E - Villain คนประลัยสายพันธุ์อี

ลำดับตอนที่ #17 : #17 ณัฐฐาชวนคุย

                ไม่นานณัฐฐาก็เดินกลับมาที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับสมุด ปากกา และถุงของเล่นที่ถือติดมือมาด้วย ก่อนมองไปยังชายวัยกลางคนที่รออยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าท่าทางที่สดชื่นกว่าเดิม

                “เธอเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องตั้งแต่ที่กลับมาแล้ว ฉันเลยไม่มีเพื่อนคุยน่ะ” หญิงสาวว่าขณะเดินไปถึง ก่อนวางของเอาไว้แล้วนั่งพับเพียบลงไปบนพื้นที่ถูกทำความสะอาดไปแล้ว “อยู่คุยเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”

                เกียรติศักดิ์ไม่ได้ว่าอะไร เขาวางโทรศัพท์ที่อยู่ในมือแล้วนั่งลงพื้นไม่ต่างจากเธอ

                “นักเรียนที่ฉันสอนเขาชอบเล่นกันน่ะ” พลางหยิบของบางอย่างออกมาจากถุงแล้วยื่นให้เขา “แกะออกมาเลย”

                ชายวัยกลางคนรับของไปอย่างว่าง่าย ก่อนมองดูให้แน่ใจว่ามันคือลูกบิดอย่างที่เขาคิดจริง ๆ แต่พอแกะกล่องออกมาจนเสร็จเขากลับเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังเขียนอะไรลงไปในกระดาษพอดี

                “นั่นคุณทำอะไรน่ะ”

                “เขียนวิธีเล่นให้คุณอย่างไรล่ะ” หญิงสาวตอบ แต่ก็ยังก้มหน้าเขียนวิธีเล่นลงไปในกระดาษทั้งอย่างนั้นอยู่

                “แกะเสร็จแล้วหรือ ลองหมุนเล่นดูก่อนสิ มือจะได้ชิน”

                เกียรติศักดิ์ลองใช้มือหมุนตามที่เธอบอกดู แล้วทำแบบเดิมอีกสองสามครั้งจนสีลูกบิดมันเริ่มแตกกระจายเหมือนที่คนอื่นเขาทำกัน “แบบนี้หรือ”

                หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาดูบ้าง “อ้ะ แบบนั้นล่ะ ลองทำคนเดียวไปก่อนนะ”

                ณัฐฐาก้มลงเขียนกระดาษต่อจากเดิม ขณะเดียวกันเกียรติศักดิ์ก็กลับไปหมุนลูกบิดที่อยู่ในมือตัวเองอีกครั้ง เขาทำแบบนั้นไปเรื่อย ๆ จนเริ่มคล่องมือมา แล้วลองทำให้สีของลูกบิดกลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อนที่จะได้ลองอ่านวิธีเล่นของอีกฝ่ายเสียอีก

                “หึ ๆ” หญิงสาวหัวเราะในลำคอหลังจากที่เห็นอีกฝ่ายกำลังงุนงงว่าทำไมสีของลูกบิดมันถึงไม่กลับมารวมตัวกันเป็นเหมือนเดิม ทำเอาเกียรติศักดิ์ต้องหันมามองด้วยความสงสัย

                “เปล่า ไม่มีอะไร แค่มันต้องรู้วิธีเล่นก่อนน่ะ คุณจะลองทำดูก่อนก็ได้นะ ทำให้เสร็จได้สักสีนี่ก็เก่งมากแล้ว”

                “อย่างนั้นหรือ”

                หญิงสาวได้แต่ส่งยิ้มให้ ก่อนหันกลับไปเขียนวิธีเล่นต่อให้เสร็จเพราะยังเหลืออีกไม่มาก

                ระหว่างกำลังหมุนลูกบิดอย่างสนุกอยู่นั้นเกียรติศักดิ์ก็เหลือบไปเห็นณัฐฐากำลังทัดผมตัวเองเพราะมันตกลงจากบ่า เขาที่เห็นอย่างนั้นจึงเผลอมองไปยังเนื้อแก้มนวลละอองของอีกฝ่ายอย่างไม่ได้ตั้งใจ

