คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อยู่ๆก็ได้เป็นคุณพ่ออย่างงง
หลังจากที่คาคาชิได้ทำความรู้จักกับโซโรเมื่อคืนเขาก็มาตามนัดที่ได้บอกกับอีกฝ่ายไว้ที่เนินเขาทุ่งหญ้า แต่ดูเหมือนครั้งนี้เขาจะมาสายโดยไม่รู้ตัว โซโรที่จ้องมองมาทางเขายืนกอดอกอย่างไม่พอใจและโมโหเป็นอย่างมากในตอนนี้
“ทำไมนายถึงมาช้ากันละห๊ะ ฉันรอนายมาตั้งนานจนขาจะชาอยู่แล้วเนี่ย!!”โซโร
“แล้วใครบอกให้เธอยืนรอฉันกันละ ถ้าเธอเมื่อยก็นั่งลงไปพักซะสิ แต่ก็นะยังไงฉันก็ขอโทษเธอที่มาสายก็แล้วกัน พอดีว่าชมนกชมไม้เพลินไปหน่อย”คาคาชิ
“เป็นคำพูดแก้ตัวที่ฟังดูไม่ขึ้นเอาซะเลย แต่ยังไงก็เถอะในเมื่อนายมาแล้ว เรามาท้าสู้ด่วนกัน!!”โซโร พร้อมตั้งท่าสู้
"ได้สิ แต่ว่าเธอจะไม่คิดที่จะเลือกอาวุธมาสู้กับฉันหน่อยรึไงกัน”คาคาชิ
“มันจำเป็นที่จะต้องเลือกอาวุธด้วยรึไง?”โซโร
“จำเป็นสิ เวลาที่เราจะท้าสู้กับใคร เราจำเป็นที่จะต้องเลือกอาวุธที่เราถนัดมาสู้กับคู่ต่อสู้เสมอ หรือเธอจะสู้กับฉันด้วยมือเปล่ากันล่ะ”คาคาชิ
“แล้วนายพอจะมีอาวุธให้ฉันยืมหน่อยไหมล่ะ”โซโร
“ฉันมีอาวุธให้เธอยืมอยู่แล้ว นี้ไง ในถังนี้เธอสามารถที่จะเลือกอาวุธตามที่เธอต้องการได้เลย”คาคาชิ ยกถังมาวางหน้าโซโรตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้
“นี้นายเอามาได้ยังไงกัน ฉันเห็นว่านายเดินมาแต่ตัวเปล่ากันนิ!!"โซโร
“เรื่องนี้เธอไม่จำเป็นที่จะต้องรู้หรอกว่าฉันเอามาได้ยังไงแต่ตอนนี้เธอควรเลือกอาวุธมาสู้กับฉันได้แล้ว”คาคาชิ
“ก็ได้ฉันจะไม่ถามเซ้าซี้นายก็แล้วกัน”โซโร ก็เลือกอาวุธอยู่สักพักก็ได้อาวุธที่ดูเหมาะกับตัวเองเรียบร้อยแล้ว
“ฉันเลือกอาวุธได้แล้ว”โซโร
“เป็นดาบไม้สามเล่มสินะงั้นเรามาเริ่มกันเลยแล้วกัน”คาคาชิ
โซโรก็ตั้งท่าพร้อมสู้ คาบดาบไม้ไว้ที่ปากออกแรงพุ่งตัวไปข้างหน้าใช้ดาบไม้ฟาดฟันไปที่คาคาชิเพื่อหวังว่าจะโจมตีโดนอีกฝ่าย คาคาชิที่เห็นว่าโซโรพุ่งตัวมาจะฟาดฟันมาที่เขา ก็ทำการหลบไปด้านข้าง หลบการฟาดฟันของโซโรไปเรื่อยๆโดนที่ไม่มีการโจมตีสวนกลับ ทำให้โซโรรู้สึกหงุดหงิดที่อีกฝ่ายเอาแต่หลบการโจมตีของเขา
“นี่นายไม่คิดจะโจมตีสวนกลับกับฉันบ้างรึไงกันเอาแต่หลบอยู่ได้”โซโร
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะโจมตีสวนกลับกับเธอซักหน่อยเพราะถ้าฉันโจมตีสวนกลับกับเธอเมื่อไหร่จะจบการท้าสู้ด่วนกันพอดีนะสิ”คาคาชิ
“นี่นายคิดจะดูถูกฉันงั้นหรอ! ฉันไม่ได้อ่อนแอ่ซักหน่อยนะ ถ้าจะโจมตีก็โจมตีมาเลยสิ”โซโร
“ในเมื่อเธออยากให้ฉันโจมตีสวนกลับกับเธอละก้อ~~”คาคาชิ
“อ๊ะ!”โซโร
โซโรที่ไม่ได้ระวังตัวเองก็ถูกคาคาชิใช้ขาเตะไปที่มือ ดาบที่กำอยู่ก็หลุดออก คาคาชิก็หยิบดาบไม้ของโซโรที่ทำหลุดมาฟาดที่หัวของโซโรเข้าอย่างจัง
“โอ้ย!! เจ็บ เจ็บๆ”โซโร ก็นำมือมาลูบหัวตัวเองเบาๆ
“ที่นี่เธอก็แพ้ฉันแล้ว ตามที่เราตกลงกันไว้ในเมื่อคืนถือว่าเธอยินยอมให้ฉันอยู่กับเธอโอเคนะ”คาคาชิ ก็ยิ้มภายใต้แมสส่งไปให้โซโร
“อือ!!"โซโร
“ยืนหัวมาให้ฉันหน่อยสิ”คาคาชิ
