คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [OS] How to train your cat? [Kris x Tao]
Title : How to train your cat?
Author : KsNight
Pairing : Kris*Tao
Rating : PG-15
Author note:
---------------------
คำแนะนำข้อแรกสำหรับการเลี้ยงแมว...
ต้องเอาใจใส่...
“อูย...”ในยามบ่ายที่อากาศดีมากๆวันหนึ่ง คริสแว่วยินเสียงร้องเบาๆของใครบางคนดังแหวกผ่านความเงียบสงบอันแสนคุ้นชิน
ชายหนุ่มเหลียวมองยังต้นเสียง แล้วก็เห็นภาพน้องเล็กของวงกำลังยกมือข้างหนึ่งขึ้นกุมแก้ม ใบหน้าคมคายอ่อนเยาว์ดวงนั้นบิดเบี้ยวเหยเกเหมือนกำลังเจ็บปวดอย่างมาก
...หมั่นตรวจสุขภาพแมวเหมียวของคุณอยู่เสมอ
“เป็นอะไร”เสียงทุ้มนุ่มนวลนั้นเอ่ยถาม ทว่าเถากลับทำเพียงส่ายหัวไปมาไม่ยอมตอบ ส่งให้เรียวคิ้วเข้มของท่านลีดเดอร์ขมวดเข้าหากันอย่างไม่ชอบใจ
ร่างสูงผุดลุกขึ้น ก้าวยาวๆเพียงไม่กี่ก้าวก็พาตนเองเข้าประชิดกับร่างของอีกฝ่าย และก่อนที่เถาจะทันได้ขยับตัวหนี มือกร้านของลีดเดอร์หนุ่มก็คว้าเขาเอาไว้
เด็กหนุ่มเผลอหลับตาแน่นตอนที่มืออีกข้างของคนอายุมากกว่าเลื่อนเข้าจับที่ปลายคางเรียวของตน
“เจ็บตรงไหนหือ?”คริสเชยปลายคางของอีกฝ่ายขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยปากถามอีกครั้ง “แก้ม?”
คนถูกถามส่ายหัววืด
“งั้นก็...ฟัน?”คราวนี้เถาเงียบไปพัดหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้ารับอย่างกล้าๆกลัวๆ
คริสมองใบหน้าซีดเผือดของน้องเล็ก อมยิ้มน้อยๆแล้วโคลงศีรษะอย่างระอาใจ เขาออกแรงบีบเบาๆที่ปลายคางเรียวแล้วจึงออกคำสั่ง
“อ้าปาก”
คนถูกสั่งหลับตาพลางบีบขวดน้ำในมือเสียแน่น ถึงแม้จะเกรงๆอีกฝ่ายอยู่มากทว่าเขาไม่คิดจะทำตามคำสั่งนั้น มือเรียวเลื่อนจากพวงแก้มมาปิดที่ริมฝีปากแล้วส่งเสียงอู้อี้แก้ตัว
“มะ..ไม่เป็นอะไรหรอกฮะ ไม่ใช่ฟันผุหรอก!”
คำแนะนำข้อที่สองสำหรับการเลี้ยงแมว...
ต้องสอนให้เจ้าเหมียวเข้าใจคำสั่ง และปฏิบัติตามอย่างว่าง่ายเชื่อฟัง
ลีดเดอร์หนุ่มไม่สนใจ เขาเพียงเพิ่มแรงบีบที่ปลายนิ้วพลางทวนคำเสียงเรียบ แม้ว่าใบหน้าจะยังคงเปื้อนยิ้มทว่าก็ปรากฏเค้าลางของความหงุดหงิดขึ้นมาจางๆ
“เถา พี่บอกให้นายอ้าปาก”ต่อหน้าคริสที่เริ่มไม่พอใจ ต่อให้เขาจะมีความกล้ามากกว่านี้อีกเท่าตัวก็ไม่สามารถพอจะต่อต้านขัดขืนคำ สั่งได้
เด็กหนุ่มส่งเสียงร้องครวญฟังไม่ได้ศัพท์ออกมาคำหนึ่ง...เสียงที่คริสฟัง แล้วคิดว่าช่างเหมือนกับเสียงร้องน่าสงสารของลูกแมวถูกรังแก...ก่อนจะถอนมือ ออกอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก
“...”เรียวปากหยักสวยเผยอออกอย่างอิดออดเชื่องช้าอวดแนวฟันขาวรายเรียงเป็น ระเบียบ ดวงตาคมมองสำรวจอยู่ชั่วครู่ทว่าก็ไม่พบความผิดปกติใดๆ
เรื่องมันก็คงจะจบลงตรงนี้...ถ้าไม่ใช่เพราะ
...โดยที่ไม่มีใครคาดคิด ...กระทั่งเจ้าตัวเองก็เถอะ
ตึก ขวดโคล่าหล่นลงบนพื้น ของเหลวสีเข้มข้างในไหลออกมาเจิ่งนองเป็นวงกว้าง แต่กลับไม่มีใครสนใจ ในเมื่อ...