                เกียรติศักดิ์รู้ดีว่านี่เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่อาจห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำลงไปจนได้ ชายวัยกลางคนตัดสินใจที่จะมองใบหน้าอันสะสวยของหญิงสาวทั้งอย่างนั้น ก่อนไล้สายตาลงต่ำยังต้นคอขาวเนียนอย่างห้ามใจไม่อยู่

                ไม่นานณัฐฐาก็รู้สึกได้ว่ามันมีอะไรบางอย่างที่ดูแปลกไป จึงหันไปดูอีกฝ่ายเพื่อความแน่ใจว่ามันจะใช่อย่างที่เธอคิดหรือเปล่า

                “มีอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถาม มองไปยังอีกฝ่ายที่มีท่าทีลุกลี้ลุกลน

                “อะ เปล่า”

                “คุณจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ”

                “ผมไม่ได้ตั้งใจ”

                หญิงสาวยังคงสบตากับอีกฝ่ายทั้งอย่างนั้น แต่ว่าสุดท้ายเธอก็ไม่อยากจะว่าอะไรเขาไปจริง ๆ

                “ช่างมันเถิด เรื่องคราวก่อนด้วย”

                ณัฐฐาหันไปหยิบสมุดเล่มนั้นที่เขียนเสร็จแล้วมาไว้กับตัว ก่อนตีไหล่เขาด้วยความโกรธนิด ๆ ที่ยังหลงเหลืออยู่ “มันมีขั้นตอนการสังเกตกับการหมุน อ่านให้จบสักรอบก่อนค่อยทำก็ได้” พร้อมทั้งยื่นสมุดเล่มนั้นให้กับเขาไป

                เกียรติศักดิ์รับสมุดที่ว่ามาอ่านด้วยความสนใจ ณัฐฐาที่เห็นอย่างนั้นจึงแอบยิ้มด้วยความดีใจก่อนหยิบลูกบิดอีกลูกมาเล่นเองบ้าง

                ผ่านไปไม่นานณัฐฐาก็สังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายได้วางสมุดลงไปแล้วหยิบลูกบิดขึ้นมาเล่นแทน เธอที่เห็นอย่างนั้นจึงวางลูกบิดลงไปบ้างเพื่อที่จะได้หันมาสนใจเขามากขึ้น

                “อ่านจบแล้วหรือ”

                “เพิ่งจบรอบสอง” เขาตอบ ทว่าสายตาจับจ้องไปยังสมุดและลูกบิดตลอดเวลา

                “ทำไปคุยไปได้ไหม ฉันชื่อ ‘ณัฐ’ นะ ‘ณัฐฐา’ ” พร้อมกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

                “ ‘เกียรติ’ ‘เกียรติศักดิ์’ ”

                “คุณชอบอาหารแบบไหน”

                “อะไรหรือ”

                “ก็พวกเนื้อหมูเนื้อวัวน่ะ”

                “เนื้อย่าง”

                หญิงสาวหุบยิ้มลงไป “แล้วเนื้อทอดล่ะ”

                “ได้เหมือนกัน”

                หญิงสาวกลับมายิ้มอีกครั้ง “สเต็กหมูได้อยู่ใช่ไหม”

                “หมักพริกไทยเยอะ ๆ เนื้อกึ่งสุกกึ่งดิบ”

                “หึ้ย อะไรนี่”

                อีกฝ่ายไม่ได้ว่าอะไรต่อ ยังคงจดจ่อกับลูกบิดในมือด้วยความสนุก

                “เดี๋ยวทำแยกไว้ให้นะคะคุณหนู” หญิงสาวว่าต่อ “อ้ะ คุณทำผิดแล้ว”

                “หือ ผมทำผิดหรือ” พร้อมกับหยุดหมุนลูกบิดไปเพียงแค่นั้นแล้วดูให้ดีว่ามันผิดตรงไหน

                “คุณทำให้สีขาวมันอยู่ในรูปบวกน่ะถูกแล้ว แต่ตรงนี้คุณทำไม่ถูก” หญิงสาวชี้ไปยังจุดที่ผิด “หากมุมตัวที่คุณต้องการจะใส่เข้าไปเป็นสีขาว สีเขียว สีส้ม สีหลักที่เป็นสีขาวจะต้องอยู่ด้านบน แล้วเลือกให้สีใดสีหนึ่งมาอยู่ด้านหน้าแทน”

