คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [DRRR] >> Catch (Shizuo x Izaya)
เปิดบทความใหม่หนีดราม่าค่ะ นอย...ไม่มีอารมณ์แต่งฟิครีบอร์นเลย
แถมช่วงนี้หลงเกรียนจริงจัง!! มันโมเอะ! โมเอะ! โมเอ้~ XD
Title : Catch
Pairing : Shizuo x Izaya
Rating : NC-15
Warning : ...เหมือนมันจะเรท แต่...จริงๆไม่เรทหรอกนะตัวเธอว์♥
..................................................................................................................................
...ไม่มีเลย...
“ฮะ..ฮื้อ...”เสียงหวานแปร่งปร่าที่เบาหวิวด้วยความเหนื่อยอ่อนดังขึ้น ประท้วงหาอากาศบริสุทธิ์ทำให้ร่างสูงจำตอนถอนริมฝีปากออกอย่างเสียมิได้ ปลายลิ้นร้อนยังคงวนเวียนเล็มเลียรสชาติหวานล้ำบนเรียวปากได้รูปขณะทีปล่อย ให้อีกฝ่ายหอบหายใจ
ผ่านไปไม่นานเรียวปากร้อนผ่าวก็ประทับลงมาอีกครั้ง
ลึกล้ำ...และเรียกร้อง...
“อื้อ...”ข้อมือบางที่ถูกพันธนาการไว้ด้วยเส้นเชือกหยาบร้อยรัดเป็นเงื่อน แน่นหนาพยายามออกแรงดึงรั้งหวังคลายพันธนาการเสียจนเชือกคมนั้นบาดลึกลงไปใน ผิวเนื้อนุ่ม หยาดโลหิตไหลซึมออกมา...รินรดเส้นเชือกจนชุ่มฉ่ำก่อนที่จะไหลไปตามเรียวนิ้ว ขาว...และหยดลงบนพื้นอย่างแช่มช้า
มือใหญ่เอื้อมมาจับข้อมือบางเอาไว้ก่อนที่จุมพิตเอาแต่ใจนั้นจะถูกถอนออกไป อีกครั้ง
“อย่าดื้อ...”
เสียงทุ้มติดห้าวกระซิบ...พร้อมกับฟันคมที่งับเบาๆลงบนต้นคอขาวอย่างหยอก เย้า เมื่อเห็นว่าร่างเพรียวเลิกพยายามทั้งที่ไร้ความหมายแล้ว มือเรียวจึงเปลี่ยนเป้าหมายใหม่...ปลายนิ้วสากลากไล้แผ่นหลังเนียนผ่านผ้า เนื้อบาง เลื่อนสูงขึ้นเรื่อยๆอย่างเชื่องช้า
“เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อน...”เสียงร้องประท้วงเบาหวิวนั้นไม่ได้ทำให้ร่างสูง สนใจเลยสักนิด...
“ชิสึจัง เดี๋ยว...อือ...”ชิสึโอะจัดการกำจัดเสียงร้องประท้วงน่ารำคาญด้วยริมฝีปาก ปลายลิ้นร้อนพันพัวหยอกเย้ากับเรียวลิ้นนุ่ม...ป้อนรสจูบดึงดันให้ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก
อิซายะเบี่ยงหน้าหลบอย่างยากลำบากแต่ก็เสียแรงเปล่าเพราะมือใหญ่นั้นเลื่อน ขึ้นมาดึงทึ้งเรือนผมสีถ่านเบาๆบังคับให้ร่างเพรียวรับจุมพิตเราร้อนทั้งที่ ไม่เต็มใจ
แต่เขากำลังจะฝืนชะตา...กักขังสายลมเอา ไว้ข้างตัว
...จะกักขัง...จะฉุดรั้ง...จะบีบบังคับ...
ผูกมัดด้วยโซ่ตรวน...พันธนาการไว้ด้วยร่างกาย...จะทำทุกอย่าง...
...ไม่ให้สายลมหนีไปไหนได้
“ห้ามดื้อ ห้ามหนี ห้ามขัดขืน หน้าที่ของนาย...ก็คือทำให้ฉันพอใจ...เข้าใจรึยัง”เสียงห้าวเอ่ยขึ้นดุจเป็น ประกาศิต ส่งให้ดวงตาสีโกเมนหรี่ลงจ้องลึกลงไปในดวงตาสีอ่อนคู่สวย ไม่นานเรียวปากบางเฉียบก็คลี่ออกเป็นรอยยิ้มยียวน
“เจ้าสมองโปรโตซัวเอ๊ย...”เสียงเหนื่อยหอบของร่างเพรียวแดกดัน รอยยิ้มแบบนั้นทำให้ชิสึโอะกระตุกรอยยิ้มขบขัน
...ทั้งทีกำลังกลัวจนตัวสั่นแท้ๆ...