“...!!”เรียวปากร้อนรุ่มแนบประทับลงกับริมฝีปากได้รูป คริสสอดแทรกปลายลิ้นอุ่นเข้าสู่โพรงปากฉ่ำชื้นเพื่อไล้เลียสำรวจฟันขาวน่า รักนั้น
และความคิดแรกที่แล่นผ่านเข้ามาในสมองของลีดเดอร์หนุ่ม ไม่ใช่ทั้งความตื่นตระหนกหรือประหลาดใจ หากแต่เป็น...
...รสโคล่า
รสชาติหวานเจือเฝื่อนที่คุ้นเคยยังคงคิดอยู่บนปลายลิ้นในตอนที่ชายหนุ่มถอน ริมฝีปากออก ท่วงท่ากริยาล้วนแต่ลื่นไหลเป็นธรรมชาติราวกับว่าการที่เขาจะสอดลิ้นเข้าไป ในโพรงปากของอีกฝ่ายเป็นเรื่องปกติสามัญ ไม่ได้รู้สึกตัวเลยสักนิดว่าการที่ผู้ชายสองคน...การที่เขาจูบอีกฝ่ายนั้น มันผิดปกติที่ตรงไหน
คำแนะนำข้อที่สาม...
คริสเพียงพยักหน้ากับตัวเองครั้งหนึ่งแล้วเอ่ยปากเตือนคนอายุน้อยกว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ถ้าคุณแหย่แมวเหมียวมากๆเข้า...
“พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าดื่มน้ำเย็นจัด มันจะทำให้ปวดฟัน...”ทว่าการที่ไม่รู้สึกถึงความผิดปกตินี้ไม่ได้หมายความ ว่าอีกฝ่ายจะไม่รู้สึกไปด้วย
ร่างสูงโปร่งที่ชะงักค้างอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบ ในที่สุดก็ประมวลเสร็จสิ้น ในที่สุดเถาก็รู้ตัวว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันคืออะไร!
ริ้วสีแดงสดพาดขึ้นบนใบหน้าอย่างรวดเร็ว เร็วพอๆกับหมัดที่ถูกปล่อยออกมา และแน่ล่ะว่าหมัดนั้นก็เข้าเป้าอย่างแม่นยำ
....ระวังจะโดนข่วนเอา
“อุก...!”ความเจ็บปวดแล่นริ้วจากกลางท้อง แล้วร่างสูงก็ทรุดฮวบลงกับพื้น เป็นเวลาเดียวกันกับที่เถาเบี่ยงตัวหลบจากมือหนาได้สำเร็จ เด็กหนุ่มไม่คิดจะรอชมผลงานตัวเอง หมุนกายเผ่นจากไปแทบจะทันที
“....////...”
...หนีไปพร้อมๆกับใบหน้าที่แดงจัดจนถึงลำคอ...
ตุ้ยจางกำลังอารมณ์ไม่ดี...
เรื่องนี้เลย์รู้สึกได้ ถึงเขาจะไม่ได้อยากรับรู้เลยสักนิดก็เถอะ แต่ใครใช้ให้ตัวเองตกเป็นเป้าของความโมโหนั่น...แล้วจะให้เขาทำอย่างไร ได้...นอกเสียจากก้มหน้ารับชะตากรรมแต่โดยดี
ชายหนุ่มแอบปาดเหงื่อที่ข้างขมับ ถึงจะเห็นชัดเจนว่าอีกฝ่ายกำลังส่งยิ้มสดใสพลางโบกมือให้แฟนคลับอยู่ก็เถอะ แต่เขามั่นใจสิบเต็มสิบว่าตุ้ยจางกำลังอารมณ์ไม่ดีถึงขีดสุด...
ส่วนสาเหตุน่ะหรือ...ก็ไม่ได้เดายากอะไรเลย...
หางตาเหลือบเห็นร่างสูงโปร่งคุ้นตาของคนผมดำที่เมื่อแรกก็ทำท่าจะยื่นมือไป คว้าแขนคริสด้วยความเคยชิน แต่ยื่นไปได้เพียงครึ่งทางก็เบนกลับมาจับชายเสื้อเขาแทนเสียดื้อๆ
สายตาเกรี้ยวกราดร้อนแรงปานจะแผดเผาเขาให้กลายเป็นขี้เถ้ากองหนึ่งพุ่งตรงมาในทันที
นี่ทำเอาเลย์เหงื่อตกสมองสับสนไม่รู้ว่าตนควรทำอย่างไรถึงจะถูกใจคุณท่าน จนกระทั่งเมื่อลีดเดอร์หนุ่มแกล้งชะลอฝีเท้าลง เบียดร่างสูงของตนแทรกกลางระหว่างคนทั้งสอง ทำให้มือเรียวที่จับยึดชายเสื้อของเลย์อยู่ต้องปล่อยออกอย่างเสียมิได้
...เลย์รู้สึกผิดต่อน้อง
แต่กระนั้นเขาก็ไม่คิดจะเอาชีวิตน้อยๆของตนเข้าไปเสี่ยง ร่างผมบางจึงได้จ้ำอ้าวจากมาอย่างรวดเร็ว แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นว่ามือใหญ่ของท่านลีดเดอร์ได้เอื้อมไปกอบกุมมือเรียว ของน้องเล็กอย่างชวนให้ข้องใจ
...พี่จะสวดมนต์ให้นายนะ...
