[ Fanfiction | Black Butler ] BLOODY ROSES (End)

ลำดับตอนที่ #30 : Chapter 24 | คุณหนูผู้นั้นต้องสอนยังไง ทะเลาะ?

 Chapter 24 

Cette Dame Comment devrait enseigner Et se quereller.

B
E
R
L
I
N
❀

 

            ชิเอลรู้สึกปวดหัวหนึบๆ เขาต้องคอยรับมือกับเลดี้ซัลลิแวนที่แอบฟังบทสนทนาระหว่างเขาและเซบาสเตียน  ต้องขอยอมรับเลยว่าแม่มดเขียวผู้นี้สมองไวโดยแท้และไม่มีการอ้อมค้อมใดใด  ก็ดี—ในเมื่อรู้ว่าเขามีเป้าหมายกับที่นี่ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาหาข้อมูลเกี่ยวกับมนุษย์หมาป่าให้ยุ่งยาก แต่ว่า……..

            แต่ว่ายัยนี่พูดเรื่องอะไรไม่เห็นเข้าใจสักนิด!!

            หนุ่มน้อยเจ้าบ้านแฟนธอมไฮฟ์สะดุ้งโหยง เมื่อเจ้าของที่ดินอย่างซัลลิแวนหงายตัวลงกับเตียงในห้องพักของเขา  ซ้ำยังพูดจาแปลกๆ แล้วยังจะถอดเสื้อผ้าอีก อะไร ยังไง คืออะไรและเซบาสเตียนยังคุยกับซัลลิแวนได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย

            “ นายน้อยเป็นพวกชอบถอดเองสินะขอรับ ”    เซบาสเตียนทำท่าครุ่นคิด

            “ หรือเป็นพวกที่ชอบทำทั้งชุด ”   ซัลลิแวนเสริม  ยกมือปิดปาก ไม่คิดเลยว่าเด็กผู้ชายตัวเท่านี้จะมีรสนิยมชอบแบบทั้งที่ใส่เสื้อผ้า

            “ ผมไม่เข้าใจที่พวกนายพูด แต่ที่แน่ๆต้องเข้าใจอะไรผิดอยู่ !!! ”   ชิเอลโวยวาย

            “ เดี๋ยวนะหรือว่านาย……”   แม่มดน้อยเกิดฉุกคิดได้บางสิ่ง  เด็กหญิงเอื้อมมือจับใต้เข็มขัดของชิเอล  อืม—ก็มีนี่?  ตอนแรกเห็นหน้าสวยๆแล้วยังไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูดอีก เลยคิดว่าอาจจะเป็นเด็กผู้หญิงก็ได้

            แต่หมอนี่เป็นเด็กผู้ชาย

            “ ก็ผู้ชายนี่? ”   ซัลลิแวนทำหน้านิ่ง ขยับมือรำลึกถึงสิ่งที่ตนสัมผัส

            “ หยุดเลยนะเฮ้ย!!! ”    ชิเอลตกใจจนเผลอผลักซัลลิแวน หงายท้องหัวกระแทกพื้น  เด็หญิงลุกพรวดเปิดฉากทะเลาะกับเขา  เป็นเลดี้ที่ลามกไม่มีมารยาทเอาเสียเลย

            “ อุ้บ…….ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”   ซีอาน่ากุมท้อง เธอยืนอยู่เงียบๆในห้องมาพักใหญ่โดยไม่พูดอะไร  แต่เห็นเด็กสองคนทะเลาะกันแบบนี้แล้วมันชวนอดขำไม่ได้

            “ คุณหนูก็หัวเราะแรงไปแล้วนะขอรับ ”   เซบาสเตียนพูดพลางลูบหลังเด็กสาว

            ซีอาน่าปาดน้ำตา  “ ฮะ ฮะ……นายเองก็เถอะเซบาสเตียน  ไม่คิดจะห้ามตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรือไง? ”

            “ กระผมกำลังเพลิดเพลินกับความบันเทิงตรงหน้า  น้อยครั้งมากเลยล่ะขอรับที่นายน้อยจะรับมือกับอะไรไม่ถูก ”   ที่ไม่ห้ามเพราะมันสำราญใจดี

            เด็กทั้งสองหยุดการโต้วาที  จับจ้องสองหนุ่มสาวยืนคุยแบบไม่สนโลกกันแค่สองคน  ชิเอลขมวดคิ้ว เบะปาก แสดงสีหน้าไม่พอใจแบบไม่ปกปิด  ซัลลิแวนเองก็สงบลงและกำลังครุ่นคิดบางอย่าง ถ้าหากเธอคิดไม่ผิดล่ะก็นายพ่อบ้านกับคุณหนูคนนั้น คงจะ…..

