอไม่ว่า แต่ถ้าทำน้องเธอ คงมีเรื่องต้องคุยกันสักหน่อยแล้วล่ะ อย่าให้เจออีกก็แล้วกัน !
“ผมว่าใจเย็นดีกว่านะ แฮร์รี่เริ่มจะกลัวแล้ว…”รอนวิสลีย์ที่เงียบมานานพูดขึ้นก่อนที่จะมองไปยังแฮร์รี่ที่กำลังก้มหน้าก้มตาเหงื่อตกอยู่ แค่เพียงได้ยินคำว่าแฮร์รี่กลัวฮาเดสก็หยุดหัวเสียทันที
“โทษทีแฮร์รี่...พี่ไม่ได้ตั้งใจทำให้กลัว”
“ม-- ไม่เป็นไรครับ”แฮร์รี่ตอบอย่างตะกุกตะกัก ก่อนจะสะดุ้งตัวโยนและเงยหน้าขึ้นมา เมื่อพบว่ามีมืออุ่นๆของใครบางคนกำลังลูบหัวเขาอยู่ ปรากฏว่าเป็นพี่สาวของเขาเอง
สัมผัสนั่นเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เปี่ยมไปด้วยความรักและความอบอุ่นอย่างที่แฮร์รี่ไม่ได้รับมานาน..
“พี่อยู่ตรงนี้แล้วแฮร์รี่...ไม่เป็นไรนะ…”ตอนนี้แฮร์รี่รู้สึกปลอดภัย...ปลอดภัยที่สุด…
“ปีหนึ่งมาทางนี้ !”เสียงของแฮกริดดังขึ้น ทำให้พวกฮาเดสต้องรีบแยกตัวออกมาจากน้องๆของเธอ เธอโบกมือลาแล้วรีบสับขาเข้าไปในฮอกวอตส์ทันที แต่โชคไม่ดีนักจึงไปเจอกับคนที่เธอไม่เคยชอบขี้หน้าเลยสักนิด !
เธอไม่รู้หรอกว่าเขาไม่ชอบเธอไหม แต่เธอรู้แค่ว่าเธอไม่ชอบเขา !
“โอ้เซด นั่นแม่สาวตัววีนของนายนี่”เสียงของธันเดอร์เพื่อนสนิทของเซดริก ดิกกอรี่บอกกับเขาที่กำลังเดินเข้าไปในฮอกวอตส์ด้วยความเร่งรีบ เขาหันไปรอบๆด้านก่อนจะพบกับฮาเดส เพอร์ซิโฟเน อาร์เทมิส ที่กำลังจ้องเขม็งมาทางเขา
“จะกินหัวนายแล้วล่ะเพื่อน”เดย์ เพื่อนอีกคนพูดออกมาแล้วหันไปขำคิกคักกับธันเดอร์สามคน โดยมีไลล่าเพื่อนสาวคนสนิทคนเดียวในกลุ่มของเซดริกและพ่วงตำแหน่งเพื่อนสนิทของฮาเดสกำลังยืนขำอยู่อีกคน
“มองฉันทำไม !”ฮาเดสถามเสียงแข็ง พวกๆเพื่อนของเซดริกขำจนท้องแข็งไปหมดในตอนนี้เนื่องจากเซดริกกำลังทำหน้าเหวออยู่
เธอนั่นแหละที่มามองเขาก่อน เขาสงสัยเลยมองกลับ !
“เฮ้--”
“ไม่ต้องพูด !”เซดริกที่กำลังจะอ้าปากพูดตอบ กลับโดนแทรกขึ้นมาด้วยฮาเดส ก่อนที่เธอจะเดินหงุดหงิดเข้าไปในฮอกวอตส์ และตอนนี้เขากำลังทำหน้าเหวออีกรอบ เขาสิต้องหงุดหงิด !
