ซินเดอเรลล่ากับแม่เลี้ยงใจร้ายและเจ้าชายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 (100% แล้วจร้า)

1

เฮ้อ...นี่ก็ครบสิบปีแล้วสินะที่แม่สุดที่รักผู้บ้าคลั่งซิลเดอเรลล่าจากฉันไป วันนี้ฉันเลยตื่นแต่เช้าลุกขึ้นมาทำบุญตักบาตรไปให้แม่ด้วยของโปรดของแม่ซึ่งแพงโค-ตะ-ระแพง ก็จะอะไรซะอีกล่ะ อาหารแต่ละอย่างที่แม่ชอบจะต้องเป็นอาหารสุดหรูระดับ5ดาวสำหรับเจ้าหญิงเจ้าชายเท่านั้น เพราะแม่จะคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงซิลเดอเรลล่าสุดสวยอยู่ตลอดเวลาจนกระทั่งนาทีสุดท้ายก่อนจะลาโลกจากฉันไปแม่ยังแทนตัวเองว่าซิลเดอเรลล่าอยู่เลย ยิ่งคิดเรื่องของแม่ก็ยิ่งคิดถึงแม่ที่สุดเลย โอ๊ยให้ตายเถอะไม่อยากร้องไห้ตอนเช้าๆเปิดวิทยุฟังดีกว่า

กริ๊ก

“คิดถึงแม่ขึ้นมาน้ำตามันก็ไหล อยากกลับปายย ซบลงที่ตรงตักแม่~”

ฮือๆT_T ไอดีเจบ้า เปิดเพลงอะไรไม่ดูเวล่ำเวลา รู้อย่างนี้ร้องไห้ตั้งแต่แรกเลยยังดีซะกว่า ไม่ฟงไม่ฟังมันแล้วไปหาพ่อดีกว่า ยังไงเราก็ยังมีพ่อที่ติงต๊อง เอ้ย...แสนดีอยู่ด้วยอีกตั้งคนนี่หน่าอย่างนี้ชีวิตก็ไม่เหงาแล้ว อิอิ ^_^

"พ่อขา ทำไรอยู่อ่ะ เซียสุดสวยมาหาแล้วน้า" ฉันตะโกนพร้อมกับวิ่งเข้ามาในครัวแต่ก็ไม่เจอพ่อ มีแต่กระดาษโน๊ตใบเดียวที่แปะอยู่ตรงตู้เย็น
      

 "เซียลูกรัก
            ช่วงนี้พ่อต้องไปคุมงานที่ต่างประเทศซักพัก  
        ยังไม่มีกำหนดกลับ  แต่ลูกไม่ต้องเป็นห่วงพ่อ
        พ่อได้ให้แม่เลี้ยงของลูก(ภรรยใหม่พ่อเอง)มาอยู่
        กับลูกในช่วงที่พ่อไม่อยู่พ่อรับรองว่าเค้าจะดูแลลูก
        อย่างดี
                                      รักนะ พ่อสุดหล่อของลูก"
      