...ชายหนุ่มทำได้เพียงกระซิบขอไถ่โทษอยู่ในใจ
เถามองตามแผ่นหลังบางที่ห่างออกไปเรื่อยๆด้วยสายตาหดหู่ แต่เด็กหนุ่มก็ยังไม่ละความพยายามที่จะดึงมือสั่นๆของตนเองออกจากมือของอีก คน
คำแนะนำข้อที่สี่
ถ้าแมวเหมียวถอยห่างออกไป...
อันที่จริงแล้วถ้าจะให้เปรียบเทียบกัน แรงของคนที่เล่นกังฟูอย่างเขาไม่มีทางที่จะแพ้แรงของคริสที่เลิกเล่นกีฬา อย่างจริงจังมาหลายปีแล้วอย่างแน่นอน แต่ให้พูดก็พูดเถอะ ในสถานการณ์ที่ถูกกดดันด้วยรอยยิ้มนุ่มนวลขัดกับประกายตาดุๆนั่น ถ้ามีใครยังสามารถออกแรงได้เต็มที่อยู่อีกล่ะก็ เขาจะยอมฟังเรื่องผีที่คนคนนั้นเล่าทั้งคืนเลย!
“เถา เดินให้มันไวๆหน่อย พี่รีบ”
คนฟังฟังแล้วรู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก อดไม่ได้ที่จะแย้งในใจเบาๆ
...รีบนักก็ไปคนเดียวสิฮะ!
คริ สย่อมมองออกแน่ละว่าเจ้าเด็กดื้อนี่คิดอะไรอยู่ในใจ แต่กระนั้นเขาก็ยังแสร้งไม่รู้ไม่ชี้ ตีมึนลากร่างสูงของอีกฝ่ายให้เดินตามตนต่อไป
เถาเม้มปากน้อยๆ ลองพยายามดึงมือของตนกลับมาเป็นครั้งที่ร้อย แต่มือใหญ่ที่เกาะกุมอยู่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลุดออกไปเลยสักนิด หนำซ้ำก่อนที่เขาจะทันเริ่มต้นความพยายามครั้งที่หนึ่งร้อยหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลาคมคายจนน่าหมั่นไส้ของอีกฝ่ายก็เลื่อนเข้ามาใกล้
....ให้ง้องอนด้วยการสัมผัสอ่อนโยน...พะเน้าพะนอเอาใจ...
ปลายจมูกโด่งคมเฉียดผ่านแก้มขาวไป...เหมือนจงใจ...แต่ก็คล้ายไม่เจตนา
“อย่าดื้อ...”เสียงกระซิบติดจะดุดังขึ้นที่ข้างหู ประกอบกับลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดลงบนผิว...แม้จะเป็นเพียงเสี้ยววินาทีก่อน ที่คริสจะขยับใบหน้าออกห่าง แต่นั่นก็เพียงพอที่จะเรียกเลือดให้สูบฉีดขึ้นบนใบหน้าของเด็กหนุ่ม
ภาพเหตุการณ์เมื่อวานลอยเข้ามาในหัวอีกครั้ง
ใบหน้าคมคายอ่อนเยาว์ขึ้นสีก่ำมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
และ...
ปุ้ง
ระบบประมวลผลของน้องเล็กแห่งเอ็กโซเอ็มแฮงค์ไปทั้งๆอย่างนั้น เด็กหนุ่มอ้าปากพะงาบๆ เหมือนกับปลาที่ลืมวิธีหายใจ ไม่ต้องถามถึงความคิดที่จะดึงมือตัวเองกลับคืนไม่รู้ว่าป่านนี้กระเจิงหายไป ถึงไหน
ปฏิกิริยาตอบสนองนี้ทำให้คนอายุมากกว่ากดยิ้มอย่างพึงใจ ในดวงตาเรียวคมปรากฏประกายระยับ เขารู้ดีว่าคงใช้เวลาอีกนานกว่าที่อีกฝ่ายจะตั้งตัวติด
คำแนะนำข้อที่ห้า
ในตอนที่แมวเหมียวทำผิด...
เอาไว้ถึงตอนนั้นเขาค่อยจัดการคิดบัญชี...ทบต้นทบดอกรวมกับหมัดเมื่อวาน บวกไปกับการที่เมื่อครู่กล้าหนีเขาไปหาคนอื่น...
ต้องสั่งสอนให้หลาบจำ จะได้ไม่กลายเป็นแมวเสียนิสัย...
เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นผะแผ่ว
"...!"ลู่ฮานกับซิ่วหมิ่นที่เดินอยู่ไม่ไกลสะดุ้งเฮือกเล็กๆ ทั้งคู่สบตากันเล็กน้อย แล้วพร้อมใจกันชะลอฝีเท้า เดินให้ห่างจากท่านหัวหน้าและน้องเล็กอีกช่วงใหญ่
.
.
.
ท้ายสุดนี้ ขอให้คุณสนุกสนานกับการดูแลแมวเหมียวของคุณ…♥
Fin.
ความคิดเห็น