[Fic One piece]การเป็นพ่อเด็กเนี่ยไม่ง่ายจริงๆ

ลำดับตอนที่ #10 : อาณาจักรเดรสโรซ่า

หลังจากที่เขาวาร์ปมาโผล่ที่อาณาจักรเดรสโรซ่าและดูเหมือนเขาจะมาอยู่ที่ซอกตึกอาคารบ้านของชาวเมืองของสถานที่ส่วนในส่วนหนึ่งของอาณาจักรเดรสโรซ่า 

เขาทำการสำรวจดูว่ามีใครอยู่แถวนี้ไหมพอเช็คให้แน่ใจแล้วว่าไม่ใครอยู่แถวนี้แล้ว เขาก้อออกมาจากซอกตึกเขาก็พบกับชาวเมืองมากมายที่ยังอยู่ดีมีสุขที่อยู่ภายใต้การปกครองของราชวงศ์ริคุที่ยังไม่ถูกปกครองโดยโดฟลามิงโก้ที่เหตุการณ์ภายหลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้าของราชอาณาจักรแห่งนี้ที่เรียกว่า 

[โศกนาฏกรรมการกวาดล้างชาวเมืองของราชาริคุ]

เขาทำการสำรวจเมืองไปเรื่อยๆมันเป็นสถานที่ที่สวยงามมากในหลายๆเกาะที่เขาเคยเห็นมาเลยที่เดียวมีทั้งทุ่งดอกไม้ การออกแบบบ้านของชาวเมืองของที่นี่ก็สวยดี 

เขาซื้อของกินต่างๆมากมายเก็บไว้ที่มิติของเขาแต่ก้อเอาบ้างอันเอาไว้มากินระหว่างทางที่เขาเดินชมดูเมืองด้วยหลังจากที่เขาสำรวจเมืองพอใจแล้ว เขาก็มานั่งพักที่เก้าอี้ม้านั่งยาวเขาวางขนมของเขาวางไว้ข้างๆเขา

“อากาศของที่นี้ก็ดีเหมือนกันนะ แถมชาวเมืองของที่นี่ก็ดูมีความสุขดีด้วย หืม? ขนมของฉันไปไหนล่ะเนี่ย?”คาคาชิ เลื่อนมือของเขาจับขนมที่อยู่ข้างๆของเขาก็ได้หายไป

“เกิดอะไรขึ้นหรอพ่อหนุ่ม เธอดูเหมือนจะหาของบ้างอย่างใช่ไหม”ชายแก่คนนึง เดินมาหาคาคาชิที่กำลังหาขนมของเขาที่หายไปอยู่

“ใช่ครับผมกำลังหาขนมของผมที่หายไปอยู่นะครับคุณตา”คาคาชิ

“อาจจะเป็นฝีมือของ ภูติ ก็ได้นะพ่อหนุ่ม ชาวเมืองของพวกเราก็มีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอยู่ตลอดน่ะ”ชายแก่คนนึง

“ ภูติ งั้นหรอครับ?”คาคาชิ ก็ทำหน้างงๆไปแต่ก็รู้อยู่แล้วล่ะว่าเป็นฝีมือของชนเผ่าโบราณ ทอนทาต้า ที่อยู่กรีนบิทในป่ารกร้าง

“ใช่แล้วพ่อหนุ่ม แต่จะว่าไปนะหน้าตาของเธอดูเหมือนไม่ใช่คนที่นี้เลยเป็นคนมาจากที่อื่นงั้นหรอพ่อหนุ่ม”ชายแก่คนนึง

“ใช่แล้วครับคุณตาผมไม่ใช่คนที่นี่หรอกครับ ผมเป็นนักผจญภัยธรรมดาที่อยากออกสำรวจรอบของเกาะๆต่างๆนะครับคุณตา”คาคาชิ

“เป็นนักผจญภัยอย่างงั้นหรอ แล้วพ่อหนุ่มเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องภูติไหมล่ะ”ชายแก่คนนึง

“ผมไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องภูติมาเลยนะครับคุณตา ผมพึ่งจะเข้าเมืองมาที่นี่เป็นครั้งแรกเองนะครับ”คาคาชิ

“แล้วพ่อหนุ่มอยากฟังเกี่ยวกับเรื่องภูติไหมล่ะ ฉันจะเล่าให้เธอฟังเอาไหม? มันเป็นตำนานของเมืองที่นี่เลยนะ”ชายแก่คนนึง

“ฟังก็ได้ครับคุณตา ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าภูติมีความเป็นมายังไงเหมือนกันครับ”คาคาชิ

“งั้นฉันขอนั่งข้างพ่อหนุ่มหน่อยนะ ฉันจะเริ่มเล่าแล้วกัน ภูติคือสิ่งที่£€+$%*$+*^#&฿”ชายแก่คนนึง ก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับภูติให้เขาฟังไปเลื่อยจนจบ

หลังจากที่คุณตาคนนี้เล่าเรื่องเกี่ยวกับภูติจบแล้ว เขาก็ขอบคุณคุณตาแล้วเขาก้อได้ขอตัวไปทำธุระของตัวเองต่อ

“ขอให้เป็นวันที่ดีนะพ่อหนุ่ม”ชายแก่คนนึง ก้อยืนโบกมือลาส่งไปให้คาคาชิหลังจากที่คาคาชิเริ่มเดินไปไกลๆแล้ว

