ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความฝันในฤดูหนาว---มารีอากับคืนแห่งความเศร้า
อีกด้านหนึ่ง ในกระท่อม หญิงซึ่งตั้งท้องแก่ๆ ยังคงรอการกลับมาของสามีเธอและพ่อแม่ของเขา
ในกายของเธอเริ่มร้อนวูบๆขึ้นมา แต่เธอก็มิได้คิดอะไร สักครู่หนึ่งเธอก็อยากจะลุกไปรอสามีของเธอ
แมรี่ จึงลุกขึ้นจากเก้าอี้โยก หน้าเตาพิงที่มีไฟคุกกรุ่น
โอ๊ยย !!!
ผู้เป็นแม่เริ่มรู้สึกถึงการมาของเด็กน้อยที่จะออกมาจากตัวเธอ ลูกแม่อย่าพึ่งออกมาได้มั๊ยจ๊ะ พ่อของลูกยังไม่กลับมาเลยนะจ๊ะ
เธอเริ่มเหงื่อตกด้วยความเจ็บปวดทรมาน เธอล่มลงกับพื้นอย่างแรง
เอลเบิร์ช เธออยู่ไหน เสียงในใจของเธอเพรียกหาที่พึ่ง อย่าจ๊ะลูก เธอรู้สึกทรมานและอึดอันอย่างที่สุด
ฉันนไม่ไหวแล้ววว เธอนอนราบลง คิดจะให้กำเนิดทายาทด้วยตัวเอง
____________________
แมรี่ รอฉันๆ ก่อนนะ เอลเบิร์ชเหมือนจะรับรู้ความรู้สึกของแมรี่ เลื่อนของเขาตรงไปยังบ้านของเขาอย่างรวดเร็ว
ปึง
เอลเปิดประตูบ้านอย่างแรง เหมือนจะรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับแมรี่
"แมรี่ !!! " นั้นเป็นความตกใจของเขาอีกครั้ง
"เอล ลูกของเรา.." เสียงของเธอช่างเบา และดูอ่อนล้า
"แมรี่ " เอลยังไม่สามารถพูดคำอื่นมากกว่านี้
"มารีอา เธอจะเป็นตัวแทนของฉัน..." เธอมองหน้าชายผู้เป็นที่รัก แววตาเต็มไปด้วยความอาลัย "ฉันจะอยู่กับเธอตลอดไป คุณต้องดูแลเธอให้ดีนะเอล"
"แมรี่ ไม่นะ เธอต้องไม่พูดอย่างนี้.." น้ำใสๆเริ่มจะไหลริน แต่เขาไม่อยากให้หญิง ผู้นี้ เห็นน้ำตาของเขา
"เอล คุณยิ้มหน่อยได้มั๊ย" รอยยิ้มบางๆ ของเธอปรากฏ ขึ้นหวังเพื่อได้เห็นรอยยิ้มของชายผู้เป็นที่รักเป็นครั้งสุดท้าย
"ฉัน รักคุณนะเอล" แมรี่พูดประโยคสุดท้ายออกไปหลังจากเห็นรอยยิ้ม ปรากฏขึ้นบนหน้าของเอล
"ม้ายยย !!!" เอลเบิร์ชร้องสุดเสียง แล้วกระชับร่างของแมรี่เข้ามาในอ้อมกอดของตน
ในกายของเธอเริ่มร้อนวูบๆขึ้นมา แต่เธอก็มิได้คิดอะไร สักครู่หนึ่งเธอก็อยากจะลุกไปรอสามีของเธอ
แมรี่ จึงลุกขึ้นจากเก้าอี้โยก หน้าเตาพิงที่มีไฟคุกกรุ่น
โอ๊ยย !!!
ผู้เป็นแม่เริ่มรู้สึกถึงการมาของเด็กน้อยที่จะออกมาจากตัวเธอ ลูกแม่อย่าพึ่งออกมาได้มั๊ยจ๊ะ พ่อของลูกยังไม่กลับมาเลยนะจ๊ะ
เธอเริ่มเหงื่อตกด้วยความเจ็บปวดทรมาน เธอล่มลงกับพื้นอย่างแรง
เอลเบิร์ช เธออยู่ไหน เสียงในใจของเธอเพรียกหาที่พึ่ง อย่าจ๊ะลูก เธอรู้สึกทรมานและอึดอันอย่างที่สุด
ฉันนไม่ไหวแล้ววว เธอนอนราบลง คิดจะให้กำเนิดทายาทด้วยตัวเอง
____________________
แมรี่ รอฉันๆ ก่อนนะ เอลเบิร์ชเหมือนจะรับรู้ความรู้สึกของแมรี่ เลื่อนของเขาตรงไปยังบ้านของเขาอย่างรวดเร็ว
ปึง
เอลเปิดประตูบ้านอย่างแรง เหมือนจะรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับแมรี่
"แมรี่ !!! " นั้นเป็นความตกใจของเขาอีกครั้ง
"เอล ลูกของเรา.." เสียงของเธอช่างเบา และดูอ่อนล้า
"แมรี่ " เอลยังไม่สามารถพูดคำอื่นมากกว่านี้
"มารีอา เธอจะเป็นตัวแทนของฉัน..." เธอมองหน้าชายผู้เป็นที่รัก แววตาเต็มไปด้วยความอาลัย "ฉันจะอยู่กับเธอตลอดไป คุณต้องดูแลเธอให้ดีนะเอล"
"แมรี่ ไม่นะ เธอต้องไม่พูดอย่างนี้.." น้ำใสๆเริ่มจะไหลริน แต่เขาไม่อยากให้หญิง ผู้นี้ เห็นน้ำตาของเขา
"เอล คุณยิ้มหน่อยได้มั๊ย" รอยยิ้มบางๆ ของเธอปรากฏ ขึ้นหวังเพื่อได้เห็นรอยยิ้มของชายผู้เป็นที่รักเป็นครั้งสุดท้าย
"ฉัน รักคุณนะเอล" แมรี่พูดประโยคสุดท้ายออกไปหลังจากเห็นรอยยิ้ม ปรากฏขึ้นบนหน้าของเอล
"ม้ายยย !!!" เอลเบิร์ชร้องสุดเสียง แล้วกระชับร่างของแมรี่เข้ามาในอ้อมกอดของตน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น