ปลายนิ้วเรียวเกี่ยวปลายเสื้อยืดสีดำสนิทก่อนจะค่อยๆดึงรั้งขึ้น ผิวขาวจัดจนเกือบจะเรียกได้ว่าซีดเซียวค่อยปรากฏแก่สายตาที่ละน้อย... ความหวาดหวั่นแล่นริ้วอยู่ในโกเมนคู่งามชั่ววินาทีหนึ่งก่อนที่ร่างเพรียวจะ ปั้นหน้าทำเป็นไม่แยแส
...ดื้อ! ชิสึโอะคิดอย่างระอา ก่อนจะโน้มใบหน้าลงกระซิบ...
“อยู่ในสภาพไหนไม่รู้ตัวรึไง...”
...มันน่าจับสั่งสอนซะให้เข็ด...แม้จะคิดแบบนั้น แต่คำพูดกลับยังคงวนเวียนอยู่แค่ที่ริมฝีปาก เมื่อคนไม่สำนึกถึงสถานะตัวเองสวนคำขึ้นมาอย่างไม่ยอมแพ้
เว้นเสียแต่...
“รู้สิ...รู้ดีกว่านายซะด้วยซ้ำไป”รอยยิ้มลึกลับเหมือนจะรู้ทันอะไรบางอย่าง ที่วาดขึ้นบนใบหน้าอ่อนเยาว์ทำให้คนมองขยับรอยยิ้มเย็นรับ
เสื้อยืดสีดำตัวบางถูกโยนไปที่พื้นอย่างไม่ใยดี แล้วร่างสูงก็บดเบียดเข้าชิดเสียจนรับรู้ได้ถึงอุณหภูมิของผิวกาย...ฝ่ามือ ร้อนวางทาบลงบนหน้าท้องแบนราบ ลากปลายนิ้วลงต่ำเพื่อปลุกปั่นอารมณ์ที่หลับใหล...
“แล้วฉันจะคอยดู...ว่านายจะปากดีแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน...อิซายะคุง...”
ริมฝีปากร้อนผ่าวแนบลงบนหน้าผากขาวจัด ระเรื่อยไปตามผิวนุ่มหอมกรุ่น ผ่านเปลือกตาบาง...พวงแก้ม...งับเบาๆบนปลายจมูกเชิดรั้น และหยุดลงที่ริมฝีปากได้รูป...
เรียวปากสวยเผยอออก...ด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจบอกชัดระหว่างความยินยอม... หรือว่าความจำใจ...
ดวงตาสี เดียวกับโกเมนน้ำงามปรือขึ้น...สบประสานกับดวงตาสีอำพันนิ่งนาน...เหมือน พยายามจะค้นหาบางอย่างจากดวงตาสีสวยคู่นั้น
รอยยิ้มลึกลับปาดวาดขึ้นมาอีกครั้ง...ยามเมื่อมือสากนั้นเลื่อนมาปลดปล่อย พันธนาการที่ข้อมือบาง เส้นเชือกถูกดึงทึ้งจนขาดออกจากกัน...ชิสึโอะรั้งมือเรียวนั้นขึ้นมา จุมพิต...
...แผ่วเบาและอ่อนหวานจนน่าแปลกใจ
“ห้ามหนีไปไหน...เด็ดขาด...”ประกาศิตเดิมถูกตอกย้ำ...หากแต่เจือกระแสความ เว้าวอนเอาไว้ในน้ำเสียง...โดยที่คนพูดเองก็หาได้รู้สึกตัวแม้สักนิด...
อิซายะหลับตาพริ้ม...ยกมือขึ้นโอบรอบลำคอแกร่ง...กระซิบด้วยเสียงยียวนปน หยอกเย้าเช่นเคย...
สายลม...จะเป็นฝ่ายยินยอมพัดวนโอบล้อมอยู่รอบกาย...
“ชิสึจังเนี่ยน้า...สมองโปรโตซัวจริงๆด้วย...”
...ไม่มี
ความคิดเห็น