ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 13th, in the summer (??x??)/END
...วันนี้เป็นอีกหนึ่งวัน...ที่..........
โคตรร้อน!!!!!
“อ๊า...รีบอร์นวันนี้มันร้อนเกินไปแล้วนะ เลิกเรียนซักวันเหอะ ไม่มีแรงแล้ว...”สึนะโอดครวญกับครูสอนพิเศษตัวจิ๋วอย่างสุดจะทน
“อย่าบ่นมากได้มั๊ย ร้อนแค่นี้เอง ใครใช้ให้แกทำคะแนนได้ต่ำเตี้ยเรี่ยดินขนาดนี้ล่ะฟะ”รีบอร์นตอบกลับอย่างไม่แยแส ทำให้สึนะแทบจะร้องไห้
“...”จู่ๆรีบอร์นก็นิ่งไปเพราะเหงื่อเริ่มออก ยิ่งชุดที่ใส่อยู่เป็นชุดดำแบบนี้ด้วยแล้วมันยิ่ง....
“ก็ได้...วันนี้หยุดหนึ่งวัน แต่ก่อนจะได้พักไปซื้อเอสเปรสโซ่เย็นๆมาให้ซักแก้วซิ!”พอเป็นเรื่องตัวเองแล้วพี่ถึงไหนถึงกันเลยนะครับ!!!!!
“ไม่เอา ไม่ไปไหนทั้งนั้น ข้างนอกมันร้อนน~”เจ้าของร่างโปร่งซุกหน้าลงกับหมอนนุ่ม ข้างนอกแดดเปรี้ยงเผาคนแทบเกรียมแบบนั้นไงๆก็ไม่ไป!
“แกจะไปไม่ไป!!”เด็กหนุ่มส่ายหน้าวืด
“ถามอีกครั้งจะไปหรือไม่ไป!!”ครูจิ๋วจอมเอาแต่ใจพูดเสียงเข้มพร้อมกับกอดอกด้วยท่าทางน่ารักน่าชัง
“....แล้วไม่ไปได้มั๊ยเล่า!!”สึนะโวยวายก่อนจะลุกขึ้นเดินอย่างกระฟัดกระเฟียดออกไปด้วยความจำใจ ดวงตาสีส้มอมน้ำตาลที่สั่นระริกด้วยความหงุดหงิดนั้นกำลังเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตา ร้อนก็ร้อนยังจะมากดขี่กันอีก!! อย่าให้ได้เอาคืนนะเฟ้ย!!
เด็กหนุ่มคาดโทษในใจก่อนจะปิดประตูแรงๆอย่างประชดประชัน
“อ้าว โกคุเดระคุง”แต่ทันทีที่หันกลับมาก็เห็นร่างโปร่งของโกคุเดระที่กำลังยืนอยู่
“เอ่อ...คือผมจะมาชวนรุ่นที่สิบไปเที่ยวน่ะครับ พอดีได้ตั๋วไปเกาะสวาท หาดสวรรค์ แบบไม่จำกัดจำนวนคน ชวนท่านแม่ไปเที่ยวด้วยกันนะครับ นะ?”ดวงตาสีมรกตทอดมองอย่างออดอ้อนเหมือนลูกหมาน่าสงสาร ทำให้คนถูกมองสะอึกเล็กน้อย
...อุ๊ จะใจอ่อนไม่ได้นะ ในห้องมีพญามารรออยู่ ปิดเทอมหน้าร้อนนี้หมดสิทธิ์ซ่า(เหมือนสามีเกรงภรรยาเลยเนอะ คริๆ)
“รุ่นที่สิบ...”อย่า! โนววว~!! อย่าทำหน้าตาแบบน้านนนนนนน~~~ >-<#
“นะครับ ไปด้วยกันนะครับ...”อ๊ากกก โกคุเดร้าาาา~~ ม่ายยย >[]<
“...*-*...”ตาแบบนั้นมัน...อึก
“...คงต้องถามรีบอร์นก่อนน่ะ”เด็กหนุ่มแบ่งรับแบ่งสู้ พยายามตอบเสียงค่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะอะไรรู้มั๊ย...?
“ไปสิ อยู่ที่ไหนฉันก็เคี่ยวแกได้ทั้งนั้นแหละ”นั่นแหละครับที่ผมไม่อยากได้ยิน TT[]TT
เสียงเจื้อยแจ้วของรีบอร์นกลับฟังเหมือนประกาศิตจากนรกทำให้เด็กหนุ่มแทบทรุด ก่อนที่จะอ้าปากคัดค้าน...
“เอสเปรสโซของฉันล่ะ?”
...อย่าให้ตูได้มีโอกาสแก้แค้นนะเฟ้ยยยย!!!!!
……………………………………..
