คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 15 เล่ห์รักจากหญิงสาวผู้ร้อนแรง
ท่าทียั่วเย้าี้เล่นวนให้หลใหล และำพูสอแ่สอ่ามอเธอ ทำเอาายหนุ่มินนาารเลิไปไล วาม้อารามธรรมาิำลั่อัวุรุ่นอยู่ภายใน นเาเริ่มรู้สึลัวว่าะหัห้ามใัวเอไม่อยู่
แพรพันวายัส่สายาและรอยยิ้มหวานหยาเยิ้มท้าทายายหนุ่ม เธอวาแ้วที่ว่าเปล่าบนโ๊ะ แล้ว่อย ๆยับัวเ้าไปยืนแนบิร่าสูอเา"พี่ปั้นยัไม่อบแพรเลย.. ถ้ายัไม่แน่ใลอิมอีรอบ็ไ้นะะ"
เธอยื่นหน้ามาใล้เาและหลับาพริ้มอย่ายั่วยวน
ายหนุ่มใเ้นโรมราม้วยวามื่นเ้นนแทบลืมหายใ เาพยายามสุีวิที่ะ่มลั้นวามปรารถนาที่ำลัพลุ่พล่านอยู่อนนี้ ายหนุ่มบรามแน่น ใบหน้าแเรื่อถึใบหู้วยวามร้อนที่ระอุอยู่ในาย
เมื่อหิสาวไม่ไ้รับารอบสนอใ ๆ าายนรั แพรพันวารู้สึแปลใ เธอรับรู้ถึวามผิปิอเาึลืมาึ้น ภาพที่ปราือายหนุ่มยืนทื่อมะลื่อ ้อมอูเธออย่านิ่เยเหมือนไม่รู้สึรู้สาอะไรับสิ่ที่เธอพยายามทำ
แพรพันวามอบน ทำหน้าผิหวัอย่าัเน เธอล้มเลิวามิที่ะยั่วเา แล้วเอามือเ็ราบนมออาริมฝีปาเบา ๆ
"สสัยแพระสวยเ็ี่ไม่พอ ให้ท่าผู้ายนานี้ เายัไม่สนใ ยืนนิ่เป็นหินอยู่ไ้"
เธอมอ้อน สะบัหน้าอย่าแสนอน พลาเอามือผลัหน้าอเาให้หลีทาอย่าหุหิ
เมื่อโนไม้นี้อหิสาว ปันนาทนไม่ไหวอี่อไป รีบว้าร่าบาอ่อนนุ่มเ้ามาไว้ในอ้อมอ ระับลำแนแ็แรเ็มไป้วยมัล้ามอเาโอบรัเธอเอาไว้แน่น ่อนะโน้มัวล รริมฝีปาบาบยี้ริมฝีปาามอย่าเร่าร้อนรุนแร
แพรพันวาเบิาว้า เธอใับปิิริยาและสัมผัสร้อนแราปลายลิ้นอายหนุ่ม เธอรับรู้ไ้ถึวามปรารถนาอันมาล้นอเา หิสาวไม่อา้านทานวามรู้สึวาบหวามที่ำลั่อัวึ้นามธรรมาิอวัยสาว วามเลิบเลิ้มและหลใหลในรสสัมผัส ทำให้เธออบสนอเาอย่าเ็มใ
สอหนุ่มสาวอรัันแนบแน่นนแทบะหลอมรวมเป็นร่าเียวัน วามพยายามที่ะหัห้ามวามวาม้อารที่สะสมมาเนิ่นนานเริ่มพัทลายล อนนี้พวเา่าโหยหาสัมผัสอันหอมหวานที่่าฝ่าย่ามอบให้ันอย่าหิวระหาย
ปันนาใ้ลำแนอันทรพลัยร่าเบาหวิวอหิสาวึ้นนั่บนโ๊ะ มือให่ลูบไล้ใบหน้าาม ปลายนิ้วสัมผัสริมฝีปารูประับบาใสอย่าอ้อยอิ่ วาสีน้ำาลเ้มับ้อมอูเธอุั้อมน์สะ พลาเอื้อนเอ่ยำอบที่ทำให้หิสาวใเ้น