โซโรก็ยืนหัวไปให้คาคาชิตามที่บอก คาคาชิก็ใช้วิชาแพทย์ส่งแสงสีเขียวอ่อนอ่อนเพื่อทำการรักษาความเจ็บปวดที่หัวของโซโร โซโรที่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งมาที่หัวของตนเองความเจ็บปวดที่หัวก็บรรณเทาทุกข์ลง
“เสร็จจแล้วละ”คาคาชิ
“เมื่อกี้นายทำอะไรนะ”โซโร
“อ๋อ~ฉันก็แค่รักษาความเจ็บปวดที่หัวของเธอเฉยๆเองไม่มีอะไรมากหรอก”คาคาชิ
“แล้วมันคืออะไรที่นายรักษาฉันกันนะ”โซโร
“ฉันคงบอกเธอไม่ได้หรอก ถ้าฉันบอกเธอไปเธอก็ไม่เข้าใจอยู่ดี มันค่อนข้างที่จะอธิบายยากสำหรับเธอ เธอคิดซะว่าเป็นพลังพิเศษสำหรับฉันละกันเนอะ เอาเป็นว่าตอนนี้เรากลับบ้านกันเถอะนี้ก็ใกล้จะเย็นแล้วด้วย”คาคาชิ
“จับมือฉันสิ”คาคาชิ
โซโรก็มองมือคาคาชิอยู่ซักพัก ก็ยืนมือของตนเองไปจับมือกับอีกฝ่าย แล้วเดินกลับบ้านไปด้วยกัน
3 สัปดาห์ผ่านไป
ชีวิตประจำวันของโซโรก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเฉิงตั้งแต่นั้นมา อีกฝ่ายมาอาศัยอยู่ที่บ้านของเขา เวลาที่เขาไปถล่มสำนักอื่นพร้อมกับถือป้ายมาเก็บไว้ที่บ้านก็จะเห็นอีกฝ่ายทำกับข้าวเตรียมอาหารไว้ให้เขา เวลาที่เขามีบาดแผลอีกฝ่ายก็จะรักษาบาดแผลให้กับเขา ชีวิตของโซโรก็ได้ถูกเติมเต็มด้วยความอบอุ่น ความห่วงใยที่อีกฝ่ายมีให้ต่อเขา
แต่ไม่รู้ทำไมมมมมถึงมีแต่คนมาจีบอีกฝ่ายที่หน้าบ้านของเขากันมีผู้ชายมาให้ดอกไม้บ้างมีผู้หญิงมาให้ขนมบ้างก็รู้อยู่หรอกว่าอีกฝ่ายมีสเน่ห์กับคนรอบข้างแต่ไม่ต้องถึงขนาดนี้ก็ได้ป่ะ เขารู้สึกรำคาญที่มีแต่ คนเอาของขวัญมาให้อีกฝ่ายทุกๆวัน จนเขาต้องใช้แผนนี้ที่เขาคิดขึ้นมาเอง
“คุณช่วยรับดอกไม้จากผมได้ไหมครับ”ผู้หน้าไหนก็ไม่รู้
“ได้สิครับขอบคุณมากครับที่เอาดอกไม้มาให้ผม”คาคาชิ
โซโรเดินมาพร้อมทำหน้างัวเงียถึงชายผ้าของคาคาชิ
“พ่อครับผมง่วงแล้วไปกล่อมผมนอนหน่อยสิครับ”โซโร
“ได้สิแต่เดี๋ยวนะ!เมื่อกี้เรียกฉันว่าไงนะ”คาคาชิ
ทำให้ผู้ชายที่เอาดอกไม้มาให้คาคาชิถึงกับหน้าเลิกลักขึ้นมาทันที นี้เขามีลูกอยู่แล้วงั้นหรอ ตายละนี้ฉันมาจีบคนมีลูก ไม่ได้การล่ะเพ่นหนีก่อนแปป
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”ผู้ชายหน้าไหนไม่รู้ เดินหนีกลับไปซะแล้ว
“ฮ่าๆ”โซโร หัวเราะกลิ้งไปกับพื้น
“นี่เป็นแผนของเธอใช่ไหม ถึงได้ทำแบบนี้”คาคาชิ เดินมายืนกอดอก
“ก็ใช่น่ะสิ ถ้าไม่ทำแบบนี้บอกเลยว่าดอกไม้เต็มบ้านแน่นอน ฉันจึงต้องเรียกนายว่าพ่อไงล่ะ ฮ่าๆ”โซโร
“เห้อ~เอาเถอะนอนได้แล้วฉันก็ไม่ได้อยากจะพูดกับเธอมาหรอกน่ะ”คาคาชิ ก็เดินไปดับไฟที่ตะเกียงแล้วก็เดินกลับมาที่นอน แล้วก็ฟุ่บหลับลงไป
โซโรก็ฟุ่บหลับลงไปตามก็มองหน้าของคาคาชิที่หลับไปแล้วพูดออกมาเบาๆว่า
“ฉันก็อยากเรียกนายว่าพ่อจริงๆน่ะที่ผ่านมานายก็ดูแลฉันดีให้ความอบอุ่นห่วงใยให้กับฉันมีแต่สิ่งดีๆให้กับฉัน หลับฝันดีน่ะคุณพ่อ”โซโร ยิ้มแล้วหลับตานอนลงไป
คาคาชิที่แกล้งหลับก็ลืมตาขึ้นมามองโซโร
“อย่างงั้นหรอก็ดีแล้ว หลับฝันดีนะโซโรลูกของพ่อ”คาคาชิ
ความคิดเห็น