ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic One piece]การเป็นพ่อเด็กเนี่ยไม่ง่ายจริงๆ

    ลำดับตอนที่ #15 : เหตุการณ์ครั้งที่ สอง

    • อัปเดตล่าสุด 6 เม.ย. 67


    หลังจากที่เขาเคลียร์ปัญหาทางฝั่งของเอส ลูฟี่ และซาโบ้เรียบร้อยแล้ว ก็เหลือฝั่งทางด้านของลอว์และโรซินันเต้แต่ก่อนที่จะไปเคลียร์นั้น เขาก็วาร์ปกลับมาหาเอส ลูฟี่ก่อน

    สภาพจิตใจของทั้งสองค่อนข้างที่จะแย่อยู่นิดหน่อย เขาต้องมาปลอบประโลมกับอีกฝ่ายดีขึ้นก่อน

    “ฮือๆ ฮือๆ คาชิ ซาโบ้นะ! ซาโบ้ ไปแล้ว ฮือๆ”ลูฟี่

    “ไม่เป็นไรนะลูฟี่ โอ้ๆ ผมคิดว่าซาโบ้ยังมีชีวิตอยู่”คาคาชิ

    “จริงหรอ คาชิ คิดว่า ซาโบ้ยังมีชีวิตอยู่หรอ”ลูฟี่

    “อืม! จริงสิ แค่เราเชื่อว่าซาโบ้ยังมีชีวิตอยู่ เราจะต้องเข้มแข็งเข้าไว้นะลูฟี่”คาคาชิ

    “ฉันจะพยายาม คาชิ ฉันจะต้องเข้มแข็งไว้ให้ได้เลยค่อยดู!”ลูฟี่

    “นี่แหละลูฟี่ เข้มแข็งขึ้นแล้วนะ”คาคาชิ

    “ฮี่ ฮี่ๆ”ลูฟี่

    “แล้วลูฟี่เห็นเอสบ้างไหม”คาคาชิ

    “เห็นเดินออกประตูไปตั้งนานแล้วนะ”ลูฟี่

    “งั้นหรอ งั้นเดี๋ยวผมไปหาเอสก่อนนะลูฟี่ และนี้ข้าวกล่องกินให้อร่อยนะ”คาคาชิ

    “ขอบคุณนะคาชิ ฮี่่ๆ”ลูฟี่

    “อืม”คาคาชิ

    พอเขาเดินออกจากบ้านกองโจรภูเขา เขาก็เดินตามหาเอส จนมาหยุดที่เอสนั่งขอนไม้อยู่คนเดียว เขาก็มานั่งข้างๆเอส

    “ไม่ต้องพยายาม อั้นเอาไว้หรอกนะเอส ปล่อยออกมาเถอะ”คาคาชิ

    “อะ..ฮือๆ คาคาชิ”เอส

    “(ทำไมโลกนี่สังโหดร้ายกับเด็กตัวเล็กๆด้วยน่า)”คาคาชิ

    “ฮือๆ ฮือๆ”เอส

    “นี่..คาคาชิ ยังเชื่อว่าซาโบ้ยังมีชีวิตอยู่ไหมอะ”เอส

    “เชื่อสิว่าซาโบ้ยังมีชีวิตอยู่”คาคาชิ

    “แล้วทำไมคาคาชิถึงมั่นใจขนาดนั้นละ ไม่มีทางเป็นด้วยซ้ำ”เอส

    “หืม นั้นก็เพราะว่าผมยังเชื่ออยู่ไงครับเอส แล้วก็นะพวกเราก็ต้องเข้มแข็งเข้าไว้”คาคาชิ

    “เพราะว่าพวกเราจะต้องเชื่อว่าซาโบ้ยังมีชีวิตอยู่ไงครับเอส”คาคาชิ

    “อ้าวเอส เลิกร้องไห้แล้วหรอ เธอยังร้องไห้เหมือนเด็กอยู่เลยนะเมื่อกี้นะ ฮ่าๆ”คาคาชิ

