นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
602
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
602
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 2 ธ.ค. 60 / 08:50 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
สวัสดีนักอ่านทุกท่าน
เราคือYoungคนเดิมเพิ่มเติมคือแต่งนิยายสั้นหนึ่งเรื่อง
เราคือYoungคนเดิมเพิ่มเติมคือแต่งนิยายสั้นหนึ่งเรื่อง
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่Youngตั้งใจแต่งเป็นที่สุด
เนื้อเรื่องจะเกี่ยวข้องกับศาสนาแล้วก็เรื่องภูติผี
ด้วยความYoungเป็นคนที่กลัวผีมาก จึงจะแต่งให้ผีไม่น่ากลัวสักเท่าไหร่
โดยจะมีตัวละครหลักๆอยู่2ตัวละคร
งั้นไปที่การแนะนำตัวละครกันเลยยยยย
แนะนำตัวละคร 
-----อี จูฮอน-----
เป็น'คน'ใจร้อน เลือดร้อน รักสันโดษมาก ไม่ชอบความวุ่นวาย
"นี้ฉันมีสัมผัสที่6เหรอ"
----------------------------------------
-----อิม ชางกยุน-----
นิสัยเงียบๆ ไม่ค่อยพูด ปากแข็ง
"แกมันน่ารำคาญ"
----------------------------------------
จะเป็นยังไงถ้าความรักไม่ได้กำหนดภพชาติ
จะเป็นยังไงถ้าความรักเกิดขึ้นจากคนกับวิญญาณ
จะเป็นยังไงถ้าคนกับวิญญาณรักกัน
หาคำตอบได้ในนิยายเรื่อง
The Tomb ผมเป็นผีนะ.....
ขอบคุณธีมสวยๆจาก StarLullaby
https://my.dek-d.com/starlullaby/writer/
ขอบคุณของตกแต่งสวยๆจาก animal-jams-neutral-groups.wikia.com
=====คำเตือน=====
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนแรง มีคำพูดที่หยาบคาย
โลกสวยก็ออกไป๊!!!!!!
============================
และเมื่อมีคนมาดราม่าว่าหยาบคายหรือเพ้อเจ้อ
นี้คือหน้าไรท์
ไรท์ When_I_Was_Young
จะเอารองเท้ามาปาที่เฟสไรท์ก็ได้
เฟส:WhenIwasyoung BlackWriter
===เพื่อบิ้วอารมณ์ในการอ่านนิยายฟังเพลงเหล่านี้ไปด้วย===
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
"-ใร็ไ้ -่วย -้วย"เสียอันแผ่วเบาอายหนุ่มร่าบา ามัวเามีรอยแผลมามาย เลือไหลอาบัว โลหิสีแย้อมสีเสื้ออนัวเล็ให้ลายเป็นสีแส
ทรมานเหลือเิน...
นที่ำลั้าวเท้าเ้าไปยัโลอวามายหลับาลอย่าปลสัาร เาะายแล้วริๆ ีวิอเาำลัะบลแล้ว
น่าสมเพเป็นที่สุ อายุยัน้อยแ่้อมาายแล้ว
ผมอโทษนะรับ พ่อับแม่ที่ยัไม่ไ้อบแทนพ่อับแม่เลย
----------------------------------------------------------------------------
23ปีผ่านไป
"นี้!!! ูฮอนลับมาเี๋ยวนี้นะ ะเินหนีแม่ไม่ไ้นะ!!!"เสียอันน่ารำาอหิวัยลานะโนเรียลูายอัวเธอ ส่วนเ้าลูาย็เินออาไปบ้านแล้ว
ใรว่าบ้านเป็นที่ที่อยู่แล้วสุใที่สุ ผมอเถียาใเลย
สวัสีรับ ผมื่อ อี ูฮอน เป็นลูายนโอระูลอี ผู้หินเมื่อี้ือแม่ผมเอรับ
เธอเป็นผู้หิที่ี้บ่นที่สุเท่าที่ผมเยพบเยเอ ผมอยู่ับแม่แ่2นรับ ส่วนพ่ออผมท่านเสียไปั้แ่ผม4วบรับ
ถึแม้ผมะอบทำัวพยศหรือื้อ้านใส่แม่แ่ผม็รัแม่นะ ผมแ่รู้สึผิทุรั้ทีุ่ยับแม่หรือเห็นหน้าแม่
็เพราะนที่ทำให้พ่อ้อายือผมไรับ
ผมำวันนั้นไ้แม่น....่ามันเถอะรับ
อนนี้ผมำลัเินไปที่สุสานที่ไลาผู้น เป็นสถานที่ที่สบที่สุแล้วล่ะรับ
เฮ้อ ผมรู้สึรำาัวเอเหลือเิน ทำไมผม้อเิมามีนิสัยแปลๆ้วย นิสัยแปลๆที่ว่า็ือผมไม่อบเสียพูุย ไม่อบให้ใรุยัน ไม่อบอะไรที่มันวุ่นวาย เหมือนเป็นโริเลยรับ
"โห้ยยยยยยยยยยยย ถ้านเราไม่้อพูแ่เ้าใัน็ีิว่ะ!!!!!!!!"ผมะโนเสียั ไม่มีใรไ้ยินหรอรับ ที่นี้มันสุสานนี่น่า
"ะโนหาแมุ่เหรอรับ!!!!"เสียทุ้มัมาารั้หลั
ิบหายแล้วไ....