ก็ฮาเดสเล่นไม่ชอบขี้หน้าเขาตั้งแต่ปีหนึ่งยันตอนนี้ปีหกแล้วเธอก็ยังไม่ชอบขี้หน้าเขาเหมือนเดิม ! ให้ตายเถอะ เขาอยากสนิทกับเธอนะ แต่เวลาเขาเข้าไปใกล้เธอทีไรเธอก็หงุดหงิดหน้าดำหน้าแดงหนีหายไปโน่น
ทุกวันนี้เขาก็ยังสงสัยตัวเองว่าเขาทำอะไรผิด ?
“เฮ้เซด นายสติล่องลอยไปแล้วหรือยังไงโดนเฮสด่าไป ฮ่าๆๆๆ รีบเข้าไปได้แล้วไป๊”ไลล่าพูดก่อนที่จะไล่เซดริกและรวมไปถึงธันเดอร์กับเดย์ด้วย
“เริ่มงานเลี้ยงได้ !”เสียงของอาจารย์ใหญ่พูดก่อนที่อาหารมากหน้าหลายตาจะโผล่ขึ้นมาบนโต๊ะ พวกเด็กปีหนึ่งร้องว้าวออกมาเบาๆ
ตอนนี้พิธีคัดสรรเด็กเข้าบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเธอกำลังอารมณ์เสียถึงขีดสุด แฮร์รี่อยู่กริฟฟินดอร์ รอนอยู่กริฟฟินดอร์ เฮอร์ไมโอนี่อยู่เรเวนคลอ ไม่มีใครอยู่ฮัฟเฟิลพัฟกับเธอสักคน !
และก็หงุดหงิดคูณสองคูณสามไปอีกเมื่อรู้จากศาสตราจารย์สเปราต์ว่าเธอต้องมาเป็นพรีเฟ็คคู่กับเซดริก ! ให้ตายเถอะ เธออยากจะเป็นลม !
“ดิกกอรี่ เธอมันเป็นตัวซวยในวันที่ฉันแสนมีความสุข !”
ฮาเดสบ่นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“เอาน่า ใจเย็นๆนะเฮส ฉันว่าเซดริกก็เป็นคนดีเหมือนกันนะใจเย็นๆ แถมเขายังหล่อด้วยนะ”วิคตัวร์พูดปลอบใจเพื่อนสาวของเธอ ฮาเดสตวัดตามองเซดริกที่นั่งอยู่ไม่ห่างมากนักก่อนจะพูดขึ้นมา
“นั่นน่ะนะหล่อ ? ฉันว่าธันเดอร์เพื่อนของเขายังหล่อกว่าเยอะเลยวิค !”ไลล่าขมวดคิ้วก่อนจะพูดเตือนฮาเดส
“ธันนั่นแฟนฉันใจเย็นนะพวก”
“รู้แล้วน่าไลล่า ฉันไม่นิยมของเพื่อนหรอกน่าา หึงหรอจ๊ะ ?”ฮาเดสเปลี่ยนอารมณ์ทันควัน ยิ้มกรุ้มกริ่มพูดแซวเพื่อนสาว ไลล่าพึมพำออกมาเบาๆว่าบ้าบอ แต่คนหูผีอย่างฮาเดสและวิคตัวร์ได้ยิน จึงหันไปขำคิกคักๆกันสองคน เนื่องจากนานๆทีเธอจะเห็นเพื่อนของพวกเธอหึงสักทีนึง
“ฉันจะบอกว่าเดย์ว่าเธอไปเที่ยวกับเจสันมาวิค ส่วนเธอเฮส ! ฉันจะไปบอกเซดริกว่าเธอกลัวตัวอะไร”ไลล่าพูดก่อนจะขำอย่างชั่วร้าย
“หยุดเลยนะไลล่าเธออยากให้ครอบครัวฉันต้องแตกแยกหรอ อีกอย่างฉันก็เคยบอกแล้วไงว่าเจสันนั่นญาติฉัน !”
“เอาสิไลล่าเธอถ้าบอกเซดริกว่าฉันกลัวตัวอะไร ฉันกับวิคจะบอกธันว่าแกเคยนอนละเมอพูดถึงเขาว่ายังไงบ้าง”แค่เพียงจบคำพูดของฮาเดสเท่านั้นแหละ ไลล่าก็รีบห้ามทั้งคู่ใหญ่ เนื่องจากที่ไลล่าละเมอถึงธันเดอร์มันเป็นเรื่องที่เขาไม่ควรรู้เลยสักนิด ! มันน่าอาย !
