คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5: ของอย่างที่สอง
เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดส่องผ่านร่องแคบๆของหน้าต่างเข้ามาโดนหน้าฉันพอดี จนฉันตื่นขึ้น วันนี้ฉันตื่นสายได้ เพราะโรงเรียนหยุด เนื่องในโอกาสวันก่อตั้งโรงเรียน แมทนอนหลับอยู่ข้างๆฉัน บนเตียงเดียวกัน ฉันมองหน้าเขาแป๊บๆ ก่อนจะกระโดดลงจากเตียง ใส่รองเท้าแตะผ้า แล้วเดินลงไปในครัว เมื่อคืนดูเหมือน แมทจะค้นตู้เย็นจนเลอะเทอะเมื่อคืนนี้ แต่ช่างเหอะ เพราะเดี๋ยวลาน่าก็จะมาทำความสะอาดบ้านตอนเที่ยง ฉันไม่รู้จะทำอะไรกินดี เบคอนกับไข่หมดแล้ว แม่นี่แย่จัง ของกินหมดก็ไม่ยอมไปซื้อ สุดท้ายฉันเลยเทนมกินกับซีเรียล
ประมาณสิบโมงครึ่ง ฉันนั่งดูทีวีอยู่ แมทก็เดินลงบันไดมา พลางเกาหัวแกรกๆ ซึ่งทำให้ผมเขายุ่งขึ้นไปอีก ฉันเลยบอกให้เขาไปกินข้าวเช้าในครัว
“นายอาบน้ำรึยังเนี่ย” ฉันถาม รู้สึกถึงกลิ่นตุๆโชยมาใกล้จมูก
“ไม่ได้อาบมา 2 – 3 วันแล้ว”
“แหวะ กินเสร็จแล้วไปอาบน้ำซะนะ ฉันว่าฉันมีเสื้อผ้าของบาธอยู่ในตู้เสื้อผ้าของฉัน นายไปค้นดูละกันนะ แล้วอย่าเปิดลิ้นชักชั้นล่าง ฉันเก็บกางเกงในกับผ้าอนามัยใช้แล้วไว้ในนั้น” ฉันบอกเขา ก่อนจะหันกลับไปดู
ทีวีต่อ
แมทเดินลงมาข้างล่างในอีก 20 นาที เขาสวมเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนส์ที่เลยข้อเท้าเขามาซักคืบหนึ่งได้มั้ง ทุเรศดีจัง - -
“ฉันจะออกไปข้างนอกนะ ไปหาของพวกนั้นน่ะ เธอก็รู้ เมื่อคืนฉันรู้สึกว่าปฏิกิริยามันแรงมากเลย แถวๆนี้น่ะ” แมทพูด พลางถูมือ ดูท่าทางเขาตื่นเต้นดี
“งั้นฉันไปหาด้วยคนดิ อยากเห็นอ่ะ” ฉันบอกเขา เริ่มรู้สึกตื่นเต้น หลังจากที่ได้เห็นดาบของแมทแล้ว ฉันยิ่งรู้สึกอยากรู้ว่าของต่อไปจะเป็นของอย่างไง
“ไม่ต้องไปหรอก เกะกะฉันเปล่าๆน่า” แมทบ่นฉัน พลางส่ายหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ เขาเริ่มทำนิสัยแย่ๆอีกแล้ว ฉันเลยฉุนกึ๊ก
“เงียบเหอะน่า เมื่อคืนนายนอนบ้านใครฮึ” ฉันย้อนซะ
สุดท้ายเราก็ออกมานอกบ้าน ฉันแนะนำให้เขาใส่หมวกแก๊บ และแว่นดำ ไม่ค่อยมีคนมาเร่ร่อนแถวนี้มากนัก เพราะวันนี้ไม่ใช่วันหยุด แมทยื่นแขนขวาออกมา ควันสีเงินชวนหลงใหลก็กลายเป็นดาบซามูไรเล่มงาม เขายื่นดาบออกไปข้างหน้า เหมือนตรวจหาเรดาร์ ด้วยความประหลาดใจสุดขีดของฉัน - - พอๆกับเมื่อคืนนี้ - - ใบมีดของดาบก็กลายเป็นสีแดงเรื่อๆ แมทหันมามองฉันอย่างรู้ดี และเคาะดาบเบาๆ เขาเดินไปเรื่อยๆ ฉันเองก็เดินตามเขา แมทเดินไปเดินมาแถวๆนั้น เราห่างจากบ้านขึ้นเรี่อยๆ ซักพักใบมีดของดาบก็แดง อีกซักพักสีแดงก็อ่อนลง จนกลายเป็นดาบธรรมดา เป็นอย่างนี้มาซักชั่วโมง จนฉันเริ่มเบื่อ
“เมื่อไหร่จะเจอซะทีละเนี่ย” ฉันบ่น อยากกลับไปแช่เตาผิงที่บ้าน เมื่อลมหนาววูบหนึ่ง ทำให้ขนคอฉันลุกชัน
“ใจเย็นน่า เดี๋ยวก็เจอแล้ว” แมทพูดเรียบๆ พลางก้มหน้าก้มตาหามันต่อไป เท่าที่ฉันสังเกตดูแล้ว และถ้าฉันดูไม่ผิด - - ดาบของเขาจะกลายเป็นสีแดง เมื่อมันเข้าใกล้บริเวณบ้านของฉัน ตอนนี้เราอยู่แถวๆสวนหย่อมของนิวแพททริค และแสงของดาบก็อ่อนลงเรื่อยๆ