"นายือใร"ผมถามออไปอย่าล้าลัวๆ
"ผมเป็นใรไม่สำั แ่สำัที่นายำลัเหยียบที่อผมอยู่"เาพู้วยเสียแ็ระา อะไรอเาัน พูอย่าับเาเป็นนสร้าสุสานนี้
"นี้ ะพูเินไปล่ะ นายไม่ไ้เป็นนสร้าสุสานนะ ที่นี้เป็นที่สาธาระ"ผมหันไปเถียับเาทันที เี๋ยวพ่อะบให้ว่ำ
อ๊ะ ผมทำาโทันทีเห็นอีฝ่าย เาเป็นผู้ายัวผอม าวมา าวนเห็นเส้นเลือเลย สีผมอเาัับสีผิว เป็นอ์ประอบที่ลัวมารับ
เาไม่พูอะไรแ่ี้มาที่พื้นที่ผมำลัยืนอยู่ พอผมลอ้มมอ อุ๊ย ผมำลัเหยียบหลุมศพอยู่นี่น่า แถมเหยียบอไม้ที่วารหลุม้วย
ผมยับเท้าย้ายที่ยืนใหม่ อโทษนะรับ ุเ้าอหลุมศพ
วูบ!!!
เสียแหวอาาศัมาา้าน้าผม อึ อยู่ีๆนที่ยืนอยู่้าๆผม็พุ่มาบีบอผมนัวผมลอยาพื้น
เอาแรมาาไหนั้เยอะว่ะ...
"นายรู้ไหมว่านที่เห็นผมนสุท้ายมีสภาพเป็นอย่าไ"เาพู้วยน้ำเสียเยือเย็น
อนนี้ผมำลัะหมอาาศหายใรับ ใร็ไ้่วยผม้วย
"สภาพเหมือนรนั้นไ"เาพูแล้วใ้มืออี้าที่ไม่ไ้บีบอผมี้ไปที่หลุมศพ้าๆ
ไอ้นนนี้เป็นโริเหรอว่ะ ใร็ไ้่วย้วย...
"-ใร็ไ้ -่วย -้วย"ผม่อยๆเปล่เสียพู้าๆ แ่มันยาลำบาในาระเปล่ออแ่ละัวอัษร
"่วยเหรอ? นาย้ออ้อนอาพระเ้าแล้วล่ะ 55555"เาหัวเราะออมาอย่าบ้าลั่แล้ว่อยๆปล่อยมือ
แฮๆ อบุพระเ้าที่ลิลใให้ไอ้นนี้มันปล่อยผม
ผมหันไปเพื่อหมายะมอหน้านที่ะพยายาม่าผมเป็นรั้สุท้าย
แ่เาลับทรุัวลไปนั่ลับพื้นแล้วร้อไห้ออมา แ่น้ำาที่ไหลออเป็นเลือ
"เห้ย!!!"ผมะโนลั่น้วยวามใ น-น-น-น-นี้เรื่อริหรือเปล่า ผมไม่ไ้ฝันไปใ่ไหม
"หว่า นายรู้แล้วสินะว่าผมเป็นอะไร"เาปาเลือหรือน้ำาอเาออาใบหน้านวลนั้นแล้วหันหน้ามาทาผม าอเา็ลายเป็นสีแไป้วย
"่วยเ็บเป็นวามลับ้วยนะ"
แล้วโลทั้ใบอผม็ลายเป็นสีำสนิทเมื่อสิ้นสุเสียอเา
End Jooheon Part-----
Part I.M-----
อนนี้ผมำลันั่อยู่บนเียอผมเอรับ แ่แผ่นินที่ผมเหยียบอยู่ไม่ใ่แผ่นินอโลมนุษย์นะรับ แ่เป็นโลหลัวามาย
หลายนอาะสสัยว่าทำไมผมถึไ้ลัพาัวเ้าเ็นี้มา เหุผล่ายๆเลยนะรับ
ผม้อารแ้แ้น
แ้แ้นับสิ่ที่พ่ออเาทำับผม และสิ่ที่แม่เาทำับผม
ผมอยาเล่าถึวามหลัอัวเอมารับ ถ้าให้เล่า็้อเริ่มาวันนั้น
"ไอเอ็ม"เสียห้วนทุ้มัมาา้าหลัอผม พร้อมับแรมหาศาลที่ระาัวผมให้้อหันไปนับอแร่ออีน
"อะไร"ผมอบลับไป้วยเสียแ็ร้าวแล้ว้อ้วยสายเย็นา สำหรับหมอนี้แ่มอ็บุล่ะ