“ว่าแต่...เฮส...ตะกี้เธอเรียกเซดริกด้วยชื่อเล่นแหละ..ไหนว่าจะไม่มีวันเรียกชื่อเล่นเซดริกไง ? ”วิคตัวร์พูดแซวขึ้นมา ก่อนที่ไลล่าจะเสริมทัพต่อ ทำให้ตอนนี้ฮาเดสที่โดนรุมกำลังนั่งหน้าดำหน้าแดงอยู่ ถ้าเป็นเด็กบ้านอื่นก็คงจะคิดว่าเธอโกรธนั่นแหละ แต่ถ้าเป็นเด็กบ้านพวกเธอล่ะก็.....
“เขินหรอจ๊ะ ?”
“พวกเธอมันประสาทกลับ !” ฮาเดสเถียงกลับ
หลังจากนั้นไม่นานก็ถึงเวลาที่พวกเด็กปีหนึ่งจะต้องไปเข้าหอประจำบ้านของตนเอง พรีเฟ็คแต่ละบ้านเริ่มพาน้องๆไปที่หอกันอย่างราบรื่น จะมีก็แต่บ้านฮัฟเฟิลพัฟนี่แหละ ที่ไม่ราบรื่น !
“ฮัฟเฟิลพัฟตามมาทางนี้ !”เสียงของเซดริกตะโกนเรียกน้องๆให้ตามเขามา ในขณะที่เขากำลังเดินนำน้องๆอยู่เขาก็พึ่งสังเกตเห็นว่าฮาเดสหายไป ? เธออู้งานพรีเฟ็คงั้นเหรอ ?
ก็ไม่น่าใช่...
“เฮ้ อาร์เทมิส เธออยู่ตรงไหนน่ะ ?”เซดริกตะโกนถามหาฮาเดส ก่อนที่จะหยุดเดิน น้องๆเลยหยุดเดินด้วย ไม่นานนักเสียงของฮาเดสก็ดังขึ้นมาจากข้างหลังๆน้อง
“ฉันดูหลังน้องกันน้องๆหลงอยู่ เธอเดินต่อเลยดิกกอรี่ !”เซดริกที่ได้ยินอย่างนั้นก็เดินนำต่อไป เมื่อไปถึงหน้ารูปภาพของบาทหลวงอ้วน เซดริกก็บอกรหัสผ่านกับน้องปีหนึ่งแล้วหันไปพูดรหัสผ่านกับบาทหลวงอ้อน
เมื่อเข้าไปถึงข้างในบ้านฮัฟเฟิลพัฟเซดริกก็หยุดเดินและหันหลังกลับมาแนะนำตัว
“เอาล่ะ ก่อนอื่น พี่เป็นพรีเฟ็คฝั่งชาย ชื่อเซดริก ดิกกอรี่ เรียกพี่ว่าเซดริกได้ทุกคนไม่ต้องเกร็ง”น้องๆทุกคนพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่ฮาเดสจะเดินมายืนอยู่ข้างๆเซดริกแต่ทิ้งระยะไว้เล็กน้อยแล้วแนะนำตัว
“ส่วนพี่เป็นพรีเฟ็คฝั่งหญิง ชื่อ ฮาเดส เพอร์ซิโฟเน อาร์เทมิส จะเรียกว่าเฮสก็ได้ตามใจพวกเธอเลย”เซดริกเหลือบมองฮาเดสที่แนะนำตัวเสร็จ ลอบมองรอยยิ้มน้อยๆของเธอที่ยิ้มให้พวกน้องๆ
“เรื่องหอจะถูกแบ่งชายหญิง หอผู้หญิงอยู่ฝั่งขวา หอผู้ชายอยู่ฝั่งซ้าย เมื่อพวกเธอเข้าไปในห้องจะพบว่าของที่พวกเธอเอามานั้นอยู่ในห้องแล้ว”หลังจากฮาเดสพูดจบเซดริกก็พูดเสริมต่อ
“อีกอย่างนึงคืออย่าเสียงดังรบกวนคนอื่น และอย่าออกมาเดินเตร็ดเตร่ตรงทางเดินในยามวิกาลนะครับ น้องๆคงไม่อยากให้พี่เสียใจเพราะคะแนนบ้านเราลดนะครับ”เซดริกพูดจบก็ยิ้มให้สาวๆฮัฟเฟิลพัฟ โดยมีฮาเดสยืนทำหน้าตาโมโหอยู่ข้างๆ
หมอนั่นมันหว่านเสน่ห์ใส่สาวๆฮัฟเฟิลพัฟปีหนึ่งของฉัน !