“โอ้~! สึนะ น้ำเย็นดีจังเลย สึนะมาเล่นด้วยกันสิ”ยามาโมโตะเรียกเสียงใส คนอื่นก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน ส่วนสึนะก็ได้แต่มองตาละห้อย อยากจะลงไปแร่ดด้วยใจจะขาดแต่พญามารด้านหลังมิอำนวย ส่งสายตาพิฆาตมาให้ทั้งๆที่ตัวเองกำลังนอนอาบแดดกระดกน้ำมะพร้าวสบายใจเฉิบ!!
ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน!?
“บู๋งๆๆ อ่อค ค่อกๆ แค่กๆ”เสียงแว่วๆเหมือนคนจะจมน้ำดังขึ้นทำให้สึนะหลุดจากภวังค์ ภาพที่เห็นก็ช่างชวนให้ส่ายหัวซะจริงๆ เพราะโกคุเดระกำลังกดแรมโบ้ให้จมน้ำ แกล้งหยอกกันเล่นๆด้วยความเอ็นดูเหมือนทุกที(เรอะ?)
“หนอย เจ้าหัวปลาหมึก! กล้าดียังไงแกล้งคุณแรมโบ้แบบนี้น่ะฮะ!?”
“แกว่าใครหัวปลาหมึกเจ้าวัวบ้า!! ตายซะเถอะ!!”
“แอ้ก! บุ๋งๆๆๆ ฮือ...แง้ๆๆ”แรมโบ้ร้องไห้จ้า คว้าบาซูก้าทศวรรษขึ้นมาหมายจะส่งตัวเองในอีกสิบปีมา(ซวย)แทน
“เฮ้ย! บาซูก้ามันเจ๊งอยู่ไม่ใช่เหรอ? ขืนยิงเข้าเดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอกแรมโบ้!”สึนะรีบห้ามเสียงจริงจังทำให้เจ้าวัวน้อยนิ่งไป ตาสีเขียวมองบาซูก้าในมือนิ่ง...
“หนูทดลอง!”ว่าแล้วก็ลั่นกระสุนใส่เหยื่อ(?) ที่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก...สึนะ!!
“แว้ก!”ร่างเพรียวเอี้ยวตัวหลบเพราะสัญชาติญาณมันพาไป
“อ๊ะ! รีบอร์น! ระวัง!”เสียงเตือนนั่นไม่ทันซะแล้ว ครูพิเศษตัวจ้อยที่ปกติเรื่องแค่นี้มันจิ๊บๆมากกลับไม่มีอารมณ์จะโดดหนี หรือปัดกระสุนออกเพราะความร้อน รีบอร์นถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆกระสุนก็มาถึงตัวพอดี...
ปุ้ง~!
ควันสีม่วงแปลกๆไม่เป็นสีชมพูสดใสเหมือนทุกทีฟุ้งกระจายไปทั่ว(ส่อนะเนี่ย) พอมันจางลงร่างเพรียวบางในวัย 13 ของ(อดีต)ครูพิเศษจอมเอาแต่ใจก็ปรากฏขึ้นแทน
“หะ?”อึ้ง เอ๋อ เหวอ...งงเต๊ก WHERE? ที่นี่มันที่ไหน(วะ)?
“??”คนอื่นๆก็งงไม่แพ้กัน ก็ยังปกติดีนี่หว่า?
“ญี่ปุ่น...?”หงึกๆ พยักหน้ายืนยัน
“เมื่อสิบปีก่อน?”หงึกๆ ทุกคนพยักหน้าอีกครั้ง
“=__=:;”สึนะเริ่มรู้สึกถึงลางไม่ดี แอบถอยเท้ากระดื๊บๆหลบมุม แต่ไม่ทันกับที่มือเรียวของรีบอร์นคว้าหมับเข้าที่คอเสื้อ
“หึหึหึ...ดูท่าฉันกับนายมีเรื่องต้องคุยกันนิดหน่อย...”ร่างบางลากสึนะที่กำลังส่งสายตาขอความช่วยเหลือให้หลายๆคน แต่ว่า...
ไปดีนะ(ครับ)...<< คำตอบมันดันเป็นแบบนี้น่ะเซ่!
...............................
“ระ...รีบอร์น(?) นะ...นายจะทำอะไร!?”สึนะถามเสียงสั่น พลางดันใบหน้าเรียวที่กำลังแสยะยิ้ม(หื่น)อยู่ให้ออกห่างจากซอกคอขาว ลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดผิวเนียนทำให้ร่างบางขนลุกชันรู้สึกสังหรณ์ร้ายอย่าแรง!!
