Chapter 13
Cette dame OSCAR
มักมีคำกล่าวว่า ราตรีนั้นแสนยาวนานเสมอ แต่ทว่าในคํ่าคืนที่โหมกระหนํ่าไปด้วยหยาดนํ้าฝนไม่ขาดสาย สองร่างเจ้าบ้านแห่งคฤหาสน์แฟนธอมไฮฟ์สลบไสลอยู่บนเตียงนุ่มนิ่ม เหล่าแขกเรื่อทั้งหลายต่างเริงรมย์ไปกับกิจกรรมที่พวกเขาทำอยู่ บรรยากาศอบอวลไปด้วยความผ่อนคลายกลับมีเหตุอาชญากรรมเกิดขึ้นหลังจากเสียงกระดิ่งนั้นสั่น
กริ๊ง.....
" สั่นมาจากห้องของลอร์ดซีเมนต์นี่ ? "
เสียงกระดิ่งดังกรุ๊งกริ๊งในครัวเป็นกระดิ่งที่สั่นมาจากห้องของลอร์ดซีเมนต์ เซบาสเตียนเป็นห่วงว่าแขกคนสำคัญเป็นอะไรเพราะเขาเมามาก จึงขึ้นไปดูพร้อมๆกับเหล่าคนรับใช้ที่เหลือ
ก๊อก ก๊อก
" ท่านซีเมนต์คุณเรียกพวกเราหรือขอรับ "
เซบาสเตียนเคาะประตูตามมารยาทเอ่ยถามกับผู้อยู่อีกฟากฝั่งของประตู แต่สิ่งที่ได้คือเสียงร้องทุรนทุรายจากเจ้าของห้อง เมดสาวเมลินตกใจรีบเคาะประตูขานเรียกคนด้านใน
" อ๊ากกกกกกก !!! "
ปึง ปึง!
" ท่านซีเมนต์คะ เกิดอะไรขึ้น!! "
" ต้องพังประตูเข้าไปแล้วล่ะ "
เมื่อไม่มีเสียงใดขานตอบและเห็นว่าท่าไม่ดี เซบาสเตียนตัดสินใจพังประตูเข้าไป พร้อมๆกับแขกคนอื่นๆที่ได้ยินเสียงอึกทึกจึงต่างมารวมตัวกันที่หน้าห้องของลอร์ดซีเมนต์
" เมื่อกี๊เสียงอะไร....แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น? "
" กรี๊ดดดด ! "
" หวาาาา!! "
" คุณเฟลป์ส!!! "
ทันทีที่บานประตูล้มลงกับพื้นภาพที่ลอร์ดซีเมนต์นั่งแน่นิ่งอยู่บนเก้าอี้ตัดกับแสงฟ้าผ่าทำให้ทุกคนต่างผวา เฟลป์สหนึ่งในแขกเป็นลมล้มพับไป อาเธอร์นักเขียนนิยายที่ชิเอลเชิญมาวิ่งพรวดพราดฝ่าฝูงชนเข้าไปด้านในห้อง ด้วยความที่เขาเป็นหมอจึงตรวจจับชีพจรดูว่าคนผู้นี้ยังมีชีวิตหรือไม่
" ขะ.....เขาตายแล้ว "
ปรากฎว่าชายแก่ผู้นี้ไม่มีลมหายใจอีกแล้ว มันยิ่งทวีคูณความสยดสยองและหวาดผวาให้กับทุกคนเข้าไปใหญ่ เซบาสเตียนคอยสังเกตุทุกอย่างตลอดเวลาเขาคาดว่าสาเหตุการตายน่าจะมาจากการเสียเลือดมาก
" สาเหตุการตายน่าจะมาจากการเสียเลือดมาก จากแผลตรงกลางอกของเขานะขอรับ "
" เสียงดังอะไรน่ะ? "
" หาว~เกิดอะไรขึ้นกันคะ? "
" นายน้อย คุณหนู "
ขณะที่เซบาสเตียนกำลังสันนิษฐานชิเอลและซีอาน่าก็เข้ามาในห้อง หนุ่มน้อยเห็นลอร์ดซีเมนต์กลายเป็นร่างไร้วิญญาณถึงกับชะงักเล็กน้อยก่อนจะเหลือบตามองเซบาสเตียนราวกับรู้อะไรบางอย่าง
" คุณหนูสวมเสื้อนอกของผมก่อนนะครับ ออกจากห้องมาแบบนี้มันไม่งามเลย "
" งืม.....ขอโทษนะโจ๊กเกอร์ พอดีรีบมาจนลืมหยิบชุดคลุมน่ะ "
โจ๊กเกอร์ถอดชุดพ่อบ้านตัวนอกออกให้คุณหนูของเขาสวมใส่ เธอออกมาจากห้องนอนด้วยชุดแนบเนื้อบางแบบเล่นทำบรรยากาศตึงเครียดแปรเปลี่ยนเป็นสายตาร้อนฉ่าของบุรุษในห้องแทนจนคนเป็นพ่อบ้านอย่างเขาได้แต่หน่ายใจ
