คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : Chapter 26 | คุณหนูผู้นั้นทรยศ
Chapter 26 
เวลาล่วงเลยผ่านไป
ความโกลาหลเข้าแทรกแซงหลังจากที่ชิเอลยอมรับการสืบสวนคดีที่สเฟียร์มิวสิกเคิลฮอลล์ ทั้งปัญหามากมายกับลิซซี่หายตัวไปและท่านพี่ที่ส่งไปสอดแนมก่อนหน้าก็สาบสูญมิต่างกัน
หลังจากที่เขาโกโลหลไปกลับระหว่างทาวน์เฮาส์ในลอนดอน ก่อนหน้าเขาพบกับโซมาและอัคนีที่บาดเจ็บสาหัส
ทั้งสองปลอดภัยภายใต้การดูแลของซัลลิแวน—ต้องรอให้สองคนนั้นฟื้นก่อน
จึงสามารถถามไถ่เรื่องราวทั้งหมดได้
“นายน้อยโอเครึเปล่าขอรับ?” เซบาสเตียนถาม
“เซบาสเตียน......นายจะไม่โกหกฉันใช่ไหม” ชิเอลสั่นกลัว
หลังจากที่เขาเห็นรอยมีดขีดเขียนอักษรบนกำแพง
ใครขโมยลูกกวาดในท้องฉันไป
อย่าให้เป็นดั่งที่ลางสังหรณ์คิดเลย
เซบาสเตียนถอนหายใจ “กระผมไม่มีวันโกหกคุณแน่นอน”
หลังจากนั้นพวกเขากลับมาที่คฤหาสน์แฟนธอมไฮฟ์
แต่ชิเอลแทบช็อก เมื่อคนที่รอต้อนรับเขากลับเป็น.....
“ชะ ชิเอล”
หนุ่มน้อยอ้าปากค้างอย่างบื้อใบ้
คนตรงหน้าคือพี่ชายฝาแฝดที่ควรตายไปตั้งแต่ตอนนั้น ชิเอล แฟนธอมไฮฟ์ ตัวจริง
เป็นไปไม่ได้—นี่มันอะไรกัน!!?
เขาเริ่มสับสน ทุกอย่างฉุกละหุกไปหมด
ทั้งพวกยมทูตที่เข้ามา พวกสก็อตแลนด์ยาร์ดที่ติดอาวุธครบมือพร้อมจับคุม “ชิเอลไม่ได้โกหก.....คนที่โกหกคือเขา” ลิซซี่ที่ชี้นิ้วและปรักปรำเขา ตามมาด้วยเอ็ดเวิร์ดกับครอบครัวมิดฟอร์ดที่ตะลึงกับการปรากฎตัวของสองแฝด
และท่านพี่ที่เงื้อดาบจ่อคอเขาอยู่
“พี่เซีย?”
หนุ่มน้อยเบนสายตาไปด้านหลัง เขาพบกับซีอาน่าที่หายตัวไปร่วมหลายอาทิตย์
“อยู่เฉยๆ”
ซีอาน่าก้มกระซิบด้วยเสียงอันสั่นเครือ “ขอร้อง.....” กดปลายดาบไปที่คอของแฝดน้องจนเลืดไหลซึม บอกประโยคความนัยที่แผ่วเบาที่สุดให้หนุ่มน้อยได้รับรู้
“ผมเข้าใจแล้ว” แฝดน้องหลับตาลง ยืนอย่างใจเย็น
ขยับฝีปากเล็กน้อยตอบอีกฝ่าย
“นายน้อย อั่ก!!!” เซบาสเตียนที่ไม่รู้ถึงบทสนทนานั้น
กำลังเคลื่อนตัวเพื่อช่วยนายของตน
ปีศาจหนุ่มไม่ลังเลที่จะเงื้อมีดฟันซีอาน่าแม้แต่น้อย ทว่า—เด็กสาวกลับจ้วงแทงดาบที่ท้องเขาอย่างไม่ลังเลและดึงดาบออกได้อย่างเลือดเย็น เซบาสเตียนสำลักเลือดคำโต
