มีกาวน์นะวิศวะเอาไหม

ผม อิท หนุ่มวิศวะปี 4 ชีวิตผมหน่ะหรอ ผมมีพี่ชายฝาแฝดมันชื่อ แพรนเนอร์ มันเรียนอยู่วิศวะเหมือนกัน คลอดตามกันมาไม่กี่วินาที

ผมกับมันอะหน้าเหมือนกันอย่างกะคนคนเดียวกันแค่มันใส่แว่นละก็ชอบอ่านหนังสือแถมเป็นถึงเดือนมหาลัย ส่วนผม ทำตัวหล่อไปวันๆ มันคือหัวสมองประจำกลุ่มผ่านมาถึงปี 4 ได้ก็ต้องกราบมันเลยคร้าบ พวกผมมีเพื่อนสนิทคนเดียวกันนั่นคือ ไอ้เรนวาย กับไอ้วายุ ไอสองคนนี้ตัวปัญหาประจำกลุ่มแท้ๆ ชีวิตผมมักสงบร่มรื่น 

      แต่แล้ว...

มันก็มีไอ้หมอที่ไหนก็ไม่รู้เสือกมา ซื้อข้าวไข่เจียวที่คณะผม ละมันเป็นจานสุดท้ายด้วยไงประเด็น ไม่นะ ข้าวไข่เจียวอันเป็นที่รักของฉัน คณะมันไม่มีหรือไงวะทำไมแม่งต้องมาคณะผมคณะแพทย์มันคนละทางเลยนะ คอยดูเถอะไอ้หมอ ชีวิตแกไม่มีทางมีสุขหรอกเว้ย

ถามว่าผมรู้ได้ไงว่าคณะแพทย์ ก็เล่นใส่เสื้อกาวน์เด่นจนสาวสาวคณะผมมองตาไม่กระพริบขนาดนั้น

สวัสดีครับ ผมปริ้นเตอร์ ผมนักศึกษาแพทย์ปี 4 ครับ ที่จริงผมต้องยังอยู่ปี3อยู่แต่พอดีผมเรียนข้ามมาครับ ผมมีน้องฝาแฝดน้องสาวชื่อ ปลายฝน และน้องชายชื่อ ต้นหนาว เกิดห่างกันตั้ง3ปีแต่หน้าเหมือนกันอย่างกะแกะ ฝนอยู่ปี 2 แล้วอายุห่างกับผมปีเดียว ส่วนหนาวอยู่ม.5 ผมมักชอบสั่งข้าวไข่เจียวพิเศษผสมมะนาว อร่อยมากแต่วันนี้ร้านป้าแกปิดผมกับไอ้ไหมเลยต้องไปหากินที่อื่น 

"ไหนบอกว่าคณะนิเทศก็มีไงครับไหม"

"นี่หามา2คณะละนะครับยังไม่เจอเลย"

ผมพูดขึ้นเพราะตอนนี้ผมหิวมาก

"โถ่ไอ้หมอรอก่อนเดียวขอถามเพื่อนคณะอื่นก่อนว่ามีไหม"

ผมลืมบอกไปครับไหมมันเป็นผู้หญิงแต่ทำตัวห้าวหาญกว่าผู้ชายอีกผมละมาคบกับมันได้ไงยังไม่รู้เลยครับ

"ไอ้หมอกูเจอละอยู่ตึกวิศวะ เขาบอกมีนะ"

"ผมเชื่อได้ใช่ใหมครับเนี่ยหิวมาก"