ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่สอง [ By : Merfae ( มาแจมจ้า ) ]
นัยน์ตาสีฟ้ากระจ่างทอดมองไปเบื้องหน้าอย่างแสนเศร้า....
สายตาที่ทอดมองไปยังดินแดนที่ขึ้นชื่อว่าหนาวที่สุดในเอเดน.....ซาเรส
เมื่อคนหนึ่งคือคนที่เขารักที่สุด อีกคนหนึ่งคือเพื่อนที่สำคัญที่สุด.....
เขาก็ต้องปล่อยเธอไป....เพื่อความสุขของคนทั้งคู่
แม้ว่าจะแลกมาด้วยความเจ็บปวด......ของตัวเขาเอง.......
"คาโล...."
เสียงเรียกที่คุ้นเคยมาตลอด 7 ปีในรั้วโรงเรียนพระราชา.... ควีนแห่งคาโนวาล
มาทิลด้า วาเนบลี......
หญิงสาวที่ถูกจับหมั้นหมายด้วยกัน โดยความไม่เต็มใจของทั้งคู่....
มาทิลด้ามีซีบิล เขาเคยรักกับเฟลิโอน่า......
เพราะโชคชะตาเล่นตลกใช่ไหม ? ทำให้ต้องคลาดกัน เฟลิโอน่าถึงได้มีรักครั้งใหม่ ซีบิลถึงหนีไปแต่งงานกับเรนอน........
แต่หน้าที่กับความรัก.....ราชนิกูลอย่างเขาและมาทิลด้าต้องเลือกหน้าที่....
ไยสวรรค์ถึงเล่นตลกเช่นนี้.........
"นายยังตัดใจจากเฟรินไม่ได้อีกงั้นเหรอ...." มาทิลด้าถาม นัยน์ตาสีฟ้ากระจ่างยิ่งดูเจ็บปวดเมื่อเธอไพล่ถึงสตรีที่เป็นนางในดวงใจ...คนเดียวตลอดมา...
หากเขาสังเกต ในแววตาสีมรกตคู่นี้ มันตัดพ้อ....
"แล้วเธอล่ะ...ตัดใจจากซีบิลได้แล้วงั้นเหรอ...." คำถามที่ถูกส่งมาจากคาโล มาทิลด้านิ่งไปชั่วครู่ กับคำตอบที่อยู่ในใจ
ใช่....ฉันตัดแล้ว เหลือเพียงนาย ที่จมกับอดีต...
"ฉัน......"
"เธอเคยได้ยินใช่มั้ย...คาโนวาลมีรักแท้แค่หนเดียว..."คาโลตอบเสียงนิ่ง ก่อนคำต่อมาจะเน้นราวกับต้องการบอกไปทั่วฟ้า ให้เธอคนนั้นได้ยิน
"และเจ้าของดวงใจของคาโล วาเนบลี คือเฟลิโอน่า เกรเดเวล เท่านั้น !"
เฟลิโอน่า เกรเดเวล ไม่ใช่...
เฟลิโอน่า ฟิลมัส......
"คุณซีบิลคะ..."
"มีอะไรงั้นหรือ...เรนอน"
ซีบิลหันไปหาภรรยาสาว ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง สวยจับใจตั้งแต่วันแรกที่พบ จนวันนี้ เธอยังสวยสร่างไม่หาย
"อาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ..."
"งั้นหรือ..."เขาผละจากหนังสือที่อ่านอยู่ พลางโอบกอดภรรยาสาวอย่างรักใคร่
"วันนี้เรนอนป้อมข้าวผมนะครับ"
"คุณซีบิล!"
เรนอนหน้าแดงด้วยความเขิน เขินจัดจนเอามือทุบอกของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีดังปั้ก หากแต่ซีบิลกลับหัวเราะ พลางอุ้มหญิงสาวไปที่ห้องอาหาร...
แต่ก่อนไม่ยักมีแรงเยอะขนาดนี้.....
เรนอนคิดในใจ แต่ความคิดถลำไปถึงอีกคนหนึ่ง...
อดีตที่แสนอ่อนหวาน....กับ.....คนที่ฉายาเหมือนกัน จากเมืองเดียวกัน...
เพียงแต่ คนที่อยู่ข้างเธอตอนนี้คือ ซีบิล สเวน นักฆ่าแห่งซาเรส...
ไม่ใช่ คิลมัส ฟิลมัส นักฆ่าแห่งซาเรส.....
ซีบิลอกหักจากมาทิลด้า ขณะที่เธอทราบว่า คิล จะแต่งงานกับเฟลิโอน่า...
2 คนอกหักมาเติมช่องว่างให้แก่กัน....
เธอเลือกแต่งงานกับเขาเพราะคิดจะเอาซีบิลมาแทนคิล...
เขาช่างแสนดี....แสนดีกับเธอเหลือเกิน......
คุณคิล...ขอโทษนะคะ.......
ถ้าเกิดว่าฉันจะลบคุณออกจากใจ.............
