คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ภาพวาดจากนิทรรศการ
ฤหาสน์หลัให่
๊อ ๊อ
๊อ
“เทียนหอม
ื่นรึยัวันนี้เรานัันไม่ใ่รึไห๊ะ” เสียอเพื่อนสนิทอเทียนหอมัึ้น
“ื่นแล้ว
แล้ว็อาบน้ำแ่ัวเสร็แล้ว้วย่ะ” เมื่อสิ้นเสียพูประู็ถูเปิออ
พร้อมับเ้าอเสีย็ออมา้วยเ่นัน
“อืม ีมา่ะ
ุหนูเทียนหอม” ลิรินบอับเพื่อนสาว
“ั้น
็ไปันเถอะ่ะุหนูเทียนหอม” ลิรินยิ้มให้ับเพื่อนสาวนสนิท
“เี๋ยว่อนลิริน
ะพาันไปไหนยัไม่บอเลยนะ” เทียนหอมถาม
“อ้อ ันะพาเธอไปนิทัศารภาพวาน่ะ”ลิรินอบ
“ั้น เราไปันเถอะ่ะุหนูลิริน” สิ้นเสียสนทนา ทัู้่็เินไปที่รถพร้อมมุ่หน้าไปที่นิทรรศารภาพวาแถวใลาเมือ
นิทัศารภาพวา
“ถึแล้วเทียนหอม เ้าไป้าในันเถอะ” ลิรินวนเพื่อนเ้าไปในาน
“อืม”เทียนหอมพยัหน้า
“โฮ้ นเยอะเหมือนันนะเนี่ย”เทียนหอมมอูนที่อยู่ในาน
“เทียนหอมเธอเินไปู่อนนะ เี๋ยวันมา ไปเ้าห้อน้ำ่อน” ลิรินบอ่อนเินไปห้อน้ำ
“เอ๊ะ”
เมื่อรู่เทียนหอมเห็นแสแวบๆ าทาริมสุอาน ึเินามหาแสนั้น
“ว้าว”
เมื่อเินามแสนสุาน เธอ็เห็นภาพวาที่สะุาเป็นอย่ามา
ภาพวานั้นมีนา่อน้าให่
เป็นรูปเรือนอประเทศีนที่สวยมา
และมอเ้าไปในเรือน็ะเห็นายนหนึ่ที่มีผมยาวหน้าาหล่อเหลา ำลัเป่าลุ่ยแล้วมอพระันทร์เ็มวบนฟ้าล้ายับำลัรออะไรบาอย่า
“อบภาพนี้ั” เทียนหอมพูออมาอย่าแผ่วเบา
“หนูอบภาพนี่รึ”
ายวัยรานหนึ่ถามเธอ
“่ะ
หนูว่าภาพนีู้มีเสน่ห์และสวยมาเลย่ะ” เธออบายรานนั้นหลัาละสายาาภาพนั้น
“ันเป็นเ้าอภาพ ถ้าหนูอบันะยให้” ายรายิ้มให้เธอ
“ไม่เป็นไร่ะุลุ
หนูะื้อภาพนี้เอ่ะ” เธออบายรา้วยรอยยิ้มที่สใส
“ั้น ันายให้หนูราา3000บาทแล้วัน” ายราบอเธอ
“่ะ”
หลัาสิ้นบทสนทนา เธอ็ัาร่ายเินและเรียมนำภาพนั้นลับมาที่บ้านอเธอ
“อ้าว
เทียนหอมเธอื้อภาพวาเสร็แล้วหรอ” ลิรินถาม้วยวามสสัยเพราะปิเวลาเทียนหอมะื้ออไม่ว่าอะไร็าม้อใ้เวลานานมา
“อืม” เธออบพร้อมับรอยยิ้ม
“เทียนหอมันว่า/ลิรินลับบ้านันเถอะันอยาเอารูปไปิที่บ้านแล้ว”
เทียนหอมพูแทร
“แ่ันยัไม่/ันอยาลับบ้านแล้วนะะ
ุหนูลิริน “ เทียนหอมพูเสียอ้อน
“็ไ้
ั้นลับันเถอะ”ลิรินเินนำไปที่รถ
านั้นลิริน็ไปส่เทียนหอมที่บ้าน
และ็ทาน้าวลาวัน้วยัน่อนะลับบ้าน
“ุหนู่ะ
ื้อภาพวาอะไรมารึ่ะ” แม่ันทร์ นรับใ้เ่าแ่อบ้านเอ่ยถาม
“ภาพวาเรือนประเทศีนน่ะ่ะ
พอีเทียนหอมไปานนิทรรศารเห็นแล้วอบเลยื้อลับมา่ะ”
เทียนหอมอบแม่ันทร์ทั้ๆที่ยัไม่ละสายาาภาพวาที่ถูนานในบ้าน3นยึ้นไปบนห้อ พูบเทียนหอม็วิ่ึ้นไปูนานที่ยรูปึ้นไปบนห้อ
“แวนไว้รนั้นเลย่ะ/อบุมานะะที่่วยยึ้นมาให้”
หลัาแวนภาพวาเธอ็นั่มอรูปวานั้นอย่าละสายาไม่ไ้
“ทำไมถึรู้สึุ้นเยับนในภาพวานั้นัเลยนะ” เทียนหอมพูอย่าแผ่วเบาราวับถูมน์สะ
“เอ๊ะ เมื่อี้เหมือนายในภาพวานั้นยิ้มให้เรา” เทียนหอมใเล็น้อย
“เราิมาเินไป ไปอาบน้ำีว่า” ภาพที่เธอเห็นนั้นือายในภาพเียนยิ้มให้เธอและมอ้วยสายาอ่อนโยน
18.00 น.
๊อ ๊อ
๊อ
“ุหนูเทียนหอม่ะ
ไ้เวลาทาน้าวเย็นแล้ว่ะ”
“่ะแม่ันทร์
เี๋ยวเทียนหอมะรีบออไปนะะ”
ในะที่พูสายาเธอ็ไม่สามารถละออาภาพนี้ไ้เลย เธอลับมานั่มอรูปภาพั้แ่อาบน้ำเสร็นถึอนนี้ สัพัเทียนหอม็เินลไปิน้าว
“เทียนหอมเบื่อัเลยะแม่ันทร์” เทียนหอมพู้วยน้ำเสียเรียบ
“ั้นุหนู็ไปเที่ยวสิะ” เสียแวว หลานอแม่ันทร์พูึ้น
“็ีนะะ แ่เทียนหอมะไปไหนีละ” เทียนหอมใ้มือับาอย่าใ้วามิ
"ไปเที่ยว่าัหวัีไหมะุหนู" แม่ันทร์บอเทียนหอม
“ีะ ั้นเี๋ยวอีั2-3เือนเทียนหอมะไปเที่ยว่าัหวันะะ”เทียนหอมยิ้มให้แม่ันทร์
หลัาิน้าวเสร็เทียนหอม็ลับไปห้อนอน เธอนอนมอรูปภาพัพันเผลอหลับไป
หลัาที่เทียนหอมื้อรูปภาพมาเธอ็มัะอยู่แ่ในห้อเือบทั้วันเป็นเวลาหลายเือนและะฝันถึายในภาพเียนอยู่เือบทุืน
23.00 น.
“รารีสวัสิ์นะ ิเอ๋อร์ ที่รัอพี่” เสียายในภาพเียนที่ำลันั่อยู่บนเียอเทียนหอม
านั้นเา็ูบลที่หน้าผาเพื่อบอรารีสวัสิ์
โปริามมอน่อไป.....
ความคิดเห็น