Forever Greed

เนื้อเรื่อง

ฉันนั่งอยู่ในห้องแคบๆแห่งหนึ่ง
ไร้ซึ่งแสงสว่าง
ไร้ซึ่งสีสรร
ไร้ซึ่งทุกสุ้มเสียง

เว้นเพียง เสียงกระซิบกระซาบเบาๆรอบกาย ลมหายใจที่เหม็นเน่าที่กระชั้นชิด

ฉัน

ก็คือจิตของเขา ...จิตสำนึกฝ่ายดี ก็เคยมีคนเรียกเช่นนั้น

ฉันเฝ้ามองชายคนนี้มาแสนนานจากข้างใน ฉันมองเห็นความโลภในสายตาของเขาซึ่งเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของประธานบริษัท

ทุกวัน ฉันรู้สึกถึงความโลภที่ก่อตัวขึ้นตลอดเวลา เสียงกระซิบกระซาบ แทนความคิดของเขา ลมหายใจเหม็นเน่าราวกับศพ แทนความโลภไร้ที่สิ้นสุด

ฉันนี่แหละ
จิตสำนึกของเขา
ความโลภของเขาไม่เคยหยุด

ตอนนี้กลิ่นอันไม่พึงประสงค์เริ่มก่อตัวขึ้นอีกแล้ว ฉันพยายามกวาดตามองไปรอบๆ แต่ก็พบเพียงความมืด

'อยากได้เหลือเกิน'
'ต้องได้มันมาให้ได้'
'ฉันต้องการมัน'

ฉันพยายามยกมือขึ้นมาอุดหู แต่สุ้มเสียงนั้นก็ยังคงก้องกังวานอยู่ในใบหูเรียวแหลมของฉัน จนกระทั่งเหมือนมีลิ่มที่มองไม่เห็นตอกเข้ามาในหัวใจที่มีเพียงหนึ่งเดียวของฉัน
เขา ทำตามความโลภนั้นสำเร็จเสียแล้ว

ฉันพยายามจะหยุดยั้งเขาอยู่หลายครา แต่ฉันพ่ายตลอดมา ฉันไม่เคยชนะกิเลสนั้น

ชายคนนี้ ไม่มีอะไรในจิตใจ นอกจากความโลภ ความกระหายตลอดเวลา
ฉันเองยังไม่แน่ใจ ว่าเมื่อถึงชีวิตหลังความตายแล้ว สิ่งนี้จะยังอยู่หรือเปล่า

แต่เขาไม่รู้หรอก!!!

ฉันมองเห็น ฉันเห็น จิตใจของเขาซึ่งตั้งแต่แรกเริ่ม มีสีขาวผ่องราวหิมะ
แต่ตอนนี้ ราวกับมีคนสาดเทสีที่มองไม่เห็นใส่
สีดำสนิทเริ่มลามเลียขึ้นมาจากด้านล่าง กระหวัดรัดเกี่ยวกับสิ่งที่มีสีขาวสะอาด รัดแน่นจนมันเริ่มคล้อยตามไป สิ่งที่เคยสว่างสุกใส จึงกลับกลายเป็นสิ่งมืดทึบ ไม่มีความสวยสง่าหลงเหลือเช่นเคย

บางสิ่งสีดำทึบ
แสยะยิ้มใกล้กับตัวฉัน
ฉันรังเกียจมันมาก

ฉัน คงต้องมอบบทเรียนให้กับเขาเล็กน้อย
ฉันจึงเดินฝ่าไปท่ามกลางความมืด และแลเห็นบางอย่างสีทองทอแสงระยับด้านหน้า
แส้สีดำสนิทในมือฉันถูกฟาด เหวี่ยงใส่มัน

สิ่งนั้นแตกสลายเป็นชิ้นเล็กๆ
สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขา อาจโหดร้ายไปบ้าง
แต่ฉันไม่สน

ประธานบริษัท
เสียชีวิตไปโดยฉับพลัน
เหลือเพียงแค่ลูกชาย

ตอนนี้พ่อของเขาตายไปแล้ว เหลือเพียงตัวเขา กับบริษัทซึ่งใกล้จะล่มจบ จบสิ้นอย่างไม่เป็นท่าด้วยการบริหารสุ่มๆของเขา
เงินทองที่เขามี ใกล้จะหมดสิ้น ด้วยการใช้อย่างสุรุ่ยสุร่าย
ตอนนี้ฉันพอจะรู้จุดจบของเขาแล้ว
ถึงแม้มันจะมีผลกระทบต่อฉัน ฉันก็ไม่แคร์...

ลูกชายของประธาน
ล้มละลายจนฆ่าตัวตาย
และฉันจะหายไป

ตอนนี้เขากำลังผูกเงื่อน... เพียงเพื่อจะผูกคอตาย
เมื่อร่างเนื้อสิ้นไป จิตสำนึกก็จะหายไป นั่นคือเรื่องปกติ
ฉันขอเพียงอย่างเดียว ฉันขอให้คนที่ได้อ่านข้อความนี้ ลองมอง สำรวจจิตใจของตนเอง
ลองมองดูว่าจิตสำนึกของคุณถูกความโลภกัดกร่อนไปเท่าไรแล้ว
เพราะฉันเองไม่อยากเห็นความตาย ที่มีจุดเริ่มต้นจากความโลภอีก
ฟังดูแล้วมันไม่น่าเชื่อ แต่ฉันเชื่อนะ ว่าคนที่โลภมากเกินไป จุดจบก็คือความตายอย่างไม่ต้องสงสัย
อย่าเป็นแบบเขา

ฉันขอ... แค่นี้

ห่วงโซ่ถูกทอดต่อ
จากความโลภไปหาความตาย
เพราะคุณไม่เลิกโลภ

Kesenai Tan'o
消せない     たんお
ความโลภ ที่มิอาจ ลบเลือน


                                                  
---------- ---------- ---------
แต่งเรื่องแรกเสร็จไปไม่ถึงวันนึง ก็มานั่งเขียนเรื่องใหม่อีกล่ะ... ก็มันว่างนี่นา
อันนี้ยังยึดconceptเหมือนเรื่องแรก
'อ่านไม่รู้เรื่อง งง มึน คนเขียนท่าจะประสาท'
อย่าว่างู้นงี้เลย ก็ถนัดแต่งแบบนี้ที่สุดแล้วนี่นา... = ="
ยังไงก็ ต้องขอความกรุณาช่วยcommentด้วยล่ะกัน...  _ _ 

 ,Lust