“ปล่อยน้าาา”สึนะโหยหวน แล้วดันอกบางของร่างเพรียวให้ห่างตัว
หมับ! จู่ๆรีบอร์นก็กอดร่างนุ่มนิ่มเข้าเต็มรัก
“น่าร้ากก~ (หา?) ทำไมตอนเด็กๆน่ารักอย่างงี้โตขึ้นมาถึงได้กวนตีลล์จังเนี่ย (เหอ?) ให้ตายเถอะ! ไม่อยากกลับเลยอ้ะ!! นายสลับตัวกับไอ้ตัวโลลิค่อนหน้าซื่อใจคด มืไวเป็นปลาหมึกที่ปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ในอนาคตไม่ได้รึไง? (อ้าว?)”รีบอร์นเอ่ยชุดใหญ่ พลางไซร้แก้มอย่างหมั่นเขี้ยว
ยิ่งพอเห็นใบหน้างงๆ ตื่นตระหนกปนตกใจ(แบบที่ไม่มีทางจะได้เห็นในอนาคต)รีบอร์นก็ยิ่งเคลิ้ม
“>w<!! อ๊ากกกก น่ารักเกินไปแล้ว! ไม่กลับแล้วว้อย!!”ร่างเพรียวกอดหมับเข้าเต็มรักอีกที
ตัวก็นุ่ม กลิ่นก็หอม หน้าตาน่าหยิก นิสัยก็น่ากด โอ๊ย!! ทำไมโตแล้วสันดารเปลี่ยนไปเยอะจังฟร่ะ!!
“TT^TT มันครบห้านาทีนานแล้วนะ...ซิกๆ”สึนะแอบครวญ
“อาจจะติดอยู่ในอดีตไปตลอดเลยก็ได้ แหร่มสิคราวนี้ โฮ่ๆๆ”เจ้าตัวหลุดหัวเราะชั่วร้าย แต่ไม่ทันได้หัวเราะเสร็จควันสีม่วงก็เกิดขึ้น รีบอร์นเวอร์ชั่นปัจจุบันในชุดเจ้าหญิงฟูฟ่องสีชมพุคิกขุกับวิกผมยาวสลวยดัดเป็นลอนน้อยๆก็ตกปุอยู่บนตัวสึนะแทน
“ฮึกๆ กลับมาแล้วเหรอ...”สึนะถามไปสะอื้นฮั่กๆไป ยังไม่ทันที่เจ้าหนูน้อยจะได้ตอบอะไร ร่างโปร่งก็คว้าร่างเล็กเข้ามากอดไว้แน่น
“นายโตแล้วน่ากลัวเป็นบ้าเลย ฮึก...ไม่เอาแล้วนะ เป็นเด็กตลอดไปเถอะได้โปรด...”
...นี่เองต้นกำเนิดความโลลิของท้องนภาแห่งวองโกเล่...อาเมน
.....................................................
แถมค่ะแถม แถมกันอีกนิดสำหรับแม่ยก 27R
“...”นี่ตูในสิบปีก่อนมาทำอะไรตรงนี้ฟร่ะ!! ร่างบางคิดแบบอยากตายเต็มแก่ ยิ่งพอคนใต้ร่างขยับยิ้มหวาน...วิกฤต...วิกฤต...สถานการณ์ตอนนี้วิกฤตสุดๆ!!...
รีบอร์นขยับตัวหมายจะลุกออกแต่ก็ถูกมือเรียวของอีกฝ่ายดึงเอาไว้
“จะรีบไปไหนล่ะ...วิวกำลังดีเลย”ชายหนุ่มเอ่ยขำๆแต่คนฟังสิขำไม่ออก เพราะเขากำลังนั่งทับอยู่บนตัวหมอนี่น่ะสิ!!
“แกทำมิดีมิร้ายฉันตอนเด็กรึเปล่าฮะ!”ร่างบางเสเปลี่ยนเรื่อง สึนะส้ายหัวช้าๆอย่าขบขัน
“กำลังแต่งตัวให้นายตอนเด็กอยู่พอดีเลย”พูดธรรมดาก็ได้ ทำไมต้องจับเอวลูบต้นขาด้วยฟะ!?
“แต่ก็นะ...พอนายโตขึ้นแบบนี้ พี่ชายก็ทำได้แค่ช่วย...’ถอด’ล่ะนะครับ”นิ้วเรียวลากไล้แผ่วเบา พลางค่อยๆปลดกระดุมอย่างชำนาญ การขัดขึ้นสุดชีวิตของร่างบางไม่ได้ทำให้ติดขัดแต่อย่างใด
ถึงเวลาของผู้ใหญ่แล้ว...เด็กๆห้ามดูนะครับ...หึหึหึ
================THE END===============
จบค่ะจบ ไม่มี TBC. ไม่มีตอนต่อ THE END จบแค่นี้ ในนี้เยาวชนเยอะค่ะไม่ควรๆ ส่วนที่เกินเยาวชนแล้วก็...=w= อดเช่นกัน โฮ่ๆๆ ผู้กำกับสั่งคัต ได้แค่ไหนแค่นั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น