            “ นี่พวกเจ้าสองคนเป็นสามีภรรยากันแล้วใช่มั้ย ”  เด็กหญิงส่งสายตาเป็นประกาย ชี้นิ้วหาซีอาน่า  “ ถ้าข้าคาดไม่ผิดแสดงว่าพวกเจ้าได้เสียกันแล้ว—ถ้างั้นช่วยสอนเรื่องบนเตียงให้ข้าที!! ”

            ซีอาน่าอึ้งกิมกี่ พูดอะไรไม่ออก ได้แต่เม้มปาก หน้าแดง กรอกตาหาเซบาสเตียน  อ้ากก! ไม่ทราบว่าเลดี้ซัลลิแวนถูกปลูกฝังมายังไง แต่เด็กผู้หญิงไม่ควรพูดเรื่องแบบนั้นโจ๋งครึ่มได้หน้าตาเฉย  นี่สงสัยต้องสอนมารยาทของเลดี้ตั้งแต่หลักสูตรพื้นฐานเสียแล้ว

            แต่เธอต้องสอนยังไง ซัลลิแวนถึงจะเข้าใจล่ะเนี่ย!!!

            กว่าเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็ม ซีอาน่าและชิเอลต้องใช้ความพยายามในการเล่นกับซัลลิแวน  ทั้งวาดรูป เล่นไพ่ เล่าเรื่องถึงโลกภายนอกให้แม่มดเขียวฟัง  เด็กสาวมองนายหญิงที่ดินหลับปุ๋ยและสลับมองน้องชายที่นอนฟุบหน้าอย่างไร้เรี่ยวแรง  สักพักวูลฟ์แรมพ่อบ้านของซัลลิแวนก็มาอุ้มนายหญิงของตนกลับห้องนอน

            “ ท่านพี่อยู่ที่นี่นะครับ ”    ชิเอลกล่าวกับเด็กสาว เมื่อไม่มีตัวเกะกะก็ถึงเวลาที่เขาต้องลอบออกด้านนอกเพื่อหาหลักฐานและล่องรอยของมนุษย์หมาป่า  หนุ่มน้อยสั่งกระชับให้เด็กสาวอยู่ที่นี่ กลับไปที่ห้องพักของตนและไม่ต้องตามเขากับเซบาสเตียนออกไป

            “ อืม ”    ซีอาน่าพยักหน้ารับ เดินออกจากห้องพักของชิเอลเพื่อกลับห้องของตัวเอง  “ ระวังตัวด้วยล่ะ ”

            ใช้เวลาครู่ใหญ่กว่าที่ซีอาน่าจะผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมเข้านอน  “ คุณหนูครับ! ”  สักพักโจ๊กเกอร์ พ่อบ้านส่วนตัวของเธอถลาเข้ามาในห้องด้วยท่าทีรีบร้อน  เขาบอกเธอว่าชิเอลได้รับบาดเจ็บ ผลเสียจากการได้รับคำสาปของมนุษย์หมาป่า ตอนนี้ชิเอลยังไม่ได้สติ ทุกคนกำลังเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิด

            “ นำทางฉันทีโจ๊กเกอร์! ”   พอได้ยินแบบนั้น เด็กสาวรีบพรวดพราด ไปหาชิเอลทันที

            พอมาถึงห้องพัก ที่นั่นเธอพบทุกคนอยู่กันครบ ตามตัวของชิเอลมีแต่แผลพุพองและมีผ้าพันแผลพันรอบตัว เด็กสาวนั่งลงข้างเตียงกุมมือหนุ่มน้อย สีหน้าของเขาบิดเบี้ยวทรมาน บ่งบอกว่าเขากำลังฝันร้าย

