ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่10 ยอมแพ้เพราะรัก
แวมไพร์ที่รั
อนที่10ยอมแพ้เพราะรั
วามริแล้วหมอเอสับอนไม่ใ่พี่น้อันแท้ๆ เพียแ่หมอแม็ อุปาระ ทั้เอสและอนแล้วเปลี่ยนเป็นแวมไพร์ ในเวลาที่หมอเอสและอนำลัะเสียีวิ เนื่อาอาารเ็บป่วย ทั้สอน ึเป็นลูบุธรรม อหมอแม็มาเป็นเวลาหลายร้อยปี แ่อนรัหมอเอสลอมาเพียแ่หมอเอสไม่เยมออนในานะอื่นเลย
เมื่อ200ปี่อนหมอเอสมีวามรั อนึัวาทุวิธีทาเพราะอนรัหมอเอส แ่เนื่อ้วยอนเย่วยีวิ หมอเอสไว้ในอนที่
หมอเอสเป็นแวมไพร์ร้อยปีแร เพราะมี ศัรู ที่หมายปอเอาีวิแวมไพร์ แ่อนไ้่วยีวิ
หมอเอสเอาไว้
อนเป็นแวมไพร์มา่อนึมีพลัมาว่า. แ่ารที่อนทำให้นรัอหมอเอสาย มันาใหมอเอสมาลอและไม่ให้อภัยอนอี แ่อน็ิว่านทำถูแวมไพร์็้อู่แวมไพร์สิ นับแวมไพร์ไม่มีทาสมหวัันไ้แน่น ถึอย่าไรหมอเอส็้อเสียใอยู่ี นทำถูแล้ว
ในะที่อนับรถลับาอย อนนึถึสายาหมอเอส ที่มอมาที่อนอนบออย่ายุ่ับพีม. มันัเหมือนอนที่นรัหมอเอสายในอนนั้นริๆ. เาไม่ไ้เห็นสายาแบบนั้นมานานมาละ
"รูพีมหรอ...น่าสนใีนะ"
อน..พูออมาพร้อมสายาที่มีแผนาร พร้อมับแววาุและเปลี่ยนเป็นสีแัวะ
หมอเอสนั่อยู่ที่ห้อทำาน..ในท่าทาเหม่อลอยเพราะิมาเรื่ออนับหมอพีม. แ่พอไ้ยินเสียนเินมาแ่ไล. ึ้นมาทาที่นอยู่็รู้สึัวึ้น.
"หมอรับว่าไหมรับ พอีผมมาวนไปานเลี้ยอนรับรูพีมรับ"
ผู้ให่อย เอ่ยวนหมอเอส้วยัวเอ.
"ไ้รับแล้วผมะไปนะรับ"
หมอเอสอบล. ผู้ให่่อย็เินลไปทันที
เย็นวันนั้นลานลาหมู่บ้านมีานเลี้ยเล็ๆเพื่อ ัานอนรับรูนใหม่ รูพีมและเ็ๆๆมาถึที่านั้แ่เลิเรียน. รูพีม่วยาวบ้านทำนั้นนี้อย่าเป็นมิร. าวบ้าน่าื่นอบรูพีมทุน เพราะรูพีมเป็นนที่ยิ้มเ่ับทุน พูาสุภาพอ่อนโยน หน้าาหน้ารั ใรอยู่ใล้็้อหลรั เพราะวาม อออ้อนเอาใอรูพีม.
เมื่อหมอเอสมาถึานึเินมานั่ที่โ๊ะับ
ผู้ให่่อยและาวบ้านผู้ให่ท่านอื่นๆ แ่ไม่ยอมเ๊ะเรื่อื่มหรืออาหารใๆเลย. าวบ้าน่ารู้ีว่าหมอเอสเเพ้อาหารหลายอย่าึไม่ ่อยอยาินอะไร. แ่พีมรู้สึแปลๆว่านนะะไม่ินอะไรเลยไ้หรอ พีมทำแ่เ็บวามสสัยไว้ในใ
าวบ้าน่าพาันลออย่าสนุสนาน
เพราะนานๆะมีานเลีย. รูพีมเอ็สนุมาเ่นัน าวบ้าน่ายื้นเหล้าพื้นบ้านให้รูพีมื่ม
และปิเสทไม่ไ้ึยื่มไปหลายแ้ว. และเริ่มมีอาารเมา. ในะที่พีมื่มลอับาวบ้านนั้น
พีมอยู่ในสายาหมอเอสลอเวลา. หมอเอส
มอพีมทั้ห่วทั้เอ็นูในท่าทาารเมาและอ
พีม. และเวลาผ่านไปนึ าวบ้านและพีม็เริ่มเมาหนัึ้น. พีมอัวลับ่อนแ่็มีอาารเมานะยืนไม่อยู่ หมอเอสึ อาสาไปส่ที่บ้าน พีมยินยอมอย่าโยี เพราะมีอาารเมามา. หมอเอส พยุพีมเินมา ามทาเินในหมู่บ้าน ระยะ
ทาประมาไม่เิน1ิโลามทาเินมีบไฟ
ปัไว้เป็นระยะๆ ึไม่มืเท่าไร.
