คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : พ่อแม่ลูกหรอ?
เช้าวันที่สดใสของอีกวัน
เขาตื่นขึ้นมาจากฟู่ที่นอนทำการพับเก็บให้เรียบร้อยจากนั้นเขาก็ไปอาบน้ำแต่งตัวทำธุระของตัวเองเสร็จ เขาเดินไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้าให้แก่เขากับโซโรในวันนี้
“วันนี้จะทำอาหารไรดีน่า~ปลาเผ่าหรอหรือเป็นเนื้ออย่างดี อืมมมมม”คาคาชิ
“พ่อทำอะไรอยู่หรอ ห้าววว~”โซโร
“อ้าว! ตื่นแล้วหรอโซโร พ่อกำลังทำอาหารอยู่นะ ว่าแต่โซโรแปรงฟันอาบน้ำรึยังเอ่ย~”คาคาชิ
“แปรงฟันอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว วันนี้ทำอาหารไรกินล่ะ”โซโร
“พ่อยังคิดออกไม่ได้เลยว่าจะทำอาหารอะไร เอาเป็นเนื้ออย่างดีไหมโซโรหรือจะเป็นปลาเผ่าดีล่ะ”คาคาชิ
“เอาเป็นเนื้ออย่างดีกว่าพ่อผมอยากกินเนื้ออย่างอยู่พอดี”โซโร
“งั้นเมนูวันนี้เป็นเนื้ออย่างเนอะโซโร งั้นลูกไปรอพ่ออยู่ตรงที่โต๊ะกินข้าวนะ~”คาคาชิ
“คร๊าบพ่อเดี๋ยวผมจะไปนั่งหรอพ่อนะ”โซโร
หลังจากที่โซโรไปนั่งรอเขาที่โต๊ะกินข้าวแล้ว เขาก็เร่งมือทำอาหารพอมันเสร็จครบทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเขาก็นำจานอาหารไปวางที่โต๊ะกินข้าวจากนั้นโซโรกับเขาก็เริ่มรับประทานอาหารพร้อมกันระหว่างที่พวกเรารับประทานอาหารอยู่นั้น โซโรก็เปิดบทสนทนาขึ้นมา
“จะว่าไปนะพ่อ ช่วงนี้มีใครมายุ่งกับพ่อบ้างรึเปล่า”โซโร
“ก็ไม่มีนะโซโร ถามทำไมหรอ”คาคาชิ
“ผมแค่อยากรู้เฉยๆนะพ่อ แต่ลางสังหรณ์ของผมมันบอกว่าจะมีคนมายุ่งกับพ่อเยอะแยะมากมายเลยล่ะในอนาคตที่ผมจะโตขึ้น”โซโร
“โซโรลูกอาจจะคิดมากไปเองก็ได้หรือลูกฝึกหนักจนหักโหมตัวเองไปมากล่ะ ลูกถึงได้คิดอย่างงี้กัน”คาคาชิ
“ผมไม่ได้หักโหมตัวเองมากซะหน่อยหรือคิดมากไปเองนะพ่อ แต่ลางสังหรณ์ของผมมันบอกจริงๆนะ”โซโร
“งั้นพ่อจะเชื่อในลางสังหรณ์ของลูกก็ได้ถ้าลูกว่างั้นนะ”คาคาชิ
“แต่จะว่าไปนะ ลูกไม่รีบไปฝึกดาบที่สำนักหรอวันนี้”คาคาชิ
“โอ้ว! ลืมไปเสียสนิทเลยงั้นผมไปก่อนนะพ่อ ผมต้องชนะยัยนั่นให้ได้”โซโร
“อย่าลืมกล่องข้าวไปด้วยสิโซโร”คาคาชิ ยืนกล่องข้าวไปให้โซโรก่อนที่โซโรจะรีบออกจากบ้าน
“ขอบคุณมากนะพ่อ งั้นผมไปก่อนนะ”โซโร รีบหยิบกล่องข้าวแล้วรีบออกจากบ้านทันที
หลังจากที่โซโรออกจากบ้านไปแล้ว เขาก็เข้ามาในบ้านนั่งคิดอยู่กับตัวเองสักพักว่าทำไมลูกของเขาถึงคิดอย่างงั้น (หมายเหตุตอนนี้คาคาชิลืมพรข้อที่6ไปแล้ว)
“คิดมากไปก็ปวดหัวเปล่าๆชั่งมันก็แล้วกัน งั้นไปหาเจ้าลูฟี่กันดีกว่า”คาคาชิ
“วาร์ป!”คาคาชิ
ฟรึบ!!
