ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 03 : คุณหนูผู้นั้นถูกจับ
Chapter 04 Lady Avec Capturé
เป็นเวลากว่าสามวันแล้วที่ซีอาน่าย้อนอดีตมาในช่วงศตวรรษที่ 18 ใช้ชีวิตอยู่กับมาสเตอร์รุ่นที่ 1 แห่งตระกูลแฟนธอมไฮฟ์ ทุกวันเหมือนใช้ชีวิตเรียบง่ายแต่จริงๆ
" อ๋า~ ทำไมหนูยั้วเยี้ยไปหมดเลย !!! "
โครม ! ตึงงงง !!
" อ๊ะ ! มันไปทางนั้นแล้ว อย่าให้มันเข้าห้องคุณหนูได้นะ "
แต่จริงๆเช้าวันนี้มีแต่เสียงอึกทึกครึกโครมน่ะสิ
คนรับใช้ในบ้านต่างวิ่งไล่จับหนูกันตั้งแต่ไก่ไม่โห่ เมลินเองก็ลืมหน้าที่ของตนเองไปแล้วด้วย แต่ช่างเหอะในเมื่อเธอไม่ใช่คุณหนูประเภทต้องให้คนมาช่วยแม้กระทั่งอาบนํ้าหรอกนะ คุณนีน่า(ช่างตัดเสื้อ) เองก็ตัดเย็บเสื้อผ้าแบบที่ใส่ได้ง่ายๆ แล้วก็บราเซียหรือกางเกงในให้แล้ว
เพราะฉะนั้นคนปรนนิบัติไม่จำเป็น
เธอทำกิจธุระส่วนตัวยามเช้าแล้วหันมาหยิบเสื้อผ้าของวันนี้ที่ถูกตระเตรียมไว้เรียบร้อยโดยเมลิน มันเป็นชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีแดงเข้มกับกระโปรงยาวสีดำ วันนี้ซีอาน่าเลือกปล่อยผมออก แต่เก็บผมไว้นิดหน่อยด้วยการถักเปียคาดแล้วจัดการม้วนมันให้เหมือนกับดอกกุหลาบเป็นอันเสร็จเรียบร้อย
" นี่.....ทุกคน เอะอะแต่เช้าเชียว " เธอออกจากห้องมาเจอพวกบัลโด ฟินนีและเมลินกำลังจับหนูแทบเป็นแทบตายอยู่
" คุณหนูอรุณสวัสดิ์ครับ/ค่ะ " ทั้งสามต่างทักทายยามเช้าขึ้นมาพร้อมกัน ส่วนเมลินก็โวยวายและเพิ่งนึกออกว่าลืมทำหน้าที่ของตน
" ตายแล้ว!!! ขอโทษนะคะคุณหนูเซีย "
" ไม่เป็นไรหรอก เธอตั้งใจจับหนูไปเถอะนะเมลิน " ซีอาน่าส่งยิ้มให้ มันเป็นรอยยิ้มยามเช้าที่เจิดจ้าในสายตาของทุกคน ' อึก....เจิดจ้าไปแล้ว!!! '
" คุณทานากะรบกวนไปที่ห้องอาหารเป็นเพื่อนหนูได้มั๊ยคะ " เธอหันไปพูดกับชายแก่อดีตพ่อบ้านเวอร์ชั่นชิบิ ขอให้เขาไปเป็นเพื่อนเธอ
" ได้ครับคุณหนู "
ฟินี บัลโด เมลิน ต่างมองซีอาน่าและทานากะในเวอร์ชั่นตัวจริงเดินนำหน้าคุณหนู ไม่รู้เพราะอะไรทำไมเวลาที่คุณหนูคุยกับคุณทานากะทีไรถึงได้กลับมาเป็นเวอร์ชั่นตัวจริงทุกที แถมอยู่ได้นาน 10 นาทีด้วย!!!!
" คุณทานากะไม่ใช่ว่าต้องอยู่ในร่างชิบิเหรอคะ? " ซีอาน่าเองก็สงสัยแบบเดียวกับพวกฟินีคิด เธอสังเกตุว่าทุกครั้งที่เธอคุยคุณทานากะจะกลับร่างจริงเสมอ
" กระผมเห็นคุณหนูเซียแล้วทำให้นึกถึงอดีตน่ะครับ เลยอดที่จะใช้ร่างนั้นทำตัวเสียมารยาทไม่ได้เวลาต้องสนทนากับคุณหนู " ทานากะจับลูกบิดประตูเพื่อให้ซีอาน่าเข้าไปที่ห้องอาหาร
" แหม.....คุณทานากะคิดมากไปได้ จะคุยร่างไหนก็คุณทานากะทั้งนั้นแหละค่ะ "
" ไม่ได้หรอกครับ....." ทานากะนิ่งไปก่อนจะเปิดประตูให้เธอเข้าไปด้านใน " ก็เพราะคุณหนูทำให้ผมนึกถึงคุณ....."
