ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่11 และเร่ก็เจอกัน (Nc)18+
. แวมไพร์ที่รั
อนที่11. และเรา็เอัน
(Nc) 18+
พีมึัวหมอเอสลมาประิัวเอ
หลัานั้น็พลิัวลับไปอยู่้านบนพีมนั่
ล้อมหมอเอสไว้ และใ้้นเบียบไปที่แ่น
ลาอหมอเอสอย่าั้ใ พีมโยสะโพไปมานทำให้แ่นลาอหมอเอส ื่นัวึ้น
เพราะหมอเอสไม่เยสัมผัสวามรู้สึนี้มานาน
ึไม่ใ่เรื่อยาที่ะปลุมันึ้นมา พีมเอ็มีวาม้อารหมอเอสเป็นอย่ามา ัวหมอเอส
็มีวาม ปรารถนาในัวพีมอยู่ไม่ใ่น้อยเมื่อทุ
อย่าโนระุน หมอเอสึุม อารม์นเอไม่ไ้
หมอเอสพลิลับึ้นมาอยู่้านบนแทนพีม
หมอเอส้มลูบ พีมอยาูื่มเหมือนว่าพีมเป็นอาหารที่เาโหยหามานาน.ปาอพีมถูบูบ. พีมอบรับรสูบึหลับาอ้าปายอมให้ลิ้นหนาอ
หมอเอสเ้ามาอย่า่ายาย. หมอเอสลามือเ้าไปใ้เสื้ออพีม. ลูบไล้ไปทั่วเนินออพีม
.และอีมือประอหน้าอพีมไว้และ้มลไปูบพีม. หมอเอสเริ่มนัวเนียพีมแรึ้นเอาัวเบียิแ่นลาพีมร้อนเผ่า ฟูึ้นอย่าเห็นไ้ั
นมือหมอเอสเลื่อนไปสัมผัสอย่าออนโยนทำให้พีม สะุึ้นเพราะวามเสียว่าน. หมอเอสมออย่าพอใ. หมอเอสยืนึ้นและถอเสื้อัวเอออ. ทำให้พีมเห็นล้า เนื้อ ำยำ หมอเอสเป็นนที่หุ่นีมา. หมอเอสเริ่มถอเสื้อพีมออ านั้น
หมอเอส็หอมพีมทั้ัวฟอแล้วฟอเล่า
ท่าที่หมั่นเียวพีมมา พีมอบสนออย่าเป็น
ธรรมาิ ทั้้านหน้าและ้านหลัเปรอะไป้วยน้ำหล่อลื่น. หมอเอสใ้นิ้ว่อยๆลูบบริเว
่อสวาท. ่อยๆใ้นิ้วเบียเ้าไป้าในถ้ำหลัที่เปียุ่ม. ้วยัหวะไม่้าไม่เร็ว พีมัปาราในลำอ. ัวสั่นพราบีมหัวไหล่หมอเอสไว้แน่น. พีมิ้นราหมอเอสึ้มลไปูบปาที่รา ออมาอย่าพอใ. หมอเอสับาพีมแยออพาที่บ่าแล้ว่อยสวมใส่แ่นายที่ร้อนผ่าว
และมีนาให่โเามา. มันทำไห้พีมถึับร้อเพราะวามเ็บปว
"แน่น..ั"
"โอ้ย....พีมเ็บ"
พีมร้อบอหมอเอส.และยมือึ้นโอบอพร้อมรั้หมอเอสเาหา พร้อิเล็บมือระบายวามปวร้าว.
.. พีมรู้สึเ็บมาเพราะนาอหมอเอสให่โ ไม่ใ่น้อยพีมร้อไห้สะอึสะอื้นนัวสั่น หมอเอส่วยูบับราบน้ำาแล้วเปลี่ยนารรุเร้า อย่าเร้รีบเป็นบเบียเ้าหาอย่านุ่มนวลที่สุ เาแ่ลอยัยเบาๆ พีม็ร้อนเสียหล
พีมรู้สึว่าหัวแม่มือหมอเอสลูบวนที่แ้นเ็น้ำา ปลอบประโลมให้วามเ็บปวหายไป
"โอ๋นะ..."
หมอเอส อ่อนโยนอทนรอนพีมเป็นฝ่ายยับเอวเ้าหา พีมยับเอาเ้าหาหมอเอส เพราะหลัาวามเ็บปวทุเลา มันือวามรู้สึที่เ้ามาแทนที่มันือรู้สึ. เสียว่านอย่าที่ไม่เยพบมา
่อน พีมยอมไห้หมอเอสระทุ้ระแทไปเรื่อยๆ
นสุทา ทำให้ทัู้่มีวามสุที่ล้นทะลั ไปพร้อมๆัน ทัู้่สุสมันหลาย่อหลายรั้นรุ่เ้า. แสแอ่อนๆส่อเ้ามา. พีมนอนหนุนแนหมอเอสใน ท่าทีที่อ่อนแรอย่าสลบไสล
แ่ฝ่ายหมอเอสลับนอนมอพีม. ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามรั .
"ทำไมนะเราถึรู้สึ. ับนนี้ไ้มานานี้ทั้ที่เอันไม่นาน"
ทันในั้นพีม็พลิัวหันไปอี้าทำให้หมอเอส มอเห็นไหล่อี้าที่พีม นอนอยู่ เมื่อหมอเอสเห็นปานรูป าบาท ที่ไหล่อทีม ึทำให้ หมอเอสนึถึ ภาพในอี ในะที่นรั ำลัะสิ้นลม หมอเอสใ้เล็บาบาทไว้ที่ไหล่และสัา ับัวเอว่า ะรอ และหาเาให้เอ เมื่อหมอเอสเห็นปานอพีมแล้ว ึทำให้ เารู้แ่ใว่า นนนี้ ือนที่เา รออย และามหา มาลอีวิ ในอนที่ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้พีม และเมื่อืน หมอเอสะับไปมื ึทำให้เา มอไม่เห็นปานอันนี้ แ่ในรั้นี้ เาเห็นมัน และเ้าใทุอย่า ในวามรู้สึ ที่รัพีมมา ทั้ที่เพิ่เอัน เพราะพีมือนรัอเา ในอีนั่นเอ
หมอเอสยิ้มทั้น้ำา ้วยวามีใ ที่เาไ้เอนรัอเาอีรั้ หมอเอส้มลไปุบที่ไหล่อพีมรที่มีปานอยู่ ึทำให้พีม สะุ้ื่นึ้นมา พร้อมับพลิัว เอมอหน้าหมอเอสพีมเ็น้ำาให้หมอเอส
" ุเป็นอะไร. ..ร้อไห้ทำไม"
หมอเอสไม่พูอะไร. แ่้มลูบพีมอย่าอ่อนโยน พร้อม้วยน้ำาแห่วามีใ. ูบรั้นี้มันเป็นูบที่หวานึ่ินใว่าเมื่อืน. เพราะมันเ็มไป้วยวามรัที่หมอเอสมีให้นนนี้มาหลายร้อยปี พีมรับรู้ถึวามรันี้แ่ไม่เ้าใว่าเินอะไรึ้น
"เิอะไรึ้นุเ็บรไหนมัย"
"ป่าว..ผมแ่ีใที่ไ้เอุไ้รัุ. ผม่าหาที่้อถามเ็บมาไหมเมื่อืน"
ำพูหมอเอสทำให้พีมถึลับหน้าแึ้นมา พร้อมับหันหน้าหนีเพราะวามอาย หมอเอสับหน้าพีมให้หันมาแล้วูบอีรั้
"ผมะไปเรียม้าวับยาใหุ้นะ ุลุอาบน้ำไหวไหม ."
พีมพยัหน้า. ้วยวามอายเพราะ่านรู้ว่าเมื่อืนทัู้่ ผ่านศึหนัันมาหลาย่อหลายรอบ. หมอเอสลุึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วเินไปเรียม
้าว้มให้พีมที่รัว. พีมเอ็ลุไปอาบน้ำ้วยท่าที่อ่อนแร. เมื่อพีมอาบน้ำเสร็ึมานั่ทาน้าว้มที่านบ้าน พร้อมหมอเอสแ่หมอเอสทำเพียนั่มอ.
