ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฉันเกลียดนิยายเรื่องนี้
เมื่อารถ่ายทำีรีส์เสร็สิ้น หวัหยู่เยียนรีบเินทาลับอนโมิเนียมอเธอทันที วามิถึนิยายที่เธอยัอ่านไม่บแผเผาทรวใอเธอ เธอแทบรอไม่ไหวที่ะไ้ลับไปำิ่สู่โลแห่ินนาารอีรั้ ะที่รถแล่นไปามถนน วามื่นเ้นและวามอยารู้ระุ้นให้เธออยารู้ว่าเรื่อราวะำเนิน่อไปอย่าไร
ในยาม่ำืนอันเศร้าสร้อย แววาอหวัหยู่เยียน่ำไป้วยน้ำาแห่วามเห็นอเห็นใ เธอรู้สึเ็บปวอย่าสุึ้ับะารรมอันน่าเศร้าอเินเ๋อหยวน พระเอในนิยายที่เธอหลรั
“ฮึ…นี่มันนิยายบ้าอะไรัน” หยน้ำาไหลรินอาบแ้มเนียนละเอียอเธอ เผยให้เห็นวามเปราะบาและวามอ่อนไหวที่่อนอยู่ภายใ้เปลือนออันแ็แร่อนัแสสาวื่อั น้ำาแ่ละหยราวับมีที่รีหัวใอเธอ ะที่เธอมิ่อยู่ับวามทุ์ทรมานอัวละรที่เธอรั
หยู่เยียนโหยหาที่ะโอบอเินเ๋อหยวน ปลอบโยนเาาวามเ็บปว และปป้อเาาอันรายทั้ปว แ่เธอ็รู้ีว่ามันเป็นไปไม่ไ้ เาเป็นเพียัวละรในนิยาย ไม่มีัวนในโลแห่วามริ
วามรัที่เธอมี่อเินเ๋อหยวนลายเป็นวามเ็บปวที่ทรมานหัวใอเธอ เธอปรารถนาที่ะไ้พบเา แ่ในะเียวัน็รู้ีว่าวามปรารถนานั้นไม่มีวันเป็นริไ้
วามเ็บปวแผ่่านไปทั่วร่าายอหวัหยู่เยียนราวับไฟแผเผา เธอปล่อยโฮออมาไม่หยุยั้ ะที่เฝ้ามอัวละรที่เธอรัาไปอย่าโเี่ยวและน่าเศร้า
หยน้ำาไหลอาบแ้มอเธอราวับสายฝนที่ไม่รู้ับสิ้น วามเ็บปวที่แผ่่านไปทั่วหัวใอเธอราวับมีรีเป็นแผลรร์ เธอรู้สึราวับว่าส่วนหนึ่อัวเอไ้ายไปพร้อมับเินเ๋อหยวน
เธอโหยหาที่ะย้อนเวลาลับไป เปลี่ยนแปละารรมอเา ปป้อเาาวามทุ์ทรมาน แ่เธอ็รู้ีว่ามันสายเินไปแล้ว เินเ๋อหยวนาไปแล้ว และวามรัอเธอที่มี่อเาะไม่มีวันสมหวั
วามเ็บปวอารสูเสียลายเป็นเาามหลอหลอนหยู่เยียน เธอพยายามที่ะ้าว่อไป แ่เธอ็ไม่สามารถลืมพระเอในนิยายที่เธอรัไ้เลย
“นัมารเียวูเหมย…เธอล้าทำร้ายเ๋อหยวนอันไ้ยัไ”
วามเลียัแผเผาทรวออหวัหยู่เยียน เธอรู้สึโรธแ้นเียวูเหมย นาเอในนิยายที่เป็น้นเหุให้เินเ๋อหยวน้อบีวิลอย่าน่าเศร้า
“ฮึ…”
