[Fic One piece]การเป็นพ่อเด็กเนี่ยไม่ง่ายจริงๆ

ลำดับตอนที่ #16 : กาลเวลาที่ผ่านไป

หลายปีมานี้เขาได้อยู่รวมอาศัยกันกับโซโรจนอีกฝ่ายเริ่มเติบโตเป็นหนุ่มเต็มวัยส่วนตัวเขาก็แก่ลงไปตามกาลเวลาของอายุแล้ววันนี้เป็นวันที่เขามาส่งโซโรออกเดินเรือร่วมกันกับคุณโคชิโร่

“เธอพร้อมจะออกเดินเรือแล้วใช่ไหม โซโร”โคชิโร่

“อืม! เพื่อทำตามความฝันให้เป็นจริง”โซโร

“อะนี้กล่องข้าวกับกระเป๋าสัมภาระอยู่ได้สามวันนะโซโร”คาคาชิ

“ขอบคุณครับ จะเดินทางปลอดภัยอย่างแน่นอนไม่ต้องเป็นห่วง”โซโร

“อือ!! ยังไงนายก็เดินทางปลอดภัยได้อยู่แล้วแต่ที่เป็นห่วงที่สุดนี้สิเรื่องการจำทาง”คาคาชิ

“อันนี้หน้าเป็นห่วงสุดๆเลยตั้งหาก”คาคาชิ

“ฉันไม่ใช่เด็กที่หลงทางเหมือนเมื่อก่อนซะหน่อยนะฉันโตแล้วนะพ่อ”โซโร

“ถึงจะตัวโตไปแล้ว นายก็ยังเป็นเด็กอยู่ในสายตาของฉันอยู่ดีนั้นแหละโซโร”คาคาชิ

“เห้อ~ เอาเถอะยังไงก็เดินทางปลอดภัยนะ ขอให้โชคดีละ”คาคาชิ

“อืม!! ฉันไปก่อนละนะ”โซโร

โซโรกางใบพัดก่อนที่เรือจะเคลื่อนที่ไปอย่างช้าๆตามกระแสลมที่พัดผ่านจนเริ่มห่างไกลออกจากเกาะไปเลื่อยๆ

“นายคิดว่าเด็กคนนั้นจะได้เจอกับชายคนนั้นหรือเปล่าที่เขาได้ตั้งใจเอาไว้นะ คาคาชิ”โคชิโร่

“ผมคิดว่ายังไงเขาคงได้เจอกันแน่นอน”คาคาชิ

“นั้นสินะ ฉันก็เชื่องั้น”โคชิโร่

“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณโคชิโร่”คาคาชิ

“อืม!! แล้วเจอกัน”โคชิโร่

เขาเดินกลับไปที่บ้านเพื่อไปฝึกซ้อมคาถานินจาตั้งแต่เช้าจนถึงตะวันเริ่มลับขอบฟ้าเป็นสีส้ม

“เจ้าเด็กนั่นจะเป็นยังไงบ้างแล้วน่าา พอไม่มีเจ้าตัวอยู่รู้สึกเหงาจัง”คาคาชิ

ทางด้านโซโร

“ไปทางไหนละเนี่ย นี่ลุงพอจะบอกได้ไหมทางไปห้องเช่าอยู่ไหนอะ”โซโร

"หืม? หาห้องเช่าก็เลี้ยวไปทางซ้ายทางนั้นนะพ่อหนุ่ม”ลุง

“ทางนั้นหรอ งั้นไปทาขวางนี้สินะ”โซโร

“ไม่ใช่ทางนั้นพ่อหนุ่ม ทางซ้ายนี่ตั้งหาก”ลุง

“โอ๊ะ! ทางนั้นหรอ โทษที่ๆ ขอบใจละกันที่บอก”โซโร

“เห้อ~จริงๆเลยน่า”ลุง

“เด็กนี้หลงระหว่างทางซ้ายกับขวารึเปล่ากันนะ”ลุง