ปุ๊ !
ซีอาน่ามองคุณตาทานากะกลับเป็นร่างชิบิดั่งเดิม " ครบ 10 นาทีแล้วสินะคะ " อุ้ม? ชายแก่ที่นั่งหลับอยู่เข้าไปในห้องอาหาร วางบนฟูกนุ่มนิ่มแล้ววางแก้วชาญี่ปุ่นลงข้างๆ
" คุณทานากะอยู่ในโหมดประหยัดพลังงานอีกแล้ว " โหมดประหยัดพลังงานก็คือหลับนั่นเอง เป็นโหมดที่ซีอาน่าใช้เรียกเวลาทานากะกลับเป็นชิบิ
" อรุณสวัสดิ์ชอรับคุณหนูซีอาน่า " เซบาสเตียนโค้งหัวน้อยๆ เดินมาดึงเก้าอี้ออกให้เธอนั่ง " มื้อเช้าวันนี้เป็นหมูดำอบสมุนไพรราดด้วยซอสเกรวี่ขอรับ " พร้อมเสิร์ฟอาหารเช้าให้เธอ
" จะว่าไป.... " เซบาสเตียนเหลือบมองทั้งเธอและชิเอล " วันนี้พวกท่านใส่เสื้อคู่อีกแล้วนะขอรับ " แอบขำเบาๆไม่ว่าจะนายน้อยหรือคุณหนูต่างอยู่ในชุดสีแดงเข้มด้วยกันทั้งคู่
ซึ่งเขาจงใจ
" หุบปากน่าเซบาสเตียน !! " ชิเอลหน้าแดงชี้นิ้วว่าพ่อบ้านยกใหญ่
จะว่าไปสองสามวันมานี้ไม่ว่าเธอจะใส่ชุดสีอะไร ชุดที่ชิเอลใส่ต้องเป็นสีเดียวกันหรือไม่รูปแบบดีไซน์ต้องคล้ายกันตลอด ซีอาน่าเหล่มองพ่อบ้านปีศาจหน้าเป็นที่ยังยืนอมยิ้มไม่คลาย
ดูยังไงๆ เหมือนเขาจงใจชัดๆ
" จริงสิ....ชิเอลเรื่องที่ขอเมื่อวานพี่ตกลงนะ วันนี้พอจะว่างมั๊ย " เธอนอนคิดแทบเป็นแทบตายกว่าจะตัดสินใจได้
" ผมต้องรับแขกตอน 10 โมงไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่ "
" เสร็จก่อน 4 โมงก่อนมื้อคํ่าก็ดีนะ จะได้มีเวลาซักหน่อย "
" คุณหนูขอรับดูเหมือนนายน้อยกำลังตัดสินใจ กระผมไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อนเลย " เซบาสเตียนซุบซิบคุยกับฉัน พอลองมองหน้าชิเอลแล้วก็เป็นแบบที่เขาบอกจริงๆ เด็กน้อยกำลังขมวดคิ้วทำท่าคิดหนัก
ก็แค่เล่าเรื่องอนาคตปี 2018 ไม่เห็นต้องคิดหนักขนาดนี้เลยนี่ คนที่คิดหนักคือคนเล่าอย่างเราตังหาก
" เอาเหอะเสร็จเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น วันนี้ต้องคุยเรื่อง กำจัดพวกหนูอิตาลี ไม่ใช่เหรอ " เธอหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปากก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้ " เรื่องของพี่เก็บไว้วันไหนก็ได้ แต่ถ้าจะฟังวันนี้มาหาพี่ที่ห้องสมุดตอน 4 โมงตรงนะอย่าได้สายเชียวล่ะ "
เหมือนบังคับให้คุยตอน 4 โมงอยู่ดีนั่นแหละ อันที่จริงการรับแขกในวันนี้ก็แค่เรียกหนูออกมาจากลังเท่านั้น แล้วก็ทำให้มันโผล่หางออกมาด้วย แต่ยังไงเรื่องของพี่เซียก็น่าสนใจกว่าอยู่ดี มากกว่าจับหนูซะอีกแต่เราก็หลีกเลี่ยงคำขอขององค์ราชินีไม่ได้