คุณหนูของผมควรมียางอายบ้างนะครับ
" นี่.....เซบาสเตียน~ ก่อนจะถกเรื่องอะไรให้พวกฟินีย้ายศพท่านปูน เอ๊ย! ซีเมนต์ไปที่เย็นๆก่อนดีไหม ไว้ในห้องร้อนๆแบบนี้ศพเน่ากันพอดี "
" นะ.....เน่า "
ซีอาน่าพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉยปนด้วยนํ้าเสียงสะลึมสะลือ ผิดกับไอรีนหญิงสาวอีกคนในห้องที่พอได้ยินคำว่า เน่า ถึงกับหน้ามืดเป็นลมทรงตัวไม่อยู่
เหตุการณ์ในตอนนี้ไม่สามารถแจ้งตำรวจได้เพราะเนื่องจากสภาพอากาศภายนอก ทุกคนต่างระสํ่าระส่ายและสับสน เริ่มถกเถียงกันว่าใครเป็นฆาตกรหลังจากที่ได้ฟังคำพูดของเกรย์พ่อบ้านองค์ราชินี
" คิดดูแล้ว ฆาตกรอาจเป็นหนึ่งในพวกเราก็ได้ "
จากทีซีอาน่าฟังดู ทุกคนต่างมีพยานและหลักฐานนที่อยู่ทั้งสิ้น แสดงว่า.....คนที่ไม่มีหลักฐานที่อยู่ก็คือชิเอลและเธอสินะ ตอนนี้ทุกสายตาต่างจับจ้องมายังหนุ่มน้อยและเด็กสาวอย่างพร้อมเพียง ในแววตาส่วนใหญ่นั้นแฝงไว้ด้วยความหวาดระแวง
" งั้นขอถามท่านเอิร์ลกับคุณหนูหน่อย ว่าตอนนั้นกำลังทำอะไรอยู่ "
" นอน "
เหลาถามทั้งเธอและชิเอล แต่ในเมื่อเขาถามว่าช่วงเวลาที่ลอร์ดซีเมนต์ตายเธอทำอะไรอยู่ ขอตอบสั้นๆง่ายๆและได้ใจความว่า นอน ก็คนมันนอนจริงๆนี่นาแถมหลับเป็นตายด้วยจะให้เธอตอบอะไรได้อีกล่ะ? คำตอบของเธอทำชายหนุ่มเหงื่อตกเล็กน้อยเพราะไม่คาดว่าคุณหนูจะตอบแบบไม่คิดขนาดนี้
แต่หวยดันออกที่ชิเอลเต็มๆเพราะเขามีรากฐานธุรกิจอยู่ที่เยอรมันเลยอาจมีแรงจูงใจที่จะฆ่าลอร์ดซีเมนต์ก็ได้ เพื่อความสบายใจของหลายๆฝ่าย เหลาจึงเสนอความคิดเห็นให้กักบริเวณชิเอลและซีอาน่าแทน
" กักบริเวณซะสิ "
" เฮ้อ....เอาเหอะ ถ้ามันทำให้พวกคุณรู้สึกสบายใจได้ก็เชิญเลย "
" ช่วยไม่ได้นี่ชิเอล ก็เราไม่มีพยานและหลักฐานที่อยู่ที่แน่ชัด โดนกักบริเวณก็ไม่ได้แย่อะไรนักหรอก จะได้พ้นจากข้อกล่าวหาว่าเป็นฆาตกรด้วยจริงไหม? "
ซีอาน่าเดินเข้าไปยืนข้างๆชิเอล แสร้งตีสีหน้าเศร้า เสียใจที่ตนเองโดนกล่าวหาว่าเป็นคนร้าย แต่ทว่าประโยคท้ายสุดเธอจงใจพูดใส่ใครบางคนที่ตั้งใจยัดข้อกล่าวหาพันนี้มาให้ เธอแอบเห็นชาร์ลส เกรย์ ค้อนใส่เธอด้วย
" ถ้าจะกักบริเวณต้องไม่ใช่ห้องของพวกเขาเอง ส่วนใหญ่พวกขุนนางมักจะมีห้องลับไว้ใช้หลบหนี ที่บ้านฉันเองก็มีเหมือนกัน "
เกรย์เสนอความคิดเห็น ถ้าจะกักบริเวณท่านเอิร์ลกับคุณหนูควรเป็นห้องอื่นดีกว่า เพราะส่วนใหญ่ขุนนางมักมีห้องลับไว้ใช้หลบหนียามฉุกเฉิน ตัวเขาเองก็มีเช่นเดียวกัน
" ใช่ค่ะท่านเกรย์ พูดถูกที่สุด งั้น....."