“ถอยออกมาเซบาสเตียน!” เขาออกคำสั่ง แม้สมองของหนุ่มน้อยกำลังอื้ออึงต่อคำพูดของพี่เซีย
แต่เขาก็เริ่มขบคิดหาหนทางต่างๆ ทั้งเหตุการณ์ในครั้งนี้ จากคำพูดของสัปเหร่อที่บอกว่าชิเอลอยู่ข้างเขาตลอดและจากเหตุการณ์หลายๆอย่างของตุ๊กตาวิปลาส
นั่นหมายความว่าชิเอลเป็นตุ๊กตาวิปลาสที่สมบูรณ์ไม่ผิดแน่
กลับมาทวงทุกอย่างไม่พอ ยังมาตลบหลังกันได้อีก ชิ—สุดท้ายตัวเขาก็จำยอมให้พวกยาร์ดจับกุมออกไปในที่สุด
แฝดน้องจากไปแล้ว ชิเอลตัวจริงฉีกยิ้มทะเล้นอย่างสนุกสนาน เขาบอกให้ลิซซี่คู่หมั้นกลับบ้านไปก่อนและตัวเขาก็มายังห้องนั่งเล่น
อันมีบุคคลผู้หนึ่งกำลังรอเขาอยู่
“รู้สึกยังไงกับการทรยศพวกเขาล่ะ?” ชิเอลตัวจริงส่งสายตาเย้ยหยันให้กับเด็กสาวที่นั่งบนขอบหน้าต่าง เธอผู้มีรูปลักษณ์ไม่ต่างจากเขา
“ใครทรยศกัน”
ซีอาน่าตวัดหางตาตอบ
“ที่ฉันยังอยู่ตรงนี้เพราะนายขู่ฉันว่าจะฆ่าเขาหรอกนะ”
“คิก คิก
แค่ผมขู่เรื่องจะฆ่าน้องชายคุณก็ยอมทำตามไปเสียหมดเลยนะ” ชิเอลหัวเราะ
“ทั้งที่หน้าตาเหมือนกันแท้ๆ
แต่นิสัยต่างกันสุดขั้วจริงๆ—คุณก็ช่างสร้างอะไรแบบนี้มาได้นะคะ สัปเหร่อ” ซีอาน่าช้อนตาหาสัปเหร่อที่ไม่ยอมแยกห่างจากชิเอล
“เขาคือลูกชายที่ผมไม่สามารถปล่อยไว้คนเดียวได้แม้แต่วินาทีเดียว” สัปเหร่อตอบ
ซีอาน่าลุกยืน
กำลังเดินสวนชิเอลและสัปเหร่อไป “นั่นเธอจะไปไหน” แต่ถูกสัปเหร่อคว้ามือรั้งเอาไว้
เธอสะบัดแขน “ไปหาลิซซี่……ถ้าไม่ไว้ใจก็ส่งคนตามฉันไปก็ได้
ฉันแค่มีธุระที่ต้องคุยกับลิซซี่เท่านั้น” พูดจบเธอจากทั้งสองมาอย่างรวดเร็ว
และหยิบเสื้อคลุมมาส่วมใส่ ควบม้าไปที่บ้านตระกูลมิดฟอร์ด
_______________
ตั้งแต่กลับมาลิซซี่ยังคงร้องไห้ไม่เลิก เด็กหญิงนั่งกอดตุ๊กตากระต่ายแฟนธอมกลม ร้องไห้พอๆกับสายฝนที่เทกระหน่ำจากด้านนอก สักพักเธอก็ได้ยินเสียงกึกกักตรงหน้าต่าง เธอจึงลองชะโงกดู กลับพบท่านพี่อยู่ที่กิ่งต้นไม้ พอเธอเปิดหน้าต่างออก
ท่านพี่ก็กระโดดเข้ามาได้อย่างคล่องแคล่ว
“ท่านพี่มีธุระอะไรเหรอคะ” ลิซซี่ปาดน้ำตาลวกๆ
ซีอาน่าถอดผ้าคลุมออก
ส่งสายตาเฉยชาให้เด็กหญิง เอื้อนเอ่ยประโยคที่กรีดแทงลึกบาดใจของลิซซี่ “รู้สึกดีรึเปล่ากับการช่วยใส่ความคนน้องไป”
“ท่านพี่จะไปเข้าใจอะไร!!!” เด็กหญิงตะโกน