                “สีเขียวได้ไหม”

                “ได้” หญิงสาวตอบ จากนั้นอีกฝ่ายก็หันลูกบิดที่มีแกนกลางเป็นสีเขียวเข้าหาตัวเองตามที่เธอบอก

                “หากคุณเลือกสีเขียวคุณก็หมุนบล็อกให้มุมสีขาว สีเขียว สีส้มมาอยู่ระหว่างแกนกลางของสีเขียวกับสีส้มอย่างนี้” พร้อมกับยื่นมือเข้าไปหมุนให้ดูเป็นตัวอย่าง “หากตัวที่คุณต้องการใส่ในตอนนี้มีสีขาวอยู่ทางด้านหน้าล่ะก็แปลว่าคุณทำถูกแล้ว จากนั้นก็ทำตามขั้นตอนการหมุนได้เลย”

                เกียรติศักดิ์ไม่ได้พูดอะไร เขายังรู้สึกไม่เข้าใจนิด ๆ แล้วพลิกลูกบิดไปมาครู่หนึ่ง ทำเอาอีกฝ่ายที่มองดูอยู่ต้องเผลอหัวเราะเบา ๆ ออกมา

                “หมุนได้เลยหรือ” เขาถาม

                “มันทำถูกแล้ว เดี๋ยวฉันทำให้ดูก่อน มา”

                ณัฐฐาเริ่มขยับตัวให้อยู่ในท่าที่ถนัดกว่าเดิม ก่อนยื่นมือไปจับลูกบิดด้วยกันแล้ววางอีกข้างบนมือของเขา “เริ่มจากล่างขวา ซ้ายลง ล่างซ้าย สุดท้ายคือซ้ายขึ้น เสร็จแล้วมันก็จะออกมาเป็นแบบนี้”

                แต่หลังจากที่ทำแบบนั้นไปได้ไม่นานณัฐฐาก็เพิ่งมารู้ว่าตัวเอาภายหลังว่านิ้วของตนและเขากำลังสัมผัสกันอยู่ ก่อนรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาที่แก้มทั้งสองแล้วค่อยดึงมือออกจากเขาไป

                “เอ่อ โทษที ฉันไม่ได้ตั้งใจ” หญิงสาวกล่าวอย่างไม่กล้าสบตา ได้แต่มองไปที่อื่นทั้งอย่างนั้นเพราะไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี ก่อนหันกลับมาคุยในเรื่องก่อนหน้านี้เพื่อแก้ความเขินให้กับตัวเอง “ที่พูดนี่เข้าใจไหม”

                แต่เหมือนว่าเกียรติศักดิ์จะไม่ได้จดจ่ออยู่กับเรื่องที่ว่าเลยแม้แต่น้อย เขาเอาแต่มองไปยังณัฐฐาที่อยู่ตรงหน้าจนแทบไม่เป็นอันทำอะไร คิดว่านานแค่ไหนแล้วนะที่ใจตัวเองไม่ได้เต้นแรงจนแทบจะระเบิดขนาดนี้มาก่อน

                เกียรติศักดิ์รู้ดีว่าสิ่งที่ตนกำลังคิดอยู่มันเป็นเรื่องที่ไม่สมควร แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่อาจห้ามใจตัวเองไม่ให้กระทำลงไปได้เลย เขาค่อย ๆ วางลูกบิดที่อยู่ในมือลงไป ก่อนยื่นหน้าเข้าใกล้หญิงสาวที่ทำให้เขาหัวใจเต้นแรง ชั่วเวลานั้นเองณัฐฐาก็เข้าใจแล้วว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไร แต่ว่าเธอเองไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนั้นเลยแม้แต่น้อย เธอเลือกที่จะเบือนหน้าหนีแล้วหลับตาลงไป หวังในใจว่าชายคนนี้ต้องเป็นคนดีกว่าที่ตนคิด