ซีอาน่าส่งยิ้มให้เด็กหนุ่มผมขาว เขาช่างพูดได้เข้าแผนการณ์ของเธอมาก ถ้าหากเขาจะลากชิเอลลงหลุม เธอเองก็จะลากให้เขาลงหลุมด้วยเช่นกัน หมากตานี้ไม่ใช่เกมของเธอก็จริง แต่ในเมื่อมีมาสเตอร์แฟนธอมไฮฟ์ผู้เป็นคิงกำลังเสียท่า คนที่เป็นควีนเช่นเธอมีหรือจะอยู่เฉยได้ อะไรที่ป้องกันได้ต้องป้องกันไว้ก่อน
เรามาเริ่มเล่นเกมของเราไหม? ชาร์ลส เกรย์
" งั้นเอาแบบนี้มั้ยคะ "
" ให้ใครซักคนมานอนกับพวกฉัน จะได้คอยจับตาดูได้ด้วย ดีมั้ยคะ? แล้วก็สลับห้องนอนของฉันกับชิเอล แบบนี้จะได้วินๆกับทุกฝ่าย "
ซีอาน่าเสนอทางออกให้และดูเหมือนว่าทุกคนจะเห็นดีเห็นงามด้วย แต่ทว่าไม่มีใครกล้านอนกับผู้ต้องหาซักคนแถมพวกคนรับใช้ในบ้านก็ไม่สามารถนอนได้ด้วยเพราะอาจจะช่วยเจ้านายตัวเองหลบหนีออกมาได้
" ถ้างั้นอาจารย์รบกวนด้วยนะคะ แล้วก็.....ถ้าไม่มีผู้ใดอยากจะนอนกับฉัน จะล่ามโซ่ฉันไว้กับเตียงก็ได้ถ้าหากว่ามีนะคะ "
" โอ๊ะ! ของแบบนั้นฉันมีอยู่นะ "
เธอจัดการยัดเยียดให้อาเธอร์นอนคู่กับชิเอลสร็จสรรพ ไม่คิดว่าสิ่งที่เธอเสนอไปอีตาเกรย์ดันมีโซ่ล่ามจริงๆนี่สิ
พ่อคุณเตรียมพร้อมอะไรขนาดนั้น!
ซีอาน่าย้ายมานอนที่ห้องใกล้ๆกับห้องของลอร์ดซีเมนต์ ส่วนห้องของเธอนั้นให้เหลาเข้าไปพักแทน ได้แต่หวังว่าเขาคงไม่ทำอะไรแปลกๆกับของในห้องของเธอนะ
" แต่ว่า....."