" แล้วพี่เซียจะไปไหน ? " ชิเอลมองเด็กสาวกำลังออกจากห้องอาหาร
" วันนี้หนวกหูจะตายขอไปขี่ม้าข้างนอกดีกว่า " เธอส่งยิ้มให้เขาและก็ออกจากห้องไป
พี่เซียเนี่ย.....ไม่เก่งเกินไปหน่อยเหรอ ในความคิดของชิเอล เขามองซีอาน่าเป็นพี่สาวผู้เก่งกาจไปแล้ว เก่งจนน่าอิจฉาด้วยซํ้า
" หึ หึ " เซบาสเตียนหลุดขำออกมา
" นายขำอะไรเซบาสเตียน " ชิเอลค้อนใส่ทันควัน
" ก็นายน้อยกำลังคิดว่าคุณหนูเก่งจนน่าอิจฉาสินะขอรับ " มนุษย์เนี่ยเป็นสัตว์ที่ขี้อิจฉาซะจริงและก็เป็นสัตว์ที่น่าสนใจมากพอให้เขาได้ดูเล่น " แต่กระผมก็เข้าใจนายน้อยนะขอรับ ขนาดกระผมยังทึ่งในความสามารถที่คุณหนูมีเลย คงเพราะเป็นคนสมัยใหม่ด้วยล่ะมั้งครับ "
" แต่พูดได้ 6 ภาษาก็ออกจะเกินคนไปหน่อยนะ " ชิเอลพูดพร้อมหั่นหมูบนจานไปด้วย
" แต่คุณหนูบอกว่ามีคนอื่นที่พูดได้ถึง 12 - 24 ภาษาก็มีนะครับ "
" ก็เพราะอย่างนั้นไง ฉันถึงได้สนใจเรื่องในอนาคตน่ะ "
" เพราะฉะนั้น...." เซบาสเตียนเดินมาด้านหลังของชิเอล " กระผมขอแนะนำว่าถ้านายน้อยอยากเก่งเหมือนคุณหนู นายน้อยต้องตั้งใจเรียนบทเรียนของกระผมเป็นสองเท่า "
" อึ๋ย " ชิเอลมองสีหน้าทะมึนทึงของเซบาสเตียน " ไม่เอา....เรียนปรกติก็ดีอยู่แล้ว "
เซบาสเตียนฉีกยิ้ม เขามีแผนเสมอเพื่อทำให้นายน้อยของเขาตั้งใจเรียน " เฮ้อ....แบบนี้ก็แย่เลยสิขอรับนายน้อย นายน้อยไม่อายบ้างหรือขอรับที่คุณหนู ผู้นำรุ่นที่ 11 ทำได้ดีกว่าคุณที่เป็นรุ่นที่ 1 "
" ก็นะคุณหนูซีอาน่าพูดได้ตั้ง 6 ภาษา ขี่ม้าก็เก่ง ยิงปืนก็แม่น ฟันดาบก็เลิศ ดนตรี ขับร้องเรียกได้ว่าพรสวรรค์ไร้ที่ติสมเป็นผู้นำในภายภาคหน้า ถ้าเทียบกับคุณแล้ว......ไม่อายลูกหลานตัวเองหรือขอรับ "
" กรอด......เออ! รู้แล้วน่า สองเท่าก็สองเท่า " ชิเอลกัดฟันกรอดอย่างแค้นเคือง ' ใครจะยอมขายหน้าต่อลูกหลานตัวเองกันเล่า ! '
ช่วงเวลาคล้อยบ่าย ในขณะที่ซีอาน่าออกไปขี่ม้าเล่น ชิเอลกำลังเล่นบิลเลียดอยู่ในห้องห้องหนึ่งพร้อมกับแขกอีกหกคน พร้อมเปิดบทสนทนาไล่ต้อนหนูไปด้วย งานนี้สุนัขรับใช้จะไล่ล่าจนกว่ามันจะโผล่หางออกมาเอง
" เอะอะโวยวายกันจริงๆเลย แม้แต่ที่นี่ก็มีหนูด้วยหรือ " หนึ่งในแขกนามว่ารันดอล หัวหน้าสก็อตแลนด์ยาร์ดพูดขึ้น เดินไปอีกมุมของโต๊ะบิลเลียด
