ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic One piece]การเป็นพ่อเด็กเนี่ยไม่ง่ายจริงๆ

    ลำดับตอนที่ #1 : บ้านเกิดของโซโร

    • อัปเดตล่าสุด 17 ก.พ. 66


    ความเดิมจากตอนที่แล้ว

    “ฉันอยู่ที่ไหนกัน”คาคาชิ ลุกขึ้นจากพื้นหญ้า

    “นี้ฉันมาเกิดใหม่แล้วงั้นหรอ”คาคาชิ 

    เขากำลังปรับทัศนียภาพของดวงตาให้โฟกัสกับสภาพแวดล้อมต่างๆ 

    เขาเห็นแม่น้ำอยู่ใกล้ไม่ไกลจากตรงที่เขาอยู่ เขาเดินตรงไปหาแม่น้ำ มองสำรวจใบหน้าของตัวเองและการแต่งตัวของเขา

    “นี้คือเสื้อนินจาของคาคาชิที่ใส่อยู่สินะ มันก็ดูเรียบสบายตัวดี รองเท้าก็เดินได้คล่องแคล่วดี”คาคาชิ

    “เอาล่ะถึงเวลาที่ฉันจะหาทางออกจากที่นี้แล้ว หาต้นไม้ที่มันสูงพอที่เราจะได้เห็นรอบๆของเกาะที่นี้กันดีกว่า”คาคาชิ

    “นั้น!เจอละ! ต้นนี้สูงกว่าเพื่อนเขาเลย”คาคาชิ

    “ควบคุมจักระไว้ที่เท้าจากนั้นก็เดินเหยียบที่ต้นไม้ ถ้าใส่จักระไว้ที่เท้ามากเกินไปพื้นของไม้ก็จะแตก ถ้าใส่จักระน้อยเกินไปก็ล่วงตกลงมาทันที ต้องควบคุมจักระให้มันเสมอกันเข้าไว้สินะ”คาคาชิ

    เขาหลับตาลง สัมพันธ์การไหลเวียนของจักระ ควบคุมมันไปไว้ที่เท้าให้จักระมันเสมอเท่ากัน เขาลืมตาขึ้นมาเดินตรงไปที่ต้นไม้ใช้เท้าขนานไปกับพื้นไม้ เดินตรงขึ้นไป

    “นี่ฉันทำได้ตั้งแต่ครั้งแรกเลยหรอ ไม่อยากเชื่อจริงๆว่าฉันทำได้ขนาดนี้ รู้สึกภูมิใจตัวเองจริงๆ”คาคาชิ

    “ถึงยอดต้นไม้แล้ว ไหนดูสิ มีแต่ป่าเต็มไปหมดเลย ตรงที่มีนำ้เยอะๆตรงนั้นคงเป็นทะเลสินะ ลองไปดูก่อนละกันเพื่อมีเรือผ่านมาแถวนั้นพอดี”คาคาชิ

    เขาโดดลงมาเหยียบย่ำต้นไม้อื่นไปเรื่อยๆจนมาถึงทะเล

    “ดีนะที่เราเคยชอบกระโดดหนีพวกหมาเป็นประจำทำให้เราไม่ต้องกลัวความสูงอีกต่อไป ขอบคุณนะเจ้าพวกหมาบ้าที่ทำให้ฉันคนนี้ไม่ต้องกลัวความสูงอีกต่อไปแล้ว”คาคาชิ

    “ไหนดูหน่อยสิมีเรือผ่านมาแถวนี้ไหมน่าาาา ไม่มีเลยหรอแย่จริง เอาเถอะถือว่าเราไปฝึกพวกวิชาคาถาต่างๆรอแล้วกัน”คาคาชิ

    เขาฝึกวิชาคาถาต่างๆในเรื่องนารูโตะไปเรื่อยๆจากความทรงจำทีเขาได้ดูบ้างวิชาควบคุมได้ไม่ยากแต่บ้างวิชาก็ควบคุมได้ไม่ดีเท่าไหร่

    จนเวลาล่วงเลยไปจนถึงตอนบ่าย ท้องของเขาก็เริ่มร้องเขาจึงออกไปหาผลไม้ป่ามากินสดๆรอ

    “สงสัยเราจะต้องอยู่ที่เกาะนี้ไปซักพักละน่า”คาคาชิ

    “หือ? อะไรอยู่ในกระเป๋ากางเกงนะ”คาคาชิ 

    เขาลวงมือเข้าไปหยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน จากทีดูหน้าจะเป็นกระดาษของพระเจ้าที่ส่งมาให้เขาแน่ๆ แต่ข้อความที่เขาได้อ่านทำให้เขาถึงกับ ช๊อก เลยที่เดียว มันเกี่ยวกับพรที่6ของเขาทีเขาให้พระเจ้าเลือกพรให้

     

    จากพระเจ้า

     

    พรที่6ของเจ้า ข้าได้เลือกไว้ให้แล้ว เป็นพรที่จะทำให้ผู้คนหลงไหลในตัวของเจ้าไม่ว่าจะเป็นเพศตรงข้ามหรือแม้แต่เพศเดียวกันเองก็ตาม ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังด่าข้าอยู่ในใจแต่เพื่อตัวของเจ้าเองละน่าาาที่จะได้มีชีวิตที่สีสันมากยิ่งขึ้น เจ้าจะได้ไม่เบื่อยังไงละฮ่าฮ่า