โดนล่ามด้วยโซ่แบบนี้ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่เลย
เธอมองโซ่เส้นโตที่ผูกติดไว้กับขาเตียงแล้วไม่ชอบใจนัก แต่ทำไงได้เธอเสนอไปเองและดันมีคนสนอง ทนนิดหน่อยอย่างน้อยๆจะได้หลุดพ้นจากข้อกล่าวหาว่าเป็นฆาตกรด้วยเพราะโซ่นี่เป็นของชาร์ลส เกรย์ คนที่มีกุญแจไขโซ่ตรวนนี้ได้มีเพียงเจ้าตัวเท่านั้น
" องค์ราชินีทรงเล่นแรงเหมือนกันนะเนี่ย "
เธอล้มตัวลงนอนและขบคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป ทั้งชิเอลทั้งเธอนั้นรู้ดีอยู่แล้วว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงเกมขององค์ราชินีเท่านั้น ช่างเป็นอารมณ์ขันที่ร้ายเหลือเสียจริง ไม่คาดว่าพระองค์จะเล่นไม้นี้ ใส่ความให้ชิเอลกลายเป็นฆาตกร หากพลิกเกมไม่ดีแบบเมื่อครู่ล่ะก็ ตระกูลแฟนธอมอาจหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์จริงๆก็ได้
อืม.....ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นอีกมั้ย ง่วงจัง.....
" ฟี้~ "
เธอคิดอะไรหลายอย่างจนสมองน้อยๆนั้นขี้เกียจขบคิด เปลือกตาเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆและในที่สุดก็เข้าสู่ห้วงนิทราไป
" อืม....."
หลับไปได้ครู่หนึ่ง ซีอาน่าก็รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างเข้ามาในห้อง ลองปรือตามองกลับพบเซบาสเตียนภายใต้แสงสลัวๆ ไม่รู้ว่าภาพที่เธอเห็นเป็นความฝันหรือเธอครึ่งหลับครึ่งตื่นกันแน่
" คุณหนูขอรับ "
พรวด!!!
แต่นี่ไม่ใช่ความฝัน
" เซบาสเตียน นายมาทำอะไรที่นี่ !!? "
เสียงทุ้มลื่นหวานหูอันเป็นเอกลักษณ์ทำให้เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน เด็กสาวรีบเด้งขึ้นมาจากเตียงและนั่นเองที่ซีอาน่าตื่นจากอาการสะลึมสะลือ ตาสว่างขึ้นมาทันทีและยิ่งช็อกหนักเมื่อจู่ๆเขา.....
หมับ!
เขาดึงเธอเข้าไปกอดซะแน่น
" กระผมแค่อยากกอดคุณหนูแค่นั้นขอรับ "
ปีศาจหนุ่มยังไม่คลายอ้อมกอดจากเด็กสาว ซบสันจมูกลงบนไหล่บางสูดดมกลิ่นหอมอ่อนจางๆที่แยกแยะไม่ออกว่ามาจากกลิ่นกายหรือกลิ่นหอมหวานของดวงวิญญาณกันแน่ รู้แค่ว่าเขาชอบกลิ่นของเธอ
" นายเป็นอะไรรึเปล่า? "
" ไม่ได้เป็นอะไรหรอกขอรับ กระผมแค่อยากกอดและหาพลังงานให้ตนเองก่อนจะรับงานหนักน่ะขอรับ "
" งานหนัก? อ๋อ.....เข้าใจล่ะ "
" เพราะฉะนั้นกระผมขออยู่แบบนี้ซักครู่นึงนะขอรับ "
งานหนักที่ว่าเธอเข้าใจอยู่ แต่ที่ไม่เข้าใจคือ มาหาพลังงานแต่ทำไมต้องมากอดเธอและที่สำคัญกอดในสภาพชุดพ่อบ้านเปื้อนเลือดด้วย!!! แบบนี้เลือดจะติดชุดนอนมั้ยเนี่ย!!
