ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : จิ้งจอกเจ้าเล่ห์2
ผมเินเ้าไปลาเฮียปิ และเหล่าเพื่อนๆลับอนโ
โยให้เหุผลว่า้อื่นไปเลียร์านแ่เ้า
แ่ริๆแล้วเป็นเพราะเธอ่าหาที่ทำให้ผมหมสนุ
แถมยั้อเ็บำพูที่เธอทิ้ท้ายไว้มาิอี โอ้ยย
ลายเป็นนิเล็ิน้อยั้แ่เมื่อไหร่วะไอ้ิ
พ่อับพี่พูไม่เยะฟัแ่พอเธอ่ามาประโยนึลับะำนาย เฮ้ออ
ผมเินออมาาร้านโยใ้บันไนอร้านเพราะไม่อยาไปเินเบียเสียับเหล่านัท่อรารีัเท่าไหร่ ผมเหลือบไปเห็นรถันนึที่ออยู่หน้าร้านพร้อมับหน้าที่ผมุ้นๆว่าเพิ่เอมา พอผมหยุิ็นึออทันที ไอ้หน้าปลาหมึนี่หว่า แล้วนั่น! มันำลัอุ้มผู้หิที่ผมำลัิถึึ้นไปบนรถ ผมรีบสาวเท้าลไปอย่าอารม์เือ แล้วรปรี่เ้าไปัไอ้หน้าปลาหมึนั่นลไปอับพื้น เหมือนไอ้พวาร์ะเ้ามารุมผม แ่ผมหันหน้าไปมอพวมัน ทำให้พวมันเห็นหน้าผมัๆ แล้วหันหน้าไปมอหน้าันเลิลั่ เพราะมันรู้หนะสิว่าถ้าเ้ามาะโนอะไร ผมหันไปเห็นเธอำลัะเียะายออารถ ผมเลยผละออาัวไอ้เวรนี่เ้าไปประอเธอที่อนนี้ล้มลใส่อ้อมแนผมพอี “เอาไว่ะ แล้วบ้านอยู่ใหนเนี่ย” ผมพูับัวเอ ่อนะัสินใโทรามไอ้ิให้มารับ
...วันรุ่ึ้น...
ผมพาเธอไปส่อนโ เพราะผมั๊นลืมระเป๋าเธอไว้บนรถไอ้ิ ทำให้ไม่ล้าปล่อยเธอลับเอลัวเป็นไรึ้นมาะไม่มีมือถือิ่อใร
...เ้าวัน่อมา...
วันนี้ผมไ้ระเป๋าเธอาไอ้ิมาแล้ว เลยะเอามาืนเธอ เมื่อืนมีเบอร์ที่เมมไว้ว่า ‘พยาบาลพั’ โทรเ้า ผมาว่าน่าะเป็นเพื่อนเธอ ผมเลยถามว่าเธอทำานที่ใหน แ่ปลายสายลับอบผมมาะละเอีย ทำให้วันนี้ผมมาอรถอยู่หน้า ร.พ. รอเธอออเวร ไม่ี่อึใผม็เห็น เธอออมายืนบิี้เียแถมหาวฟอให่อยู่หน้าประู เธอใส่เสื้อยืัวโร่ าเวอร์ม หมวยผมหลวมๆ หน้าไร้เรื่อสำอา ภาพเธอรหน้าทำให้หัวใผมเ้นแรและถี่นน่าเป็นห่ว ผมยิ้มออมาโยไม่รู้ัว
'ไ่ามเพราะนนามเพราะแ่' สำนวนนี้ใ้ับเธอไม่ไ้สินะ เพราะเธอแทบไม่้อทำอะไรนั่น็ูสวยนระแทใผมแล้ว เฮ้อออใ้านหัวใผมหนัเินไปนะรับหมอ
END Kin Talk.
ผมเินออมาาร้านโยใ้บันไนอร้านเพราะไม่อยาไปเินเบียเสียับเหล่านัท่อรารีัเท่าไหร่ ผมเหลือบไปเห็นรถันนึที่ออยู่หน้าร้านพร้อมับหน้าที่ผมุ้นๆว่าเพิ่เอมา พอผมหยุิ็นึออทันที ไอ้หน้าปลาหมึนี่หว่า แล้วนั่น! มันำลัอุ้มผู้หิที่ผมำลัิถึึ้นไปบนรถ ผมรีบสาวเท้าลไปอย่าอารม์เือ แล้วรปรี่เ้าไปัไอ้หน้าปลาหมึนั่นลไปอับพื้น เหมือนไอ้พวาร์ะเ้ามารุมผม แ่ผมหันหน้าไปมอพวมัน ทำให้พวมันเห็นหน้าผมัๆ แล้วหันหน้าไปมอหน้าันเลิลั่ เพราะมันรู้หนะสิว่าถ้าเ้ามาะโนอะไร ผมหันไปเห็นเธอำลัะเียะายออารถ ผมเลยผละออาัวไอ้เวรนี่เ้าไปประอเธอที่อนนี้ล้มลใส่อ้อมแนผมพอี “เอาไว่ะ แล้วบ้านอยู่ใหนเนี่ย” ผมพูับัวเอ ่อนะัสินใโทรามไอ้ิให้มารับ
...วันรุ่ึ้น...
ผมพาเธอไปส่อนโ เพราะผมั๊นลืมระเป๋าเธอไว้บนรถไอ้ิ ทำให้ไม่ล้าปล่อยเธอลับเอลัวเป็นไรึ้นมาะไม่มีมือถือิ่อใร
...เ้าวัน่อมา...
วันนี้ผมไ้ระเป๋าเธอาไอ้ิมาแล้ว เลยะเอามาืนเธอ เมื่อืนมีเบอร์ที่เมมไว้ว่า ‘พยาบาลพั’ โทรเ้า ผมาว่าน่าะเป็นเพื่อนเธอ ผมเลยถามว่าเธอทำานที่ใหน แ่ปลายสายลับอบผมมาะละเอีย ทำให้วันนี้ผมมาอรถอยู่หน้า ร.พ. รอเธอออเวร ไม่ี่อึใผม็เห็น เธอออมายืนบิี้เียแถมหาวฟอให่อยู่หน้าประู เธอใส่เสื้อยืัวโร่ าเวอร์ม หมวยผมหลวมๆ หน้าไร้เรื่อสำอา ภาพเธอรหน้าทำให้หัวใผมเ้นแรและถี่นน่าเป็นห่ว ผมยิ้มออมาโยไม่รู้ัว
'ไ่ามเพราะนนามเพราะแ่' สำนวนนี้ใ้ับเธอไม่ไ้สินะ เพราะเธอแทบไม่้อทำอะไรนั่น็ูสวยนระแทใผมแล้ว เฮ้อออใ้านหัวใผมหนัเินไปนะรับหมอ
END Kin Talk.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น