หมอเอสพยุพีมมาไ้รึ่ทาพีม็มีอาารอว หมอเอสึลูบหลัให้
"ไหวไหมุ. ึ้นหลัผมมา"
หมอเอส แบพีมึ้นหลั เินไป พีมเอ็รู้สึไ้ว่าัวเอเมามาแ่็ะพยามเินแ่เินไม่ไหวริๆ ึยอมให้หมอเอสแบ. พร้อมับพู พร่ำเพ้อ เพราะวามเมา
"ุนี้็หล่อนนะหมอเอส....แ่อบทำหน้าุ ไม่อบยิ้มเลยเวลาุยิ้มนะโลหล่อเลยรู้ป่าว..แล้วอบุผม้วยทำไมนัห้ะ..ุ
ไม่อบผมหรอ....แ่ผมอบุมานะ"
ำพูประโยสุท้ายทำให้หมอเอสถึับอึ้ และหยุเินั่วะ
"ผมอบุริๆนะ"
หมอเอสฟั..แล้วิในใ
"อย่ามาอบผมเลยพีม ุวรเอนีๆที่ทำใหุ้มีวามสุไ้ ถ้าุอบผมุะอันรายนะ"
หลัาที่พีมพูบ็หลับไปบนหลัหมอเอส
ทันทีหมอเอสแบพีมึ้นมานถึบ้านพั และวาบนที่นอนแล้วามุ้ให้อย่าี พีมนอนอยู่ในมุ้เมื่อหมอเอสำลัะ ออามุ้พีมว้าอเสื้อหมอเอส
ลมาเ้าหาัวเอทำให้หน้าเิบนัน ลิ่นหายใอพีมที่มีลิ่นเหล้าอ่อน ที่ถูปล่อยออมาาปาพีม มันัน่ามอมยิ่นั ปาที่เปิึ้นเล็น้อย มีสีแ เพราะฤทธิ์แอลอฮอล์
้วยวามเมาพีมพยามะึหมอเอสเ้ามาูบ หมอเอสพยายามัึน แ่้วยแร ปรารถนา
อนทัู้่..ที่มีใไห้ันทำให้้อยอมแพ้ับแรแห่วามรั ที่มีให้ัน
อนที่10ยอมแพ้เพราะรั
วามริแล้วหมอเอสับอนไม่ใ่พี่น้อันแท้ๆ เพียแ่หมอแม็ อุปาระ ทั้เอสและอนแล้วเปลี่ยนเป็นแวมไพร์ ในเวลาที่หมอเอสและอนำลัะเสียีวิ เนื่อาอาารเ็บป่วย ทั้สอน ึเป็นลูบุธรรม อหมอแม็มาเป็นเวลาหลายร้อยปี แ่อนรัหมอเอสลอมาเพียแ่หมอเอสไม่เยมออนในานะอื่นเลย
เมื่อ200ปี่อนหมอเอสมีวามรั อนึัวาทุวิธีทาเพราะอนรัหมอเอส แ่เนื่อ้วยอนเย่วยีวิ หมอเอสไว้ในอนที่
หมอเอสเป็นแวมไพร์ร้อยปีแร เพราะมี ศัรู ที่หมายปอเอาีวิแวมไพร์ แ่อนไ้่วยีวิ
หมอเอสเอาไว้
อนเป็นแวมไพร์มา่อนึมีพลัมาว่า. แ่ารที่อนทำให้นรัอหมอเอสาย มันาใหมอเอสมาลอและไม่ให้อภัยอนอี แ่อน็ิว่านทำถูแวมไพร์็้อู่แวมไพร์สิ นับแวมไพร์ไม่มีทาสมหวัันไ้แน่น ถึอย่าไรหมอเอส็้อเสียใอยู่ี นทำถูแล้ว
ในะที่อนับรถลับาอย อนนึถึสายาหมอเอส ที่มอมาที่อนอนบออย่ายุ่ับพีม. มันัเหมือนอนที่นรัหมอเอสายในอนนั้นริๆ. เาไม่ไ้เห็นสายาแบบนั้นมานานมาละ
"รูพีมหรอ...น่าสนใีนะ"
อน..พูออมาพร้อมสายาที่มีแผนาร พร้อมับแววาุและเปลี่ยนเป็นสีแัวะ
หมอเอสนั่อยู่ที่ห้อทำาน..ในท่าทาเหม่อลอยเพราะิมาเรื่ออนับหมอพีม. แ่พอไ้ยินเสียนเินมาแ่ไล. ึ้นมาทาที่นอยู่็รู้สึัวึ้น.