"แพร็้ออร่อยว่าอยู่แล้ว ถ้าเิว่า..พี่อยาิมแพรมาว่ารนี้.. แพระยอมรึเปล่า"
แพรพันวารู้สึร้อนวูบวาบไปทั่วทั้ใบหน้า รั้นี้ถือเป็นรั้ที่รุนแรที่สุที่เธอ้อารสัมผัสรัาายหนุ่ม วามรู้สึที่มันท่วมท้นมาล้นอยู่ภายในทำให้หิสาวไม่อาปิเสธเาไ้อี่อไป เธอ้อนาู่ามึ้นมอสบาเา แย้มยิ้มอย่าเอียอายและพยัหน้าอบรับเบา ๆ
ปันนายิ้มว้าอย่าเบิบานใเป็นที่สุ เาบรรุมพิหน้าผาลมลึอเธอ เรื่อยลมาเปลือาู่าม แ้มบาใสระบาย้วยสีเลือฝา ้าใบหู ไล่ลมารออนไ้ลิ่นหอมอ่อน ๆ อสบู่าผิวเนื้อหิสาว ยิ่ปลุเร้าอารม์ที่ำลัุรุ่นอเาให้ลุโนึ้นมา
ริมฝีปาและลมหายใร้อนผ่าวอเาที่รินรผ่านผิวายบริเวที่ไว่อารรับสัมผัสอหิสาว ทำให้เธอนลุู่้วยวามรู้สึาบ่านไปทั่วสรรพา์าย
ปันนาวนมาุมพิและื่ม่ำรสหวานาริมฝีปาอ่อนนุ่มอเธออีรั้ ฝ่ามือร้อนอเาลูบไล้ผิวเนื้อเนียนละเอียภายใ้เสื้อยืัวบาอย่าแผ่วเบา
เาหายใแรอย่าื่นเ้น เมื่อเธอยินยอมให้มือให่อเาสอเ้าไปใ้สปอร์บราัวน้อยและสัมผัสับเนินเนื้ออวบอิ่มทั้สอ้าอย่าไม่ัืน
หิสาวิเล็บลแผ่นหลัอเาแน่น ราออมาเบา ๆ เธอบิเร็นร่าสั่นระริเมื่อปลายนิ้วอเาสัมผัสโนยอเนินเนื้อนุ่ม ปันนาใลูบไล้สะิเล่นอย่ามันมือเพื่อระุ้นอารม์หิสาวให้พลุ่พล่านนเธอทนไม่ไหว หอบหายในัวโยน
"พี่ปั้นะ.. แพรยอมแล้ว"
หิสาวระิบเสียระเส่าที่้าหูอเา ายหนุ่มึรีบถอเสื้อยือเาออ่อน แล้ว่อย ๆ ปลเปลื้ออาภร์ส่วนบนที่ปปิเรือนร่าอรรทั้สอิ้นอออย่าำนิำนา
เพียั่วพริบา สัส่วนามที่เาเยพยายามหัห้ามใที่ะสัมผัส ็เผยให้ายหนุ่มไ้ยลโมอย่าเ็มา ผิวเนื้อภายในหิสาวาวใส เนียนบานเป็นสีมพู ไหล่ว้าบาลมลึรับับลำอยาวระห หน้าออวบอิ่มเ่ึสมส่วน เอวบาอิ่ว หน้าท้อแบนราบมีแผมัล้ามเล็ ๆ สะโพผาย ไร้ส่วนเิน้วยผลที่เธออบออำลัายอยู่เนือนิ
เมื่อถูอีฝ่ายับ้อเรือนร่าามอเธอไม่วาา แพรพันวาเินอายใบหน้าแ่ำ เลือสาวร้อนผ่าวสูบีไปทั่วผิวาย
ปันนาเ้าไประิบำหวานเบา ๆที่้าหูหิสาว
"แพรสวยที่สุเลย.. รู้ไหม"
ลมหายใร้อนผ่าวที่โพยพุ่ออมาเป่าที่้าหูทำให้แพรพันวาวาบหวิวน้อเอียอถหนี ายหนุ่มึึเอวบาเ้ามาแนบิแล้วุมพิไปทั่วทุอูร่าอเธออย่าอ่อนโยน ่อนะหยุเยมอยู่ที่ปลายยอสีมพูเ้มบนเนินเนื้อูมเ่ทั้สอ้า