50%
“ นี่เซบาสเตียนเลิกกอดได้แล้ว
เดี๋ยวเลือดนายเลอะฉันหมด ” คนถูกกอดเอ่ยทักท้วง เธอไม่ได้รังเกียจที่ปีศาจหนุ่มกอด
ออกจะชินไปแล้วด้วยซ้ำ แต่เธอกลัวเลือดใหม่ๆจากตัวเขามาติดบนชุดนอนของเธอ ขืนติดมาล่ะก็ได้ซวยพอดี
“ ขออภัยขอรับคุณหนู ” ชายหนุ่มผละออกตามคำทักท้วง
เขาไล่สายตาพินิจพิจารณาตัวของซีอาน่า ไม่มีคราบเลือดติด นั่นทำให้เขาหายห่วงและในเมื่อไม่มีอะไรค้างคาแล้วก็ถึงเวลาที่เขาต้องทำหน้าที่ของตนเองต่อเสียที
“ ถ้างั้นกระผมขอตัวนขอรับคุณหนู ” แม้ว่าจะเสียดายก็ตามแต่.....คำสั่งของนายน้อยถือเป็นที่สุด เขาจะมัวมาเสียเวลาเอาแต่ใจไม่ได้อีกแล้ว “ พรุ่งนี้ตื่นมาอาจไม่แจ่มใสนักเพราะฉะนั้นโปรดพักผ่อนให้เต็มที่ด้วยนะขอรับ
”
ปัง
เสียงประตูปิดลง
พร้อมกับรอยยิ้มสุดท้ายของเซบาสเตียน
เป็นรอยยิ้มที่เธอไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรกันแน่ แล้วที่เขากอดเธอนั้น เพราะว่าเหนื่อยจริงน่ะเหรอ? หรือแค่โหยหา....
“ อ่า.....ช่างเหอะ ”
หากพรุ่งนี้ต้องเจออะไรอีกเยอะ
เราเองก็ควรเก็บแรงพักผ่อนไว้อย่างที่เซบาสเตียนว่า เปลือกตาที่หนักอึ้งปิดลงและเธอก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกครา
“
…..หนู ”
“
คุณหนู.....”
“
คุณหนูตื่นเถอะครับ ”
ซีอาน่ารู้สึกตัวตื่น
เธอพบกับโจ๊กเกอร์ที่มาปลุกเธอเหมือนเช่นเคย แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือสีหน้าตื่นตระหนกและวิตกกังวลของเขา
“ นี่กี่โมงแล้ว โจ๊กเกอร์? ” สิ่งแรกที่เธอปริปากถามออกมาคือช่วงเวลาเพราะเธอรู้สึกได้ว่าไม่ได้ตื่นเวลาเดิมดั่งเช่นทุกวัน
“ ตอนนี้เก้าโมงสิบห้านาที ขออภัยที่ผมปลุกคุณหนูช้านะครับ
พอดี....มีเรื่องนิดหน่อย ”
ซีอาน่ามองพ่อบ้านหนุ่มของตนเหงื่อตก ลำบากใจที่จะพูดสิ่งนั้นออกมา เธอพอจะรู้อยู่แล้วว่าเรื่องอะไร แต่จะให้ทำท่าทีสุขุมเยือกเย็นไม่รู้ทุกข์รู้ร้อนอะไรก็ออกจะผิดสังเกตไปหน่อย
เพราะฉะนั้น ต้องเล่นละครไงล่ะ
ซีอาน่าแสร้งทำเป็นรีบร้อน
วิ่งออกจากห้องของตนหลังจากที่ได้ยินความจริงจากปากของโจ๊กเกอร์ คุณเซบาสเตียนตายแล้วครับ เธอวิ่งแบบไม่คิดชีวิตมาที่ห้องพักเก่าของลอร์ดซีเมนต์
เพื่อให้สมจริงเล็กน้อยจึงทำเป็นไม่ได้ยินตอนที่โจ๊กเกอร์บอกให้เธอสวมเสื้อคลุมมาด้วย
“ แฮ่กๆ ”
เด็กสาวหอบหายใจ ที่นี่มีแขกทุกคนมารวมตัวกันครบ
เพียะ! เพียะ!!
“ ฉันสั่งให้นายฟื้นไงล่ะเซบาสเตียน!!! ” และชิเอลที่กำลังนั่งคร่อมศพของเซบาสเตียน
ตบตีเสียยกใหญ่ซึ่งนั่นมันก็เป็นแค่การเล่นละครเหมือนกัน แถมเล่นใหญ่ขนาดที่ว่าเมลินมาดึงตัวออกยังไม่ยอมห่างจากเซบาสเตียนแม้แต่นิดเดียว
อ่า.....อยากจะยกรางวัลตุ๊กตาทองให้ชิเอลเสียจริง ขอยอมรับในฝีมือการแสดงเลย แต่ว่างานนี้เราเองจะน้อยหน้าชิเอลไม่ได้
“ เมลิน....” ซีอาน่าเดินเข้าไปจับไหล่ของเมดสาวเป็นสัญญาณบอกว่าให้ปล่อยชิเอลออก หนุ่มน้อยยังคงจับชายเสื้อ แสร้งทำตัวสั่นว่าตนนั้นเสียใจไม่เลิก
เธอกอดชิเอลจากด้านหลังและถึงเวลาที่เธอต้องเล่นฉากของเธอแล้ว
น้ำตาจงออกมาซะ!