ฟูมฟายถึงขั้นเสียสติ ล้มไปนั่งกับพื้น
ใครจะเข้าใจเธอกัน—เธอเชื่อเสมอว่าความรักของเธอถูกต้อง แต่ตอนนี้.....มันกลับพังทลายด้วยคำว่าหลอกลวง เธอรู้สึกว่าตนเองเป็นคนใจร้าย ไม่ได้คิดอยากทำแบบนั้นหรอกนะ
แต่เธอก็ทิ้งชิเอลให้โดดเดี่ยวอีกไม่ได้แล้ว
ทำไม.......ทำไมทั้งที่ได้อยู่ข้างชิเอลแท้ๆ “แต่หนูถึงได้เจ็บขนาดนี้คะท่านพี่ ฮึก”
ซีอาน่ากอดลิซซี่ “เธอโกหกและหักหลังทุกคนได้ก็จริง
แต่เธอไม่มีวันทรยศความรู้สึกของตนเองได้หรอกนะลิซซี่”
ลิซซี่ปล่อยโฮมากกว่าเก่า
กอดเด็กสาวแน่นขึ้น “ฮือ.....ท่านพี่ ฮึก ท่านพี่ หนูควรจะเลือกอะไรดี”
ระหว่างชิเอล ความถูกต้องหรือความรู้สึกจริงๆของตัวเธอเอง
ซีอาน่าเข้าใจความรู้สึกของเอลิซาเบธดี ตอนนี้เด็กหญิงกำลังสับสน ลิซซี่เชื่อมั่นในความรักที่ถูกผู้ใหญ่ปลูกฝังมาตั้งแต่ยังเล็กว่าเธอนั้นคือภรรยาและคู่หมั้นของชิเอล
แฟนธอมไฮฟ์
แต่พอแฝดน้องเข้ามาแทนที่โดยใช้นามแอบแฝง อยู่ด้วยกัน
ผ่านอันตรายมากมายและเขาเองก็ยอมปกป้องลิซซี่ด้วยชีวิตทุกครั้ง
ลิซซี่ไม่ได้ผิดอะไรเลย......เธอแค่ไม่รู้ความจริงอันดำมืดเท่านี้เอง
“อย่าโทษตัวเองเลยนะลิซซี่” ซีอาน่าตบบ่าปลอบอีกฝ่าย “เธอไม่ผิด.....เพราะเธอไม่ได้รู้เรื่องราวทั้งหมดของพวกเขาเลย”
“ท่านพี่รู้อะไร!!?” ลิซซี่ชะงัก เอื้อมสองมือกระชากซีอาน่าเพื่อคาดคั้นหาข้อเท็จจริง “ได้โปรดบอกหนูเถอะ”
เด็กหญิงจ้องซีอาน่า “มั่นใจเหรอ? มั่นใจจริงๆเหรอว่าอยากรู้” ใบหน้าของท่านพี่นั้นน่ากลัวแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ลิซซี่ลอบกลืนน้ำลาย แต่เพราะความอยากรู้
จึงตัดสินใจพยักหน้าเป็นคำตอบ
“ลองคิดทบทวนดูสิเอลิซาเบธ” ซีอาน่าย้อนคำถาม
เธอไม่สามารถบอกความจริงตรงๆกับลิซซี่ได้หรอก เพราะอีกฝ่ายคงไม่พร้อมที่จะเปิดใจยอมรับแน่ๆว่าชิเอลนั้นได้ตายไปนานแล้ว “ทำไมชิเอลถึงต้องถ่ายเลือด
เขากับสัปเหร่อมีความเกี่ยวข้องอย่างไรกับเหตุการณ์ตุ๊กตาวิปลาสบนเรือนั่น”
ลิซซี่เริ่มขบคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า ทั้งเรื่องบนเรือ ศพที่ขยับได้ ทำไมชิเอลต้องถ่ายเลือด ทำไมเขาต้องมีอุปกรณ์ประหลาดพวกนั้นรายล้อมรอบตัวตลอดและท่าทีของแฝดน้องที่ช็อกกับการกลับมาของชิเอล
หรือว่า......