" หาและขโมยกินอาหารแพร่เชื้อไปซะทั่ว เมื่อไหร่จะเอาไปถ่วงนํ้าซะที " ชายรูปร่างอ้วนท้วมอดีตสหายเก่าเอิร์ลวินเซนต์(พ่อชิเอล) นั่งเคี้ยวแซนวิซพูดไปด้วย
" เอาไปถ่วงนํ้างั้นเหรอ.....พวกมันว่ายนํ้าเก่งกันจะต่ยไป " ราอูลพูดเสริม โดยที่ตนเองนั่งชิวอยู่บนโซฟาหรูพร้อมหลันเหมาสาวเซ็กซี่ประจำกาย
" ใช่.....มันต้องโจมต่ครั้งเดียวให้อยู่หมัด " มาดามเรดเริ่มพูดต่อพร้อมช้อนตามองหลานชายของตน " เอิร์ลแฟนธอมไฮฟ์ "
" ผ่านสิ แทงไปเท่านั้นลูกกลมๆเอาแน่เอานอนไม่ได้อยู่แล้ว " ชิเอลนั่งอยู่บนเก้าอี้กำมะหยี่สีแดงด้วยทวงท่าสง่างาม แล้วจากนั้นราอูลก็พูดขึ้น
" จริงสิท่านเอิร์ล ผมได้ข่าว่าคุณมีท่านพี่หญิง ผมมาที่นี่ยังไม่เห็นเธอเลยนะครับ "
" นั่นสิชิเอล น้าก็อยากเห็นเหมือนกัน น้าได้ข่าวว่าเป็นญาติที่หายตัวไปแต่หลานหาตัวพบแล้ว "
" ท่านพี่ไปขี่ม้าแต่เช้าแล้วตอนนี้ยังไม่กลับเลย " ขืนกลับมาตอนนี้ราอูลกับมาดามเรดคงเอะอะน่าดู
ก๊อก ก๊อก
ขณะที่ชิเอลกำลังขึ้นนั่งบนโต๊ะบิลเลียด เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น " ชิเอลพี่กลับมาแล้ว " พร้อมร่างของซีอาน่า นั่นทำให้แขกตื่นเต้นกันไม่ใช่น้อยโดยเฉพาะมาดามเรดและราอูล
" ตายจริงน่ารักมากๆเลยนะเนี่ย " มาเดมเรดพุ่งกอดซีอาน่าแล้วเหวี่ยงเธอไปมา " อ๊ะ ! " พอมองหน้าของเด็กสาวกลับเห็นใบหน้าของพี่สาวซ้อนทับมาด้วย
" แหม๊ๆ ท่านเอิร์ลมีพี่สาวน่ารักนะครับ " ราอูลเข้ามากอดเธอจากด้านหลังนั่นทำให้เธอรู้สึกขนลุกขนพอง ผู้ชายคนนี้มือไวจริงๆ ' ว่าแต่คนพวกนี้ใครกัน? '
" ราอูล...." ชิเอลพูดเสียงเย็น " เอามือของนายออกจากพี่สาวของฉันซะ " ทำหน้าตาน่ากลัวชนิดที่ว่าผู้ใหญ่รอบข้างขนลุก
" แค่หยอกเล่นเท่านั้นเองท่านเอิร์ล " ราอุลเหงื่อตกหน่อยๆ ล่นถอยออกจากซีอาน่า
ซีอาน่าสังเกตุทุกคนที่อยู่ในห้องแล้วประมวลผล ต้องมีหนึ่งในนี้ที่เป็นหนูอย่างแน่นอน เธอเข้ามาขัดประเด็นสินะ เดี๋ยวเธอจะดึงบทสนทนานั้นกลับมาเอง
" กำจัดหนูไปถึงไหนแล้วล่ะ พวกหนูมีเยอะค่อนข้างคุมยากซะด้วยสิ " เธอพูดพร้อมช้อนตามองชิเอลเล็กน้อยซึ่งฝ่ายนั้นเข้าใจ
" ท่านพี่....มันก็ไม่ยากหรอก ฟันหนูก็เที่ยวเสาะหาแต่เนยเท่านั้นแหละน่า "
" นั่นสิ....." ซีอาน่าพูดพร้อมเดินมาเกาะขอบโต๊ะบิลเลียด " พวกมันขอแค่กุญแจโกดังมาไว้ในมือ " คอยสังเกตุว่าจะมีหนูตัวไหนหางกระตุกรึเปล่า
ซึ่งมันมี เธอเห็นทั้งหมดนั่นแหละ เมื่อผู้ชายผมทองถึงกับสะดุ้งแทงลูกบิลเลียดพลาดหลังจากที่เธอพูดจบ นั่นแหละหนู ตัวโตซะด้วย
