ฟิคบารามอส ความทรงจำอันมิอาจลืมเลือน ~คิล = เฟริน ~

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ห้า

บทที่ห้า [ BY : Moejichan ]

ดวงตาสีม่วงสวยของเด็กสาวนามฟินเรฉายแววใคร่รู้ แต่หากอีกคน เฟริล ฉายแววรักสนุกมากกว่าซื่อเสียอีก

มาทิลด้าเบือนหน้าไปอีกทางเมื่อได้รับปัญหาที่ตัวเธอเองไสมารถที่จะตอบได้


คนที่รักกันจะมีลูกกันไม่ใช่เหรอคะ?

คาโลไม่ได้รักเธอ ไม่เคยเลย แต่เธอก็ไม่เคยรักเขา


ให้ตายสิ อายเด็กเขาเห็นมั้ย มาทิลด้า





"อาชื่ออะไรเหรอคะ?" เสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยถาม มาทิลด้าได้สติขึ้นอีกครั้ง


"อาชื่อ มาทิลด้า จ้ะ มาทิลด้า วาเนบลี"


เธอได้รับสกุลนี้มากจากเขา แต่ด้วยหน้าที่


เธอพยายามปกปิดสีหน้าเจ้บปวดไม่ให้พวกเด็กๆเห็น


พวกเด็กน้อยยังใสซื่อนัก ไม่ควรรู้เรื่องอย่างงี้ให้เป็นมลทิน


ช่างเหมือนดอกไม้สีขาว สวยน่าถนุถนอม เสียเหลือเกิน


"เข้าไปข้างในกันมั้ยจ้ะ วันนี้จะมีคนมาเยี่ยมอาอยู่พอดี มาด้วยกันสิ"
มาทิลด้าเอ่ยชวน แม้เป็นเด็ก แต่สายตาก็ยังเป็นนักฆ่าอยู่วันยังค่ำ สายตาเล็กๆสีม่วงทั้งสอง มองเห็นเม็ดน้ำสีใสที่ขอบตาของหญิงคนงาม


เฟริลพึมพำอะไรสองสามคำ ลมพัดวูบลงที่ใบหน้าของมาทิลด้า ปาดน้ำตาของหญิงสาวออก


"อามาทิลด้าร้องให้เหรอคะ" ฟินเรพยักหน้าให้เฟริล สายลมบางเบาก็หายใบ หยดน้ำใสมาอยู่ที่มือของเด็กน้อย

"เราเห็นนะคะ"



แต่มาทิลด้าก็ไม่ได้ตั้งใจฟังเรื่องที่เด็กๆพูดเลยแม้แต่น้อย เธอตกตะลึงกับความสามารถเมื่อครู่ของเด็กน้อย


เวทลม?

ลูกของธิดาแห่งความมืด



ถ้าเกิด ธิดาแห่งความมืด แต่งงานกับพ่อมดปิศาจแห่งคาโนวาล ลูกคงออกมาแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้เสียอีกสินะ




เมื่อเห็นว่าหญิงสาวใจลอย เด็กสาวน้อยจึงประกบมือเข้าด้วยกัน มาทิลด้ามองกิริยานั่นด้วยความงุนงง

เมื่อเด็กสาวกางมือออก ดอกไม้น้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นในมือน้อยๆของเธอ เธอยื่นมันให้ราชินีตรงหน้า


"อย่าเศร้าเลยนะคะ เราขอโทษ"


สมกับที่เป็นลูกของเธอจริงๆเลยนะคิล เฟริน อยากจะมอบรอยยิ้มให้ทุกคน






to be continued


55+ ตอนนี้แต่งโดยเจ๊โมจิเจ้าเก่าเจ้าคร่า อย่างที่เห็นนะคะ ลูกเฟรินความสามารถเกินเด็ก แต่อย่างเข้าใจผิดนะคะ ฟินเรไม่ได้มีพลังน้ำแข็งเหมือนคาโล แต่มีพลังน้ำค่ะ แต่จะทำดอกไม้ก็ต้องน้ำแข็งจริงมั้ยคะ 55+ ส่วนเฟริลมีพลังควบคุมลมเจ้าค่ะ เด๋วแตะมือ แล้วกัน

ไม่รู้จะแต่งเศร้ายางงายยยยยยยย TT^TT เศร้าเองแว้วเนี่ย