“ พอเหอะ.....ปล่อยให้เขาได้พักผ่อนอย่างสงบ ฮึก!
” เธอแสร้งบีบน้ำตาในสายตาของคนอื่นๆเห็นเพียงไหล่บางของเด็กสาวนั้นสั่นเทา พยายามปลอบปโลมจิตใจของท่านเอิร์ลแม้ตนเองนั้นบอบช้ำ
“ พี่เซีย.....” ฝ่ายนี้ก็เล่นตามน้ำได้ดี ทำเป็นหยุดทุกการกระทำเอื้อมมือปาดน้ำตาให้ผู้เป็นพี่สาว “ ปล่อยผมก่อน ” จากนั้นก็ผละออกเหลือเพียงซีอาน่าที่นั่งอยู่ข้างกายเซบาสเตียนคนเดียว
และต่อไปฉากใหญ่ของเธอมาถึงแล้ว
“ เซบาสเตียน ” เธอเอื้อมมือสัมผัสและจรดหน้าผากตนเองลงกับหน้าผากของซาตานหนุ่ม “ ฮึก....ฮึกๆ
ทำไมต้องเป็นคุณด้วย ” ปล่อยให้หยดน้ำตาไหลรินย้อยลงกับกรอบหน้าสวยของเขา ร่างกายของเซบาสเตียนนั้นเย็นยะเยือก ซึ่งมันไม่ได้น่าตกใจเลยสำหรับเธอ
“
คุณหนูใส่นี่ก่อนนะครับ ” โจ๊กเกอร์นำเสื้อคลุมมาให้ซีอาน่าสวมใส่และพาเธอออกจากตัวของเซบาสเตียน ทั่วตัวของคุณหนูมีแต่คราบเลือดเปรอะไปทั้งตัว ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากนอกจากเสียมารยาทกอดปลอบคุณหนูของเขา “ อย่าร้องเลยนะครับท่านเซีย
”
“ โฮฮฮฮฮฮฮ!!! ” เธอปล่อยเสียงร่ำไห้ให้ดังขึ้น
อย่างน้อยๆตัวเธอและชิเอลก็หลุดพ้นจาข้อกล่าวหาเรื่องเป็นผู้ต้องสงสัยในการฆ่าลอร์ดซีเมนต์แล้ว ที่เหลือก็แค่หาแพะมาล้มหมากตานี้ได้เสียที
“
เหนื่อยแย่เลยที่ต้องเปลี่ยนตัวไปมา ”
นี่เป็นประโยคที่เธอพูดกับเซบาสเตียน
หลังจากเวลาผ่านมาได้พักใหญ่ทั้งผ่านมื้อเช้าหรือแม้แต่บางส่วนพากันไปหากุญแจห้องและยังมีเรื่องที่เฟลปส์เป็นเหยื่อถูกฆาตกรรมอีกรายอีก
เด็กสาวนั่งอยู่ในห้องของเซบาสเตียนหลังจากที่พวกชิเอลไม่พบกุญแจและพากันออกไปเรียบร้อยร้อยแล้ว เธอถือโอกาสที่ทุกคนยังวุ่นวายกับการหาหลักฐานมานั่งมองเซบาสเตียนปลอมตัวเป็นคนอื่นในนามของ
บาทหลวงเจรามี่
“ ไม่เหนื่อยหรอกขอรับ ”
งานนี้ไม่ได้เหนื่อยแต่ว่ามันยุ่งยากสำหรับเขา
“ และที่กระผมไม่เหนื่อย.....” และมีอีกหนึ่งเหตุผลที่เขาไม่เหนื่อย “ ก็เพราะกระผมได้รับพลังงานจากคุณหนูไปแล้วเมื่อคืน
” เขาโน้มหน้าลงกระซิบข้างหูของเด็กสาว มันก็เป็นแค่การแกล้งแบบเช่นเคยและปฏิกิริยาตอบสนองของคุณหนูก็คงเหมือนเดิม
ฉ่า....
