คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : อยากหยุดเวลา
มรมละร
"ั้แ่วันนั้นยัยพลอยใส็มอแทบะินหัวแลอ ปลายแไปเหยียบหานาหรอ ฮะ.ๆ ฮา ฮ่า^□^" ไอิมหัวเราะร่า นั้นสิ ันทำอะไรให้นาแ้นันนานั้น
"ไม่รู้สิ สสัยสมอมีปัหา-_-"
"ไ้ยินว่า นาสารภาพรัแล้วแ่โนปิเสธและ"
" โห้ โนปิเสธเหรอ โอ๊ย..เ็บี๊" โนหัหน้านี้เอ ถึว่าเป็นบ้าอะไร "แล้วนาโหโมอะไรัน???"
"นั้นสิ ัน็เหมอนัน" ไอิมับันไ้วย
ใล้ะถึวันแสแล้ว่วนี้ยุ่มา ไหนะ้อเรียมเรื่อมรม หนัสือ็้อทบทวนวุ่นวายมา่วนี้
"ปลาย!! ไอิม!! ไปูหลัึ3ที มีเรื่อแล้ว" เ็ม.4ห้อ5 วิ่มาหน้าาื่น นั้นเ็ห้อเลย์ัยภูมินิ
"มีอะไร??" ไอิมรีบถามเธอ
"เลย์ับภูมิ มีเรื่อับเ็ม.5"
"ห๊า!!!" ันับไอิมวิ่ามเธอไป
หลัึ3
บันทึอเลย์
"แิว่า แเ๋นัไ ไอ้เลย์" รุ่นพี่ม.5มาัน3น ยืนวาผมไม่เิน ไอ้นที่พูทำไมหน้าุ้นๆัว่ะ
"พวเรา็เ๋พอที่ะนะนายไ ลืมที่แพ้บาสพวเราแล้วหรอ" ภูมิยิ้มเย้ย อ๋อ ผมนึออแล้ว…ที่แท้เยเอันอนแ่บาสัเลือนี้เอ ถึว่าหน้าุ้นๆ
"มีธุระอะไรับผมับ อยาแ้มือเหรอับุพี่" ผมยิ้มมุมปา มอหน้ารุ่นพี่ แพ้แล้วพาลนี้หว่า ะมาอแเพื่ออะไร
" ไม่มีหรอธุระ มีแู่มาิบันีับมึ!!" หมอนั้นพูอะไร ไม่เห็นะเ้าใ
"บันี...บันีอะไร??" แ่แพ้เมแ่ัน้อนานี้เลยหรอ-_-? แพ้ไม่เป็น
"แหัหน้าันไม่พอ ยัมายุ่ับแฟนันอี" เาัฟันพู
"แฟนแ ใร??." หมอนี้ประสาทป่าวว่ะผมไปยุ่ับแฟนมันอนไหน ผมยิ่ไปให่
" น้อพลอยใสไ " พูบมันผลัไหล่ผม ทำผมเสียหลัถอยไปสอสาม้าว ห๊ะ พลอยใสเนี่ยนะ =_=
" พี่เ้าใอะไรผิป่าว ไอ้เลย์ ไม่เยยุ่ับพลอยเลย" ภูมิเามาว้า ลั่นลาระหว่าผมับรุ่นพี่ม.5ไว้ เาพยามยามอธิบาย
"ผมว่าพี่มีเรื่อเ้าใผิแล้วล่ะ พวเราแ่เป็นเพื่อนร่วมห้อัน"
"เ้าใผิเหรอ5555 เ้าใผิใ่ไหม"พูบมัน็ปล่อยหมัใส่ผม หันมาไ้ผม็ถีบมันสวนไป มันปล่อยหมัมาอีทีราวนี้ผมหลบไ้ เหลือบไปเห็นไอ้ภูมิโนพวนั้น่อยไปหนึ่หมั ไอ้พวหมาหมู่
"เฮ้ย...ับมันไว้"รุ่นพี่สั่พวที่มา้วยับผม มันผละออาไอ้ภูมิมาับแนล็อผมไว้ มันำลัะ่อยผมอีหมั
"นั้นทำอะไรันนะ อาารย์าาามาทานี้เร็ว พวเายพวีัน่ะ" เสียอันุ้นหู โวเวโวยายเสียั เรียวามสนใอพวนั้น
“ปลาย” ไอ้พวหมาหมู่เห็นว่ามีนมาปล่อยผมแล้ววิ่หนีไป สอสาววิ่หน้าาื่นมาทาพวผม สีหน้าัวล
" พวนายเป็นไบ้า เร็วรีบไปาที่นี้่อน" เธอว้าแนผมวิ่นำไป รั้แรเลยที่เธอับมือ นิ่มั ลิ่มหอมาัวเธอลอยมาระทบมู ทำเอาลืมวามเ็บไปหมสิ้น
"แฮ่ๆๆไม่ใรามมาแล้ว" เธอมาผมว่าหยุใ้้นไม้้าำแพโรเรียน หัน้ายหันวาเมื่อแน่ใว่าไม่มีใรามมา
"นายเป็นบ้าอะไร ะมีเรื่อทำไม อยาโนเรียผู้ปรอหรอ" ยัยนี้ว่าผมเป็นุๆผลััวไหล่ผมอีที=_=
"็พวมันมาหาเรื่อ่อน" ผมแ้ัว มันมาเรื่อผมริๆนะ
ุ๊บบบ!!
"โอ๊ยยย..เธอทุบหลัันทำไมเนี้ย" ยัยนี้มือหนัั=□= ถ้า่อไปทำเธอโรธมาๆะไม่ีผมายเลยไ
"ยัะมาพูแบบนี้อี ไม่สำนึใ่ไหมฮะ" เธอยมือะทุบผมอี ผมว้ามือเธอับเอาไว้
"เธอเป็นห่วันเหรอ0_๐?"
"ใรเป็นห่วนาย..ันลัวพ่อแม่นายผิหวั่าหา"เธอหลบาผม
"นึว่าเธอเป็นห่วลัวหน้าหล่อๆอัน เสียโม เี๋ยวไม่หล่อึ้นมาน่าเสียายแย่"
"นายนี้นะ" เธอยอีมือะีผม ผมับทัน มือเธหนันะ ถอยหลั ทำเอาเสียหลัล้ม ึเธอล้มลมา้วย
" เฮ้ยยย...." ุ๊บบบ อึ
หน้าอเธออยู่ห่าับหน้าผมไม่ถึืบ ลมหายใอุ่นๆอเธอโนหน้าอผม าอสอเรามอผสานเหมือนทุสิ่รอบัวไ้หยุเวลาเอาไว้ ในวาลมโเห็นหน้าอผม อยาให้สายาเธอมีแ่หน้าอผมนเียวลอไป
ไ้ยินเสียหัวใ ึๆ ึๆ ึ หัวใอผมแทบเ้นออมาอนอ ผมเยิบหน้าเ้าไปใล้เธออีนิ
“ปลาย ไอ้เลย์แทำันอะไรนะ0□0” เสียไอิม…ที่วิ่ามหลัมาับภูมิร้อทั ปลายฟ้ารีบลุึ้นทันที ใรปล่อยิวว่ะ อีนิเียว
ปลาย เธอหันหน้าหนีไปมอทาอื่น เธอหน้าแทำเป็นไม่สนใ
ให้ายสิ พวนั้นะรีบมาทำไมว่ะ!!! +_+
_____บบันทึอเลย์_____________________
ความคิดเห็น