คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Introduction
“แฮ่ๆ” เสียหอบหายใอย่าระเส่า ัึ้นภายในห้ออนโหรูย่านรัา ผู้หิร่าายผอมเพรียวแ่็มีส่วนโ้เว้าามไม่่าา นาแบบื่อัอประเทศไทย ้วยทรวทรอเอวที่ โ้เว้าไ้รูป ใบหน้าเรียวเล็ ริมฝีปาอวบอิ่มรับับใบหน้าอเธอเป็นอย่าี ผมยาวสลวยม้วนเป็นลอน ในอนนี้มันสะบัึ้นลามแรโน้มถ่วอโล ให้เ้าับิรรมที่เธอำลัทำอยู่ในะนี้
“เรียื่อันอีสิ” เสียอายหนุ่มรหน้าเธอ บอับเธออีรั้ ้วยแววาเว้าวอน อยาให้เธอทำามที่ใเา้อาร
“ทะ..ทิวเา” ร่าเล็ที่ยืนอยู่เหนือร่าอายนนั้น บนโฟานาให่ ในอนนี้เธอำลัมีอารม์ไ้ที่ ายรหน้าใ้นิ้วยาวเรียวอเา ใส่ไว้ในัวเธอสลับับารสัมผัสุสำัอเธอเพื่อระุ้นอารม์หิสาวให้ทวีูมาึ้น เอวอเธอแอ่นึ้นลามัหวะ ไม่นานหลัานั้นเา็หยุล และย้ายมืออเา ไปสัมผัสแ่นายอันให่ยาวแทน
หิสาวมอไปที่แ่นายรหน้าอย่ามีวาม้อาร เธอยิ้มออมาเล็น้อยทันทีเมื่อรู้ว่า เาะทำอะไรเธอ่อานี้ ายนนั้นมอใบหน้าที่แสนสวยอเธอ พร้อมับยิ้มออมา มืออเา็ยัสาวแ่นายไม่หยุ เหมือนบอเป็นนัยๆ ว่าเธอะ้อโนเาระทำอย่าหนัหน่วแน่นอน
หลัานั้นเพียไม่นาน ายหนุ่มรหน้าเอวเล็ๆ ให้เ้ามาในแ่นายอเา โยไม่ทันให้เธอไ้ั้ัว
“อ๊ะ!” เธอใบวับวามรู้สึที่ับแน่นร่อท้ออเธอ มันอาะมีวามเ็บอยู่บ้า เนื่อานาอายนนั้น่าามารานายไทยไปมา แ่เธอ็เ้เอวสู้รับมันไ้อย่าี หิสาวเปล่เสียรวรา้วยวามเสียว่านไปทั่วร่าาย แ่เมื่อเธอปรับสภาพรับับแ่นายนี้ไ้ วามเ็บ็ลน้อยล เหลือแ่เพียวามรู้สึีเท่านั้น
เธอเ้เอวึ้นล้วยวามำนา นายรหน้า เผลอราออมาอย่าไ้อารม์
“เป็นยัไ รู้สึีใ่ไหม” ายรหน้าถามเธอึ้นอีรั้ หลัาที่มีอะไรันไปไ้สัพั
“ีสิะ” เธออบพร้อมับพยัหน้าไป้วย ในอนนี้เธอรู้สึอบที่ะมีอะไรับายรหน้า และอยาะมี่อเรื่อยๆ ในทุๆ วัน เธอยับึ้นลพร้อมทั้ใ้นิ้วอเธอ สัมผัสไปทีุ่สำัอเธอไป้วย เมื่อายรหน้าเห็นแบบนั้น ็อยาที่ะเพิ่มัหวะให้เร็วและแรึ้นอี นในอนนี้ัวอเธอสั่นาแรที่เพิ่มมาึ้นไม่ยอมหยุ เธอยิ้มมุมปาออมาอย่ามีวามสุ ในะที่ำลัมีเ็ส์ับายนนี้บนโฟาัวให่
“ราออมาสิะ ที่รั ราออมาัๆ” ายรหน้าพูเพื่อเพิ่มวามระหายในัวเธอให้มาึ้น เาพอใับารที่เธอ ไม่เ็บอาารมานานี้
“สะ..เสร็แล้ว เสร็แล้ว!!” เธอิไปที่ไหล่อายนรหน้าอย่า้อารระบายอารม์ที่พลุ่พล่าน เธอไม่อาทน่อวามเสียว่านนี้ไ้่อไป นเธอเอสำเร็วามใร่ล แ่ายนนั้น็ยัไม่ยอมหยุวามเลื่อนไหว
เาับเอวอเธอยึมันไว้ที่ ่อนที่ะระแทร่าายเธออย่าไม่สนใ ว่าเธอะมีอาารยัไ ในอนนี้เาแ่อยาที่ะสำเร็วามใร่เหมือนับเธอบ้า
“พะ...พอแล้วๆ ะายอยู่แล้ว” เธอออปาห้ามอยาอ้อนวอนอย่าะอีวิ แ่ายนนั้นไม่สนใ
“พออะไรล่ะะ อเธอมันอรัอันนะไม่ไหวอยู่แล้ว”
“อย่าพูอะไรอย่าั้นสิะ ไปที่เียันเถอะรับที่รั ผมยัมีอารม์อยู่เลย” สิ้นสุำพูอายรหน้า เาใ้แนอันำยำทั้สอ้าอุ้มเธอ ริ่ไปที่เียและวาร่าอเธอลบนเียอันอ่อนนุ่ม ่อนที่ะเริ่มบรรเลเพลรั่อ ในยที่สอ่อไป
“อ๊า!!” เธอเปล่เสียราออมา้วยวามเ็บปนวามเสียว่านไปทั้ัวนแทบยืนไม่ไหว พอเธอั้หลัไ้เธอเอ็อบสนอ้วยารระเ้เอวสวนลับายหนุ่มไปแบบเร่ัหวะเ่นัน
เสียอเนื้อระทบันัสั่นสะเทือนไปทั่วห้อนไ้ยินเสียไม้ระทบันที่เียามัหวะเร่าร้อน ในอนนี้ายร่าให่ทนไม่ไหว่อไปอีแล้ว
เธอนอนหอบหายใอย่าเหนื่อยอ่อนอยู่บนเีย เีย้าายอันเป็นที่รัอเา ส่วนายหนุ่ม็หอบแฮ่ๆ นหมสภาพเ่นันนาิรรมเมื่อรู่ินพลัานอทั้สอนไปมา ่อนที่ทั้สอะเผลอหลับไปบนเีย
“ันรันายนะ ทิวเา”
ความคิดเห็น