“มะ......ไม่จริงใช่ไหม!!” เธอหน้าซีด ร่างกายสั่นเทิ้ม
ส่งสายตาหาท่านพี่เพื่อขอความมั่นใจซึ่งอีกฝ่ายไม่ยอมตอบอะไรเลย ทว่า—เพียงแค่แววตาว่างเปล่าของท่านพี่เธอก็รู้แล้ว
ชิเอล......ชิเอล เขา.....เขาเป็นแบบเดียวกับเจ้าพวกนั้นเป็นตุ๊กตาวิปลาส
ถึงไม่อยากจะเชื่อ
แต่เธอไม่สามารถต้านทานคำกู่ร้องที่ก้องในใจได้เลย—ลิซซี่กอดซีอาน่าอีกครั้ง ร้องไห้มากเกินกว่าที่เด็กผู้หญิงในวัยเดียวกันจะร้องได้
“ท่านพี่คะ......ได้โปรด ได้โปรดปลดปล่อยพวกเขาที”
ชิเอลน่าสงสารเหลือเกิน ได้โปรดปลดปล่อยเขา
ซีอาน่าลูบหัวเด็กหญิง “พอแล้วลิซซี่ หยุดร้องเถอะนะ” เธอคิดว่าให้ลิซซี่เข้าใจและรู้เพียงเท่านี้ก็มากพอแล้ว เธอจะไม่ยอมให้ใครเสียใจอีก เธอขอยอมแลกทุกอย่างเพื่อสะสางและล้างบาปของแฟนธอมไฮฟ์ทั้งหมดแล้ว ทั้งสัปเหร่อ เซบาสเตียน คู่แฝด จะไม่มีใครได้อะไรหรือสูญเสียไปทั้งสิ้น
ปีศาจจะไม่ได้รับความปรารถนาของมัน ยมทูตไม่มีวันได้รับการอภัยต่อบาปครั้งใหม่ที่ก่อ
วิญญาณผูกพันทั้งสองของฝาแฝดจะไม่มีวันสูญเสีย
“เรื่องทุกอย่างมันจะจบลง.....และเร็วมากกว่าที่คิด”
____________________
T A L K W R I T E R .
หวังว่าคงไม่งงนะคะ เพราะค่อนข้างรวบรัดตัดตอนเลยล่ะค่ะ รออ.ยานะคนเขียนกว่าจะเฉลยแฝดน้องคงอีกนานเลย ฟิคนี้น่าจะจบก่อนเรื่องหลักจบด้วย เจ้าหมาคิดตอนจบฟิคนี้ไว้แล้ว ไม่ Bad End แน่นอนค่ะ จะเป็น Normal End ที่ค่อนไปทางสุข
เรื่องชื่อแฝดน้องเห็นบอร์ดนอกเขาเดาๆมาแล้วค่ะ ถ้า Ciel (Le Ciel) ในภาษาฝรั่งเศส = ท้องฟ้า นายน้อยน่าจะเป็นผืนดิน ซึ่งในภาษาฝรั่งเศส = Sol (Le Sol) บางทีคนก็บอกว่า Noel = คริสต์มาส บางคนก็บอก Earth = Terra หรือท้องทะเล = Mer เหมือนกัน (หนักสุดบอกแฝดน้องชื่อ Bobbert) ดังนั้นเจ้าหมาขอเสพบอร์ดนอกเรื่องวิเคราะห์ชื่อก่อนนะคะ จะได้ใช้ชื่อแทนแฝดน้องแก้ขัดไปก่อน
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น