“ถนนเส้นหนึ่ง ไม่มีชื่อ ไม่มีปลายทาง ไม่มีแม้กระทั่งจุดเริ่มต้นที่ชัดเจน”
มินาโตะเคยคิดว่าเขารู้จักตัวเองดีพอ
จนกระทั่งวันที่คนที่เขารักที่สุดจากไป
สมุดบันทึกเล่มหนึ่งที่คนรักของเขาเขียนทิ้งไว้ — เต็มไปด้วยสถานที่ ความฝัน และความรู้สึกที่ไม่เคยพูด
กลายเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้เขายังลืมตาตื่น
การเดินทางจึงเริ่มขึ้น…
ไม่ใช่เพื่อเยียวยา
ไม่ใช่เพื่อเข้าใจ
แต่เพื่อ “อยู่”
และระหว่างทาง เขาได้พบกับผู้คนที่บอบช้ำพอ ๆ กับตัวเอง
บางคนหลงรักอย่างไร้ทางออก
บางคนวิ่งหนีจากบ้านที่เรียกว่าครอบครัว
บางคนเติบโตจนกลายเป็นผู้ใหญ่ในแบบที่ตัวเองเกลียด
แต่พวกเขายังเดินต่อ — เพราะไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะรอเราอยู่ข้างหน้า
และบางที… การที่ชีวิตไม่มีป้ายบอกทาง
ก็อาจเป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดแล้ว
นี่คือนิยายของการเติบโต
ผ่านความรักที่สมหวังและไม่สมหวัง
ผ่านครอบครัวที่ไม่ใช่ที่พักใจ
ผ่านพ่อแม่ที่โตมาเป็นคนที่ตัวเองในวัยเด็กเคยเกลียด
และผ่านถนนเส้นหนึ่ง… ที่ไม่มีใครบอกได้ว่า
“เราควรเดินไปทางไหน”
นี่ไม่ใช่นิยายที่มีคำตอบ แต่มันคือกระจกบานหนึ่ง — ที่อาจสะท้อนคุณกลับมา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น