"กรี๊ดดดดด!" ฉันกรี๊ดออกมาลั่นหลังจากอ่านข้อความของพ่อจบ ไม่นะ แม่เลี้ยงหรอ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องมาก่อนเลย ฉันไม่เชื่อเด็ดขาด ก็พ่อรักแม่มากขนาดนั้นแล้วจะหาแม่เลี้ยงให้ฉันได้ไง พ่อต้องล้อเล่นแน่ๆ
        ติ๊งต่อง
        เสียงออดหน้าบ้านนี่นา ใครมาตอนนี้นะ ไม่รู้เวล่ำเวลา เดี๋ยวพ่นไฟใส่ซะเลยหนิ 
        ติ๊งต่อง
       "รู้แล้วค่า ไม่ต้องกดแล้วกำลังเดินไปเปิดประตูอยู่ค่ะ"  ฉันตะโกนบอกพร้อมกับรีบวิ่งไปเปิดประตู แล้วก็พบว่าคนที่มากดออดเป็นผู้หญิงวัยกลางคน แต่งตัวเหมือนคุณนายหลุดออกมาจากหนังสือพิมพ์หน้าข่าวไฮโซ  ฉันไม่เคยรู้จักยัยป้าหน้าไฮโซแบบนี้นะ หรือจะเป็นเพื่อนพ่อ ช่างเถอะ หน้าอย่างนี้คงไม่ใช่โจร
       "ไม่ทราบมาหาใครคะ" ฉันถามยัยป้าหน้าไฮโซนั่น
       "เธอคือซิลรดา เอนกไพศาล ใช่รึเปล่า" ชื่อฉันชัดๆอย่าบอกนะว่ายัยป้านี่มาหาฉัน
       "ค่ะ มีอะไรกับฉันหรือคะ" ฉันถาม
       "หึๆ ยังดูดีกว่าที่ฉันคิดไว้นะ ฉันเป็นภรรยาใหม่ของพ่อเธอ เราจดทะเบียนสมรสกันเมื่อวานนี้ แล้วฉันก็จะย้ายมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จนกว่าพ่อเธอจะกลับจากเมืองนอกหรือไม่ก็อยู่ตลอดไป" 
       "ฮะ อะไรนะ คุณนะเหรอจะมาเป็นแม่เลี้ยงฉัน โกหกแน่ๆมีหลักฐานอะไรมายืนยันไม่ทราบ" ฉันถามยัยป้าหน้าไฮโซนั่นอีกครั้ง จะให้เชื่อได้ไง พ่อฉันไม่หน้ามีรสนิยมชอบไฮโซนี่ แล้วดูคำพูดที่ยัยนั่นใช้กำฉันสิ หยิ่งจริงๆเลยนะ เห็นแล้วหมั่นไส้
       "หลักฐานคงไม่จำเป็น เพราะเงินค่ากินค่าใช้ของเธออยู่ที่ฉันทั้งหมด ถ้าไม่ให้ฉันเข้าบ้าน เชิญอดตายไปแล้วกันยัยเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม" 
       ว้าก! เงินค่าขนม พ่อนะพ่อ ทำไมทำกับเซียอย่างนี้ โอ๊ย ตายๆๆ ฉันไม่มีเงินเหลือแล้วนะ ถ้าอย่างนั้นยัยนี่ก็ต้องเป็นแม่เลี้ยงฉันจริงๆน่ะสิ แล้วฉันก็คงต้องยอมอยู่กับยัยนี่ ให้ตายเถอะ ฮือๆ T_T
       "จะเชิญฉันเข้าบ้านได้รึยัง" เสียงยัยแม่เลี้ยงดังขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนทำหน้ารันทดชีวิตอยู่นาน ฉันเลยกัดฟันเชิญเค้าเข้าบ้านแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก ชิ~ 
       พอยัยแม่เลี้ยงนั่นย่างก้าวเข้ามาในบ้านปุ๊ป ก็รีบหอบกระเป๋าขึ้นบ้านไปจับจองห้องบรรทมของคุณเธอทันที แต่เฮ้ย! นั่นมันห้องนอนของแม่ฉันนั้น ฉันอุตส่าห์ดูแลรักษามาอย่างดี ใครก็ห้ามแตะต้องเด็ดขาด
       "หยุดอยู่ตรงนั้นเลย คุณจะนอนห้องนั้นไม่ได้เด็ดขาด" ฉันสั่งด้วยน้ำเสียงดุจนางพญา อิอิ ภูมิใจน้ำเสียงตัวเองสุดๆ ^-^
       "ทำไมฉันจะนอนไม่ได้"
       "คุณไม่จำเป็นต้องรู้ แต่ฉันไม่ให้คุณนอนเด็ดขาด"
       "แต่ฉันจะนอน"
       "ไม่ได้"
       "ต้องได้ ฉันเป็นเมียพ่อเธอนะ"
       "เมียพ่อแล้วไง ไม่ใช่เมียฉันซักหน่อย"
       "ปากเธอนี่คงเสียเหมือนแม่เธอสินะ"
       "อย่ามาลามปามแม่ฉันนะ" ขนาดพ่อฉันยังไม่เคยว่าแม่เลย แล้วแกเป็นใครอีนางแม่เลี้ยงใจร้าย -*-
       "หึ แม่เธอป่านนี้ก็คงเหลือแต่โครงกระดูกแล้วมั๊ง แล้วตอนนี้พ่อเธอก็กำลังหลงฉัน เธอกับแม่ก็คงกลายเป็นหมาหัวเน่า ฮิฮิ ^0^" 
       "นี่แก มาทีหลังแล้วยังปากมากอีก พ่อฉันก็คงหลงแกแค่ชั่วคราวเท่านั้นแหละ อีกหน่อยคงต้องมาขอข้าวฉันกิน" 
       "จุ๊ๆ อย่าพูดกับแม่แบบนี้สิจ๊ะ ไม่อยากได้เงินค่าขนมเหรอฮื๊อ" 
       จริงสิ เงินๆๆ $_$ ท่องไว้ยังไงต้องอดทนเพื่อเงินก่อน เอาเถิดวันนี้ปล่อยไปก่อนก็ได้ แต่แค้นนี้ต้องชำระแน่นอน -_-*
       "ก็ได้ คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ แต่ฉันขอร้องล่ะ อย่ายุ่งกับห้องแม่ได้ไหม" นี่ฉันก็ทำเพื่อแม่และเงินอีกล่ะ อย่าเข้าใจผิดว่าฉันจะยกธงขาวให้ยัยแม่เลี้ยงนะ
       "ฮึๆ ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะนอนห้องเธอแทน ^_^"
       "(-_- * )(  *-_-) ทำไมต้องห้องฉัน"
       "งั้นฉันก็นอนห้องแม่เธอ"
       "ห้องฉันก็ได้ค่ะ" ฮือๆ T_T
        กรี๊ดดดดดดด! อยากจะกรี๊ดดังๆแต่ก็ทำได้แค่กรี๊ดในใจ T^T ต้องเสียห้องให้นังแม่เลี้ยงที่ฉันยังไม่เชื่อซักเท่าไหร่ว่าพ่อจะเลือกคนอย่างยัยนี่มาเป็นแม่เลี้ยงฉันจริง หรือว่ายัยนี่จะใช้ยาเสน่ห์ ถ้าเป็นอย่างนี้คงปล่อยไว่ไม่ได้ต้องรีบหาทางถอนเสน่ห์ให้เร็วที่สุด แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเพราะว่าฉันยังไม่รู้เลยว่าคืนนี้จะนอนที่หนายยย!