ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic One piece]การเป็นพ่อเด็กเนี่ยไม่ง่ายจริงๆ

    ลำดับตอนที่ #12 : มุมน่ารักระหว่างพ่อกับลูกนิดๆ

    • อัปเดตล่าสุด 23 พ.ค. 66


    หลังจากที่เขาอาบน้ำทำกับข้าวเสร็จเขาก็รอโซโรกลับมาบ้าน 

    ตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นมากพอสมควรเขาก็ได้ยินเสียงประตูเลื่อนเปิดก็แสดงว่าโซโรกลับมาถึงบ้านแล้ว

    “เป็นยังไงบ้างลูกวันนี้เหนื่อยมากไหม”คาคาชิ 

    “ก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่หรอกพ่อแต่ยังชนะยัยนั้นไม่ได้สักทีนะสิ”โซโร

    “งั้นหรอโซโรแต่ลูกก็ทำได้ดีมากขึ้นแต่ก่อนเลยนะรู้ไหม”คาคาชิ 

    “ผมรู้อยู่ว่าผมฝึกได้ดีมากขึ้นกว่าคนที่รุ่นราวคราวเดียวกับผมแต่มันก็ยังไม่มากพอสำหรับผมหรอก ผมต้องฝึกตนเองให้มากขึ้นกว่านี้เพื่อจะชนะยัยนั้นให้ได้!!”โซโร

    “นั้นสิน้าาฮ่าฮ่า~เอาเถอะโซโร ลูกมีเป้าหมายที่ชัดเจนอยู่ในตัวของลูกอยู่แล้ว พ่อขอแค่ลูกตั้งใจกับมันก็พอ พ่อก็ภูมิใจแล้วล่ะ เอาล่ะไปอาบน้ำได้แล้วเราจะได้มากินข้าวกัน”คาคาชิ 

    เขาก็ลูบหัวโซโรเบาๆแล้วบอกให้ไปอาบน้ำได้แล้ว

    “ครับพ่อ”โซโร

    หลังจากที่เขาได้บอกโซโรให้ไปอาบน้ำเขาก็มานั่งรอที่โต๊ะอาหาร

    หลังจากนั้นไม่นานโซโรก็กลับมาพร้อมถือเสื้อผ้าของเขาที่มีรอยฉีกขาดของการต่อสู้ในคราวนั้นที่เขาได้ต่อสู้กับโดฟลามิงโก้เอามันมาด้วย 

    เขาจำได้ว่าเขาอุสาเก็บเสื้อตัวนั้นดีแล้วนะ สีหน้าของเขาในตอนนี้ก็เริ่มมีเหงื่อตกขึ้นมาทันที

    “พ่อ!! ทำไมเสื้อตัวนี้ของพ่อถึงมีรอยฉีกขาดที่เสื้อด้วยละหรือว่าพ่อโดนใครรุมตีมารึเปล่า!?ให้ผมไปจัดการให้ไหมพ่อ”โซโร 

    เป็นคำถามที่เขานั้นไม่อยากจะตอบซักเท่าไหร่เลยว่าตัวเขานั้นได้ไปต่อสู้กับโดฟลามิโก้ 

    เขาจึงต้องคิดหาวิธีเบี่ยงว่าเขานั้นไปโดนเจ้าทะเลตีเรือเข้า จึงทำให้มีรอยฉีกขาดที่เสื้อผ้าของเขาเล่าให้กับโซโรฟัง ดูเหมือนโซโรจะเชื่อและไม่เชื่อบ้างแต่มันก็พอได้ผลทำให้โซโรไม่ได้ถามอะไรเขาต่อ แต่โซโรก็ขอสำรวจตัวของเขาว่าเขานั้นมีบาดแผลรึเปล่าดูเหมือนจะมีบาดแผลนิดหน่อยไม่ถึงบาดแผลใหญ่อะไรมากเกินไปจึงทำให้หายห่วงไปได้ไม่น้อย

    “ทีหลังพ่อควรจะระวังตัวเองให้มากกว่านี้น่ะ ผมเป็นห่วงพ่อนะรู้ไม่ และต่อจากนี้ไปถ้าพ่อจะไปไหนต้องบอกผมด้วยเข้าใจ!!”โซโร

    “เข้าใจแล้วล่ะโซโร ถ้าลูกเป็นห่วงพ่อขนาดนั้นพ่อจะบอกลูกก็ได้ถ้ามันทำให้ลูกสบายใจมากขึ้นอ่ะนะ เอาล่ะเรามากินข้าวกันได้แล้วเราก็จะได้นอนกันเลยนะโซโร”คาคาชิ

    “อืม”โซโร

    หลังจากนั้นพวกเราก็กินข้าวกันจนอิ่มพวกเราก็ช่วยกันล้างจานเสร็จ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปนอนเพื่อพักผ่อนให้เต็มอิ่มสำหรับวันพรุ่งนี้เช้าของอีกวัน


    ไรท์ยังไม่หายไปไหนนะไรท์ยังแต่งอยู่เพราะช่วงหลังนี้ไรท์แทบจะไม่ค่อยว่างเลยแต่ไรท์จะพยายามเขียนให้ทุกคนได้อ่านกันนะคะ 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×