พี่คงไม่รู้... {you don't know my love}

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2/1

“ตื่น!”ร่างหนาพูดพร้อมกับกระชากข้อมือร่างบางให้ลุกขึ้น

“อึก..ผมเจ็บ”ร่างบางหน้านิ่วด้วยความเจ็บ

“ลุก!”ร่างหนาพูดเสียงเข้ม

“อ้ะ..!”ร่างบางเดินไปไม่ถึงห้าก้าวก็ล้มลงพร้อมกับเลือดที่ไหลลงมาเปรอะขาร่างบาง

“…!!!”ร่างหนาตกใจแต่ไม่ได้แสดงอาการออกไปมากนัก

“อึก..”ร่างบางกัดริมฝีปากตัวเอง และตัดสินใจลุกขึ้นก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำเงียบๆ

“โถ่เว้ย!!”ร่างหนามองบนเตียงที่มีเลือดเป็นดวงติดอยู่ก่อนจะสบถออกมา

“ฮึก..”ร่างบางค่อยๆทำความสะอาดร่างกายของตัวเอง และอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา ร่างบางไม่รู้ว่าทำไมทั้งๆที่ร่างหนาไม่ได้รักตัวเองแต่ก็กักขังตัวเองไว้ในแค่โลกของร่างหนา เหมือนว่าร่างบางจะเดินออกมาจากโลกนั้นไม่ได้ ร่างหนาทำเหมือนแค่ร่างบางเป็นของเล่น ไม่เคยคิดใส่ใจร่างบาง ไม่พอใจก็มาทำร้ายร่างบางให้เจ็บปวดอยู่เสมอ แต่ร่างบางก็ไม่ได้รับรู้ว่าภายในจิตใจลึกๆของร่างหนานั้นก็สับสนในหัวใจของตัวเองว่าจริงๆแล้วนั้นเกลียด หรือรักกันแน่