2 คนมีความสุข 2 คนเจอรักใหม่ 1 คนยังจมกับรักเก่า 1 คนต้องทนความทุกข์..
ไยโชคชะตา เล่นตลกกับความรักเช่นนี้ ?...
มาแจมจ้า อันนี้ผูกไปถึงคู่อื่น >O<
อ่านคู่คาโล-มาทิลด้า เศร้ามั่กๆ [เขียนเองนะแก = =.]
555+ ข้าพเจ้า นู๋โมจิ รับช่วงต่อนะเจ้าคะ
"เฟริน"
เสียงทุ่มต่ำดังมาจากข้างหลังพร้อมร่างใหญ๋ๆของคนเคยเป็นเพื่อนสนิท กลับกลายมาเป้นคนรักเสียได้
ดวงตาหวานหันไปสบตานัยน์ตาสีม่วง ฉีกยิ้มหวาน
"นายเนี่ยน้า ดันสะเออะไปทิ้งขนมของฉัน มันน่านะเนี่ย"
คนตัวใหญ่ทรุดตัวลงนั่งที่พื้นห้องครัวข้างๆผู้เป็นภรรยา
"เรื่องงานไปถึงไหนแล้วคิล" เจ้าตัวไม่ว่าเปล่า ดักพุดดิ้งนมคำโตๆเข้าปากเคี้ยวตุ่ยๆ แต่ดวงตาสีน้ำตาบยังคงจับจ้องมาที่เขา
"อืม คนต่อไปน่ะ ค่าหัวสูงดี พอไปเที่ยวไนล์ได้ทั้งครอบครัวล่ะนะ"
เฟรินเลิกคิ้วขึ้น แยกรอยยิ้มกว้างทันที โอบแขนสลักสลวยรอบคอนักฆ่าอย่างประจบ
"ฉันร้ากกกกนายที่สุดเลย"
ประกายวิบๆวับๆบังเกิดในนัยน์ตาของนักฆ่า ทำให้ผู้เป็นภรรยาหนาวๆร้อนๆ มันชักเหมือนคาโลขึ้นทุกวันแล้วนะเนี่ย อบู่ด้วยกันมากหรือไงนะ
"แน่ใจนะเฟริน" เอาวะใจดีสู้เสือ
"อืม ไม่งั้นจะแต่งกับนายไปทำไมล่ะถามโง่ๆ สมองไม่ได้เรื่องอีกแล้ว" นั่นเป็นคำพูดที่ทำให้คนเป็นนักฆ่าอยากจับเจ้าหญิงกดซะเดี๋ยวนี้หากไม่ติดที่ว่านี่เป็นห้องครัวและ...........................
"พ่อ แม่!!"
สายตาที่ทอดมองไปยังดินแดนที่ขึ้นชื่อว่าหนาวที่สุดในเอเดน.....ซาเรส
เมื่อคนหนึ่งคือคนที่เขารักที่สุด อีกคนหนึ่งคือเพื่อนที่สำคัญที่สุด.....
เขาก็ต้องปล่อยเธอไป....เพื่อความสุขของคนทั้งคู่
แม้ว่าจะแลกมาด้วยความเจ็บปวด......ของตัวเขาเอง.......
"คาโล...."
เสียงเรียกที่คุ้นเคยมาตลอด 7 ปีในรั้วโรงเรียนพระราชา.... ควีนแห่งคาโนวาล
มาทิลด้า วาเนบลี......
หญิงสาวที่ถูกจับหมั้นหมายด้วยกัน โดยความไม่เต็มใจของทั้งคู่....
มาทิลด้ามีซีบิล เขาเคยรักกับเฟลิโอน่า......
เพราะโชคชะตาเล่นตลกใช่ไหม ? ทำให้ต้องคลาดกัน เฟลิโอน่าถึงได้มีรักครั้งใหม่ ซีบิลถึงหนีไปแต่งงานกับเรนอน........
แต่หน้าที่กับความรัก.....ราชนิกูลอย่างเขาและมาทิลด้าต้องเลือกหน้าที่....
ไยสวรรค์ถึงเล่นตลกเช่นนี้.........
"นายยังตัดใจจากเฟรินไม่ได้อีกงั้นเหรอ...." มาทิลด้าถาม นัยน์ตาสีฟ้ากระจ่างยิ่งดูเจ็บปวดเมื่อเธอไพล่ถึงสตรีที่เป็นนางในดวงใจ...คนเดียวตลอดมา...
หากเขาสังเกต ในแววตาสีมรกตคู่นี้ มันตัดพ้อ....
"แล้วเธอล่ะ...ตัดใจจากซีบิลได้แล้วงั้นเหรอ...." คำถามที่ถูกส่งมาจากคาโล มาทิลด้านิ่งไปชั่วครู่ กับคำตอบที่อยู่ในใจ
ใช่....ฉันตัดแล้ว เหลือเพียงนาย ที่จมกับอดีต...
"ฉัน......"