" หารังหนูแล้วก็กำจัดให้สิ้นซากไม่ให้เหลือแม้แต่กระดูก ลงมือแบบไม่ต้องรอ " ชิเอลพูดพร้อมง้างไม้บิลเลียดเล็กน้อยกะระยะองศา
" ชิเอลพี่ว่ารีบๆจบเกมน่าเบื่อนี่ดีกว่านะ "
" ใช่.....เดี๋ยวจะจบ แล้วได้ส่งรถม้ากลับแล้ว " ออกแรงพอประมาณลูกบิลเลียดสามลูกลงหลุมทั้งหมด ช่างโลภมากซะจริงเด็กคนนี้
ทั้งๆที่ความโลภเป็นหนทางไปสู่ความตายแท้ๆ
แขกทั้งหมดได้กลับไปกันหมด เหลือเพียงราอูลและมาดามเรดสองคน ซึ่งซีอาน่าได้เข้ามาแนะนำตัว " สวัสดีค่ะทั้งสองท่านดิฉันซีอาน่าหรือจะเรียกว่าเซียก็ได้นะคะ " นั่งคุยครู่นึงก่อนจะชิ่งหนีออกมาเพราะด้านในห้องเริ่มเถียงกันแย่งชิเอลแล้ว
" พี่เซียรอผมด้วย " เดินไม่ถึงครึ่งทางชิเอลก็ตามออกมา
" ชิเอลไปห้องสมุดกับพี่มั๊ย? จะได้คุยกัน " เขาพยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบ
" งั้นผมขอไปหยิบสมุดบันทึกก่อนได้มั๊ย " เด็กน้อยทำตาเป็นประกาย จะว่าไงดีล่ะ ปรกติชิเอลต้องเย็นชานอกในสิ ทำไมเวลาอยู่กับเธอถึงได้ทำตัวน่ารักแบบนี้นะ? หรือชิเอลจะเป็นซิสค่อน
เป็นไปไม่ได้หรอกน่า
เธอสะบัดหัวไล่ความคิดไร้สาระออก แล้วคุยกับชิเอลต่อ " งั้นชิเอลไปรอพี่ที่ห้องสมุดเลย เดี๋ยวพี่ไปหยิบให้ พอดีต้องผ่านห้องนั้นก่อนลงครัวไปหาเซบาสเตียน "
" เร็วๆนะท่านพี่ " พูดจบชิเอลเดินจํ้าอ้าวเดินสวนเธอไปทันที
เธอมองแผ่นหลังของหนุ่มน้อย ก่อนจะมุ่งไปที่ห้องทำงานประจำของชิเอล พอเปิดเข้าไปในห้องสายตาก็จับจ้องแต่โต๊ะทำงานโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องด้วย
" อุ๊บ !! "
คะ....ใครน่ะ !!?
เธอถูกโปะยาสลบและโลกทั้งโลกก็ดับวูบในทันที
ตอนนี้คฤหาสน์แฟนธอมไฮฟ์ต่างอบอวลไปด้วยบรรยากาศสีดำล้อมรอบ ไม่ใช่ของใครอื่นเป็นของชิเอลมาสเตอร์ของที่นี่นั่นเอง หลังจากที่เขาสงสัยว่าพี่เซียทำไมถึงหายไปนาน เลยออกมาตามที่ห้องทำงานของเขาเผื่อเธอหาสมุดบันทึกของเขาไม่เจอ แต่กลับพบว่าห้องเละไปหมดและมีจดหมายบนโต๊ะของเขา
" กล้ามาก....." ยิ่งอ่านเนื้อความในจดหมายแล้วยิ่งทำให้เขาฉุนกึก
" ถ้าอยากได้ตัวพี่สาวของแก จงส่งกุญแจโกดังมาให้พวกเราซะ
ไม่เช่นนั้นคุณหนูนี่ตายแน่ "
" ใช้วิธีการสกปรกๆสมเป็นหนูจริงๆ " ที่ยัวะไม่ใช่สาเหตุที่พวกมันจับซีอาน่าเป็นตัวประกันแต่ที่ยัวะคือทำไมไม่จับเขาไปแทน มันน่าจะง่ายกว่าเยอะ
เปรี้ยง! เพล้ง !!!