เขามาโผล่ที่ข้างร้านของมากิโนะ
“อ้าว!คุณคาคาชิสวัสดีตอนเช้านะคะ”มากิโนะ
“สวัสดีตอนเช้าเช่นกันนะครับคุณมากิโนะ”คาคาชิ
“จะว่าไปนะครับคุณมากิโนะเห็นลูฟี่มาที่ร้านของคุณรึยังครับ”คาคาชิ
“พึ่งออกไปเมื่อกี้เองคะเห็นว่าลูฟี่ไปที่หมู่บ้านข้างในนะคะคุณคาคาชิ”มากิโนะ
“ขอบคุณที่บอกนะครับคุณมากิโนะงั้นผมขอไปหาลูฟี่ก่อนนะครับ”คาคาชิ
“ค่าาคุณคาคาชิระวังตัวด้วยนะคะ”มากิโนะ
หลังจากที่เขาออกจากร้านของมากิโนะแล้ว เขารีบเดินหาลูฟี่ที่น่าจะเดินหนีจากเขาไปไม่ไกลมากนัก
เขาเดินหาอยู่สักพักเขาก็เห็นลูฟี่อยู่กับแชงคูสที่หน้าร้านแห่งนึงเขาทำการเดินเข้าไปหาทั้งสอง
“อ้าว! คาคาชิสวัสดีตอนเช้านะ~”แชงคูส
“สวัสดีตอนเช้าเช่นกันนะครับแชงคูส”คาคาชิ
“คาชิ!! มาทำอะไรที่นี่หรอหรือคาชิมาหาฉันกันล่ะ”ลูฟี่
“ก็มาหาเธอไงลูฟี่เห็นว่ามากิโนะบอกฉันว่าเธอออกจากร้านไปแล้ว ฉันก็เลยออกตามหาเธอนะสิ”คาคาชิ
“อย่างงั้นหรอคาชิดีใจจัง ฮี่ฮี่ๆ”ลูฟี่
“จะว่าไปนะคาคาชินายว่างที่จะไปเดินเล่นหาของดูกันไหมพร้อมฉันกับลูฟี่ด้วยนะ”แชงคูส
“คาชิต้องไปน่า ฉันอยากให้คาชิมาเดินเล่นกับฉันกับแชงคูสด้วย”ลูฟี่
“ผมไปด้วยก็ได้ครับแชงคูส”คาคาชิ
“เย้!! งั้นเรารีบไปดูของกันเถอะ คาชิ แชงคูส”ลูฟี่
ลูฟี่รีบจับมือแชงคูสกับคาคาชิคนละข้างพร้อมกันรีบดึงพวกเขาเดินไปข้างหน้า
“อย่าพึ่งรีบดึงสิลูฟี่เดี๋ยวจะล้มกันหมดหรอกนะ”คาคาชิ
“ฮ่าฮ่า! ลูฟี่เป็นแบบนี้ตลอดเลยหรอคาคาชิ”แชงคูส
“ลูฟี่เป็นแบบนี้ตลอดแหละครับแชงคูส ผมก็ไม่อยากตำหนิเขามากเท่าไหร่หรอกครับถือว่าเขายังเด็กอยู่”คาคาชิ
“ก็ตามประสาเด็กละน้า จะตำหนิเขาได้ยังไงกัน”แชงคูส
“แชงคูส คาชิ ไปดูของร้านตรงนั้นกันเถอะ!!”ลูฟี่
“โอเคลูฟี่ นายนำพวกเราไปเลย”แชงคูส
หลังจากที่ลูฟี่ลากพวกเรามาถึงหน้าร้านเครื่องประดับหลากหลายชนิดที่น่าสนใจพวกเราก็เดินเข้าไปในร้าน