"เธอเคยได้ยินใช่มั้ย...คาโนวาลมีรักแท้แค่หนเดียว..."คาโลตอบเสียงนิ่ง ก่อนคำต่อมาจะเน้นราวกับต้องการบอกไปทั่วฟ้า ให้เธอคนนั้นได้ยิน
"และเจ้าของดวงใจของคาโล วาเนบลี คือเฟลิโอน่า เกรเดเวล เท่านั้น !"
เฟลิโอน่า เกรเดเวล ไม่ใช่...
เฟลิโอน่า ฟิลมัส......
"คุณซีบิลคะ..."
"มีอะไรงั้นหรือ...เรนอน"
ซีบิลหันไปหาภรรยาสาว ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง สวยจับใจตั้งแต่วันแรกที่พบ จนวันนี้ เธอยังสวยสร่างไม่หาย
"อาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ..."
"งั้นหรือ..."เขาผละจากหนังสือที่อ่านอยู่ พลางโอบกอดภรรยาสาวอย่างรักใคร่
"วันนี้เรนอนป้อมข้าวผมนะครับ"
"คุณซีบิล!"
เรนอนหน้าแดงด้วยความเขิน เขินจัดจนเอามือทุบอกของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีดังปั้ก หากแต่ซีบิลกลับหัวเราะ พลางอุ้มหญิงสาวไปที่ห้องอาหาร...
แต่ก่อนไม่ยักมีแรงเยอะขนาดนี้.....
เรนอนคิดในใจ แต่ความคิดถลำไปถึงอีกคนหนึ่ง...
อดีตที่แสนอ่อนหวาน....กับ.....คนที่ฉายาเหมือนกัน จากเมืองเดียวกัน...
เพียงแต่ คนที่อยู่ข้างเธอตอนนี้คือ ซีบิล สเวน นักฆ่าแห่งซาเรส...
ไม่ใช่ คิลมัส ฟิลมัส นักฆ่าแห่งซาเรส.....
ซีบิลอกหักจากมาทิลด้า ขณะที่เธอทราบว่า คิล จะแต่งงานกับเฟลิโอน่า...
2 คนอกหักมาเติมช่องว่างให้แก่กัน....
เธอเลือกแต่งงานกับเขาเพราะคิดจะเอาซีบิลมาแทนคิล...
เขาช่างแสนดี....แสนดีกับเธอเหลือเกิน......
คุณคิล...ขอโทษนะคะ.......
ถ้าเกิดว่าฉันจะลบคุณออกจากใจ.............
2 คนมีความสุข 2 คนเจอรักใหม่ 1 คนยังจมกับรักเก่า 1 คนต้องทนความทุกข์..
ไยโชคชะตา เล่นตลกกับความรักเช่นนี้ ?...
มาแจมจ้า อันนี้ผูกไปถึงคู่อื่น >O<
อ่านคู่คาโล-มาทิลด้า เศร้ามั่กๆ [เขียนเองนะแก = =.]
555+ ข้าพเจ้า นู๋โมจิ รับช่วงต่อนะเจ้าคะ
"เฟริน"
เสียงทุ่มต่ำดังมาจากข้างหลังพร้อมร่างใหญ๋ๆของคนเคยเป็นเพื่อนสนิท กลับกลายมาเป้นคนรักเสียได้
ดวงตาหวานหันไปสบตานัยน์ตาสีม่วง ฉีกยิ้มหวาน
"นายเนี่ยน้า ดันสะเออะไปทิ้งขนมของฉัน มันน่านะเนี่ย"
คนตัวใหญ่ทรุดตัวลงนั่งที่พื้นห้องครัวข้างๆผู้เป็นภรรยา
"เรื่องงานไปถึงไหนแล้วคิล" เจ้าตัวไม่ว่าเปล่า ดักพุดดิ้งนมคำโตๆเข้าปากเคี้ยวตุ่ยๆ แต่ดวงตาสีน้ำตาบยังคงจับจ้องมาที่เขา
"อืม คนต่อไปน่ะ ค่าหัวสูงดี พอไปเที่ยวไนล์ได้ทั้งครอบครัวล่ะนะ"
เฟรินเลิกคิ้วขึ้น แยกรอยยิ้มกว้างทันที โอบแขนสลักสลวยรอบคอนักฆ่าอย่างประจบ
"ฉันร้ากกกกนายที่สุดเลย"
ประกายวิบๆวับๆบังเกิดในนัยน์ตาของนักฆ่า ทำให้ผู้เป็นภรรยาหนาวๆร้อนๆ มันชักเหมือนคาโลขึ้นทุกวันแล้วนะเนี่ย อบู่ด้วยกันมากหรือไงนะ
"แน่ใจนะเฟริน" เอาวะใจดีสู้เสือ
"อืม ไม่งั้นจะแต่งกับนายไปทำไมล่ะถามโง่ๆ สมองไม่ได้เรื่องอีกแล้ว" นั่นเป็นคำพูดที่ทำให้คนเป็นนักฆ่าอยากจับเจ้าหญิงกดซะเดี๋ยวนี้หากไม่ติดที่ว่านี่เป็นห้องครัวและ...........................
"พ่อ แม่!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น