สัมผัสร้อนและอ่อนนิ่มาลิ้นและริมฝีปาายหนุ่ม ทำเอาหิสาวสะุ้ัวน้อย ๆ เธอัริมฝีปา ิที่ไหล่อเาไว้แน่น หอบหายใแร ร่าบิพริ้วามแรปรารถนาที่มีมาล้นอย่าสุที่ะทนทาน่อไปไ้
เมื่ออารัมภบท่อนะบรรเลเพลรันแน่ใว่าหิสาวพร้อมแล้ว ายหนุ่มึอุ้มร่าามมาที่เีย ถอพันธนาาริ้นสุท้ายอเาและเธอออ เาุมพิแผ่วเบาที่ริมฝีปาอ่อนนุ่มที่พร้อมเผยอรับและอบลับเาทันทีอเธอ
"แพร.. แน่ใแล้วใ่ไหม เพราะ่อานี้..พี่ะหยุัวเอเอาไว้อีไม่ไ้แล้วนะ"
ายหนุ่มให้โอาสเธอัสินใอีรั้ เพราะเาไม่อยาให้หิสาว้อมานั่เสียใภายหลั ที่พลั้เผลอมอบายให้เาเพียเพราะอารม์พาไป
แพรพันวาลูบไล้ใบหน้าที่เรียว่าามถึะเหมาะสมว่าำว่าหล่อเหลาอเาอย่ารัใร่
"วันนี้..อนแพรเห็นพี่ปั้น่อสู้ับพวนร้าย มันทำให้แพรลับมาิทบทวนวามรู้สึอัวเอว่าแพรลัวที่ะรัไปทำไม ในเมื่อเวลาที่แพรอยู่ในอันราย ผู้ายที่อยู่รหน้าแพร..นนี้ เาพร้อมที่ะปป้อแพรโยที่ไม่ิะห่วีวิอัวเอเลย้วย้ำ อนนี้แพรแน่ใแล้ว่ะว่า พี่ปั้นรัแพรมาริ ๆ และแพร็รัพี่ปั้นนหมหัวใเ่นัน"
เธอยิ้มน้อย ๆอย่าเินอาย ่อนะยับเอาแ้มเนียนแนบิับใบหน้าอเาแล้วระิบอย่าแผ่วเบา
"แพรยินี..และพร้อมแล้วที่ะเป็นอพี่ปั้น่ะ อ่อนโยนับแพรหน่อยนะะ นี่เป็นรั้แรอแพร"
ปันนาไ้ฟั.. ายหนุ่มาเป็นประายสใส ยิ้มว้าออมานแทบะหุบยิ้มไม่ไ้ เารู้สึื่นเ้นและลิโลนทำอะไรไม่ถู หัวใทั้วเ้นโรมรามนแทบะหลุออมาาอ
เาแทบไม่อยาเื่อว่าแพรพันวาะยอมเปิใให้เาถึเพียนี้ ายหนุ่มโอบอเรือนร่าเปลือยเปล่าอหิสาวเอาไว้แน่นอย่าแสนรั
"อบุนะแพร..ที่รัพี่มานานี้ นับาวันนี้ีวิและหัวใอผู้ายที่ื่อปันนาะเป็นอนาสาวพันแพรวานเียวลอไปราบนลมหายใสุท้าย พี่สัาว่าะรัและื่อสัย์ับแพร ีวินี้พี่ไม่้อารใรอีแล้วนอาแพรนเียวเท่านั้น"
แพรพันวาน้ำาไหลออมา้วยวามื้นันใ เธอสวมอายหนุ่มไว้แนบแน่นเ่นเียวัน
"อบุนะะพี่ปั้น ที่รัแพร"
เธอุมพิเบา ๆที่แ้มอเา ไล่ลมาหยุที่ริมฝีปาบาไ้รูปอย่าโหยหาสัมผัสรัาายหนุ่ม ปันนารับและสนออบอย่าแผ่วเบา อ่อนหวานและเร่าร้อนรุนแรึ้นเรื่อย ๆ ามแรประทุอเพลิในายอหนุ่มสาวที่ลุโหมระพือโิ่วเินที่ะหยุยั้ไ้อี่อไป