            “ อึก ”   ชิเอลครางอืออา

            เริ่มดำดิ่งสู่ห้วงฝันอันมืดมิด  ตัวเขาในกรงแคบๆอันเน่าเหม็นและโสมม พวกผู้ใหญ่ตัวโตแสนน่ากลัวราวกับมนุษย์หมาป่า ทุกครั้งที่ถึงเวลากินเขาจะถูกกระชาก  โดนกรวยยัดเข้าปาก ตักอาหารเละๆกรอกลงท้อง ปฏิบัติมิต่างอะไรกับสัตว์ไร้ค่า  อยู่ในที่คุมขัง พันธนาการไว้ซึ่งโซ่ตรวน ไม่มีแม้แต่อิสรภาพ ไม่มีแม้แสงสว่างหรือใครที่จะมาช่วยฟังคำอ้อนวอนของเขา  เด็กคนนึงที่ขังอยู่ในที่เดียวกันก็ตายและถูกพวกผู้ใหญ่ลากออกไปเหมือนไม่ใช่คน จะนำไปทิ้ง ไปฝังหรืออะไรเขาจินตนาการไปต่างๆนาๆ  ไม่เอานะ—เขาไม่อยากมีสภาพแบบนั้น!

            “ อย่ากลัวไปเลย—ฉันจะปกป้องนายเอง ”

             มือหนึ่งสัมผัสปลอบปโลม เมื่อเขาหันมองกลับพบชิเอลส่งยิ้มให้   จริงสิเขายังมีชิเอล  สองมือของเขากับชิเอลกอบกุมผสาน ถ่ายทอดความอบอุ่นซึ่งกันและกัน  ชิเอลนั้นแข็งแกร่ง ใจดี อบอุ่น แตกต่างกับเขาโดยสิ้นเชิง เขานั้นทั้งอ่อนแอ ไม่เอาไหน คุยไม่เก่ง แต่นั่นไม่สำคัญ ต่อให้ลำบากแค่ไหนขอแค่มีชิเอลอยู่ข้างๆ เขาก็ยังมีหวัง

            ทว่าความจริงไม่ใช่แบบนั้นเลย

            “ ว้าก! ปล่อยนะ ”

            “ ชิเอล ไม่!! ”  แสงสว่างและความอบอุ่นเดียวหลุดลอยไปต่อหน้า ชิเอลถูกพวกผู้ใหญ่พาไปที่ปลังพิธี มีดกริชแทงกลางอก เลือดสาดกระเซ็นไหลนองโดยที่เขาทำได้แค้เอื้อมมือ

            “ อ้ากกก !!! ”

            หนุ่มน้อยกรีดร้องสุดเสียง เบิกตาขึ้น แขนเล็กๆนั้นชูขึ้นเหนืออากาศ  น่ากลัว—มันน่ากลัวมากๆ ที่นี่ที่ไหน ทำไมมันมืดจัง ชิเอลอยู่ที่ไหน?

            ซีอาน่า เซบาสเตียนและเหล่าคนรับใช้รู้สึกโล่งอก เมื่อเห็นว่ามาสเตอร์ของพวกเขาฟื้นแล้ว  คืนทั้งคืนพวกเราไม่มีใครได้นอนสักคน  คอยเฝ้าชิเอลอยู่ไม่ห่างจนเขาฟื้น  ปีศาจหนุ่มสังเกตความผิดปกติบนตัวนายของตน จึงพยายามเอื้อมจับแขน

            “ นายน้อย มีอะไรแปลกไปหรือขอรับ? ”

            “ ว้ากกก! ”   แต่ชิเอลปัดมือเซบาสเตียนกระเด็น พุ่งเข้าหาฟินี  ความรู้สึกที่ถูกจับนั้นมันซ้อนทับกับตอนที่เขาถูกขังอย่าในกรง  “ มะ....ไม่! ชิเอล ไม่อยากทรมานอีกแล้ว ทำไมมันมืดจัง? ฉันกลัว ฉันอยู่ที่ไหน ชิเอล ”