" นายน้อยระวัง ! " เซบาสเตียนเข้ามาอุ้มชิเอลออกห่างจากหน้าต่างได้ทัน มีมือปืนแอบซุ่มยิงอยู่ด้านนอก ชายหนุ่มวางชิเอลลง " แล้วนายน้อยจะเอายังไงต่อล่ะขอรับ "
จริงๆไม่ต้องถามด้วยซํ้า คุณหนูซีอาน่าก็เป็นแค่หมากตัวนึง หายไปก็ไม่ได้เป็นอะไร แต่ไม่คิดว่าเธอจะมีอิทธิพลถึงขนาดทำให้นายน้อยโกรธจริงจังได้น่ะสิ
" เซบาสเตียน....." ชิเอลจิกเสื้อเขาแน่น " นี่เป็นคำสั่ง! ไปช่วยพี่เซียกลับมาอย่าให้มีแม้แต่รอยขีดข่วน "
รอยขีดข่วน? มนุษย์ผู้หญิงคนนั้นจะมีอิทธิพลมากไปแล้ว อยากจะรู้จริงๆว่าข้างหน้าเธอจะมีอิทธิพลกับใครอีก น่าสนุก เป็นคำสั่งของนายน้อยผมจะทำรวมถึงคำสั่งก่อนหน้าที่บอกว่าต้องปกป้องด้วยเพราะดูเหมือนคุณหนูเซียจะไม่ใช่ เบี้ย แต่เป็น ควีน
หมากกระดานของนายน้อยซะแล้วสิขอรับ
" Yes ' My Lord "
คฤหาสน์ของตระกูลเฟโรวล ซีอาน่าอยู่ในสภาพที่ถูกจับมัดด้วยกุญแจมือหนังห้อยไว้กับขื่อ เธอค่อยๆได้สติคืนมา " ฟู่วว...." ตื่นขึ้นมาก็ถูกเจ้าหัวทองนั่นพ่นควันซิการ์ใส่หน้า
" แค่ก แค่ก "
ไอ้หนูสกปรกนี่ !!! เธอตวัดตาใส่ไอ้มาเฟียชั้นตํ่าตรงหน้า
" เฮ๊ เฮ๊.....เธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะมองหน้าฉันด้วยสายตาแบบนั้นได้นะ "
จึ๊ก !
" ทำตัวน่ารักๆแล้วฉันจะไม่ทำร้ายเธอ " เขาใช้มือลูบไล้ไปตามผิวหน้า รู้สึกน่าขยะแขยงรังเกียจสุดจะทนจนต้องเบี่ยงหน้าหลบ
" กะแล้วว่าต้องเป็นแก หางโผล่แล้วสินะ " ที่พอรู้คร่าวๆหมอนี่เป็นมาเฟียอิตาลีที่คิดจะขโมยกุญแจโกดังของทางเรา
" หึ หึ ทำหน้าตาน่ากลัวแบบนี้ไม่น่ารักเลย ฉันอยากรู้จริงๆว่าสุนัขนั่นจะทำหน้ายังไงตอนที่อ่านจดหมายน่ะ " อาสโรวลเดินอ้อมมาที่หลังของเธอ บีบหน้าให้หันหลังไปฟังเขา
" หึ....." ซีอาน่าแค่นเสียงหัวเราะ " นายพลาดแล้วล่ะที่จับฉันมา ถุด ! " ถุยนํ้าลายใส่หน้ามันซักที เหม็นกลิ่นสาบกับหน้าชาติชั่วนั่น
รายนั้นฉุนขาด " อั่ก " เตะเข้าที่ท้องของเธอเหมือนกระสอบทรายไม่ยั้ง อยากจะงอตัวกุมท้องตัวเองก็ทำไม่ได้เพราะถูกขึงเอาไว้ แบบนี้.....
ต้องมาเจออะไรแบบนี้อีกแล้วเหรอ?
" แค่ก แค่ก อึก.....แกน่ะพลาดที่จับฉันมา ชิเอลน่ะ.....ไม่สนใจฉันหรอก " เพราะเธอเป็นแค่เบี้ยตัวนึงในหมากกระดานของเขาเท่านั้น สุนัขอย่างเขาไม่เลือกวิธีการหรอก
ต่อให้ต้องสละอะไรถ้าเพื่อเป้าหมายหรือความพอใจของตน ก็พร้อมที่จำทำโดยไม่สนวิธีการ นี่แหละแฟนธอมไฮฟ์
เหมือนที่พ่อเคยใช้เธอล่อพวกหนูออกมาไง อึก....แค่นึกก็สะอิดสะเอียนพอตัวแล้ว ครั้งนึงเธอเคยถูกจับเป็นตัวประกันต่อรองธุรกิจระหว่างทางกลับบ้านและเพื่อต้องการให้บอสใหญ่ของพวกมันโผล่หางออกมาถึงกับไม่สนว่าลูกสาวตัวเองจ่ะ......
" เฮ๊ย! พวกแกได้ยินรึเปล่า " เสียงของอาสโรวลช่วยดึงสติเธอกลับมาได้ ซีอาน่าลองเงี่ยหูฟังบทสนทนาจากปลายสาย ใครกัน? ลูกน้องของเขาเหรอแต่ทำไมหมอนี่ต้องหน้าถอดสีขนาดนี้ด้วย
ปึ่ก !!