“คร๊าบคุณตา คุณตาก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับ”คาคาชิ

หลังจากที่เขาเดินออกจากจุดที่คุณตาอยู่ได้เดินทางห่างออกไปไกลมากพอแล้วเขาก็เข้าไปในซอกตึกของบ้านแล้วทำการวาร์ปมาที่เกาะกรีนบิทของชนเผ่าทอนทาต้าที่อาศัยอยู่ที่นี้ เขาเดินเข้าไปในป่ารกร้างแล้วทำการลบตัวตนของเขาเพื่อไม่ให้ชนเผ่าทอนทาต้ารู้การมาถึงของเขา เขาเดินทางมาถึงบ้านพักที่อยู่อาศัยขนาดจิ๋วของชนเผ่าของทอนทาต้าที่ตอนนี้กำลังยิ้มแย้มแจ่มใสแบ่งขนมบ้างอย่างแจกจ่ายให้กันอยู่มันเป็นภาพที่น่ารักมากสำหรับเขา แต่ก็รู้อยู่หรอกว่าไอ้ขนมที่พวกเขาแจกจ่ายอยู่นั้นเป็นขนมของเขาที่ถูกขโมยไปแต่เขาก้อไม่ได้เห็นว่าอะไรที่พวกเขาขโมยของของเขา

หลังจากที่เขาแอบดูชนเผ่าทอนทาต้าจนพอใจแล้ว เขาก็ทำการวาร์ปไปอีกสถานที่นึงที่พวกกลุ่มดองกี้โฮเต้แฟมิลี่กำลังพักอาศัยอยู่ที่ไหนของเกาะแกรนไลน์สักแห่ง ดูเหมือนเขาจะวาร์ปมาโผล่ในสถานที่นึงของเกาะที่มีบ้านหรือคฤหาสน์นี้แหล่ะที่เป็นฉากของพวกกลุ่มดองกี้โฮเต้แฟมิลี่กำลังรับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตากันอยู่และดูเหมือนโรซินันเต้น้องชายของโดฟลามิงโก้ที่เป็นนายพลโททหารเรือของกองทัพเรือที่ได้แฝงตัวเข้ามาในกลุ่มสมาชิกครอบครัวดองกี้โฮเต้แฟมิลี่อย่างเป็นทางการเรียบร้อยแล้ว 

เขาส่องดูพวกกลุ่มดองกี้โอเต้แฟมิลี่จากระยะไกลที่มากพอที่จะไม่ให้โดฟลามิงโก้รับรู้ถึงการมาของเขาได้ ทำไมเขาถึงมาดูพวกกลุ่มดองกี้โฮเต้แฟมิลี่นะหรอ เพราะเขาอยากรู้ว่าทามไลน์ของกลุ่มดองกี้โฮเต้แฟมิลี่เนี้ยไปอยู่ในช่วงทามไลน์ไหนแล้วดูเหมือนพวกเขาจะพึ่งเริ่มต้นของทามไลน์ที่โรซินันเต้ยังไม่ถูกฆ่าตายจากฝีมือของโดฟลามิงโกตอนนี้

 เขาก็วางใจไปหน่อยเพราะเขาอยากจะช่วยโรซินันเต้หลังจากถูกโดฟลามิงโกยิงฆ่าตายในตอนนั้นเขาก็จะได้คืนชีพให้กับโรซินันเต้ทันทีและลอว์ก็จะได้เจอกับโรซินันเต้อีกครั้งที่หลังจากลอว์โตขึ้นที่คิดว่าโรซินันเต้หรือคุณโคราซอนได้ตายไปแล้วนั้นยังมีชีวิตอยู่ ลอว์คงจะดีใจมากถ้าเป็นแบบนั้นอย่างที่เขาคิดอะน่ะ แต่ตอนนี้เขาต้องติดตามดูพวกกลุ่มดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ไปก่อนและเขาต้องระมัดระวังอย่าให้ถูกจับได้ด้วย และดูเหมือนตอนนี้สมาชิกกลุ่มดองกี้โฮเต้แฟมิลี่กำลังขึ้นเรือของกลุ่มตัวเองเพื่อไปกระจัดกระจายในการสร้างชื่อเสียงให้กับกลุ่มดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ของพวกเขา

เขาคิดว่าตอนนี้ทุกคนของกลุ่มดองกี้โฮ้แฟมิลี่หน้าจะออกเรือไปกันหมดแล้วรวมถึงโดฟลามิงโกด้วยล่ะมั่งนะ แต่ทำไมเขาถึงกับรู้สึกว่าตอนนี้ดูเหมือนเขาไม่ได้อยู่คนเดียวเลยแฮะ แถมเขาก็อยู่ในป่าคนเดียวด้วย อย่าบอกนะว่าไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดใช่ไหมโดฟลามิงโก้เขาคงไม่ได้อยู่ที่นี้หรอกนะ หันหลังไปเท่านั้นแหละ โดฟลามิงโก้ก็อยู่ข้างหลังของเขาแล้ว

เขาอุตส่าห์อยู่ตั้งไกลแท้ๆยังใช้ฮาคิสังเกตจับเขาได้ไกลขนาดนี้เลยหรอว่ะแล้วคุณพรี่จะสูงเกินไปรึเปล่าครับดูผมเป็นคนตัวเล็กไปเลยครับคุณพรี่

“ไง!สวัสดีมาแอบทำอะไรอยู่ที่นี้งั้นหรอในเขตของดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ของฉันกันล่ะ”โดฟลามิงโก้ มองมาที่เขาพร้อมรอยยิ้มที่ส่งมาให้

“ชิบหายแล้วสิ เรา”คาคาชิ เหงื่อตก