            “ นายน้อยเกิดอะไรขึ้นขอรับ? มันไม่ได้มืดเลยแม้แต่น้อย ”   ปีศาจหนุ่มพยายามจะจับตัวชิเอลอีกครั้ง แต่ถูกคุณทานากะห้ามปราม

            ชายชราส่ายหัวเบาๆ เป็นการบอกให้เซบาสเตียนพอ  “ กระผมเกรงว่าตาของนายน้อยจะ...... ”

            มาสเตอร์แห่งแฟนธอมไฮฟ์ตาบอด สูญเสียการมองเห็น

            ภายในห้องเข้าสู่กระแสความอึดอัด ซีอาน่าคิ้วกระตุก กัดฟันกรอดไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก  ไม่พอใจตัวเองที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย  เด็กสาวทำได้แค่อยู่ข้างๆชิเอล นี่นับเป็นการสูญเสียที่หนักหนาสาหัสพอตัว  นอกจากฟินีแล้วไม่มีใครเข้าใกล้ชิเอลได้เลย  เธอจะลองดูว่าตัวเธอสามารถเข้าใกล้หนุ่มน้อยได้หรือไม่  ซีอาน่าเริ่มจากการจับตัวเขา แม้ชิเอลจะดิ้นแต่เธอก็ออกแรงกดเขาได้  เด็กสาวดึงชิเอลเข้าไปกอด พร้อมลูบหัวเบาๆ ส่งเสียงปลอบโยน

            “ ชู่ว......นี่พี่เองนะ ใจเย็นๆ เด็กดี ”

            พอได้ยินเสียงเธอ เขาดูสงบลง หนุ่มน้อยกำเสื้อเด็กสาวแน่น ซุกหน้าลง ปล่อยสายน้ำตาไหลพลั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย  เขามองไม่เห็น ทุกอย่างล้วนน่ากลัวในความคิด แต่กลิ่น เสียงนี้ช่างละม้ายคล้ายกับท่านแม่ของเขาไม่มีผิด

            “ ฮึก ฮึก........ท่านแม่ ”   เขาคิดถึงท่านพ่อ ท่านแม่ ทุกคน แต่เขาคิดถึงชิเอลมากมายเหลือเกิน

            ชิเอล......ฉันขอโทษ

            เซบาสเตียนพลันได้ยินเสียงสะอื้นเล็ดลอดจากในห้อง เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวอะไรได้หากไม่มีคำสั่งจากนายน้อยด้วยเงื่อนไขของพันธะสัญญา ดั้งนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาทำอะไรไม่ได้  แต่ตอนนี้อย่างแรกเลยคือเขาต้องส่งตัวอย่างพืชในป่าพวกนั้นให้นักวิจัยเคมีที่อังกฤษตรวจสอบ สิ่งที่ทำได้คือรอผลและคำตอบจากองค์ราชินี

            ระหว่างที่รอเวลา เขาคงต้องหาหลักฐานที่เหลือและเล่นเป็นพ่อบ้านต่อไป  ในเมื่อเขาเป็นพ่อบ้าน ณ ตอนนี้เขาต้องดูแลท่านซัลลิแวนไปก่อน   ปีศาจหนุ่มเริ่มวันใหม่ด้วยการรับใช้แม่มดเขียว ทั้งทำเสื้อผ้าใหม่ตามคำขอของคุณหนู  สอนภาษาอังกฤษ มารยาทบนโต๊ะอาหาร รวมถึงบทเรียนอื่นๆที่เลดี้ควรรู้  ส่วนนายน้อย—ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนอกจากอาการสติแตก  หากอยู่ในความดูแลของคุณหนูซีอาน่าต่อไป คงสงบไปได้สักพัก

            ทางด้านฟินีและซีอาน่า ทั้งสองคนกำลังหัวหมุนกับการทำให้ชิเอลสงบ ฟินีพยายามทำให้นายน้อยของเขาทานอาหาร  ตั้งแต่เกิดเรื่องนายน้อยยังไม่ยอมทานอะไรเลย  เขาอุตส่าห์ทำอะไรง่ายๆอย่างซุปครีมฟักทองให้ทาน แต่สุดท้ายนายน้อยก็เอาแต่มุดอยู่ใต้ผ้าห่มท่าเดียว

