ท่านประธานหยุดงอแง - นิยาย ท่านประธานหยุดงอแง : Dek-D.com - Writer
×

    ท่านประธานหยุดงอแง

    "ท่านประธานครับ วันนี้มีประชุมตอน 08.30 นะครับ ตื่นได้แล้วครับ" "อื้อ.........คุณเลขาผมขอเวลานอนอีก10นาที" "ไม่ได้ครับ!!!!! ตื่นเดี๋ยวนี้เลย" "ครับๆ คุณเลขา"

    ผู้เข้าชมรวม

    225

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    225

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  30 เม.ย. 64 / 01:07 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    สวัสดีครับผมชื่อลูกพีช อายุ26ปี สูงได้สุดก็แค่169 ผมอยากจะร้องไห้ให้กับความสูงอันน้อยนิดที่พ่อกับแม่ให้ผมมาครับ อะผมมีข้อเสียอีกอย่างครับคือผมนะ.................
    ...........ก้นใหญ่ครับ งื้อออออย่าล้อผมนะ แค่นี้ก็อายจะแย่แล้วครับ มาต่อกันดีกว่าครับ ผมเป็นเลขาของท่านประธานภาคินครับ เป็นเลขามา3ปีแล้ว แล้ววันนี้ผมก็ต้องไปทำงานเหมือนปกติครับเดี๋ยวผมจะเรียงลำดับให้ดูนะครับ
    -07.30น. ไปปลุกประธาน ที่ห้อง
    บางคนอาจจะสงสัย ว่าทำไมผมถึงไปปลุกท่านประธานได้เพราะผมนอนห้องเดียวกับท่านประธานครับท่านประธานเป็นคนตื่นยาก ผมจึงต้องมาปลุกทุกวันตามที่เห็นเลยทำให้ผมต้องย้ายมาอยู่กับท่านประธาน

    -08.30น.เข้าบริษัท

    -09.30น.เอากาแฟและแซนวิชไปให้ท่านประธาน

    -10.50น.เอาเอกสารให้ประธานเซ็น

    -11.40น.โทรสั่งข้าวให้ประท่าน + ของตัวเองด้วยครับ????
    -12.00น.พักทานข้าว 
    ผมต้องไปเอาอาหาร จัดเตรียมใส่จานไปให้ท่านประธานที่ห้องพร้อมกับของผมด้วย เพราะท่านประธานนะชอบเรียกผมมากินด้วยประจำจนติดเป็นนิสัยแล้วครับ

    -13.00น.ยาวไปจนถึง17.00น. ผมต้องนั่งเซ็นเอกสารต่างๆนาๆ พอเสร็จแล้วก็รอกลับคอนโดกับทานประธาน

    ชีวิตผมก็วนๆอยู่แบบนี้แหละครับ แล้วมีอีกอย่างที่บอกใครไม่ได้เลยครับ นั้นก็คือ ท่านประธานนะเป็นคนที่......
    ....ขี้อ้อนแล้วก็ขี้แง มากเลยครับ อยู่กับคนอื่นผมไม่รู้ว่าเป็นยังไงแต่กับผมเนี้ยขี้แงสุดๆเลย แล้วก็จุ๊ๆไว้นะครับ 
    เรื่องนี้ห้ามบอกใครเชียวนะครับ เรารู้กันแค่2คนเนอะๆ

    18.30 บนห้อง
    "เฮ้อ...เหนื่อยจังเลย"
    "เหนื่อยก็ไปอาบน้ำครับ เดี๋ยวพีชทำอาหารให้" 
    เวลาเลิกงานหรือวันหยุดเนี้ยเค้าก็จะให้ผมแทนตัวเองว่าพีชแล้วเรียกเค้าว่าพี่ครับ
    "พี่ง่วงพี่นอนเลยไม่ได้หรอ"
    "ไม่ได้เด็ดขาดครับ จะไปดีๆหรือจะให้พีชโมโหก่อน!!"
    "ไปก็ได้ แค่นี้ก็ตะคอกใส่กันพูดเบาๆก็ได้นิ" 
    เอาแล้วครับ ร่างน้องภาคินมาแล้วครับ อะดู ดูน้ำตาที่ไหลลงมาสิครับ น่าเอ็นดูเสียจริง 
    "เฮ้อ...ไหน พี่ภาคินร้องไห้ทำไมครับ ไหนบอกพีชสิ" 
    "อ..อื้อ พีช ต...ตะคอก"
    "โอ๋ๆพีชขอโทษครับ มาๆมากอดกันเร็ว"
    พูดจบพี่ภาคินก็รีบเดินมากอดผมแล้วปล่อยโฮออกมาทันทีเลยครับ ตอนอยู่ห้องกับตอนอยู่บริษัทคนละคนกันเลย 
    "ไม่ร้องแล้วน้า ฮึบก่อนเร็ว"
    "ฮ..ฮึบ ไม่ร้องแล้ว" 
    "จุ๊บ เก่งมากครับ"ผมจุ๊บไปที่ปากของเค้าเพื่อเป็นรางวัลที่หยุดร้องไห้ เวลาเค้าร้องผมก็ทำแบบนี้ประจำเลย 
    "ไปอาบน้ำได้แล้วครับ เดี๋ยวพีชทำสปาเก็ตตี้ของโปรดพี่คินให้ดีมั้ย" 
    "ดีๆๆๆ ดีมากเลย พี่ไปอาบน้ำแล้ว"
    ผมได้แต่ยืนส่ายหัวให้กับพี่ภาคิน ที่วิ่งออกไปอาบน้ำ
    เอาละ ผมต้องไปทำอาหารให้พี่ภาคินก่อนนะครับ 
    แล้วเจอกันตอนหน้านะครับ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น