“สวัสดีคะ คุณลูกค้ามีเครื่องประดับมากมายที่คุณลูกค้าสนใจเลือกได้เลยนะคะ”แม่ค้า
“โห้ว! มีแต่ของสวยทั้งนั้นเลยคาชิดูสิสร้อยเพรชทั้งนั้นเลย!!”ลูฟี่
“เดินระวังหน่อยสิเดี๋ยวไปเดินชนของเขานะลูฟี่”คาคาชิ
แชงคูสก็เรียกเขาให้มาทางนี้เหมือนแชงคูสจะสนใจอะไรบ้างอย่างก็เลยเรียกเขาให้มาดู
“คาคาชิมาหาฉันหน่อยสิ”แชงคูส
“มีอะไรหรอครับแชงคูส”คาคาชิ
“คิดว่าสร้อยคอพระจันทร์เสี้ยวอันนี้มันสวยไหมคาคาชิ”แชงคูส
“มันก็สวยอยู่นะครับแชงคูส ถามทำไมหรอครับ”คาคาชิ
“พอดีฉันกำลังคิดอยู่ว่าจะซื้อดีไหมเห็นว่ามันสวยดีนะ”แชงคูส
“ถ้าแชงคูสเห็นว่ามันสวย แชงคูสก็ซื้อเลยสิครับถ้าแชงคูสอยากซื้ออันนี้จริงๆนะครับ”คาคาชิ
“ฉันตัดสินใจได้ละฉันจะซื้อสร้อยนี้”แชงคูส
“ขอซื้อสร้อยอันนี้”แชงคูส ตะโกนเรียกแม่ค้า
“ได้เลยคะคุณลูกค้า เดี๋ยวฉันจัดการให้นะคะ”แม่ค้า
หลังจากที่แม่ค้าเดินมาหยิบสร้อยใส่กล่องให้กับแชงคูสเรียบร้อยแล้ว แชงคูสก็จ่ายเงินให้กับแม่ค้า
“ขอบคุณที่มาซื้อสร้อยร้านของเรานะคะ ขอให้เป็นวันดีสำหรับคุณพ่อคุณแม่และก็คุณลูกด้วยนะคะ ลูกของคุณแม่เนี่ยน่ารักดีนะคะ”แม่ค้า
แชงคูสและเขาถึงกับอึ้งเลยส่วนลูฟี่ก็ซื่อบื่อไม่รู้จักคำว่าพ่อแม่ก็งงหน่อยจึงได้เอ่ยถามกับแม่ค้าว่าพ่อแม่คืออะไรหรอ
“พ่อแม่คืออะไรหรอ?”ลูฟี่
“พ่อแม่ก็คือผู้ให้กำเนิดเรายังไงล่ะจ๊ะหนูไม่รู้จักหรอจ๊ะ”แม่ค้า
“ไม่รู้จักแต่ว่าใครเป็นพ่อแม่ผมอ่ะ”ลูฟี่
“ก็เขาสองคนนั้นไงล่ะจ๊ะหนู”แม่ค้า ก็ชี้นิ้วไปทางเขากับแชงคูสทำให้พวกเขาถึงกับเขินหนักมาก
“พวกเขาสองคนไม่ใช่พ่อแม่สักหน่อยเป็นคนรู้จักกับผมแล้วคาชิเขาเป็นผู้ชายด้วย”ลูฟี่
“ตายจริง! ต้องขอโทษด้วยนะคะพอดีฉันเข้าใจผิดนะคะเห็นว่าคุณดูเหมือนผู้หญิงนะคะ”แม่ค้า
“อ๋อ~ ไม่เป็นไรหรอกครับผมไม่ถือสาหรอกครับ คนเราก็มีสิ่งที่เข้าใจผิดกันได้”คาคาชิ
“งั้นพวกเราก็ขอตัวไปก่อนนะ ไปกันเถอะคาคาชิ ลูฟี่”แชงคูส
“ไปกันเถอะแชงคูส คาชิ”ลูฟี่