                แต่เพียงไม่นานณัฐฐาก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่ดูแปลกไป จึงลืมตาขึ้นมาดูก่อนจะพบว่าอีกฝ่ายได้หยุดการกระทำลงไปจริง ๆ เมื่อเห็นอย่างนั้นเธอจึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมาที่ตัวเขาเองไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกผิดหวังจนต้องเสียใจแต่อย่างใด มิหนำซ้ำยังทำให้เธอเชื่อใจเขาได้มากกว่าที่เคยอีก

                หญิงสาวยังคงสบตากับอีกฝ่ายอยู่อย่างนั้น แต่พอเห็นเขาเผยใบหน้ารู้สึกผิดและกำลังจะพูดขอโทษออกมาเธอจึงรีบเอามือป้องปากเขาไว้ก่อนที่อะไร ๆ มันจะแย่ไปมากกว่านี้

                เกียรติศักดิ์ก้มลงมองที่มือน้อย ๆ ของหญิงสาว แต่เพียงไม่นานมือข้างนั้นก็เลื่อนลงไปยังอกข้างซ้ายตรงที่ที่มีหัวใจอันแสนบอบช้ำของเขาแทน เขาไม่รู้ว่าเธอทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร แต่ตนเองกลับรู้สึกได้ว่ากำลังถูกเยียวยาให้หายเจ็บปวดอย่างไรอย่างนั้น

                “จะมีวันที่ฉันจะเข้าใจความรู้สึกข้างในนี้ของคุณไหมนะ” หญิงสาวมองลึกเข้าไปยังนัยน์ตาของชายที่อยู่ตรงหน้า ก่อนดึงมือกลับมาด้วยความรู้สึกโศกเศร้าในใจ

                “ฉันหมักเนื้อหมูไว้น่ะ ขอตัวก่อนนะ”

                จากนั้นณัฐฐาจึงลุกเดินไป ปล่อยให้เขาได้ทบทวนอะไรใจใจคนเดียว

                ณัฐฐาชวนคุย

            E – Villain: Lady Killer เลดี้ คิลเลอร์

................................................................................................................................................................................

                จริง ๆ ผมก็เคยคิดอยู่นะว่าไอ้ “ช่วงนี้มีสาระ (มั้ง)” ที่ผมทำน่ะมันจะต้องมีบางตอนแน่ ๆ ที่ไม่รู้จะหาอะไรมาลงดี ยกตัวอย่างก็ไอ้ตอนตอนนี้นี่แหละที่มันไม่มี  เพราะมันไม่ได้เล่าหรือเอ่ยถึงอะไรที่น่าสนใจในเนื้อหาเลยแม้แต่น้อย จะให้บอกว่า “ลูกบิด เรียกให้ถูกคือ รูบิค (Rubik)” อย่างนี้น่ะเหรอ ผมคงไม่อะ แล้วข้อมูลที่น่าสนใจจากตอนก่อน ๆ ที่ยังไม่ได้ทำสามารถเอามาใส่ย้อนหลังในตอนตอนนี้ได้มั้ย มันก็พอได้อยู่อะนะ แต่มันถูกตอนอื่น ๆ ที่กำลังจะตามมาจองเอาไว้แล้วนี่สิ จะเอามาลงก่อนมันก็ดูยังไง ๆ อยู่ ถ้าตอนไหนไม่มีก็คงต้องเว้นไว้นั่นแหละ หรือถ้าว่าง ๆ ก็อาจจะไปหาอะไรมายัดใส่ทีหลังก็เป็นไปได้ แต่ไม่ต้องไปคาดหวังอะไรกับมันมากนะครับเพราะประเภทของข้อมูลที่ผมลงเอาไว้คือมันมั่วอะ ไม่ได้มีหมวดหมู่ที่ชัดเจน เนื้อเรื่องมันพูดถึงอะไรไอ้เจ้าสิ่งนั้นมันถึงจะตามมาในทีหลัง แต่ก็ต้องเป็นอะไรที่น่าสนใจด้วยนะ

                ก็ถ้าหากว่ามีข้อมูลอะไร ตรงไหนผิดพลาดก็บอกกันได้นะครับ ผมก็เอามาจากในเว็บโน่น นี่ นั่นอีกทีนึงนั่นแหละ ลอก ๆ เขามาแล้วสรุปให้มันดูสั้นและเป็นกันเองมากขึ้น ยังไงก็ขอให้สนุกกับผลงานครับ