เขากระแทกโทรศัพท์แล้วหันไปสั่งการลูกน้อง " พวกแกเตรียมตัวเดี๋ยวนี้!! สุนัขรับใช้ของแฟนธอมไฮฟ์จะมาที่นี่แล้ว " แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าจะมีคนมาช่วยเธอด้วยซํ้า เธอสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?
แต่ว่า.....ไอ้หมอนี่มันน่ารำคาญชะมัด
" เฮ้อ......เนี่ยล่ะน๊า พวกเสนียดของชาติ " เธอบ่นพึมพำออกมา
" นี่แกตั้งใจจะพูดอะไร "
" ยาเสพติด อาวุธเถื่อน เป็นหนูโสโครกที่น่ารำคาญจริงๆ ทั้งๆที่ประเทศอิตาลีมีความน่าภาคภูมิใจตั้งหลายอย่าง ไม่ว่าจะศิลปะหรือแม้แต่มีนครวาติกันอันเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ "
" แกมันก็แค่พวกเศษเดนบ่อนทำลายชาติตัวเองทั้งนั้น มาทำกร่างในประเทศขอ.....อั่ก " ซีอาน่าพูดไม่ทันจบ เธอถูกอาสโรวลจิกที่หัวชกเข้าที่ท้องไปหนึ่งทีซํ้าที่เก่า
" แกมันปากดี ยโสโอหังพอๆกับไอเด็กเวรนั่น !!! " จับเธอเหวี่ยงไปที่โซฟาหนัง กระโดดคร่อมตัวเธอไว้ " เดี๋ยวฉันจะอุดปากดีๆนี่เอง "
" กะ....แก คิดจะทำบ้าอะไร !!! " เธอดิ้นพล่านถีบส่งเจ้ามาเฟียอิตาลีนี่แล้วหนีไปทางอื่น แต่ถูกมันจิกหัวดึงกลับมาที่เดิมพร้อมตบซํ้า จนกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วปาก
ถ้าเราไม่ถูกจับมัดล่ะก็.....ไอ้บ้านี้ตายแน่ !!!
เธอถูกอาสโรวลคร่อมอีกครั้ง ได้แต่กลํ้ากลืนให้มันซุกไซร้อยู่ตรงซอกคอ เหมือนตอนนั้นไม่มีผิดที่เธอถูกจับมาแล้วจะโดนข่มขืนจากคนเลวแบบไอ้หมอนี่ ถึงจะไม่โดนแต่มันก็สร้างบาดแผลให้เธอไม่น้อย เจ็บชํ้าที่สุดคือการที่พ่อตัวเองใช้ลูกสาวเป็นเหยื่อล่อนี่แหละ ' เกลียดขี้หน้าพ่อไปพักนึงเลย '
อั่ก !!
เธอลืมตาตื่นขึ้นพร้อมเซบาสเตียนที่โผล่มาช่วยด้วยสภาพสะบักสะบอมเล็กน้อย ใช้มีดแทงเจ้าอาสโรวลตายคาที่ แก้มัดให้เธอแล้วก็บ่นอุบอิบ
" จริงๆเลย คุณทำให้กระผมเหนื่อยนะขอรับ "
" ดีไม่ใช่เหรอ ได้ฤกธิ์กำจัดหนูทิ้งให้ชิเอลด้วย "
" แต่นายน้อยไม่สนุกกับเกมครั้งนี้เลยนะขอรับ " เขาอุ้มเด็กสาวขึ้น " เขาคงไม่คิดว่าพวกมันจ้องจับคุณแทนที่จะเป็นเขา " แล้วก็วิ่งออกจากที่นี่ทันที
ระหว่างทางกลับคฤหาสน์เธอเอาแต่เงียบตลอดทาง ไม่ใช่ว่าไม่มีคำถามหรอกนะ แต่มันมีเยอะซะจนไม่รู้จะถามอะไรกับเซบาสเตียนเลย เธอจึงเลือกที่จะเงียบ
" คุณอยากถามอะไรกระผมควรรีบถามนะขอรับ "
รู้ทันอีก.... เธอค้อนใส่เซบาสเตียนซึ่งเขาเพียงแค่ยิ้มตอบเท่านั้น
" ไม่คิดว่าชิเอลจะสนใจเบี้ยแบบฉันด้วย "