หลังจากที่พวกเราออกมาจากร้านแล้วพวกเราก็ออกเดินดูร้านยังอื่นต่อแต่ขณะที่พวกเราไปร้านอื่นต่อนั้นพ่อค้าหรือแม่ค้าก็จะทักพวกเราเป็นพ่อแม่กับลูกอยู่ตลอดเลยพวกเราต้องแก้ไขสิ่งที่เข้าใจผิดกับพ่อค้าแม่ค้าตลอดทางเลยล่ะ
“ทำไมพวกเขาถึงต้องคิดว่าพวกเราเป็นพ่อแม่ลูกตลอดเลยล่ะฉันไม่เข้าจริงๆนะแชงคูส คาชิ”ลูฟี่
“นั้นสิลูฟี่ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน พวกเราออกจะสีผมต่างกันด้วยซ้ำไม่เห็นผมจะเหมือนกันเลย”แชงคูส
“แถมผมก็ไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อยทำไมถึงคิดว่าผมเป็นแม่กันตลอดเลยล่ะหรือหน้าตาของผมเหมือนผู้หญิงมากขนาดนั้นเลยรึไงกันครับแชงคูส”คาคาชิ
“อันนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่หน้าตาของคาคาชิก็เหมือนผู้หญิงอยู่นะถึงจะเห็นแค่ดวงตาก็เถอะ”แชงคูส
“แชงคูสก็คิดไปกับพวกเขาด้วยหรอครับ”คาคาชิ
“ฉันไม่ได้คิดเหมือนกับพวกเขาซะหน่อยแต่เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของฉันเท่านั้นเองคาคาชิ”แชงคูส
“งั้นหรอครับ”คาคาชิ
“คาชิอุ้มฉันหน่อยสิ”ลูฟี่
“ง่วงนอนแล้วหรอลูฟี่”คาคาชิ อุ้มลูฟี่ขึ้นมา
“ใช่ฉันง่วงนอนแล้ว ห้าว~”ลูฟี่
“ดูเหมือนลูฟี่จะง่วงนอนแล้วนะครับแชงคูส งั้นผมขอตัวพาลูฟี่ไปนอนก่อนนะครับ”คาคาชิ
“ได้สิ ฉันก็จะกลับไปที่เรือของฉันพอดีเลย”แชงคูส
“วันนี้ผมได้เดินเล่นกับแชงคูสสนุกมากเลยนะครับวันนี้ ไว้เจอกันใหม่นะครับ”คาคาชิ
“วันนี้ฉันก็สนุกเหมือนกันที่ได้เล่นกับนายนะคาคาชิ แล้วเจอกันใหม่นะ”แชงคูส
“งั้นผมไปก่อนนะครับ บ๊ายบายแชงคูส”คาคาชิ
“บ๊ายบายนะคาคาชิ”แชงคูส
พอพวกเราล่ำลากันเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันกลับไปที่ของตน
เขาก็พาลูฟี่มานอนอยู่ที่บ้านห่มผ้าให้เจ้าตัวเรียบร้อย เขาก็ทำการวาร์ปไปที่อื่นที่เขาอยากไปมากแต่ไม่มีเวลาไปนั้นก็คือ
อาณาจักรเดรสโรซ่า
ความคิดเห็น