เมื่อทั้สอร่าสอประสานเป็นร่าเียว ปันนาพยายามอ่อนโยนับหิสาวอย่าที่สุ เาเอ็ื่นเ้นไม่แพ้ันเพราะรั้นี้เป็นรั้แรที่เาแน่ใว่า..เาเป็นนแรอผู้หิที่ร่วมรั้วย
แพรพันวาหลับาพริ้มัริมฝีปาแน่น เธอรู้สึเ็บปวนร่าเร็ไปหม แ่เพียไม่นาน วามเ็บ็่อย ๆแปรเปลี่ยนเป็นวามหฤหรรษ์ เมื่อายหนุ่มโลมเล้ารุไล่อย่าอ่อนโยน เาปลุเร้าวามปรารถนาอเธอให้ลุโนึ้นมาอีรั้้วยวาม่ำอ
บทเพลรัำเนิน่อไป เสียหอบหายใ สลับับเสียร้อรวราอย่าเปี่ยมสุอสอหนุ่มสาวัลอออมาาห้อนอน ยาวนานนเือบรุ่สา
.........
สอร่าเปลือยเปล่านอนอ่ายันภายใ้ผ้าห่มสีเทาฟ้า ปันนารู้สึัวื่นึ้นมา่อน เาับ้อใบหน้าามผุผาอหิสาวที่หลับาพริ้ม เธอหายใเ้าอออย่าสม่ำเสมอ และัวุในอ้อมออเาเหมือนลูแมวัวน้อย เาุมพิหน้าผาเธอเบา ๆและลูบไล้เส้นผมนุ่มนิ่มอย่าหลใหล
ายหนุ่มเพิ่ไ้สัมผัสถึวามสุอันแสนลึล้ำอย่าที่เาไม่เยรู้สึมา่อน วันนี้เาเพิ่รู้ว่าวามสัมพันธ์ทาายที่เิาวามรัมัน่าแสนวิเศษ มันาบ่านและอิ่มเอมเ็มื้นฝัราลึอยู่ในหัวใอย่าไม่รู้ลืม
เาระับอ้อมออย่ารู้สึหวแหนหิสาว ปันนาไม่เยิว่าเาะสามารถรัใรไ้มาถึเพียนี้ แพรพันวาเป็นยิ่ว่าวใอเา ายหนุ่มนึภาพไม่ออเลยว่านับ่อานี้ เาะสามารถมีีวิอยู่ไ้อย่าไร หาไม่มีเธออยู่เีย้า
วามหวาลัวในิใลับเ้ามาทำร้ายเาอีแล้ว ายหนุ่มเริ่มใสั่น หายใิั รู้สึเ็บที่หัวใ เหื่อออที่หน้าผาและมือ รั้นี้มันทุ์ทรมานยิ่ว่าทุรั้ที่เยผ่านมา ้วยเป็นเพราะเารัแพรพันวามามายเหลือเินึลัวที่ะเสียเธอไป
ปันนาพยายามหายใเ้าออลึ ๆ เพื่อทำสมาธิ เสียออนันัยัแว่วเ้ามาในโสประสาท ึสิให้เาให้ลับมา ริอย่าที่พี่เยเาเยบอไว้..เาไม่วริฟุ้่านถึเรื่อในอนาที่อยู่ไลัวและไม่สามารถวบุมมันไ้ นทำให้ปัุบันไม่มีวามสุ สิ่ที่เาวระทำอนนี้..เวลานี้ือ ทำให้หิสาวที่เารั มั่นใว่าเธอิไม่ผิที่มอบทั้ายและใให้ับเา เาะทำให้เธอมีวามสุในทุ ๆวัน แ่นึถึรอยยิ้มและเสียหัวเราะอเธอ็ทำให้ปันนาผ่อนลายลไ้
ายหนุ่มิอยู่ในภวั์วามินไม่ทันสัเว่าแฟนสาวในอ้อมอไ้ื่นึ้นมานานแล้ว