"หมอรับว่าไหมรับ พอีผมมาวนไปานเลี้ยอนรับรูพีมรับ"
ผู้ให่อย เอ่ยวนหมอเอส้วยัวเอ.
"ไ้รับแล้วผมะไปนะรับ"
หมอเอสอบล. ผู้ให่่อย็เินลไปทันที
เย็นวันนั้นลานลาหมู่บ้านมีานเลี้ยเล็ๆเพื่อ ัานอนรับรูนใหม่ รูพีมและเ็ๆๆมาถึที่านั้แ่เลิเรียน. รูพีม่วยาวบ้านทำนั้นนี้อย่าเป็นมิร. าวบ้าน่าื่นอบรูพีมทุน เพราะรูพีมเป็นนที่ยิ้มเ่ับทุน พูาสุภาพอ่อนโยน หน้าาหน้ารั ใรอยู่ใล้็้อหลรั เพราะวาม อออ้อนเอาใอรูพีม.
เมื่อหมอเอสมาถึานึเินมานั่ที่โ๊ะับ
ผู้ให่่อยและาวบ้านผู้ให่ท่านอื่นๆ แ่ไม่ยอมเ๊ะเรื่อื่มหรืออาหารใๆเลย. าวบ้าน่ารู้ีว่าหมอเอสเเพ้อาหารหลายอย่าึไม่ ่อยอยาินอะไร. แ่พีมรู้สึแปลๆว่านนะะไม่ินอะไรเลยไ้หรอ พีมทำแ่เ็บวามสสัยไว้ในใ
าวบ้าน่าพาันลออย่าสนุสนาน
เพราะนานๆะมีานเลีย. รูพีมเอ็สนุมาเ่นัน าวบ้าน่ายื้นเหล้าพื้นบ้านให้รูพีมื่ม
และปิเสทไม่ไ้ึยื่มไปหลายแ้ว. และเริ่มมีอาารเมา. ในะที่พีมื่มลอับาวบ้านนั้น
พีมอยู่ในสายาหมอเอสลอเวลา. หมอเอส
มอพีมทั้ห่วทั้เอ็นูในท่าทาารเมาและอ
พีม. และเวลาผ่านไปนึ าวบ้านและพีม็เริ่มเมาหนัึ้น. พีมอัวลับ่อนแ่็มีอาารเมานะยืนไม่อยู่ หมอเอสึ อาสาไปส่ที่บ้าน พีมยินยอมอย่าโยี เพราะมีอาารเมามา. หมอเอส พยุพีมเินมา ามทาเินในหมู่บ้าน ระยะ
ทาประมาไม่เิน1ิโลามทาเินมีบไฟ
ปัไว้เป็นระยะๆ ึไม่มืเท่าไร.
หมอเอสพยุพีมมาไ้รึ่ทาพีม็มีอาารอว หมอเอสึลูบหลัให้
"ไหวไหมุ. ึ้นหลัผมมา"
หมอเอส แบพีมึ้นหลั เินไป พีมเอ็รู้สึไ้ว่าัวเอเมามาแ่็ะพยามเินแ่เินไม่ไหวริๆ ึยอมให้หมอเอสแบ. พร้อมับพู พร่ำเพ้อ เพราะวามเมา
"ุนี้็หล่อนนะหมอเอส....แ่อบทำหน้าุ ไม่อบยิ้มเลยเวลาุยิ้มนะโลหล่อเลยรู้ป่าว..แล้วอบุผม้วยทำไมนัห้ะ..ุ
ไม่อบผมหรอ....แ่ผมอบุมานะ"
ำพูประโยสุท้ายทำให้หมอเอสถึับอึ้ และหยุเินั่วะ
"ผมอบุริๆนะ"
หมอเอสฟั..แล้วิในใ
"อย่ามาอบผมเลยพีม ุวรเอนีๆที่ทำใหุ้มีวามสุไ้ ถ้าุอบผมุะอันรายนะ"
หลัาที่พีมพูบ็หลับไปบนหลัหมอเอส
ทันทีหมอเอสแบพีมึ้นมานถึบ้านพั และวาบนที่นอนแล้วามุ้ให้อย่าี พีมนอนอยู่ในมุ้เมื่อหมอเอสำลัะ ออามุ้พีมว้าอเสื้อหมอเอส
ลมาเ้าหาัวเอทำให้หน้าเิบนัน ลิ่นหายใอพีมที่มีลิ่นเหล้าอ่อน ที่ถูปล่อยออมาาปาพีม มันัน่ามอมยิ่นั ปาที่เปิึ้นเล็น้อย มีสีแ เพราะฤทธิ์แอลอฮอล์
้วยวามเมาพีมพยามะึหมอเอสเ้ามาูบ หมอเอสพยายามัึน แ่้วยแร ปรารถนา
อนทัู้่..ที่มีใไห้ันทำให้้อยอมแพ้ับแรแห่วามรั ที่มีให้ัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น