คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท
วไฟสลัวสาออมาาห้อนั้น ผ่าน่อบานประูเลื่อนไม้ระแนรุระาษ เสื่อทาทามิที่ปูพื้นอย่าี บันี้ อาบไป้วยอเหลวสีแาน ละลุ้ไป้วยลิ่นาวนนสัมผัส้อผะ
"โอ๊ย! อึ... อึ..." เสียแหลมเล็รีร้อ พลาาเป็น่วๆ
บาแผลรร์ที่หน้าท้ออเธอทำให้เลือไหลทะลัออมาไม่หยุ ร่าอหิสาวรูปร่าบอบบาสั่นสะท้าน เธอยมือึ้นุมรอยีานาให่ลาลำัว ใบหน้าเหยเ้วยวามเ็บปว าเรียวยาวสั่นระริ เธอทรัวไม่อยู่ น้อทรุร่าล และทอัวบนพื้นอย่าอ่อนแร
หิสาวพยายามเอ่ยำ แ่เสียที่เปล่มาไม่เป็นำพู มีแ่ลิ่มเลือที่ระอออมาาปา
"รวี! รวี! ผมอโทษ! ผมไม่ไ้ั้ใ!" เสียแหบปร่า ละล่ำลัออมาไม่เป็นส่ำ มืออันสั่นเทาอเาเ็มไป้วยเลือ พลาปล่อยาบสั้นเล่มนั้นล และวิ่เ้าไป้อนร่าที่ไร้เรี่ยวแรบนพื้น
ายหนุ่มระับร่าโเลืออหิสาวเ้าไว้ในอ้อมแน
"เฮ้ย... ไอ้พว้านอน่ะ เ้ามา่วยหน่อยโว้ย!" ายหนุ่มสอสามนรูเ้ามาาประูบานที่แ้มไว้ หลัาผะาาวเลือที่ละลุ้แล้ว ็ุลีุอ่วยันอุ้มร่าที่หมสิออไปาสถานที่แห่นั้นทันที
าบสั้นอาบไป้วยเลือเล่มนั้นถูทิ้ วานิ่บนพื้น ่อนที่ะเาทะมึนะถูสูบลไป
--------------------------------------
บนถนนสุุมวิท่วลาึ ยัลาล่ำไป้วยยานพาหนะนานานิ อิไฟแเรียแถวันเป็นพรื เสียแรัเป็นระยะ เสียเร่วามเร็วลายาวอบิ๊ไบ์อีฝาฝั่ถนน ประสานเสียราวับเพลที่มีห้วทำนอโหยหวน วนหหู่
“เฮอะ! รถมันิอะไรนัหนาวะ”
“นายรับ ผมเ็แล้ว เวลานี้่วนี้มี่อมถนน 1 ่อทา ริๆ โรพยาบาล็อยู่ใล้แ่นี้เอ ถ้าหลุไฟแ ยูเทิร์นไ้็ถึแล้วรับ”
“ูไม่สน พวมึทำยัไ็ไ้ให้รวีถึโรพยาบาลให้เร็วที่สุ ไม่้อพู ให้เร็ว็แล้วัน เมื่อี๊ใรบอูว่าไม่เินสิบนาที็ถึแล้ว หา!”
ายรร์ที่นั่เบาะหน้าทั้สอนิ่ ภายในรถมีแ่วามเียบ
ร่าอหิสาวที่เาเรียว่า ‘รวี’ นอนทอยาวไปบนเบาะหลัอรถหรู มืออเาวาทาบทับไปบนมืออเธอรุที่เลือยัไหลออมาไม่หยุ
หิสาวหน้าีเผือ หายใรวยริน ทุวินาทีมี่า่อีวิอเธอ แู่เหมือนว่า ารราระไม่เป็นใสัเท่าไหร่
ายหนุ่มบราม ำรามเ้ม “เพราะไอ้าบผีนั่น ุับผมเลย้อมาเอเรื่อบ้าๆ แบบนี้”
ร่าอเาสั่นสะท้าน้วยวามโรธอย่าถึที่สุ “ถ้า...ผมไม่อยาไ้ ‘มัน’ มาไว้ในร้าน... เรื่อวันนี้็ไม่เิึ้น” เสียอายหนุ่ม าเป็นห้ว สลับับฝืนอาารสะอื้น ลั้นไว้ไม่ให้น้ำาไหลออมา อีมืออเาลูบไปบนศีรษะหินรั
ทันทีที่น้ำาหยหนึ่หล่นระทบหน้าผาอเธอ หิสาว็เบิาโพล พร้อมับัระุ
“รวี ไ้ยินผมไหม รวี เี๋ยว็ถึมือหมอแล้วนะ รวี้อไม่เป็นอะไร รวี้อปลอภัย อีนิเียว อทนหน่อยนะ” น้ำาอายหนุ่มไหลอาบแ้ม เมื่อเห็นอาารอเธอไม่สู้ีนั
ร่าอหิสาวระุไม่แรนั แ่ถี่ึ้น ถี่ึ้น และถี่ึ้น พร้อมเลือที่ทะลัออมาทามุมปา
ายหนุ่มะโนเรียื่อเธอไม่หยุ
"รวี! รวี! อย่าเป็นอะไรนะ!”
“ไอ้พวโ่ รีบแทรไปเลยสิวะ ฝ่าไฟแไปเลย นะเป็นะายอยู่ มึไม่เห็นเหรอ"
“รับนาย นี่็เร่เ็มที่แล้วรับ”
รถหรูออัวอย่าแรทันทีที่ไฟเียว นับพยายามแทรเ้าไปในทุ่อทาที่ะพอะไปไ้ นไ้ยินเสียบ่น่น่าลอยมาามลม
ลึลไปในาที่เบิโพล แววาอหิสาว นอาะสะท้อนวามเ็บปวอย่าแสนสาหัสแล้ว ยัสะท้อนภาพเาำทะมึนที่เหยียบ้ำอเธออยู่ พอร่านั้นเห็นอีฝ่ายระหนใสุี ็เริ่มโน้มส่วนหัวลมาเรื่อยๆ นประันหน้าัน
“รี๊!” สิ้นเสียรีร้อ หิสาวสิ้นสิับพลันทันที
--------------------------------------
ความคิดเห็น