แพรพันวารู้สึัวเมื่อายหนุ่มระับอ้อมอแน่นึ้น เธอไ้ยินเสียหัวใอเาเ้นเร็วนผิปิึลืมาื่นึ้นมา แอบมอายนรัทำหน้าเรีย ูทรมานเหมือนนมีเรื่อวิัวลมา ๆอยู่พัหนึ่ หลัานั้นเา็ถอนหายใออมาหนั ๆ่อนใบหน้าาวีะลับืนมาเป็นปิ
อาารอเาล้ายับนที่ถูฝันร้ายามหลอหลอน เหมือนเหยื่อาหลายีที่เธอเยศึษาและพบเอ หลัาที่พวเาผ่านพ้นเหุาร์ที่เือบายหรือเ็บปวทุ์ทรมานอย่าแสนสาหัสาารถูทำร้ายหรืออุบัิเหุที่รุนแรนแทบเอาีวิไม่รอ
เมื่อพ้นาวามเป็นวามายมาแล้ว นเหล่านั้น็ยั้อเผิับวามเ็บปวาวามเรีย วิัวลและฝันร้าย้ำ ๆ พวเธอเยทำานับิแพทย์และนัิวิทยาหลายรั้ ผู้เราะห์ร้ายเหล่านั้น้อไ้รับารบำบัรัษาอย่าถู้อและทันท่วที นว่าะหายหรืออาารีึ้น พวเาึะสามารถมาให้ปาำที่เป็นประโยน์่อรูปีไ้
อาารเหล่านี้เิึ้นับปันนา..ายนรัอเธอ สิ่ที่เธอ้อารรู้ือ เามีปมอะไรในใ หรือในอีเาเยผ่านเหุาร์เลวร้ายอะไรมา หิสาวรุ่นิ้วยวามรู้สึเป็นห่วายหนุ่มอย่าที่สุ เธอวระถามเาออไปร ๆ..อนนี้ หรือวรรออยให้ถึเวลาที่เหมาะสมว่านี้ีนะ
แล้วหิสาว็เลือที่ะหา้อมูลาสิ่แวล้อมรอบัวเา่อน เธอยัไม่อยาทำให้เารู้สึลำบาใ เพราะเธอเ้าใีว่า เวลานเราอ่อนแอหรือมีปัหาแ่ยัไม่พร้อมะบอใร เรามัอยาใ้วามิอยู่เียบ ๆเพียลำพันเียว เพื่อให้เวลาัวเอนึทบทวนวามรู้สึและหาทาออ้วยัวเอ่อน
ถ้าเาพร้อมที่ะบอเล่าหรืออวาม่วยเหลือ..เาบอออมาในสัวัน แ่อนนี้ายหนุ่มไม่อยาให้ใรมาเ้าี้วนใ เธอะรอนว่าเาะพร้อม..
เมื่อสีหน้าายหนุ่มีึ้นมาแล้ว เธอึเอื้อมมือหยิแ้มเาเบา ๆให้ายนรัรู้ัวว่าเธอื่นแล้ว
ปันนาใ ่อนที่ะยิ้มว้าและับมือเธอมาุมพิเบา ๆอย่ารัใร่
"ื่นแล้วเหรอนสวยอพี่ นอนไปแป๊บเียวเอ แพรนอน่อไ้นะ วันนี้วันหยุไม่้อรีบื่น็ไ้"
แพรพันวาเอามือเท้าา หอมที่แ้มเาแร ๆฟอให่
"แพรเป็นพวหลับเร็วื่น่าย่ะ และ็ถึมา้วย อนนี้แพรไม่่วแล้ว แพรอยาื่นมาอยู่เป็นเพื่อนพี่ปั้น"
"อนนี้พี่ไม่รับแพรเป็นเพื่อนหรอ แพรเป็นเมียพี่แล้ว..ำไม่ไ้เหรอ" ปันนาหยอล้อเธอแร นแพรพันวาอายหน้าแถึใบหู เธอเอามือทุบที่อเาเบา ๆ
"พี่ปั้นบ้า.. อย่าพูอย่านี้ับใรนะ แพรอาย"