            “ เฮ้อ......เอายังไงดีล่ะครับคุณหนู ”   เด็กหนุ่มผมทองช้อนตาขอความช่วยเหลือกับคุณหนูข้างตัว

            ซีอาน่าเองก็ถอนหายใจ จนปัญญาไม่ต่างจากฟินี  เธอนั่งลงข้างเตียง ลูบเจ้าก้อนห่อผ้าที่มีชิเอลซุกอยู่ในนั้น   “ ชิเอลเธอต้องทานอะไรหน่อยนะ ”

            “ ไม่เอา! ”   ซึ่งเธอโดนปฏิเสธกลับมา  หนุ่มน้อยในตอนนี้จะใช้ไม้แข็งก็ไม่ได้ ไม้อ่อนก็เอาไม่อยู่  เธอเลยจำใจงัดไม้เด็ดอย่างแกล้งสวมรอยเป็นคุณแม่ผู้ใจดีแทน

            “ ชิเอลลูก......ลูกต้องทานอะไรหน่อยนะจ้ะ ”   เธอพูดทั้งที่หางคิ้วกระตุกกึกๆ   “ ถ้าหนูยอมทานหมดล่ะก็เดี๋ยวแม่จะร้องเพลงที่หนูชอบให้ฟังตกลงมั้ย? อ้อ—รวมถึงได้ดื่มนมอุ่นๆใส่น้ำผึ้งแบบที่หนูชอบด้วยเป็นไงล่ะจ้ะ ”

            ในที่สุดหนุ่มน้อยก็ยอมออกมาจากใต้ผ้าห่ม   “ จริงนะ......ท่านแม่ ”   ซีอาน่าไม่ได้ตอบ ผายมือรับถ้วยซุปจากฟินีที่คาดว่ากำลังกลั้นขำแทบเป็นแทบตายอยู่ 

            “ คุณหนูรับมือนายน้อยได้ดีจริงๆเลยนะครับ ”   ฟีนีก้มกระซิบ  เสมองนายน้อยที่ยอมทานซุปที่คุณซีอาน่าป้อน  พอเห็นนายน้อยชิเอลยอมกินอะไรแล้ว ใจเขารู้สึกโล่งอก ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้มากนอกจากปกป้องนายน้อยจนกว่าจะกลับมาเป็นปกติ

            มองนายน้อยสภาพนี้กี่ครั้งก็รู้สึกเศร้าใจ  นายน้อย—รีบหายเร็วๆเถอะนะครับ

            ซุปในถ้วยพลันหมดเกลี้ยง สักพักเสียงเคาะประตูดังขึ้น  ชิเอลผวารีบกระโดดกอดซีอาน่า  ปัญหาใหญ่หลวงที่สุดคือแค่หนุ่มน้อยได้ยินคำว่า  เซบาสเตียน  ก็จะกลัวสุดขีดจนสติแตกตลอดเวลา   ฟินีเปิดประตูออก กำลังอ้าปากพูดชื่อปีศาจหนุ่ม แต่คุณเซบาสเตียนห้ามให้เขาพูดได้ทัน 

            “ ฟินีนายไปทำความสะอาดจานก่อนได้มั้ย ”   เซบาสเตียนสั่งให้เด็กหนุ่มไปทำงาน  ส่วนเขาอุ้มเลดี้ซัลลิแวนเข้าไปหานายน้อยและคุณหนู

            แม่มดเขียว ปลดผ้าพัแผลเก่าออกและเริ่มทำแผลใหม่อย่างเบามือที่สุด  ตั้งแต่ต้นเธอแอบสงสัยรอยตีตรามาตลอด  ทั้งบนมือของพ่อบ้าน ทั้งดวงตาของชิเอล  นี่มัน—สัญลักษณ์ของพวกลัทธิซาตาน?  หรือที่มันประทับอยู่จะเป็นผลของคำสาปจากปีศาจกัน  แต่ตอนนี้นอกจากดวงตาที่บอดสนิทของชิเอล อาการโดยรวมอื่นๆก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ถือว่าเขาฟื้นตัวได้เร็วมาก