“อย่ามาหว่านเสน่ห์ใส่สาวๆฮัฟเฟิลพัฟนะ ! หุบรอยยิ้มกรุ้มกริ่มนั่นแล้วพาน้องผู้ชายขึ้นไปได้แล้ว ! ส่วนพวกสาวๆตามฉันมา”
ปัง !
ร่างของพรีเฟ็คผู้หญิงประจำบ้านฮัฟเฟิลพัฟปิดประตูห้องนอนเสียงดังก่อนจะนั่งลงบนเตียงด้วยใบหน้าหงุดหงิด ทำเอาเพื่อนๆในห้องงงกันไปหมด จะมีก็แต่ไลล่าและวิคตัวร์เจ้าเดิมที่พอจะรู้สาเหตุ
“เป็นอะไรหรอเฮส โดนเซดริกยั่วโมโหมาเหรอออ”วิคตัวร์พูดแซวออกมาเสียงดัง เพียงเท่านั้นพวกเพื่อนสาวๆในห้องก็พอจะรู้ถึงสาเหตุที่พรีเฟ็คหญิงหัวเสียและหงุดหงิดมาแล้วล่ะ
เซดริกก็คงจะไปทำตัวเฟรนลี่เหมือนทุกปีจนฮาเดสหวงนักเรียนหญิงฮัฟเฟิลพัฟน่ะสิว่าจะถูกเซดริกตกไป แต่ก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่าหวงนักเรียนผู้หญิง หรือหวงเจ้าคนที่ทำตัวเฟรนลี่กันแน่
“หมอนั่นยิ้มกรุ้มกริ่มใส่นักเรียนปีหนึ่งสาวๆ มันจะตกน้องๆผู้หญิงไปจากเรา !”นั่นไงล่ะ ผิดซะที่ไหน
“นี่เฮส เธอคิดดีๆนะ ว่าเธอโมโหที่เซดริกจะตกน้องๆสาวไป หรือเธอหวงเซดริกกันแน่”ไอรีนพูดขึ้นมา เพียงเท่านั้นฮาเดสก็หน้าดำหน้าแดงอีกครั้งลุกขึ้นมาพร้อมกับหมอนใบนึงและเอาไปฟาดไอรีนทันที
“เฮ้ๆๆ หยุดนะเว้ยเฮสสส”
“ฉันไม่ได้หวงดิกกอรี่โว้ยยย จำใส่สมองซะไอรีน เจปอนเน่ เดอร์โซลา !”พูดจบเธอก็ฟาดหมอนไปที่ไอรีนเป็นครั้งสุดท้าย และเป็นครั้งที่แรงที่สุดจนไอรีนร้องโอดโอยขึ้นมา ทำเอาเพื่อนๆในห้องขำกันไปหมด
และนี่ก็คงจะเป็นความสุขยามค่ำคืนของๆสาวฮัฟเฟิลพัฟ ในวันนี้
lol
--------------------------------------------------------
B L A C K L A B E L .
ติดตามตอนต่อไปปปป
อิ้อิ้
ตอนแรกมันจะยาวๆหน่อย สักพักนึงมันก็จะสั้น
ฮ่าๆๆๆ
ฝากคอมเม้นท์เป็นกำลังใจด้วยนะจ๊ะ ฝากกดให้กำลังใจด้วย
จุ๊บุๆ
อย่าลืมกดติดตามด้วยย จุ๊บบ
ความคิดเห็น