"อายที่เป็นเมียพี่เหรอ พี่เสียในะเนี่ย ที่แพรไ้พี่แล้วไม่ยอมรับ" เายัแล้เธอไม่หยุ
แพรพันวาหมั่นเี้ยว ึับที่แนเาแร ๆนายหน่มร้อ๊า
"โอ๊ย! แพรทำไมุั พี่แ่หยอเล่นเอนะ"
แพรพันวาหัวเราะร่าอย่าไ้ที
"แพรเถียสู้พี่ปั้นไม่ไ้นี่ะ และไม่รู้ะเถียยัไให้นะ้วย แพรเป็นพวอบใ้ำลั.. พี่ปั้นไม่รู้เหรอะ"
ปันนาเอามือลูบแนรที่เธอั มีรอยเี้ยวน้อย ๆอหิสาว ายหนุ่มยิ้มเ้าเล่ห์
"แพรอบใ้ำลัใ่ไหม ถ้าอย่านั้นเรามาเล่นีฬาันไหม"
แพรพันวามอวาเ้าู้รุ้มริ่มหวานหยาเยิ้มู่นั้นอเา เธอ็รู้ไ้ในทันทีว่าายหนุ่มหมายถึีฬาอะไร เธอรีบลุหนีเาแ่็ไม่ทันาร์
ายหนุ่มอรัร่าเปลือยเปล่าอเธอไว้แน่น ระมูบและุไ้ทั่วทุส่วนที่เป็นุระุ้นวาม้อารอหิสาว นแพรพันวาหอบหายใแร อารม์เลิไปับสัมผัสอันเร่าร้อนาบ่านนั่น ายหนุ่มเริ่มบรรเลเพลรัอย่าเมามันถึพริถึินหิสาวรวราออมาอย่าสุล้น
"พี่ปั้น..อย่าหยุนะ" เธอร้ออเสียระเส่า เมื่อปันนาหยุและแล้ทำเป็นนิ่เย เายิ้มมุมปาอย่ายียวนเพื่อแล้เธอ
หิสาวไม่รอ้า ผลัายหนุ่มล้มหายบนเียและึ้นร่อมเาอย่าร้อนรน เมื่อสอร่าสอประสานันแนบแน่น แพรพันวายิ้มพรายอย่ายั่วยวน อนนี้เธอุมบัเหียนไว้แล้ว ในสัเวียนเธอไม่เยแพ้ใรแม้แ่ผู้ายอสามศอ
้วยเรี่ยวแรมหาศาลและเพลิปรารถนาที่เปี่ยมล้นอหิสาว เธอัารายหนุ่มนเาร้อระม้วยวามเสียว่าน น้อบรามไว้แน่น ร่าเร็ไปทุส่วน เอามือิเอวหิสาวไว้ เ่นเียวับแพรพันวาอนนี้เธอ็สุล้นนแทบะทนไม่ไหวแล้ว
ปันนาพลิัวับหิสาวนอนลแล้วระหน่ำใส่เธอไม่ยั้นร่าบาบิเร้าไปมา เธอิผ้าปูที่นอนไว้แน่น ร้อรวราออมานสุเสีย น้ำาแห่วามสุไหลนอ ท่วทำนอหฤหรรษ์ำเนิน่อไปนถึุที่ทั้สอร่าเร็ระุพร้อมัน ปลปล่อยวามึเรียที่มีทั้หมออไป แล้วล้มัวนอนหอบหายใเีย้าันและันอย่าอิ่มเอมและสุสม
"หาย่ารึยั แม่เสือสาว" ปันนายี้มูเธอเล่นเบา ๆ ่อนะนอนแผ่หลาอย่าหมเรี่ยวแร
แพรพันวาหัวเราะิ พยัหน้าหึ ๆอบรับ พลาุัวับออุ่นอายหนุ่มแล้วผล็อยหลับไปอย่าเหนื่อยอ่อน
ปันนาห่มผ้าให้หิสาวแล้วสวมอเธอไว้ ุมพิที่หน้าผานวลอย่าแผ่วเบา ่อนะหลับไหลไปพร้อมับเธออีราอย่ามีวามสุ..
ความคิดเห็น