            หลังจากทำแผลเสร็จ เด็กหญิงออกมาพร้อมพ่อบ้านปีศาจ เธอพูดคุยถึงเรื่องสัญลักษณ์กับเซบาสเตียน  เธอเป็นแม่มดจึงเข้าใจเรื่องพวกนี้ได้ดี  เซบาสเตียนพาเลดี้ซัลลิแวนไปที่ห้องอาหาร อาศัยช่วงเวลาน้อยนิดไปหาคุณหนูซีอาน่า เพื่อพูดคุยถึงเรื่องบางเรื่องที่ค้างคาใจเขานับตั้งแต่ออกเดินทางมาเยอรมัน

            “ คุณหนู—คุณพอจะมีเวลาคุยกับกระผมมั้ยขอรับ ”

            “ ตอนนี้ชิเอลหลับไปแล้ว ฉันให้ฟินีดูแลต่อแทนได้ ”   เธอตอบและเดินไปหามุมอับเพื่อคุยกันสองคน

            “ คุณหนูมีเรื่องอะไรปิดบังกระผมหรือเปล่าขอรับ ”   ปีศาจหนุ่มไม่รีรอดึงเข้าประเด็น  เขามีสีหน้าจริงจังมากกว่าปกติ  และเขารู้ดีว่าคุณหนูซีอาน่าต้องรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเหตุการณ์ครั้งนี้

            แต่เธอไม่พูด.........เพราะอะไรถึงต้องปิดบัง

            “ มันไม่จำเป็นต้องพูดและฉันพูดอะไรไม่ได้ ”    เพราะหากพูดออกไปมันจะส่งผลกับประวัติศาสตร์ความเป็นไปของโลก   เด็กสาวเลือกที่จะเดินหนี

            “ คุณต้องตอบกระผมนะขอรับ ”   แต่เซบาสเตียนกระชากเด็กสาวกลับมา ผลักเธอแรงจนแผ่นหลังอัดเข้ากับกำแพงสร้างความเจ็บปนหน่วง  “ เพราะการที่คุณอมพะนำไม่ยอมปริปากอะไร มันส่งผลเสียกับนายน้อย ”

            เธอรู้สึกขัดใจกับประโยคที่เขาพูด  ซีอาน่าสะบัดมือเขาออก   “ การที่นายพูดแบบนั้น ฉันถือว่านายกำลังโทษว่าการที่ฉันไม่บอกอะไรกับนายเลย เป็นความผิดฐานที่ทำให้ชิเอลต้องเป็นแบบนี้ ”

            เซบาสเตียนชะงัก  “ กะ.......กระผมไม่ได้หมายความแบบนั้นนะขอรับ ”

            “ เงียบปากของนายซะ! ”   เธอตวาดใส่ปีศาจหนุ่ม  เธอไม่ได้อยากให้ชิเอลเป็นแบบนั้นเลย เธอเหนื่อยตลอดหลายวัน ดูแลชิเอลไม่ขาด แต่กลับโดนหาว่าเป็นต้นเหตุทำให้ชิเอลได้รับผลพวงจากพิษก็ออกจะเกินไปหน่อย  ในเมื่อเขาอยากรู้นัก—เธอก็จะบอกทั้งหมดเอง

            “ ที่ฉันไม่พูดเพราะไม่รู้ว่าแก๊สพิษที่พวกนายรับเข้าไปเป็นแก๊สชนิดไหน ”   เธอเริ่มอธิบาย   “ หากนับตามคริสต์ศักราชล่ะก็ อีกไม่นานจะถึงช่วงเวลาสำคัญของโลก อย่างสงครามโลกครั้งที่หนึ่งแล้ว ”

            “ ที่ฉันไม่พูดก็เพราะไม่รู้ว่าหากพูดออกไปมันจะส่งผลเสียกับอนาคตมากน้อยแค่ไหน แต่ถ้านายหาว่าการที่ฉันไม่ให้ข้อมูลอะไรเลย แล้วทำให้ชิเอลกลายเป็นแบบนี้ ก็จงรับเรื่องอนาคตไปซะเถอะนะ ”