    “ฉันไม่ใช่เด็กสักหน่อยนะ”เอส

    “ฮ่าๆ เธอร่าเริงก็ดีขึ้นแล้วละ”คาคาชิ

    “ไปกินข้าวกับลูฟี่กันเถอะ”คาคาชิ

    “จับมือผมสิเอส”คาคาชิ

    “อืม”เอส

    พวกเราสองคนจูงมือกันเดินมาถึงบ้านกองโจรภูเขาก็เห็นพวกเหล่ากองโจรของดาดันกำลังกินเนื้ออยู่

    “เอสรีบมากินข้าวกล่องของคาชิสิแล้วก็กินเนื้อย่างด้วยกันเถอะน่า~~”ลูฟี่

    “ไปสิเอส”คาคาชิ

    เอสมองหน้าคาคาชิ คาคาชิส่งยิ้มภายใต้หน้ากากมาให้ก่อน ที่เอสจะวิ่งไปหาลูฟี่

    เขามองภาพของเอสกับลูฟี่ที่กำลังแย่งเนื้อกันอยู่ 

    “(ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขอยู่ไม่น้อยเลย)”คาคาชิ

    “นี่! นายนะ”ดาดัน

    “ครับ คุณดาดัน”คาคาชิ

    “ยังไงฉันก็ขอบคุณแกมากนะที่ช่วยเอสกับลูฟี่เอาไว้”ดาดัน

    “เรื่องแค่นั้นไม่เป็นไรหรอกครับ”คาคาชิ

    “แต่อีกไม่นานผมคงจะมาเยี่ยมที่นี้ไม่ได้บ่อยอีกแล้วละ”คาคาชิ

    “ทำไมละ หือ? เด็กพวกนั้นก็ชอบแกจะตายไปที่แกมาเยี่ยมเจ้าพวกนี้ทุกวันนิ”ดาดัน

    “มีงานเข้ามานะครับ ผมก็อาจจะไม่มีเวลามาเยี่ยมพวกเขาบ่อยๆทุกวันหรอก”คาคาชิ

    “อย่างงั้นหรอ”ดาดัน

    “อืม”คาคาชิ

    “งั้นผมขอตัวลากลับก่อนนะครับ คุณดาดัน”คาคาชิ

    หลังจากที่คาคาชิขอตัวกลับ เขาทำการวาร์ปมาหาลอว์และโรซินันเต้ที่เขาได้ทำเครื่องหมายติดตามเอาไว้

    “ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้นะ”คาคาชิ

    ภาพที่อยู่ตรงหน้าของคาคาชิ คือโดฟลามิงโก้กำลังเล็งปืนยิงใส่โรซินันเต้ ซึ่งมีเลือดไหลออกมาจากปาก แล้วโดฟลามิงโก้ก็พาพักพวกของตนหนีไปส่วนลอว์ที่ออกมาจากกล่องสมบัติก็ทำการเขย่าโรซินันเต้ให้ตื่นแต่สุดท้ายลอว์ก็ต้องจำใจเดินหนีจากโรซินันเต้ ไปด้วยทั้งน้ำตา

    หลังจากที่เช็คว่าไม่มีใครอยู่ตรงนั้นแล้ว

    คาคาชิรีบวิ่งไปเอาร่างของโรซินันเต้เก็บเข้ามาในช่องมิติก่อนที่เขาจะเคลื่อนย้ายไปบนเรือของกองทัพที่ตอนนี้ไม่มีผู้คนอยู่ เขาเอาร่างของโรซินันเต้ออกมา แล้วใช้พลังในการคืนชีพ หลังจากที่เขาใช้ไปเขามีอาการอ่อนเพลียเหนื่อยล้าอยู่มาก

     ก่อนที่เขาจะวาร์ปกลับไปที่หมู่บ้านชิโมซึแล้วปล่อยร่างของโรซินันเต้ไว้ที่บนเรือตรงนั้น

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×