ในสายาอหยู่เยียน เียวูเหมยเป็นหิสาวที่เห็นแ่ัวและไร้หัวใ เธอหลใหลในรูปลัษ์และานะอเินเ๋อหยวน แ่ลับไม่เห็นุ่าในวามรัและวามทุ่มเทอเา เธอทรยศ่อเารั้แล้วรั้เล่า ทำลายหัวใอเานแหลสลาย
หยู่เยียนปรารถนาที่ะแ้แ้นให้ับเินเ๋อหยวน เธออยาะทำให้เียวูเหมยไ้รับผลรรมาารระทำที่โหร้ายอเธอ แ่เธอ็รู้ีว่ามันเป็นไปไม่ไ้ เียวูเหมยเป็นเพียัวละรในนิยาย ไม่มีัวนในโลแห่วามริ
วามโรธและวามเลียัที่หยู่เยียนมี่อเียวูเหมยลายเป็นวามทรมานอีอย่าหนึ่ที่เธอ้อแบรับ เธอพยายามที่ะปล่อยวา แ่เธอ็ไม่สามารถลืมารระทำที่โหร้ายอนาเอในนิยายไ้เลย
ในห้วลึอิใ หวัหยู่เยียนโหยหาที่ะปป้อและูแลเินเ๋อหยวน้วยัวเอ เธอปรารถนาที่ะย้อนเวลาลับไป เปลี่ยนแปละารรมอเา และทำให้แน่ใว่าเาะมีีวิที่มีวามสุ
เธอินนาารถึัวเอเป็นนาเอในนิยาย เป็นหิสาวที่แ็แร่และล้าหา อยอยู่เีย้าเินเ๋อหยวนในทุย่า้าว เธอะปป้อเาาอันรายทั้ปว และทำให้แน่ใว่าเาะไม่มีวัน้อเ็บปวหรือเศร้าโศอี่อไป
หยู่เยียนรู้ีว่าวามปรารถนาอเธอเป็นไปไม่ไ้ เินเ๋อหยวนเป็นเพียัวละรในนิยาย และเธอไม่มีทาที่ะเ้าไปอยู่ในโลอเาไ้ แ่เธอ็ไม่สามารถหยุินนาารถึสิ่ที่อาะเป็นไ้
วามปรารถนาที่ะปป้อเินเ๋อหยวนลายเป็นแรบันาลใให้หยู่เยียน เธอัสินใที่ะใ้ื่อเสียและอิทธิพลอเธอเพื่อ่วยเหลือผู้ที่้อารวาม่วยเหลือ เธอะอุทิศีวิอเธอเพื่อปป้อผู้ที่อ่อนแอและไร้เสีย และทำให้แน่ใว่าพวเาะไม่มีวัน้อเผิับวามทุ์ทรมานเ่นเียวับเินเ๋อหยวน
หลัาที่อ่านนิยายบล หวัหยู่เยียนมิ่อยู่ับวามโศเศร้า เธอรู้สึราวับว่าส่วนหนึ่อัวเอไ้ายไปพร้อมับเินเ๋อหยวน พระเอในนิยายที่เธอรั
เธอใ้เวลาหลายวันในารเ็บัวอยู่แ่ในห้อ นอนร้อไห้และมอยู่ับวามทรำเี่ยวับัวละรที่เธอรั เธอไม่สามารถินหรือหลับไ้ เธอรู้สึราวับว่าโลทั้ใบอเธอไ้พัทลายล
หลายวันหลัานั้น หวัหยู่เยียนไ้มีโอาสถ่ายทำีรีส์แอั่นที่เ็มไป้วยา่อสู้ทีุ่เือ เธอแสบทบาทเป็นนัสู้สาวผู้เ่าที่้อเผิหน้าับศัรูที่แ็แร่มามาย ้วยทัษะาร่อสู้ที่ยอเยี่ยมและวามมุ่มั่นอันแรล้า หวัหยู่เยียนถ่ายทอา่อสู้ไ้อย่าสมริและน่าื่นเ้น ทำให้ผู้ม่าพาันื่นมในวามสามารถอเธอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น