            ซีอาน่าเริ่มอธิบาย สงครามโลกครั้งที่หนึ่งคือจุดเริ่มต้นของการใช้อาวุธเคมีครั้งแรก นอกเหนือจากคลังแสงหรือยุทโธปกรณ์   ยังมีการใช้สารเคมีในการรบคร่าชีวิตทหารมากมายกลางสมรภูมิ รวมถึงประชาชน  อย่างไรที่นี่ก็คือประเทศเยอรมัน หากคาดไม่ผิด ป่านี้อาจเป็นที่ตั้งกองกำลังของทหารเยอรมันด้วยซ้ำ    แก๊สพิษที่ว่าเธอก็ไม่รู้ว่าเป็นชนิดไหน มันอาจเป็นชนิดใหม่หรือตัวทดลองแรก ก่อนจะมาเป็นแก๊สพิษที่บันทึกในหนังสือ

            จากอาการแผลพุพองของชิเอล มีความเป็นไปได้ว่าอาจเป็นแก๊สมาสตาร์ด แต่ก็อาจจะเป็นแก๊สคลอรีนที่ส่งผลต่อระบบการหายใจเช่นเดียวกัน  เธอพูดทุกอย่างให้ปีศาจหนุ่มฟังจนจบ  เด็กสาวมองสีหน้าครุ่นคิดของเขาเพียงครู่ ก่อนจะหมุนตัว หลีกหนีจากเขา

            “ เดี๋ยวสิขอรับคุณหนู ”    เซบาสเตียนสวมกอดซีอาน่า  รั้งร่างเล็กไว้ทั้งร่าง  “ กระผมขออภัยจริงๆที่พูดจาเช่นนั้นออกไป กระผมไม่ได้มีเจตนาเช่นนั้น ”

            เด็กสาวแค่ยืนนิ่งไม่ได้ตอบอะไร ยอมรับว่าอาจดูงี่เง่า แต่ฟังแล้วมันช่างน่าน้อยใจนัก  เธองัดแขนเขาออก เดินเว้นระยะห่างกับเขา พูดประโยคนึงทิ้งท้ายไว้

            “ แต่เหมือนนายจะแอบคิดนะ ”    เธอรู้ว่าลึกๆเขาแอบคิด  เขาหัวเสียที่เหยื่อในพันธะสัญญาสูญเสียการควบคุมตนเอง ทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าต้องทำอะไร  หากเปรียบเป็นไวน์คงเหมือนกับไวน์แดงที่หยุดบ่มก่อนจะได้ที่จนเสียรสชาติ

            อาหารที่แสนโอชะ ขาดรสชาติจะหัวเสียคงเป็นเรื่องธรรมดาสินะ?

            “ นายมันก็แค่ปีศาจนี่.......จะไปมีความรู้สึกอะไรนอกจากความต้องการในตัณหาเพื่อตอบสนองตนเอง ”   ซีอาน่าเงื้อแขนขี้น ใช้นิ้วจิ้มกลางอกของปีศาจหนุ่ม  ไม่มีแต่แรงสั่นสะเทือนของการหายใจดั่งสิ่งมีชีวิต  ก้อนเนื้อกลางอกของเขามันตายจนไม่สั่นไหว

            อย่างไรเสียเขาก็เป็นเป็นปีศาจที่พยายามเข้าใจมนุษย์—แต่ช่างมันเหอะ เธอขี้เกียจพูดอะไรแล้ว

            “ เพราะสุดท้ายทุกอย่างก็จะจบลงที่ฉันกลับสู่อนาคต ”

            ต่อให้เจอนายในช่วงเวลาของตัวเอง เธอก็จะแกล้งทำเป็นลืมเขาซะ

เจ้าหมากลับมาแล้ว!!!

ตอนนี้ไม่มีอะไรมากจริงๆนะ หวังว่ารีดคงไม่งงช่วงที่นายน้อย

ฝันถึงอดีตเนอะ  ไรท์รอเหลือเกินกับการรู้ชื่อนายน้อย!!

ตอนนี้ทำได้แค่รออาจารย์ยานะ ออกตอนต่อไป

#แฟนเขาทะเลาะกันไม่มีอะไรมากนอกจากหนูเซียโกรธแรง

#เซบบี้งานนี้นายต้องง้อนะ ถ้าไม่ง้อเดี๋ยวจะส่งให้รีดๆจัดการ