"ุที่ินหรอ. "
"ไม่ผมไม่หิว. ุินเถอะ"
"ทำไมะไม่หิวเมื่อืนุ็ไม่ินอะไรเลยนี้"
"ุ ุสัเผมหรอ แสว่าเป็นห่วผมใ่ไหม"
" ็แ่เห็นแหละไม่ไ้สนใอะไรเท่าไหร่หรอ"
พีมพูแบบปาแ็ว่าไม่สัเหมอเอสลอเวลา
" ุน่ะสนใผม่อนยอมรับมาเถอะ"
หมอเอสพูยั่วพีม ้วยวามเอ็นู ในวามเินอายอพีม ทันในั้น วามรู้สึที่ไม่ปลอภัย ไ้เิึ้นับหมอเอสะทันหัน หมอเอสรับรู้ไ้ถึารมา อน ผู้ไม่หวัี ะทำให้วามสบสุ อทัู้่หมไป ู่ๆหมอเอส็ไ้มีวาเปลี่ยนเป็นสีแ และหยุะัไปรู่หนึ่
" ุๆเป็นอะไรอ่ะอยู่ๆ็นิ่ไป"
อนที่11. และเรา็เอัน
(Nc) 18+
พีมึัวหมอเอสลมาประิัวเอ
หลัานั้น็พลิัวลับไปอยู่้านบนพีมนั่
ล้อมหมอเอสไว้ และใ้้นเบียบไปที่แ่น
ลาอหมอเอสอย่าั้ใ พีมโยสะโพไปมานทำให้แ่นลาอหมอเอส ื่นัวึ้น
เพราะหมอเอสไม่เยสัมผัสวามรู้สึนี้มานาน
ึไม่ใ่เรื่อยาที่ะปลุมันึ้นมา พีมเอ็มีวาม้อารหมอเอสเป็นอย่ามา ัวหมอเอส
็มีวาม ปรารถนาในัวพีมอยู่ไม่ใ่น้อยเมื่อทุ
อย่าโนระุน หมอเอสึุม อารม์นเอไม่ไ้
หมอเอสพลิลับึ้นมาอยู่้านบนแทนพีม
หมอเอส้มลูบ พีมอยาูื่มเหมือนว่าพีมเป็นอาหารที่เาโหยหามานาน.ปาอพีมถูบูบ. พีมอบรับรสูบึหลับาอ้าปายอมให้ลิ้นหนาอ
หมอเอสเ้ามาอย่า่ายาย. หมอเอสลามือเ้าไปใ้เสื้ออพีม. ลูบไล้ไปทั่วเนินออพีม
.และอีมือประอหน้าอพีมไว้และ้มลไปูบพีม. หมอเอสเริ่มนัวเนียพีมแรึ้นเอาัวเบียิแ่นลาพีมร้อนเผ่า ฟูึ้นอย่าเห็นไ้ั
นมือหมอเอสเลื่อนไปสัมผัสอย่าออนโยนทำให้พีม สะุึ้นเพราะวามเสียว่าน. หมอเอสมออย่าพอใ. หมอเอสยืนึ้นและถอเสื้อัวเอออ. ทำให้พีมเห็นล้า เนื้อ ำยำ หมอเอสเป็นนที่หุ่นีมา. หมอเอสเริ่มถอเสื้อพีมออ านั้น
หมอเอส็หอมพีมทั้ัวฟอแล้วฟอเล่า
ท่าที่หมั่นเียวพีมมา พีมอบสนออย่าเป็น
ธรรมาิ ทั้้านหน้าและ้านหลัเปรอะไป้วยน้ำหล่อลื่น. หมอเอสใ้นิ้ว่อยๆลูบบริเว
่อสวาท. ่อยๆใ้นิ้วเบียเ้าไป้าในถ้ำหลัที่เปียุ่ม. ้วยัหวะไม่้าไม่เร็ว พีมัปาราในลำอ. ัวสั่นพราบีมหัวไหล่หมอเอสไว้แน่น. พีมิ้นราหมอเอสึ้มลไปูบปาที่รา ออมาอย่าพอใ. หมอเอสับาพีมแยออพาที่บ่าแล้ว่อยสวมใส่แ่นายที่ร้อนผ่าว
และมีนาให่โเามา. มันทำไห้พีมถึับร้อเพราะวามเ็บปว
"แน่น..ั"
"โอ้ย....พีมเ็บ"
พีมร้อบอหมอเอส.และยมือึ้นโอบอพร้อมรั้หมอเอสเาหา พร้อิเล็บมือระบายวามปวร้าว.
.. พีมรู้สึเ็บมาเพราะนาอหมอเอสให่โ ไม่ใ่น้อยพีมร้อไห้สะอึสะอื้นนัวสั่น หมอเอส่วยูบับราบน้ำาแล้วเปลี่ยนารรุเร้า อย่าเร้รีบเป็นบเบียเ้าหาอย่านุ่มนวลที่สุ เาแ่ลอยัยเบาๆ พีม็ร้อนเสียหล
พีมรู้สึว่าหัวแม่มือหมอเอสลูบวนที่แ้นเ็น้ำา ปลอบประโลมให้วามเ็บปวหายไป
"โอ๋นะ..."
หมอเอส อ่อนโยนอทนรอนพีมเป็นฝ่ายยับเอวเ้าหา พีมยับเอาเ้าหาหมอเอส เพราะหลัาวามเ็บปวทุเลา มันือวามรู้สึที่เ้ามาแทนที่มันือรู้สึ. เสียว่านอย่าที่ไม่เยพบมา
่อน พีมยอมไห้หมอเอสระทุ้ระแทไปเรื่อยๆ
นสุทา ทำให้ทัู้่มีวามสุที่ล้นทะลั ไปพร้อมๆัน ทัู้่สุสมันหลาย่อหลายรั้นรุ่เ้า. แสแอ่อนๆส่อเ้ามา. พีมนอนหนุนแนหมอเอสใน ท่าทีที่อ่อนแรอย่าสลบไสล
แ่ฝ่ายหมอเอสลับนอนมอพีม. ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามรั .
"ทำไมนะเราถึรู้สึ. ับนนี้ไ้มานานี้ทั้ที่เอันไม่นาน"
ทันในั้นพีม็พลิัวหันไปอี้าทำให้หมอเอส มอเห็นไหล่อี้าที่พีม นอนอยู่ เมื่อหมอเอสเห็นปานรูป าบาท ที่ไหล่อทีม ึทำให้ หมอเอสนึถึ ภาพในอี ในะที่นรั ำลัะสิ้นลม หมอเอสใ้เล็บาบาทไว้ที่ไหล่และสัา ับัวเอว่า ะรอ และหาเาให้เอ เมื่อหมอเอสเห็นปานอพีมแล้ว ึทำให้ เารู้แ่ใว่า นนนี้ ือนที่เา รออย และามหา มาลอีวิ ในอนที่ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้พีม และเมื่อืน หมอเอสะับไปมื ึทำให้เา มอไม่เห็นปานอันนี้ แ่ในรั้นี้ เาเห็นมัน และเ้าใทุอย่า ในวามรู้สึ ที่รัพีมมา ทั้ที่เพิ่เอัน เพราะพีมือนรัอเา ในอีนั่นเอ
หมอเอสยิ้มทั้น้ำา ้วยวามีใ ที่เาไ้เอนรัอเาอีรั้ หมอเอส้มลไปุบที่ไหล่อพีมรที่มีปานอยู่ ึทำให้พีม สะุ้ื่นึ้นมา พร้อมับพลิัว เอมอหน้าหมอเอสพีมเ็น้ำาให้หมอเอส
" ุเป็นอะไร. ..ร้อไห้ทำไม"
หมอเอสไม่พูอะไร. แ่้มลูบพีมอย่าอ่อนโยน พร้อม้วยน้ำาแห่วามีใ. ูบรั้นี้มันเป็นูบที่หวานึ่ินใว่าเมื่อืน. เพราะมันเ็มไป้วยวามรัที่หมอเอสมีให้นนนี้มาหลายร้อยปี พีมรับรู้ถึวามรันี้แ่ไม่เ้าใว่าเินอะไรึ้น
"เิอะไรึ้นุเ็บรไหนมัย"
"ป่าว..ผมแ่ีใที่ไ้เอุไ้รัุ. ผม่าหาที่้อถามเ็บมาไหมเมื่อืน"
ำพูหมอเอสทำให้พีมถึลับหน้าแึ้นมา พร้อมับหันหน้าหนีเพราะวามอาย หมอเอสับหน้าพีมให้หันมาแล้วูบอีรั้
"ผมะไปเรียม้าวับยาใหุ้นะ ุลุอาบน้ำไหวไหม ."
พีมพยัหน้า. ้วยวามอายเพราะ่านรู้ว่าเมื่อืนทัู้่ ผ่านศึหนัันมาหลาย่อหลายรอบ. หมอเอสลุึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วเินไปเรียม
้าว้มให้พีมที่รัว. พีมเอ็ลุไปอาบน้ำ้วยท่าที่อ่อนแร. เมื่อพีมอาบน้ำเสร็ึมานั่ทาน้าว้มที่านบ้าน พร้อมหมอเอสแ่หมอเอสทำเพียนั่มอ.
"ุที่ินหรอ. "
"ไม่ผมไม่หิว. ุินเถอะ"
"ทำไมะไม่หิวเมื่อืนุ็ไม่ินอะไรเลยนี้"
"ุ ุสัเผมหรอ แสว่าเป็นห่วผมใ่ไหม"
" ็แ่เห็นแหละไม่ไ้สนใอะไรเท่าไหร่หรอ"
พีมพูแบบปาแ็ว่าไม่สัเหมอเอสลอเวลา
" ุน่ะสนใผม่อนยอมรับมาเถอะ"
หมอเอสพูยั่วพีม ้วยวามเอ็นู ในวามเินอายอพีม ทันในั้น วามรู้สึที่ไม่ปลอภัย ไ้เิึ้นับหมอเอสะทันหัน หมอเอสรับรู้ไ้ถึารมา อน ผู้ไม่หวัี ะทำให้วามสบสุ อทัู้่หมไป ู่ๆหมอเอส็ไ้มีวาเปลี่ยนเป็นสีแ และหยุะัไปรู่หนึ่
" ุๆเป็นอะไรอ่ะอยู่ๆ็นิ่ไป"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น