แต่ดูเหมือนครั้งนี้จะไม่ใช่นะ
เซบาสเตียนจ้องมองใบหน้าของซีอาน่าที่แดงลามไปถึงใบหู
นี่เป็นครั้งแรกที่คุณหนูแสดงอารมณ์ความรู้สึกเขินอายเช่นนี้ต่อหน้าเขา หูได้ยินเสียงหัวใจดวงน้อยเต้นระรัวชัดเจนบ่งบอกถึงอาการตื่นเต้นของมนุษย์
“ ยะ.....อย่ามาพูดอะไรบ้าๆในสถานการณ์ซีเรียสแบบนี้นะ!
” ซีอาน่าเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
พยายามซ่อนใบหน้าที่แดงไว้แม้ว่ามันจะปกปิดสายตาของปีศาจหนุ่มได้เลยก็ตาม “ แค่เห็นนายตายก็มากพอแล้ว
อย่ามาแกล้งเล่นให้ฉันเหนื่อยใจไปมากกว่านี้จะได้มั้ย!! ”
“ คุณหนู.....” เซบาสเตียนกระชับไหล่บางแน่น ใช้นิ้วเรียวเชยคางของเด็กสาวขึ้นมาสบตาเขา ฉีกยิ้มร้ายอย่างพอใจเยี่ยงผู้ชนะ “ เป็นห่วงกระผมหรือขอรับ?
”
เป็นห่วงปีศาจที่ไม่มีวันตายเช่นเขา ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจตนเองแท้ๆ
รูม่านตาขยายกว้าง ใช่....จริงๆเธอก็แอบห่วงนิดหน่อย
รู้ทั้งรู้ว่าจริงๆเขาไม่มีทางตายแต่ให้ทำไงได้ในเมื่อเธอนั้นเป็นมนุษย์ มันก็ต้องมีความรู้สึกบ้างแหละ อาจจะไม่สะทกสะท้านเท่าคนอื่นๆ แต่เหตุผลจริงๆที่เธอห่วงก็เพราะแอบคิดไปเองว่า
หากเขาไม่ใช่ซาตานเหตุการณ์ครั้งนี้จะเป็นยังไง
ชิ....ไม่ชอบที่ตัวเองคิดแบบนี้เลย!
“
ใครห่วงนายกันเซบาสเตียน ”
“
แล้วถ้าเกิด.....กระผมตายขึ้นมาจริงๆ ” ปีศาจหนุ่มสบเข้าไปในนัยน์ตาแสนดื้อดึงนี้
สนุกเหลือเกินที่ปั่นประสาทคุณหนูเล่น
ยิ่งเธอปากแข็งไม่ยอมปริปากบอกความรู้สึกจริงๆมากเท่าไหร่เขายิ่งสนุกอยากให้เธอพูดออกมามากเท่านั้น
“ คุณหนูจะร้องไห้เพื่อกระผมมั้ยขอรับ? ”
นั่นสิ....คุณหนูจะร้องไห้เหมือนตอนที่เล่นละครในวันนี้ไหมนะ?
เอาล่ะ.....ผมรอฟังคุณพูดอยู่นะขอรับ ทำให้กระผมสนุกที่จะงัดปากคุณมากกว่านี้อีก
TALK : ขออภัยที่หายไปนานค่ะ ไรท์ไม่มีเวลาแต่งจริงๆ
ตั้งแต่เปิดเรียนมาไรท์เจอเรื่องเยอะมาก(แบบเยอะมาก) เรียนก็หนัก งานก็เยอะ ยังมาเจอปัญหาหลายอย่าง
โดยเฉพาะเรื่องที่เป็นข่าวดังล่าสุด ไรท์เรียนอยู่มหาลัยนั้นและสาขานั้นในชั้นปีที่ 2 นั่นแหละค่ะเหตุการณ์นี้มันทำให้ไรท์เฟลจริงๆ ข่าวบางสื่อตีความมั่วก็เยอะ แต่ตอนนี้ไรท์โอเคแล้วค่ะเลยพอมีกำลังใจมาอัพต่อให้ได้
*แต่จะพยายามอัพให้นะคะ ♥
ความคิดเห็น