    แล้วก็อีกอย่างนึง ข้าให้พรพิเศษกับเจ้าด้วยน่าาเจ้าจะได้ไม่โกรธข้า เป็นพรที่เจ้าสามารถวาร์ปไปที่ไหนก็ได้ทีๆเจ้าอยากไป 

    วิธีใช้มันก็ง่ายมากข้อแค่เจ้าลองนึกสถานที่ทีเจ้าอยากไปแล้วก็พูดว่า วาร์ป แค่นั้นเจ้าก็ได้ไปโผล่ที่เจ้าต้องการแล้ว มิติของเจ้าก็เช่นกันมันก็คล้ายกับวิธีใช้วาร์ปของเจ้านีแหละ

    ขอให้เจ้าโชคดีกับการเกิดใหม่น่าาา บ๊ายบาย 

    “แหม่รู้ด้วยว่าฉันจะด่าแต่ก็ดีที่ได้พรวิเศษมา ในลองดูสิ”คาคาชิ

    เขาหลับตานึกถึงสถานที่ทีเขาอยากไปจากนั้นก็พูดว่าวาร์ป เขาก็มาโผล่ที่บ้านเกาะเกิดของโซโรแล้ว

    “ไม่อยากเชื่อจริงว่าจะได้เห็นบ้านเกิดของโซโร เป็นหมู่บ้านที่สงบดีไม่วุ่นวายอะไร กับที่อื่นมากนัก”คาคาชิ

    “หือ?นั้นเจ้าหนูโซโรนิคงไปป่วนคนในหมู่บ้านอยู่ละสิถ้า”คาคาชิ

    “ลองไปดูหน่อยละกัน”คาคาชิ


    “ฉันคือนักถล่มสำนัก!! จะมาถล่มสำนักนี้ ใครจะมาเป็นคู่ปรับกับฉันเข้ามาได้เลย!!!แล้วฉันจะข้อเอาป้ายสำนักนี้ไป!!ถ้าพวกนายพ่ายแพ้ให้กับฉัน!!!”โซโร

    “งั้นฉันขอรับคำถ้าจากนาย” ตัวประกอบที่ชื่อ ชา

    “งั้นเรามาดวลกัน!!”โซโร

    หลังจากที่ถ้าดวลกันเสร็จ โซโรก็เป็นฝ่ายชนะแล้วได้เอาป้ายสำนักไปตามที่ได้ตกลง คาคาชิที่แฝงตัวเข้ามาในสำนักโดยใช้คาถาแปลงร่างก็ออกมาจากสำนักคลายคาถากับมาร่างเดิมแล้วเดินตามโซโรไปจนถึงบ้านของโซโรมันเป็นบ้านที่ดูเรียบง่ายอยู่ได้ถึง1-3คน เป็นบ้านหลังเล็กๆไม่ใหญ่มาก พอโซโรนำป้ายสำนักมาวางไว้ข้างๆบ้านก็วิ่งกลับเข้าไปในหมู่บ้านอีกรอบไปถล่มสำนักอื่นต่อ คาคาชิที่เดินตามโซโรมาถึงบ้านก็ออกมาจากหลังต้นไม้

    “ป้ายสำนักนี่เยอะจริงๆสงสัยไปถล่มสำนักไว้เยอะสินะถึงได้นำมาเรียงกันแบบนี้”คาคาชิ

    “ในบ้านก็ดูสกปรกจังสงสัยไม่ค่อยได้ทำความสะอาดสินะถึงได้มีพวกฝุ่นและยักใย่เยอะขนาดนี้ เห็นแล้วดูขัดหูขัดตาจริงๆ ถึงเวลาพ่อบ้านทำความสะอาดกันแล้ว ฉันขอทำความสะอาดบ้านของเธอหน่อยนะโซโร”คาคาชิ

    หลังจากที่โซโรไปถล่มสำนักอื่นเดินกลับมาจากตอนเย็นพร้อมกับถือป้ายสำนักมาอีกอันได้นำมาวางเรียงต่อ โซโลก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านก็ต้องพบกับบ้านที่สะอาดเอี่ยมอ่องไม่มีทั้งฝุ่นและยัดใย่ โซโรถึงกับแปลกใจมาก

    “ใครมาทำความสะอาดบ้านให้ฉันกันถึงได้เอี่ยมอ่องขนาดนี้แปลกจริงๆแต่เอาเถอะไปอาบน้ำดีกว่า”โซโร

    หลังจากที่โซโคอาบเสร็จก็มา ปูเสื่อที่นอนแล้วก็ฟุบหลับลงไป คาคาชิก็โผล่มาจากหน้าต่างแล้วมองดูโซโคหลัง 

    “ร่างกายของเจ้าหนูโซโรนี้มีแต่แผลเต็มไปหมดเลยแฮะ ไม่รักษาร่างกายตัวเจ้าของจริงๆเลย”คาคาชิ

    “วิชาแพทย์คงจะช่วยได้ ”คาคาชิ 

    คาคาชิก็เดินเข้าไปใกล้ๆตัวของโซโรแล้วใช้วิชานินจาแพทย์ส่งแสงสีเขียวอ่อนๆเบาๆไปในตัวของโซโร แผลที่เปิดก็เริ่มสมานเข้าหากันจนปิดสนิท 

    คาคาชิก็ลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วทำการวาร์ปไปที่บ้านที่พักที่เขาได้เช่าไว้ก่อนหน้านี้แล้วหลังจากที่เขาทำธุระของตัวเองเสร็จ ปูเสื่อผ้าที่นอนแล้วก็ฟุบหลับลงไปจากความเหนื่อยล้าของวันนี้

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×