คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
หนิอันหวุ้ยเฟยือวามรุ่โรน์อหิสุลหลิน นาเ้าวัมาปรนนิบัิฮ่อเ้ในานะนาสนมเมื่อยามวัยที่นเอเปล่ปลั่ามเหมือนอไม้ั่ื่ออนา ‘หลินฮวา’ อนนี้นาไม่ในสนมหรือฮวุ้ยเฟยอีแล้ว วามทะเยอทะยานในอี วามรั วามสุ ล้วนโรยราลามวันเวลาเเ่นเียวับวามามอนาบันี้มีเพียฮุ่ยหลิไทเฮาผู้น่าเรามแห่วัหลั
ำหนั้าไฮ่อันหรูหราในวัหลั ที่พำนัอไทเฮาผู้ทรเียริ ยามนี้ย่าเ้าฤูหนาวอีราแล้ว ลิ่นำยามส่ลิ่นฟุ้วนให้ผ่อนลายทั่วำหนัมีเพียิใอไทเฮาอ์นี้ที่ไม่เยสบลสัวัน นามอภาพวาบนผนัราวับในนั้นมีเรื่อราวบาอย่าที่รัวานใพระนาอยู่
“ไทเฮาเพะ ถึเวลาเสวยยาแล้วเพะ” ฮุ่ยิวููผู้รับใ้ไทเฮาั้แ่นาเ้าวัมาใหม่เอ่ยอย่าเป็นห่ว
สรีผู้สูศัิ์หันมามอฮุ่ยิวพลาแย้มสรวลให้่อนะหันหลัลับไปมอภาพเบื้อหน้าอน ในภาพนั้นือหิสาวในรุสวมอาภร์สีฟ้าหรูหราแ่สใสในเวลาเียวันำลัยิ้มว้า บนรูปภาพเียนลื่อ ‘หลินุ้ยเหริน’ ไว้
“ไทเฮามอภาพนี้ทุรั้ที่เ้าฤูหนาว หาพระนายัมอเ่นนี้ หม่อมั้นลัวสุภาพพระอ์ะแย่ลนะเพะ” ฮุ่ยิวเอ่ยพร้อมเินมาประอฮุ่ยหลิไทเฮาไปนั่หน้าำหนัเพื่อูหิมะร่วโรยอย่าที่นามัทำประำ
“ฤูหนาว...อีแล้วหรอ? ” ไทเฮาเหม่อมอหิมะที่่อยๆ ปลุมำหนั “ีวิอ้าล่วเ้ามาะถึบั้นปลายในีวิแล้ว ีวิที่้าใฝ่หามาทั้ีวิ แ่ทำไมันล่ะเมื่อ้ามอหิมะลับเศร้าใเพียนี้? ”
“ไทเฮาปล่อยวาเรื่อในอีเถิเพะ อนนี้พระนาือฮุ่ยหลิไทเฮาไม่ใ่หลินาอิ้ในอี”
ไทเฮายิ้มเศร้าสร้อย่อนะหยิบถ้วยา้าๆ มาิบทีละนิ หวนรำลึถึวันวานอันหอมหวาน ยามที่อไม้ฤูใบไม้ผลิเบ่บานแ่วามามับรุีวัยแรแย้ม ยามที่สายลมพัพาลิ่นอไม้ป่าาที่อันแสนไลมา “วันเวลาเหล่านั้นผ่านไปไวราวับโห”
ความคิดเห็น