“ฉันว่าเรากลับไปที่บ้านก่อนดีกว่า ฉันเหนื่อยแล้ว แถมนี่ก็จะเที่ยงแล้วด้วย” แมทพูดขึ้นในที่สุด ฉันแสดงความเห็นด้วย รู้สึกหิวขึ้นมาทันที
ระหว่างทางเดินกลับบ้าน ดาบของแมทเป็นสีแดง จนสะดุดตาฉัน แมทเองก็สังเกตเห็นเหมือนกัน เขาดูตื่นเต้น ฉันเองก็ตื่นเต้น เมื่อนึกถึงมือถือเครื่องใหม่ พอมาถึงบ้านฉัน ดาบก็กลายเป็นสีแดงสุกใสเหมือนจมูกของรูดอล์ฟ เดอะเรนเดียร์ พวกเราก็เลยเดินเข้าไปในบ้าน โชคดีที่ลาน่ากำลังล้างจานอยู่ในครัว เลยไม่ได้สังเกตเห็นพวกเรา นัยน์ตาสีน้ำเงินของแมทกลายเป็นสีแดง เพราะแสงสะท้อนจากดาบ เมื่อเข้ามาในห้องนอนฉัน ดาบของแมทก็เปล่งประกายเป็นสีแดงอย่างรุนแรงราวกับมันจะระเบิดออกมา จนกระทั่งมันดับวูบลง กลายเป็นดาบสีเงินธรรมดา เรามาหยุดลงตรงหน้าตู้หนังสือเก๋ากึ๊กของฉัน
“ของนั่นมันอยู่ในห้องเธอแน่เลย ทำไมเธอถึงมีมันล่ะ” แมทถามอย่างสงสัย เมื่อเขาเก็บดาบ
“ฉันก็ไม่รู้ไปมากกว่านายหรอก ว่าแต่มันคืออะไรล่ะ” ฉันถามกลับ รู้สึกแปลกใจพอๆกับเขา
“ถ้ามันอยู่ในนี้ ก็น่าจะเป็นหนังสือ เธอช่วยดูหน่อยนะ” ว่าแล้วเขาก็ยื่นกระดาษเน่าๆนั่นมาให้ฉัน ฉันคลี่มันออกมา แล้วก็เห็นรูปวาดเป็นรูปหนังสือเล่มหนา สีดำ
แมทค่อยๆเปิดตู้หนังสือไม้สักที่นานๆจะเปิดครั้งนึงของฉัน ฝุ่นลอยออกมาฉุยหนึ่ง หนังสือเล่มเก่าๆหนาๆฝุ่นเขรอะ วางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ ที่จริงพ่อฉันเป็นคนจัดตู้หนังสือนี้ให้ฉันเองแหละ พ่อหวังว่าฉันจะอ่านหนังสือปรัชญาเก่าๆพวกนี้ เฮอะๆ ไม่มีทางซะล่ะ นี่มันหนังสือรุ่นปู่ชัดๆ แมทเริ่มคุ้ยพวกมันออกมาอย่างเอาเป็นเอาตาย หยั่งหมานิ
“เฮ้ย นาย - - เก็บด้วยล่ะ” ฉันร้องขึ้น
“รู้แล้วน่า” แล้วเขาก็ค้นมันต่อไป
แมทเอาหนังสือที่ค้นออกมาวางบนพื้น เขาหยิบหนังสือขึ้นมาทีละเล่ม เป่าฝุ่นใส่หน้าฉัน เพ่งอ่านตัวหนังสือตรงปก พลิกหน้าพลิกหลัง ถ้าไม่ใช่เล่มนั้น เขาจะทำหน้าผิดหวัง โยนมันทิ้ง แล้วเริ่มทำตามกระบวนการข้างต้นใหม่
“โอ๊ย ---- แล้วนายจะรู้ได้ไงว่าเป็นหนังสือเล่มไหน” ฉันถาม พลางปัดฝุ่นออกจากผม
“อ๋อ รู้ดิ ก็หนังสือเล่มที่มีสัญลักษณ์แบบเดียวกับที่ดาบฉันไง” แมทตอบ
“สัญลักษณ์อะไร ฉันไม่เห็นมันจะมีบนดาบนายเลย” ฉันถามกลับ นึกเท่าไรก็นึกไม่ออกว่า สัญลักษณ์อะไร ตรงไหน
“ก็รูปมังกรตัวเล็กๆคาบแอปเปิลที่สลักอยู่ตรงก้นดาบไง”
“จะมองเห็นได้ไงเล่า” ฉันพึมพำ ขณะเพ่งตาดูดาบ เมื่อเขาเสกดาบมาให้ฉันดู “อันเท่าจิ๋มมด รูปแปลกดีนี่ มังกรคาบแอปเปิล ไม่เห็นจะเข้ากันเลย ถ้าเป็นมังกรคาบลูกแก้วยังพอว่า - - ”
“เฮ้ย - - ฉันเจอแล้ว! นี่ไงๆ” แมทร้องลั่นอย่างดีใจ พลางโชว์หนังสือเล่มเดียวกับที่ฉันเห็นในภาพจนสุดแขนให้ฉันดู ฉันหยีตามอง และแล้วฉันก็เห็นมัน - - ตรามังกรคาบแอปเปิลตราเล็กๆ ที่อยู่ตรงมุมล่างซ้ายของหนังสือ เท่าที่ดูจากภายนอก ฉันไม่เห็นอำนาจวิเศษของมันเลยแฮะ ไม่สวยเหมือนดาบของแมทด้วย เท่าที่ดู มันก็แค่หนังสือเก่าๆสีดำที่ไม่มีตัวหนังสืออะไรเลย ฝุ่นเกาะเต็ม แถมยังเหม็นสาบ
“เอาละ ฉันเจอของที่นี่แล้ว ฉันจะไปหาของต่อที่โน้นแล้วล่ะ”
***********************************************
ความคิดเห็น