"มึีบแฟนูเหรอ"เาพูอย่าไม่อ้อม้อมแล้วระาอเสื้อผมนัวผมลอย ไอ้ห่านี้หาเรื่อิบหาย
"แฟนมึ? ็เามาุยับู ู็เล่น้วย"ผมอบไป้วยท่าทีวนโอ๊ย
"พูอย่านี้อยาโน่อย!!!"พอมันพูบ็ประเนหมัหนัๆเ้าที่หน้าอผมอย่าแร
แล้วผมับมัน็ฟัันอย่าับหมาอยู่ประมา10นาที นสาวสวยัว้นเหุเินเ้ามา
"หยุเลยนะทัู้่!!!"เธอะโนห้ามพวผมทั้สอนเสียัแล้วพยายามเินเ้ามาห้าม แ่็โนลูหลไป
"โอ๊ย!!!"เธอระเ็นไปนับโ๊ะ ทำให้หิสาวที่บอบบาอย่าเธอเิรอยแผล
"ไอยู!!!"
------------5.1%---
ผมรีบรไปูแผลอเธอทันทีแ่็ถูปัอออย่าไม่มีเยื่อใย
"อย่ามาับัวเรานะ!!! เราเลียพวนาย"พอเธอพูเสร็็วิ่หนีออาห้อนี้ไป
"ไอยู"ผมทำท่าะวิ่ามไปแ่ไอู้่แ่อผม็ึแนไว้แล้วระาลับมา
"เรื่ออเรายัไม่บหรอนะายุน"
นี้ือำพูสุท้าย่อนที่ผมะหมสิไป
พอื่นมาอีที สถานที่ที่อยู่ือห้อเ็บอห้อหนึ่ในมหาลัย มันมืมารับ
"ื่นแล้วเหรอ อิม ายุน"เสียอันแสนน่ารัเียัมาา้าหลัอผม ิบหาย
"ไอ้------ไอ้ั่ว นี้มึพาูมาที่ไหน เอาูออไปนะ"ผมรีบลุึ้นทันทีแล้วทำท่าะเินออาห้อแ่มือหยาบอมันเอื้อมมือมาึเอวผมไว้แล้วระาไป้าหลัอย่าแร
"ะออไป่ายๆอย่านั้นเลยเหรอ ว่าะแบมึมาไ้แม่โรยาเลยรู้ป่ะ แ่แปลที่ัวมึโรเบา" มันพูพร้อมึัวผมเ้าไปในอ้อมอแล้วุหน้าลที่ออผม โรสยิว ผมโรเสียเปรียบเพราะผมัวเี้ยและัวเล็ว่ามันมา
"ปล่อยูนะ"ผมพยายามันหน้าอไอ้หื่นามนี้ออ ผมรู้ว่ามันำลัิอะไรอยู่
"แล้วราวัลทีู่แบมึมาล่ะ ูเหนื่อยนะ"มันพูเสียแหบๆแล้วบัับอออผม
"ปล่อยูนะไอ้หื่น!!!"ผมผลััมันออเ็มแร็ไม่เป็นผลเลยสันิ
"อย่าเล่นัวเลย ไม่ว่าอย่าไมึ็้อเป็นเมียู"มันระิบเสียแหบๆที่หูอผมแล้วทำารผมให้นอนลับพื้นพร้อมร่อมไว้
(ไปอ่านในธัวลัยนะ ื่อ แหล่รวมNc ทุเรื่อทุโปรเ์
พอผมรู้สึัวอีที็ผมว่ารอบๆมีแ่หลุมศพมามาย มันเอาผมมาทิ้ที่สุสานสินะ วามเ็บแล่นไปทั่วทั้ร่าาย ผมรู้สึว่าอวัยวะอใน้อพัหมแล้วแน่ๆ
ผมำลัะาย
นั้นือสาเหุที่ผมายรับ และือสาเหุที่ผมอยาล้าแ้นเ็นนี้
----------------------------------------------10%
ผลงานอื่นๆ ของ When_I_Was_Young ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ When_I_Was_Young
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น