" นั่นสินะขอรับ....." เขาแค่ส่งยิ้มให้เธอ เป็นรอยยิ้มที่น่าขนลุกในความคิดของซีอาน่า ทั้งแววตามันบ่งบอกว่าเขากำลังสนุก " กระผมก็ไม่คิดว่าเบี้ยอย่างคุณจะขยับเป็นควีนได้ "
คุณทำให้เกมของนายน้อยน่าสนุกมากกว่าเดิมหลายเท่าเลย มนุษย์เนี่ยน่าสนใจไปซะหมดจนไม่มีวันเบื่อ
" แต่ถึงแบบนั้นผมก็ไม่เข้าใจมนุษย์อยู่ดี "
เซบาสเตียนหยุดเดิน มองดวงอาทิตย์ใกล้ลับฟ้า ท้องฟ้ายามนี้ถูกย้อมไปด้วยสีแสด ลุกโชนมอดไหม้ดั่งเพลิง เธอจ้องเข้าไปในนัยน์ตาของเขา ไม่อาจคาดเดาได้ว่าเขานั้นคิดจะทำอะไรต่อไป
" ฉันเองเป็นมนุษย์ยังไม่เข้าใจเลย " เธอเริ่มปริปากพูด แม้แต่เธอเป็นมนุษย์ยังไม่เข้าใจมนุษย์ด้วยกันเองเลยด้วยซํ้า แต่สิ่งที่เธอพูดให้ปีศาจอย่างเขาเข้าใจได้ก็คงมีแต่พูดออกไปตามความรู้สึกจากทั้งหมดทั้งมวลที่เธอเคยได้สัมผัสมา
" มนุษย์น่ะเป็นสิ่งมีชีวิตที่เปราะบาง ร่างกายนี้ก็บุสลาย เน่าเปื่อยง่าย ไม่เว้นแม้แต่จิตใจ ขอให้มีแค่ใยแมงมุมก็คว้าได้หมดไม่เลือก ตะเกียด ตะกายดิ้นรน แก่งแย่ง เป็นแบบนี้มาหลายทศวรรษแล้ว ยุคของฉันเองก็ไม่ต่าง บางทีก็เน่าเฟะจนน่าเกลียดแต่นั่นแหละคือมนุษย์...."
" เพราะแบบนั้นแหละมันน่าหลงใหลใช่มั๊ยล่ะเซบาสเตียน ต่อให้นายใช้ความพยายามเท่าไหร่ก็คงไม่เข้าใจหรอกเพราะมนุษย์เป็นแบบนี้มันเลย งดงาม ยังไงล่ะ "
เซบาสเตียนอึ้งให้กับรอยยิ้มภายใต้แสงอาทิตย์สาดส่อง คำพูดที่ตราตึงสลักไว้ในความคิดของเขา ก้อนเนื้อที่ควรตายไปแล้วกลับมามีจังหวะ ความรู้สึกตื่นเต้นเหมือนตอนที่เขาเจอนายน้อยไม่มีผิดเพี้ยน
" งั้นเหรอครับ....."
ผมพอเข้าใจนายน้อยแล้วขอรับเพราะอะไรเธอถึงสำคัญ เธอเป็นมนุษย์อีกคนที่ดึงดึดและน่าหลงใหลไม่ต่างจากคุณเลย พวกคุณ ตระกูลแฟนธอมไฮฟ์ คงจะตราตรึงผมไปอีกนานเท่านานเลยทีเดียว
เอาล่ะ.....ระหว่างเกมของนายน้อยกับเกมของผมอะไรมันจะสนุกกว่านะ ' ดวงวิญญาณถัดไปที่ผมอย่างลิ้มลองก็คือคุณ คุณหนูซีอาน่า ' อยากจะเห็นนายน้อยหาวิธี ว่าเขาจะปกป้องคุณยังไงจากผม
TALK : เข้าสู่ดาร์คแล้วขอรับทุกท่าน Black Butler เดิมทีก็เป็นการ์ตูนที่ทำลายตับไตไส้พุงคนอ่านอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นฟิคนี้ก็เช่นกัน นางเอกเราก็ความลับเยอะพอตัวและเทพทรูพอตัวเช่นกัน ขึ้นชื่อว่าเป็นคนของตระกูลแฟนธอมไฮฟ์จะกากได้อย่างไรเล่า ถึงยุคนางเอกบ้านจะไม่ได้เป็นสุนัขรับใช้(มั้ง)แล้วก็ตาม แต่ก็เป็นผู้อยู่ในวงการธุรกิจ ก็ต้องเจอความดำมืดเป็นธรรมดาๆเลยต้องมีสกิลนิดหน่อยไว้ป้องกันตัวบ้าง
เช่นเคยค่ะ ขอบคุณที่หลงเข้ามา♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น